''τα φώτα στην πλατεία'' άναψαν χθες βράδυ στον ''σταυρό του νότου''

Την άποψη μου εν είδει κριτικής για τα ''Φώτα στην πλατεία'', τον δεύτερο δίσκο της τριανδρίας Πάνος Παπαϊωάννου, Χρυσόστομος Καραντωνίου και Δημήτρης Παπαχαραλάμπους, την εξέφρασα εδώ χθες με το προηγούμενο post. Μάλιστα, ενώ είχα την πρόθεση να διαβάσω το κείμενο στη δισκοπαρουσίαση των παιδιών στον Σταυρό του Νότου, ο Δημήτρης Ν. Μανιάτης είχε μια καλύτερη ιδέα: Αντί να γίνουμε μάλλον κουραστικοί με αναγνώσεις κειμένων, να κάνουμε ένα σύντομο διάλογο οι δυο μας πάνω στο δίσκο. Έτσι έγινε και νομίζω λειτούργησε πιο ''επιτυχημένα''. Ούτως ή άλλως, αναφέραμε αμφότεροι σκέψεις μας που είχαμε ήδη καταγράψει και που αφορούσαν στη μουσική και στους στίχους της συγκεκριμένης δουλειάς, στα ονόματα όλων των συνεργατών κ.λπ. 

Μου ''πάει'' ο Μανιάτης ως ντουέτο ή, σωστότερα, ''πάμε'' ο ένας στον άλλον, όλοι αυτό μας έλεγαν χθες, κι εγώ σκεφτόμουν για πολλοστή φορά την πρώτη γνωριμία μας το 2005 όταν είχαμε βρεθεί στον Πειραιά και μού'χε πάρει μια μικρή συνέντευξη για τον Βλάσση Μπονάτσο στα ΝΕΑ. Έκτοτε, όλο και κάπου βρισκόμασταν, με αποκορύφωμα τη ''συνύπαρξη'' μας στο facebook και τα κοινά μας ενδιαφέροντα. Φίλος αγαπημένος, άνθρωπος σωστός, ευφυής, χιουμορίστας, ''περπατημένος'', παραγωγός ραδιοφώνου πλέον μέσα στις τόσες δραστηριότητες του κι αυτός! Έχουμε συνέχεια με τον Μανιάτη, αφού σ' αυτή την πόλη κινούμαστε κι οι δυο μας! Πολύ το χάρηκα, πάντως, που κάτσαμε μαζί και με τον άλλο φίλο, τον Θανάση Συλιβό του ''Μετρονόμου'', ακούγαμε τα τραγούδια, πίναμε και σχολιάζαμε. 

Τα ''Φώτα στην πλατεία'' αποδόθηκαν επί σκηνής με φουλ μπάντα, κάτι σίγουρα δύσκολο για να επαναληφθεί σε live ακόμα και στην Αθήνα, αλλά που τουλάχιστον αποζημίωσε όλο τον κόσμο που προσήλθε στη δισκοπαρουσίαση. Και ήταν και πολύς ο κόσμος χθες, όχι μόνο από φίλους των δημιουργών, αλλά και από σημαντικούς καλλιτέχνες που έσπευσαν να τους τιμήσουν: Μεταξύ αυτών, η Ελένη Ροδά, η Μελίνα Κανά, ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, ο Παντελής Κυραμαργιός, οι στιχουργοί Τάμμυ Τσέκου και Γιώργος Γκώνιας, οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί Σιδερής Πρίντεζης και Ξενοφών Ραράκος κ.α. 

