Review από τη χθεσινή και τελευταία μέρα του B-FEST στην ΑΣΚΤ

Από το ωριαίο ντοκιμαντέρ ''Καλωσόρισμα'' της Πάολας Ρεβενιώτη και του Paola Team Documentaries

Ρηνιώ Κουρδάκη - Μπόσκο - Ζωή Ρηγοπούλου - Πανδώρα Μουρίκη

Στο B-FEST είχα συμμετάσχει με ταινία μου πολλά χρόνια πριν, πάντα μέσα στο κινηματοθέατρο της ΑΣΚΤ στην Πειραιώς - αν θυμάμαι, με το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για τον Ιάπωνα rocker Kenji Damo Suzuki. Εκείνο που θυμάμαι καλά, πάντως, είναι ότι ήμασταν εμείς κι εμείς τότε μέσα στην αίθουσα, μια και το φεστιβάλ δεν είχε πάρει ακόμη τα πάνω του. Η κατάσταση αυτή άλλαξε, όπως κατάλαβα χθες που βρέθηκα ξανά στο B-FEST του περιοδικού Βαβυλωνία και όλα θύμιζαν γιορτή: Στο ένα κτήριο εκθέσεις με εικαστικά έργα στο πλαίσιο της Documenta, στο άλλο οι προβολές του B-FEST και έξω διάφορα happenings, συναυλίες με rock και ρεμπέτικα, ομιλίες, σουβλάκια, Ινδιάνοι μικροπωλητές. Στις προβολές των δικών μου ντοκιμαντέρ για τη Φλέρυ Νταντωνάκη και τον Νίκο Κούνδουρο, δεν είχαμε πολύ κόσμο. Ήταν κι απαγορευτική η ώρα, 5 το απόγευμα (που τελικά έγινε 6) συν τη βροχή που έπεφτε από το πρωί. Παρόλα αυτά εγώ το χάρηκα ιδιαιτέρως, καθώς με τίμησαν πολλοί φίλοι εντός κι εκτός facebook: Μεταξύ αυτών, η ερμηνεύτρια Ρηνιώ Κουρδάκη (πάντοτε η Ρηνιώ είναι παρούσα σε προβολές ταινιών μου), η ηθοποιός Ζωή Ρηγοπούλου, που γνωριστήκαμε χθες προσωπικά, και η σκηνοθέτιδα Πανδώρα Μουρίκη, που γνωριζόμαστε εδώ και πολλά χρόνια. Επίσης, ο τραγουδοποιός Λεωνίδας Μαριδάκης και η ραδιοφωνική παραγωγός Νικόλ Κατσάνη, ο ερμηνευτής Δημήτρης Κικλής, ο Μάνος Γαρυφάλλου, η Εβελίνα Λίτινα, αλλά και η Εύα Κουμαριανού. Ακολούθησε μικρή συζήτηση με τα περίπου είκοσι άτομα στην αίθουσα, που - ομολογουμένως - τους άρεσαν οι ταινίες και ρωτούσαν αρκετά πράγματα τόσο για τη Νταντωνάκη, όσο και για τον Κούνδουρο. 

Να και η Εύα στη Documenta! Αστεία στιγμή αμέσως μετά το τέλος της ταινίας για τον Κούνδουρο, στο q & a με το κοινό: Η Κουμαριανού πήγε να φτιάξει το μαλλί της και ο συντονιστής νόμιζε πως θέλει να κάνει ερώτηση. ''Σας ακούμε'' της λέει κι εκείνη, πάντα ετοιμόλογη, με ρωτάει: ''Με συγχωρείτε, ο Κούνδουρος χρησιμοποιούσε πάντα τόσο έντονο μακιγιάζ στις ταινίες του;'' Σωστότατη η παρατήρηση της, αν και μετά συζητάγαμε τη φάση κι είχαμε πεθάνει στο γέλιο...

Κι εδώ πάλι η Εύα με τον Θρασύβουλο Καλαϊτζίδη, φοιτητή της ΑΣΚΤ και βοηθό μου από το 2011, και τον φίλο μας, εικαστικό Βασίλη Παπαδημητρίου ή σκέτο Τρίου. Οι τέσσερις μας κάναμε μια τεράστια βόλτα μεσ' στην Καλών Τεχνών, κάτσαμε σε πέτρινα παγκάκια, χαθήκαμε στους εκθεσιακούς χώρους, καταλήξαμε στο καφενείο να τρώμε σιροπιαστά γλυκά, με την Εύα να πετάει πάλι μοναδικές ατάκες: ''Να μου το θυμηθείτε'' μας έλεγε, ''θα μας βλέπουν τόση ώρα να γυρνάμε εδώ κι εκεί και θα λένε Αυτοί ψάχνουν να βρουν μέρος για να τη γαμήσουν''! Μπορεί να φανταστεί κανείς έτσι τα γέλια που κάναμε! 

