ο-caetano-veloso-το-rock-και-το-συναίσθημα-της-βραζιλίας-στο-ηρώδειο

Ο κύριος που βλέπετε στο εξώφυλλο του δίσκου που φέρει το όνομα του δεν έχει καμία σχέση, εμφανισιακά τουλάχιστον, με αυτόν που έπαιξε χθες βράδυ στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Άλλωστε, τότε ήταν 29 ετών, το 1971, ενώ σήμερα είναι 68- για την ακρίβεια, στις 7 Αυγούστου μπαίνει στα 69, ζωή νά 'χει ο άνθρωπος, μια και αποτελεί εμβληματική φιγούρα της διεθνούς μουσικής. Πολιτικός ακτιβιστής, ποιητής, κινηματογραφιστής, ερμηνευτής, τραγουδοποιός και συνθέτης, προσωπικός φίλος του συχωρεμένου Αντρέα Παγουλάτου από τα 70s, ο Βραζιλιάνος Caetano Veloso θεωρείται πλέον καλλιτέχνης εφάμιλλος του Bob Dylan, του Leonard Cohen και του Bob Marley.
Ο Παγουλάτος μού τον είχε μάθει, όπως και το κίνημα tropikalismo, όταν πριν λίγα χρόνια μού 'χε κάνει δώρο στα γενέθλια μου ένα διπλό best του μαζί με τα δύο πρώτα άλμπουμ των ψυχεδελο-φρανκζαπικών Os Mutantes. Τον περασμένο Απρίλιο, τότε που βρεθήκαμε με φίλους στο διαμέρισμα του εκλιπόντος ποιητή προσπαθώντας να διασώσουμε το αρχείο του, είχα τραβήξει κυριολεκτικά απ' τα σκουπίδια, έξω στο δρόμο, ένα κλειστό μακρόστενο κουτί. Το άνοιξα και μάλλον ο Αντρέας απ' τον άλλο κόσμο ήθελε να περάσουν στα χέρια μου τα άπαντα του Βραζιλιάνου σπουδαίου δικού του φίλου: μιλάμε για θησαυρό, αφού εκεί μέσα τελικά περιέχονταν σαράντα δίσκοι του Caetano Veloso από το 1966 μέχρι το 2006! Έτσι, ένιωσα πως η παρουσία μου στο Ηρώδειο χθες βράδυ ήταν επιβεβλημένη κι ας μην είχα τον Αντρέα δίπλα να σκύβει και να σχολιάζει στ' αυτί μου, παραδίνοντας ακόμη ένα μάθημα υψηλής τέχνης με τις γνώσεις του.
Πάνω απ' όλα ο Caetano Veloso είναι ένας μεγάλος performer, εντυπωσιακά καλοκρατημένος για την ηλικία του! Ντυμένος απλά και συνοδευόμενος από τρεις νεαρότατους μουσικούς, των οποίων συχνά ανακοίνωνε τα ονόματα, μα που να τα συγκρατήσεις (τέτοια ώρα, τέτοια λόγια), στα 100 λεπτά που διήρκησε συνολικά το κονσέρτο του, πηγαινοήρθε αρκετές φορές από τη μία άκρη της σκηνής στην άλλη, αστειευόμενος με το κοινό του! Ευχαριστώ, είπε στα ελληνικά και συνέχισε στα αγγλικά: δυστυχώς δεν ξέρω ελληνικά, αλλά θα σας μιλήσω στη διεθνή γλώσσα, τα αγγλικά, παρ' όλο που τα ελληνικά έχασαν την πρωτιά παρά λίγο...