Μας συγκίνησε όλους ο Κώστας Παρίσσης, συνεργάτης των παιδιών και ''ψυχή'' της δουλειάς τους. Πρέπει να αποτιμηθεί στο μέλλον, αν δεν έχει ήδη γίνει, η πολύτιμη συμβολή αυτού του μουσικού στην ελληνική δισκογραφία των τελευταίων ετών. Και πιστεύω ακράδαντα πως ο Παρίσσης ήταν και είναι τόσο κοντά πάντα στους δημιουργούς που ενδεχομένως να έμεινε λίγο πίσω το προσωπικό του έργο. Πάντως χθες ακούσαμε απ' τον ίδιο εκείνη την ωραία διασκευή που είχε κάνει με τα Υπόγεια Ρεύματα στο παλιό λαϊκό του Χιώτη, ''Τι παράξενη κοπέλα'', καθώς και το ''Γέλα ψυχή μου'', τη μεγάλη επιτυχία πού'χε χαρίσει κάποτε στη Μελίνα Κανά. Παρεμπιπτόντως, την ώρα που έπεσαν οι πρώτες νότες του ''Γέλα ψυχή μου'', πέρασε από μπροστά μου η Μελίνα! ''Θ' ανέβεις να μας το τραγουδήσεις;'' την έπιασα και τη ρώτησα. ''Καλέ, όχι, στην τουαλέτα πάω'' μου απάντησε και λιώσαμε στο γέλιο! 

Αυτό που διαπίστωσα καθώς παίζονταν ''ζωντανά'' όλα τα τραγούδια του CD, είναι ότι διαγράφουν ήδη την τροχιά τους. Ο κόσμος φάνηκε να τα ξέρει και να τραγουδάει τους στίχους, ενόσω ο Παπαϊωάννου τα ερμήνευε για πρώτη φορά ολοκληρωμένα μπροστά σε κοινό. Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό, εφόσον συνήθως σε ένα live ειδικά καινούργιας δουλειάς ο κόσμος περιμένει βασικά ν' ακούσει διασκευές σε αγαπημένα του τραγούδια. Κι όμως, χθες ένωσε τη φωνή του μ' αυτή του Πάνου στο ''Δε γίνεται αλλιώς'', στο λαϊκότροπο ''Πες μου'' ή στο ομότιτλο του δίσκου. Υπό αυτή την έννοια, τα ''Φώτα στην πλατεία'' είναι ένας μάλλον καλός δίσκος, ανεξαρτήτως του τι είπα εγώ ή ο Μανιάτης ή τι λένε οι κοντινοί άνθρωποι των δημιουργών. Το παν είναι το τραγούδι να φτάνει στον κόσμο και αυτό νομίζω πως επιτεύχθηκε στη χθεσινή δισκοπαρουσίαση. 

Είχα πολύ καιρό, μπορεί και χρόνια, να δω live τη Μαρία Παπαγεωργίου, η οποία συμμετέχει στα ''Φώτα στην πλατεία'' σε ένα ντουέτο με τον Παπαϊωάννου στο εξελληνισμένο ''Someone you love''. Η Παπαγεωργίου επίσης έχει φτιάξει κατάσταση με σκληρή δουλειά την τελευταία δεκαετία. Έχει ένα νεύρο κι ένα τσαμπουκά επί σκηνής αυτό το κορίτσι που σε συνδυασμό με το γρέζι στη φωνή της άνετα θα αναγορευόταν σε ορίτζιναλ ροκ περφόρμερ! Ας ξαναπώ από δω αυτό που έγραψα και που είπα χθες από μικροφώνου: Η Παπαγεωργίου έχει πλέον την έγκριση του ίδιου του Μίκη Θεοδωράκη που είναι φαν της διασκευής της στο τραγούδι του, ''Ξημερώνει'', από το ''Ραντάρ'' σε στίχους του Κώστα Τριπολίτη. Επιτέλους άκουσα κι εγώ live το ''Ξημερώνει'' και κατάλαβα ότι η Παπαγεωργίου δεν έκανε απλά μία διασκευή. Έκανε το κομμάτι δικό της και το έστειλε στα ουράνια!

