ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΓΙΩΡΓΟΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΩΝΙΑΣ
ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ
(ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ: ΣΟΦΙΑ ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ - ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ - ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΕΟΧΑΡΙΔΗΣ - ΛΙΖΕΤΑ ΚΑΛΗΜΕΡΗ - ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΚΚΑΣ - ΝΑΝΑ ΜΠΙΝΟΠΟΥΛΟΥ - ΧΑΡΙΤΙΝΗ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ)
AGON PRODUCTIONS/ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Η πρώτη δισκογραφική κατάθεση του συνθέτη Νίκου Παπαδογιώργου με εννιά τραγούδια, όλα σε στίχους του Γιώργου Γκώνια και ερμηνευμένα από μία πλειάδα καλών ερμηνευτών: Την ανερχόμενη Σοφία Αβραμίδου, τη Νανά Μπινοπούλου (μας συστήθηκε μέσα από τις συναυλίες του Νίκου Ξυδάκη), τη Χαριτίνη Πανοπούλου και τους πιο γνωστούς και με τη δική του ιστορία ο καθένας, Βασίλη Λέκκα, Παντελή Θαλασσινό και Παντελή Θεοχαρίδη. Θα είμαι αυστηρός εκεί που πρέπει, αλλά και γενναιόδωρος πάλι εκεί που πρέπει. Θέλω να πω ότι μέχρι και το πέμπτο τραγούδι, το ομότιτλο του δίσκου, τα πράγματα είναι συμβατικά σαν να ακούς μια δουλειά του λεγόμενου ''έντεχνου'' τραγουδιού της δεκαετίας, όμως, του 1995 - 2005. Όχι ότι αυτό μειώνει τα τραγούδια που απ' τη μια διαθέτουν ωραίες ενορχηστρώσεις και μια μελωδική γραμμή προς την καθ' ημάς Ανατολή, απ' την άλλη ωστόσο δεν κομίζουν καμία πρωτοτυπία. Θα μου πεις, σάμπως κομίζουν πρωτοτυπία τη σήμερον ημέρα τα electronics και το theremin; Ευχαριστώ, αλλά κουράστηκα, δεν θα πάρω! Τα πράγματα ''στρώνουν'' εδώ, λοιπόν, με ''Το σταυροδρόμι'' και την αμέσως επόμενη ''Θλιμμένη ομορφιά'' που αποδίδουν αντιστοίχως η Σοφία Αβραμίδου και ο Βασίλης Λέκκας. Πρόκειται για δύο ιδιαίτερα τραγούδια ατμοσφαιρικά και χαμηλότονα με αρμονίες πρωτότυπες που φανερώνουν πως ο Παπαδογιώργος δεν είναι ακόμη ένας τραγουδοποιός, αλλά ένας ολοκληρωμένος συνθέτης. Και κάπου πριν το τέλος, ευχάριστη έκπληξη το εξωστρεφές ''Ειδήσεις των οχτώ'' με τον Παντελή Θεοχαρίδη να παραπέμπει στον Στέλιο Καζαντζίδη (τρελό ακούγεται, αλλά μου συνέβη, όπως μου συνέβη επίσης να θεωρώ το εν λόγω κομμάτι σαν να είχε μείνει εκτός από τη θρυλική ''Εκδίκηση της γυφτιάς'' των Νίκου Ξυδάκη/ Μανώλη Ρασούλη)! Εν κατακλείδι, ο Παπαδογιώργος κατάφερε να αποσπάσει πραγματικές ερμηνείες απ' όλους τους τραγουδιστές του, μελοποιώντας τους στίχους υψηλού επιπέδου του Γκώνια και χαρίζοντας μας τουλάχιστον τρία - κατά τη γνώμη μου - σημαντικά τραγούδια! Στίχοι που ξεχώρισα: Του κόσμου οι αγύρτες/ σειρήνες στη σιωπή/ και μια φωνή εντός μου/ να φύγω με καλεί/ να ταξιδέψω θέλω/ κοντά σου για να'ρθώ/ να μπω μεσ' στην καρδιά σου/ στα όνειρα να ζω (''Της ουτοπίας χάδια'' με τη Λ. Καλημέρη), Πολλές φορές η ομορφιά/ τυλίγεται με θλίψη/ κι εκεί που βλέπεις λίγο φως/ σκοτάδι θα το κρύψει (''Θλιμμένη ομορφιά'' με τον Β. Λέκκα), Της πόλης τα φώτα θα σβήσουν/ κι οι άνθρωποι πια θα ξυπνήσουν/ ένα ουράνιο τόξο η οθόνη/ και οι ιδέες θα γίνουν χιόνι (''Ειδήσεις των οχτώ'' με τον Π. Θεοχαρίδη).