Φυσικά, όχι μόνο μίλησε, αλλά τραγούδησε με μιαν εξίσου καλοδιατηρημένη φωνή ευρείας γκάμας, ακόμη και με χαριτωμένες χορευτικές κινήσεις. Αυτές που ξεσήκωσαν τους θεατές της συναυλίας σε ανεξέλεγκτο χορό, όρθιοι πια από τις θέσεις τους! Υπήρχαν πολλοί Βραζιλιάνοι μέσα στο αρχαίο θέατρο που έσπευσαν να τιμήσουν τον εθνικό τους μουσικό πατριάρχη. Τους παρακολουθούσε χαμογελαστή από το κάθισμα της στην πρώτη σειρά η Μαρία Φαραντούρη, ενόσω η Αλίκη Καγιαλόγλου παραδίπλα μου λικνιζόταν κι αυτή με τις ρυθμικές μπαλάντες του Veloso που όλες σχεδόν πάντρευαν την αισθαντική σάμπα με το καθαρόαιμο rock' n' roll. Δεν έλειψαν και οι πιο ψυχεδελικές στιγμές, με τον καλλιτέχνη να υποδύεται ότι σβήνει μαζί με τις γκαζωμένες ηλεκτρικές κιθάρες και το παιχνίδισμα των φώτων του Ηρωδείου, βρίσκοντας εν τέλει καταφύγιο κάτω από το στημένο ανεμόπτερο, το μοναδικό στοιχείο ντεκόρ της συναυλίας του.

Συγκλονίστηκα με την ερμηνεία του στο Maria Bethania, τραγούδι που έγραψε το ΄71 εξόριστος στο Λονδίνο εν είδει επιστολής στην τραγουδίστρια αδερφή του. Είναι το κομμάτι που κλείνει την πρώτη πλευρά του δίσκου με τ' όνομα του και που περιείχε εφτά τραγούδια όλα κι όλα με φανερές επιρροές από τη διαμονή του στη μεταχίπικη βρετανική πρωτεύουσα. Ξεχώρισα ακόμη το Quantanamo, πολιτικό τραγούδι του, συνοδευόμενο μάλιστα κι από την προβολή κάποιων απλοϊκών βίντεο, αλλά λυπάμαι διότι δε βρίσκεται σε κανένα από τα σαράντα cd που μού κληροδότησε ο Παγουλάτος.

Το 2008, αμέσως μετά τη συναυλία- comeback της Λένας Πλάτωνος στον ίδιο χώρο, είχα θεωρήσει τυχερό τον εαυτό μου που είδε και άκουσε live τον Leonard Cohen στο Terra Vibe. Ύστερα από δύο χρόνια, αμέσως μετά την παρουσίαση του πλατωνικού Καβάφη στη Μικρή Επίδαυρο, θα μπορούσα να νιώσω πάλι κάπως έτσι, αυτή τη φορά με τον Caetano Veloso στο Ηρώδειο. Δεν ομιλώ όμως τη γλώσσα του δημιουργού, οπότε κάπου στενοχωρήθηκα που δε μπορούσα να καταλάβω τι έλεγαν όλα τα τραγούδια εκείνα, τα οποία δικαίως τον έχουν τοποθετήσει εδώ και χρόνια στο βάθρο του. Θα μου μείνει σίγουρα όμως η εικόνα ενός αειθαλούς καλλιτέχνη με τρομερή επικοινωνιακή ικανότητα, έξοχη σκηνική παρουσία, χιούμορ και φυσική ευγένεια. Και βέβαια η μουσική του που μισοήξερα (σκοπεύω να εντρυφήσω περισσότερο, αφού έχω τόσο...stuff από Veloso στη μουσική βιβλιοθήκη μου) και που σίγουρα δε χρειαζόταν καν τα λόγια για να μου δημιουργήσει καθ' όλη τη διάρκεια του κονσέρτου μια γλυκιά ανατριχίλα.

κκκ

* η μάνα μου έγραψε πάλι! Της λέω από τηλεφώνου Πάω στο Ηρώδειο ν' ακούσω Caetano Veloso (Καετάνο Βελόζο) κι απαντάει Δε βαριέσαι να τραβιέσαι στο Ηρώδειο ν' ακούσεις τον Γαϊτάνο να...βελάζει;