Το κλου της βραδιάς ήταν αναμφισβήτητα, όμως, η πρεμιέρα του καινούργιου ντοκιμαντέρ της Πάολας Ρεβενιώτη και του Paola Team Documentaries με τίτλο ''Καλωσόρισμα'' μέσα σε μία κατάμεστη αίθουσα. Δεν έχω λόγια και όχι που με την Πάολα κάνουμε στενή παρέα τελευταία! Η ταινία της για τις βάρκες με τις άτυχες ψυχές που φτάνουν - αν φτάσουν - στη Μυτιλήνη είναι ένα 100% ακτιβιστικό ντοκιμαντέρ με πληροφορίες που ποτέ δεν θα μαθαίναμε και που σίγουρα δεν θα βλέπαμε σε κανένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ! Το ''Καλωσόρισμα'' δεν έχει ίχνος τηλεοπτικής ρεπορταζίλας και συγκίνησης με το στανιό. Με ένα δεξιοτεχνικό μοντάζ παρακολουθούμε μαρτυρίες ανθρώπων από τη Συρία, το Αφγανιστάν και άλλες χώρες της Αφρικής και της Ασίας, αλλά ακούμε και ηχογραφημένες μόνο μαρτυρίες από ακτιβιστές που καταγγέλλουν ορισμένες ΜΚΟ για δημοσιοϋπαλληλική δράση και αναζήτηση κέρδους χωρίς στην ουσία κανένα ανθρωπιστικό ενδιαφέρον.  

Μου άρεσε που το ντοκιμαντέρ της Πάολας δεν είχε ίχνος μιζέριας. Η κάμερα της εστίαζε στα κατάμαυρα μεγάλα μάτια παιδιών που χαμογελούν, καθώς δέχονται τις πρώτες βοήθειες από τον κόσμο, Έλληνες και ξένους, στις ακτές της Μυτιλήνης. Μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο έγινε αυτό: Η Πάολα και η ομάδα της τράβηξαν το ντοκιμαντέρ τους μπαίνοντας στο νερό μέχρι τη μέση, κρατώντας κι οι ίδιοι βρέφη στα χέρια τους, ζώντας από πρώτο χέρι όλες τις αντιξοότητες αυτών των ανθρώπων με ένα και μόνο ζητούμενο: Την ανάδειξη των πιο υψηλών ανθρώπινων συναισθημάτων, όπως είναι η αγάπη και η αλληλεγγύη! Και προς το τέλος, μια - δυο σκηνές με τις βάρκες που φτάνουν και τα ζεστά χαμόγελα αυτών που υποδέχονται τους πρόσφυγες, ήταν αρκετά για να σου φέρουν δάκρυα στα μάτια - εμένα μου συνέβη δηλαδή, παρασυρμένος από την ποίηση των εικόνων της Πάολας, από την ποίηση της ζωής της ίδιας, χωρίς κανένα στόμφο, κανένα διδακτικό λογύδριο και καμία επιτήδευση! 

Το ''Καλωσόρισμα'' μου θύμισε το νατουραλιστικό σινεμά των αδερφών Νταρντέν, την αποθέωση του cinema verite και το απόλαυσα από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό σαν ένα ντοκιμαντέρ προορισμένο για διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου του εξωτερικού. Της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, αν υποτεθεί πως ένας άνθρωπος σαν την Πάολα πού'χει φάει το ρατσισμό με το κουτάλι, επιστρέφει ως δώρο στους συνανθρώπους της μαθήματα αγάπης, αλληλεγγύης και σεβασμού. Κι αν ακόμη στην Ελλάδα το κατεστημένο θέλει τους τρανς ανθρώπους να είναι μόνο θέματα για ντοκιμαντέρ και όχι δημιουργοί - ντοκιμαντερίστες οι ίδιοι, η Πάολα Ρεβενιώτη τους βάζει όλους στη θέση τους, κάνοντας αυτό που γουστάρει η ψυχή της, δίχως καμία κρατική υποστήριξη - επιχορήγηση. Λυπάμαι που ενδεχομένως θα σπαστούν γνωστοί μου ντοκιμαντερίστες, επαγγελματίες και συνδικαλιστές του χώρου, το ντοκιμαντέρ όμως απαιτεί πάνω απ' όλα καλά και αγαθά κίνητρα, όρεξη και συναισθηματικά αποθέματα. Η Πάολα Ρεβενιώτη, μία ''εκδιδόμενη τρανς'' όπως συνήθιζε να υπογράφει στο θρυλικό ''Κράξιμο'', τα διαθέτει όλα αυτά! Και γι' αυτό φτιάχνει σπουδαίες ταινίες!

* Οι photos από την προβολή του ''Καλωσορίσματος'' είναι του Τάκη Κουρκουρίκη 
** Ευχαριστίες στον Τάσο Αβούρη και στον Γιάννο Σταμούλη που ''έτρεξαν'' τις προβολές των ταινιών μας στο φετινό B-FEST και λογικά θα τους βγήκε η...πίστη το περασμένο τριήμερο στην Καλών Τεχνών.