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ
ΒΑΛΕ ΦΩΤΙΑ
SPIDER MUSIC
Κλασικός Πλιάτσικας και με τα δεκατέσσερα καινούργια τραγούδια του με συνδημιουργούς και συνοδοιπόρους του τον B. D. Foxmoor, τον Στάθη Δρογώση και τον Χάρη Μιχαηλίδη του συγκροτήματος Δραμαμίνη. Έκπληξη αποτελούν οι εμπνευσμένες διασκευές του Πλιάτσικα στον ''Τρελό'' των Γιάννη Σπανού/ Λευτέρη Παπαδόπουλου και στο παλιό ρεμπέτικο ''Το κουρασμένο βήμα σου'' των Μπάμπη Μπακάλη/ Κώστα Βίρβου. Κι όταν λέω ''Κλασικός Πλιάτσικας'' εννοώ τα εξής: Ποπ - ροκ τραγούδια με σύγχρονες ενορχηστρώσεις και όμορφα φωνητικά, πιασάρικα ρεφρέν και στίχους που σκιαγραφούν την εποχή μας, όχι απαραιτήτως σε προσωπικό - για τον τραγουδοποιό - επίπεδο. Υπάρχουν μέσα στο δίσκο τρία κομμάτια που μου άρεσαν ιδιαιτέρως: ''Ο Χριστός απ' το Παγκράτι'' που είναι ένα συγκινητικό αφιέρωμα στον αδικοχαμένο ηθοποιό Αλέξη Γκόλφη από το σήριαλ των seventies ''Ο Χριστός ξανασταυρώνεται'' (ακούγονται και ηχητικά samples με τη φωνή του ''παπα - Γρηγόρη'' Λυκούργου Καλλέργη), το αμέσως επόμενο και ομότιτλο του άλμπουμ, το ''Βάλε φωτιά'' που μπλουζο-ροκάρει α λα Chris Rea, καθώς και το ''Κανείς δεν περισσεύει πια'' σε μουσική, στίχους και συνερμηνεία του B. D. Foxmoor - κακά τα ψέματα, ο Foxmoor παραμένει ένας σημαντικός στιχουργός - ποιητής στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι (Τώρα που στο θάνατο μας δώσανε λίστα/ κάποιους ανήμπορους να βγάλουμε απ' τη νύστα, ιδού λίγοι μόνο στίχοι από το συγκεκριμένο ποίημα - ποταμός). Το κομμάτι ''Την άνοιξη θα φέρει'' με τη φωνητική συμμετοχή των σοπράνο Μαρίσσιας Παπαλεξίου και Μαριλένας Χρυσοχοΐδη είναι αυτό που έχει ήδη ξεχωρίσει από τα ραδιόφωνα -δεν είχα καμία αμφιβολία, τόσο που το ''έχει'' ο Πλιάτσικας με το ραδιοφωνικό air play. Πάντως, έκατσα κι άκουσα ολόκληρο δίσκο του κι όχι μόνο τον άκουσα, αλλά βρήκα και ορισμένα καλά τραγούδια, κατάσταση δηλαδή που με οδηγεί στο συμπέρασμα πως πρόκειται για την καλύτερη εργασία του πάλαι ποτέ Πυξ Λαξ τραγουδοποιού.