Τι να πω και για τον Απόστολο Ρίζο, έναν εξαίρετο ερμηνευτή που επίσης κάνει δικό του ότι τραγουδάει! Αυτές τις μέρες ακούω συνέχεια το ''6'' του, τα έξι δηλαδή δισκογραφημένα τραγούδια του που διαφέρουν κατά πολύ από τον μέσο όρο της τρέχουσας δισκογραφικής παραγωγής. Θα γράψω σχετικά οσονούπω, γιατί τέτοιες δουλειές πρέπει να μαθαίνονται στις δύσκολες εποχές που ζούμε. Ο Ρίζος μας τραγούδησε το κομμάτι που κλείνει τα ''Φώτα στην πλατεία'', το ηλεκτρικό μπλουζ ''Ο καιρός θα δείξει'', συνοδεία του Πάνου Παπαϊωάνου στη φυσαρμόνικα! Μεγάλη στιγμή!

Η βραδιά έκλεισε σε λογική ώρα - δεν ''τράβηξε'' δηλαδή πολύ ώστε να κουράσει τον κόσμο - με τον ερμηνευτή Πάνο Παπαϊωάννου και τον συνθέτη Χρυσόστομου Καραντωνίου σε ένα ακουστικό set για κιθάρα - φωνή. Ακούσαμε την υπέροχη μπαλάντα τους, ''Ιχθύς'' (από τα αγαπημένα μου τραγούδια του δίσκου), αλλά και την άποψη τους στον ''Γκρεμό'' του Μάνου Χατζιδάκι. Εύχομαι κάθε επιτυχία στα ''Φώτα στην πλατεία'' και επαναλαμβάνω πως απ' αυτό που είδα/ άκουσα χθες, ήδη άναψαν για τα καλά, φωτίζοντας τις σκοτεινές λεωφόρους, στις οποίες ταξιδεύει το τραγούδι στην Ελλάδα των Μνημονίων, της φτώχειας και της αυτοδιαχείρισης. Νά'ναι καλά τα παιδιά! 

Ας φύγουμε τώρα από τον Σταυρό του Νότου κι ας πεταχτούμε στο γογό tasty bar! Το γνωρίζετε αυτό το στέκι απέναντι από τον Σταυρό, στην πλατεία; Το έχει η θεόμουρλη και ευφυέστατη Γωγώ Σουμουλίδου, κολλητή του Σωκράτη Μάλαμα και όχι μόνο, ψυχή μιας ''εντεχνοπαρέας'' των τελευταίων ετών, που ξέρει τους πάντες και την ξέρουν οι πάντες! Αν θες να γνωρίσεις μία αυθεντική ροκ γυναικεία περσόνα παλαιάς κοπής, πέρνα οπωσδήποτε από το γογό tasty bar! Η πληθωρική Γωγώ, όποτε δεν ανεβαίνει να χορέψει στις μουσικές σκηνές σε ακομπλεξάριστες και διαχυτικές περιπτύξεις με όλους τους καλλιτέχνες (είπαμε, την ξέρουν οι πάντες), σερβίρει τα καλύτερα ποτά και τα χειροποίητα πεντανόστιμα φαγητά της! Εκεί, λοιπόν, αμέσως μετά το τέλος της παρουσίασης των ''Φώτων στην πλατεία'' βρεθήκαμε με όλους τους μουσικούς, σκεπτόμενος κι εγώ πόσο ωραία θά'ναι τώρα που καλοκαιριάζει και θα αποκτήσω ξανά ένα γουστόζικο στέκι! Στη selfie photo είμαστε με τον στιχουργό Γιώργο Γκώνια, που έγραφα μόλις προχθές για την περίπτωση του, με αφορμή το άλμπουμ του Παπαδογιώργου, και χάρηκα που γνωριστήκαμε και προσωπικά. 
* Οι photos του post πλην της τελευταίας είναι του Κώστα Scrom. Η photo με μένα και τον Μανιάτη είναι της Ελεάννας Παπασπύρου