in-the-cool-of-the-day

Μού φτιάξανε τη μέρα... η συνάντηση με τη Λώρη, ένα από τα πιο ανήσυχα και φωτισμένα μυαλά αυτής της άσχημης πόλης...
η συνάντηση επίσης με τη Λένα, που εμφανιζόταν ως παιδί των λουλουδιών στο Ζωντανοί στο Κύτταρο-Σκηνές Ροκ κι έφυγε για σπουδές animation στο Παρίσι. Υπέροχα τα φιλμάκια της που μου χάρισε...
το τηλεφώνημα της άλλης Λένας, της μεγάλης, που μου θύμισε ότι γιόρταζαν οι κοινοί μας φίλοι, οι Παντελήδες. Πάρε τον Θεοχαρίδη, μου είπε. Κι εσύ τον Κόρε.Υδραίο, της απάντησα μεσ' στον μεσημεριανό ύπνο μου...
το soundtrack του Σταύρου Ξαρχάκου από τα Κορίτσια στον ήλιο του Βασίλη Γεωργιάδη. Οι ομορφότερες pop ενορχηστρώσεις εν μέσω χούντας και τσάμικου, λίγα χρόνια πριν την έλευση της εγχώριας pop-rock σκηνής από έναν έντεχνο ή, σωστότερα, περίτεχνο συνθέτη...
το εξαιρετικά σπάνιο soundtrack του Γιάννη Σπανού από την άγνωστη σχετικά ταινία του Κώστα Ασημακόπουλου με τίτλο Νυφοπάζαρο. Νεοκυματικό, λαϊκότροπο με την πρώτη εμφάνιση της Μαρίζας Κωχ στη δισκογραφία, ένα χρόνο πριν τις Θαλασσογραφίες του Λοΐζου. Μόνο διασωθέντα slides είχα δει από τα γυρίσματα, όπου η 24χρονη Μαρίζα με μίνι τραγουδούσε στην παραλία α λα Βουγιουκλάκη την Πάργα...
Οι ιστορίες της Λιάνας με τον Κοροβέση στους Τσιάπας του Μεξικού, στους Σαντινίστας της Νικαράγουα και σε σαφάρι στην Κένυα. Χάρμα ώτων να την ακούς...
Ένα ταξίδι στην Αμερική που δρομολογείται για τον Νοέμβριο με προβολή των ντοκιμαντέρ μου στις ελληνικές έδρες των εκεί πανεπιστημίων. Προσεχώς περισσότερα...
Η πολύ δημιουργική συνεργασία που θά 'χει στο κλείσιμο της χρονιάς η Λένα Πλάτωνος με έναν κορυφαίο καλλιτέχνη. Αφορμή ο Καβάφης της. Επίσης περισσότερα εν καιρώ...
Η καφετιέρα που μου έφεραν δώρο για το χειμώνα που θε να 'ρθεί. Να πίνω τον ζεστό καφέ όσο απ' το παράθυρο μου θα παρακολουθώ βροχές και ενδεχομένως χιόνια...
Οι δίσκοι που νόμιζα ότι έχασα ή, ακόμη χειρότερα, ότι μου τους φάγανε και τελικά ανακάλυψα καταχωνιασμένους με αφορμή τη μετακόμιση...
Τα sticks που μου έφεραν από το Νεπάλ, φτιαγμένα από κοπριές ζώων και βαριά αρώματα. Καμία σχέση με του Μοναστηρακίου, ανάβεις ένα και το δωμάτιο σου γίνεται βουδιστικός ή ινδουιστικός ναός...
Οι γείτονες εδώ που μάλλον εκτιμούν την καλή μουσική. Μία τύπισσα απέναντι μου, γύρω στα 50, τραγουδούσε τον ρυθμό του Padam- Padam της Edith Piaf. Όταν έβαλα ν' ακούσω κι εγώ το ντεμπούτο Freak Out του Frank Zappa με τους Mothers, τα βλέμματα μας συναντήθηκαν και μου χαμογέλασε...
και σήμερα μια καλή μέρα ξημερώνει!