ΓΛΥΚΕΡΙΑ
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ
SPIDER MUSIC
Καινούργια τραγούδια και για τη Γλυκερία μετά από έξι χρόνια δισκογραφικής απουσίας - όχι ακριβώς καινούργια δηλαδή, αφού εδώ τη μερίδα του λέοντος καταλαμβάνουν οι διασκευές σε δημιουργούς σαν τον Μάλαμα, τον Περίδη, τον Βαρδή, τον Μάριο Τόκα, τους Πυξ Λαξ κ.α. Και για να κλείνω νωρίς - νωρίς με τις διασκευές, διότι, όπως θα δούμε παρακάτω, ο δίσκος διαθέτει εξαιρετικές νέες συνθέσεις, ξεχώρισα αυτές στο ''Η νύχτα μυρίζει γιασεμί'', ένα όμορφο και μάλλον ξεχασμένο τραγούδι των Μάριου Τόκα/ Σαράντη Αλιβιζάτου, στο ''Τα τραγούδια μια σταλιά'' των Μίλτου Πασχαλίδη/ Οδυσσέα Ιωάννου με τη συμμετοχή της Ελένης Βιτάλη και στο σπαραξικάρδιο ''Τι τραγούδι να σου πω'' του ροκ συγκροτήματος Ενδελέχεια. Η επιλογή της Γλυκερίας να αποδώσει με το δικό της τρόπο μια αγαπημένη μπαλάντα φανερώνει ότι υπήρχε concept - που λένε - υπό τη διεύθυνση του συζύγου της και συνθέτη Στέλιου Φωτιάδη. Πάμε τώρα στις νέες συνθέσεις: Δύο τραγούδια του Φωτιάδη, το ομότιτλο του δίσκου και το ''Σ' αγαπάω'', είναι καθαρόαιμες ρυθμικές ροκ μπαλάντες! Το πλέον ξεχωριστό όμως κομμάτι του δίσκου (τό'χαμε συζητήσει δημόσια με τη Γλυκερία στην πρόσφατη συνέντευξη της στη LIFO) είναι η ''Πατρίδα'' σε μουσική των Φράνκι Λούβαρη - Μελίνας Μακρή και σε στίχους της Ευανθίας Μάγνη. Τραγούδι - ελπίδα θα το χαρακτήριζα για μια χώρα ολόκληρη που δοκιμάζεται τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει ακόμη το ντουέτο της Γλυκερίας με τη Ντιλέκ Κοτς στο παραδοσιακό ''Της τριανταφυλλιάς τα φύλλα'' σε ελληνικά και τουρκικά - ο δίσκος άλλωστε κυκλοφορεί και σε διανομή της SONY Τουρκίας για την αγορά της γείτονος. Το άλμπουμ κλείνει με το radio mix του τραγουδιού ''Η βροχή'' των Θοδωρή Παπαδόπουλου/ Γιώργου Λεκάκη, ένα από τα καλύτερα ζεϊμπέκικα που μας κληροδότησε το λαϊκό τραγούδι των τελευταίων χρόνων, εδώ ντουέτο της Γλυκερίας με τον Μανώλη Λιδάκη. Αν έπρεπε να κρίνω με μία μόνο λέξη το CD, θα ήταν η εξής: Κέφι! Αυτό δείχνουν τα κομμάτια των άλλων που η Γλυκερία θέλησε να πει σε δεύτερη εκτέλεση δίπλα στις πρωτότυπες συνθέσεις, αυτό επίσης δείχνουν και οι ενορχηστρώσεις του Πόλυ Πελέλη και του Κωνσταντίνου Φωτιάδη (σε δύο τραγούδια) που έχουν ως σημείο εκκίνησης την παράδοση, απλώνονται όμως μέχρι το ροκ και τον ηλεκτρικό γενικότερα ήχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου