Η μία και μοναδική συνάντηση μου με τους Beatles στο Apple Studio του Λονδίνου οφείλεται στον Αλέξη Μάρδα. Ο Μάρδας ήταν φίλος εκείνα τα χρόνια και μάλιστα τώρα, λίγο καιρό πριν ''φύγει'', μου είχε στείλει μια κάρτα. Υπήρξε φαν δικός μου και του Μάνου Λοΐζου. Στις αρχές του '60, πριν κάνω δισκογραφία θυμάμαι, μας παρακολουθούσε που παίζαμε με τον Λοΐζο, που με συνόδευε με την κιθάρα του. Εδώ να πω ότι πολλά χρόνια αργότερα, βρήκε κάπου έξω τον Τηλέμαχο Χυτήρη, τον άντρα μου, και του είπε ότι έχει στα χέρια του μπομπίνα με μένα και τον Λοΐζο. Έτσι έφτασε και μένα στα δικά μου χέρια και τις έχω αυτές τις πρόχειρες ηχογραφήσεις μας. Μας είχε καλέσει σε ένα πάρτι στην Αθήνα ο Μάρδας, πρωτοποριακής τέχνης υποτίθεται, όπου μεσ' στο σπίτι ήταν κάτι φέρετρα, απ' τα οποία...έβγαιναν οι καλλιτέχνες. Φρικάραμε με τον Λοΐζο. ''Πάμε να φύγουμε, τι γίνεται εδώ πέρα;'' έλεγα του Μάνου και γελούσαμε. Πολλά χρόνια μετά, όταν ζούσα στο Λονδίνο, επί χούντας, ερχόταν στις συναυλίες μου. Μου είχε φέρει τον Donovan, ο οποίος μου είχε κάνει δώρο ένα πορτοκάλι, λέγοντας κάτι ''χίπικα'' περίεργα. Μια μέρα ο Μάρδας μου πρότεινε να με πάει στο περίφημο Apple Studio των Beatles για να τους γνωρίσω. Ήταν έξυπνος ο Μάρδας, μιλούσε ωραία και είχε ''ψήσει'' τους Beatles. Λέγεται πως η χάρη του είχε φτάσει μέχρι τον Bob Dylan, αλλά αυτός δεν σκεφτόταν μάλλον το ίδιο με τους Beatles για το ποιοι θα τον συναναστρέφονταν. Ήθελαν, λοιπόν, οι Beatles κι αυτοί να με γνωρίσουν - μου είπε ο Μάρδας - αφού ήμουν τραγουδίστρια του Θεοδωράκη και είχαν ήδη πει το ''Honeymoon song'' (''Αν θυμηθείς τ' όνειρο μου''). Ήταν στα τέλη του 1969 αυτό και το θυμάμαι καλά, αφού μερικούς μήνες μετά οι Beatles διαλύθηκαν!
Πάμε στο Apple Studio, εγώ με τον τότε πιανίστα μου, τον Κυριάκο Σφέτσα, και τον Μάρδα. Ο Σφέτσας, ενώ ασχολιόταν με τη λόγια μουσική ως πρωτοποριακός μουσικός, αγαπούσε τον Θεοδωράκη και ειδικά το τραγούδι του, ''Κράτησα τη ζωή μου''. Περιμέναμε. Πρώτος ήρθε ο Paul McCartney, ευγενέστατος, λαϊκό παιδί έμοιαζε. Μετά ο George Harrison με τον Ringo Star και τελευταίοι ο John Lennon με τη Yoko Ono. Με ρωτούσαν όλοι τους για την κατάσταση με τη χούντα στην Ελλάδα, λέγοντας πόσο τους άρεσαν τα τραγούδια του Θεοδωράκη. Θυμάμαι ειδικά τη Yoko Ono που ως γυναίκα με αντιμετώπιζε με τρομερή φιλικότητα. Μόνο με τον John μιλούσε αυτή, αφού, ως φαίνεται τώρα, οι άλλοι τη θεωρούσαν υπαίτια για τη διάλυση του συγκροτήματος από τότε. Έκατσαν κάτω όλοι τους κι εγώ άρχισα να τους τραγουδώ, συνοδεία του Σφέτσα στο πιάνο, το ''Ένα το χελιδόνι'' και το ''Κράτησα τη ζωή μου''. Δεν θα ξεχάσω τα χέρια τους που τα χτυπούσαν στο ρυθμό του πρώτου τραγουδιού. Έδειχναν να απολαμβάνουν το τραγούδι μου και στα δύο αυτά κομμάτια. Δεν τους ξανάδα από τότε. Εννοείται πως με είχε συνταράξει το γεγονός, τόσο της διάλυσης των Beatles λίγο μετά, όσο και της δολοφονίας του John Lennon το '80. Από το Apple Studio βέβαια ξαναπέρασα στις αρχές του ΄70, όταν έγραψα τη φωνή μου στα τραγούδια της ''Μεγάλης Αγρυπνίας'' της Ελένης Καραΐνδρου, ξεχωριστά από τις ορχήστρες που είχαν γραφτεί στην Ελλάδα. Σαφώς και καταλάβαινα πόσο σημαντικοί ήταν οι Beatles στον καιρό τους, αλλά δεν θεωρώ αυτή τη συνάντηση σημαντικότερη απ' άλλες κι άλλες συνευρέσεις μου με μυθικά πλέον ονόματα της διεθνούς μουσικής. Να σκεφτείς ότι δεν την έχω διηγηθεί την ιστορία αυτή ούτε καν στον γιο μου...
* Η συνομιλία με τη Μαρία Φαραντούρη πραγματοποιήθηκε βράδυ Παρασκευής, 12 Μαΐου 2017, στο μπαρ ''Κόκκινη κλωστή''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου