Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

ΟΤΑΝ Η ΜΝΗΜΗ ΒΟΛΤΑΡΕΙ ΣΤΗ Β΄ ΠΕΙΡΑΙΑ!


Σήμερα δε θα μιλήσω για επώνυμους ποιοτικούς καλλιτέχνες, αλλά για φίλους από τον Πειραιά, ξεχασμένους μέσα στα χρόνια που μεσολάβησαν από τη γνωριμία μου μαζί τους και, σίγουρα, για ανθρώπους που ποτέ δεν αποτέλεσαν την έκφραση του λεγόμενου μέσου όρου. Η απώλεια του δελτίου παροχής υπηρεσιών μου με κάνει αυτές τις μέρες να τρέχω σε αστυνομικά τμήματα, να κάνω μηνύσεις κατ' αγνώστων και να παίρνω κλαψομουνέ ύφος μπροστά σε στυγνούς εφοριακούς ελεγκτές μπας και γλυτώσω την πεντακοσάρα του πρόστιμου. Από το πρωί, λοιπόν, που κατέβηκα αναγκαστικά στον Πειραιά, μόλις ας πούμε τέλειωσα με τα του δελτίου, αποφάσισα να εκμεταλλευθώ την ανοιξιάτικη λιακάδα και να το κόψω με τα πόδια, περνώντας από μέρη και μικρά στενά που είχα πάρα πολλά χρόνια να δω. Πέρασα από Ταμπούρια, Δραπετσώνα, μέχρι τις παλιές γραμμές του τραίνου στον Άγιο Διονύσιο, πλησίον του φημισμένου σουβλατζίδικου του Καράμπαμπα. Η εργατική μιζέρια με τα συνεργεία αυτοκινήτων στη σειρά που τότε με ενοχλούσε, σήμερα έως και μου άρεσε. Θυμήθηκα τη Βαβέλ που πηγαίναμε γύρω στο 1992- 93, εκεί όπου παίζαμε τάβλι, ακούγοντας Animals, Byrds και David Bowie. Πόσο rock υπήρξε ο Πειραιάς της εφηβείας μου! Πως θα ήμουν αν είχα γεννηθεί και μεγαλώσει στο Ψυχικό ή τη Φιλοθέη; Πριν από την έλευση του ΄90, όταν περνούσες έξω από ένα παλιό παράθυρο της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου, εκτός από Καζαντζίδη και Πόλυ Πάνου, όλο και κάνα Stairway to Heaven θα άκουγες, άντε και καμιά Julia! Η προπαίδεια του rock με λίγα λόγια, αυτήν που όταν βουτήξαμε για τα καλά στο εν λόγω είδος μουσικής, την αφήσαμε πίσω οριστικά και αμετάκλητα. Πέρασα σήμερα και έξω από το σπίτι του Θ. Όταν εγώ ήμουν 16, αυτός ήταν 25 και τον θαύμαζα για τα γένια του που κόντευαν να φτάσουν στα γόνατα του. Ο Θ. είχε αρνηθεί τη στράτευση, φυσικά δεν εργαζόταν και τον συντηρούσε ένας μυστήριος πενηντάρης τότε, κάτι σαν γκουρού του, ο οποίος έφτιαχνε τζάμια. Ο έρωτας της ζωής του ήταν η Ε., ένα πραγματικό ναυάγιο της ζωής καμιά δεκαπενταριά χρόνια μεγαλύτερη του. Σα να τους έβλεπα σήμερα να έρχονται αγκαλιασμένοι από το βάθος ενός άδειου δρόμου ξυπόλυτοι, όπως συνήθιζαν τα καλοκαίρια. Από τον Θ. και την Ε. είχα γνωρίσει και τη Ρ., που τώρα θα' χει σίγουρα πατήσει τα πενήντα. Η φουκαριάρα η Ρ.! Από ένα τριπάκι που την κέρασε ο γκόμενος της έκατσε δυο χρόνια στο Δαφνί κι όποτε έβγαινε έξω, στην Town Pump που τη συναντούσα, έπινε πάντα μόνο χυμό ακτινίδιο. Θα μπορούσα να πω ό,τι από τη Ρ. πρωτάκουσα για τη Φλέρυ Νταντωνάκη μέσα στο συγκεκριμένο μπαράκι, στο οποίο καμιά φορά με έβαζαν να κάνω τον dj, όταν θέλανε να διώξουν τους χεβιμεταλλάδες! Σα να τη βλέπω κι αυτήν χωμένη πάλι σε μια γωνιά του μαγαζιού να ακούει το Epitaph των King Crimson, να την έχει πάρει από κάτω και να το χαίρεται πολύ κι ύστερα να ζητάει από τον Βαγγέλη, τον μουστάκια dj, το Κέλομαί σε Γογγύλα από τον Μεγάλο Ερωτικό. Από τις πρώτες μουσικές διαφωνίες της ενηλικίωσης μου ήταν ακριβώς με τον Βαγγέλη, όταν του είχα ζητήσει να παίξει το Στη λαϊκή οδό Ασκληπιού του Λάκη Με Τα Ψηλά Ρεβέρ και του Παύλου Μάτεσι με τη Χαρά Αργυροπούλου. Ποια Χαρά Αργυροπούλου; μου είχε πει δασκαλίστικα τότε ο Βαγγέλης, αυτό το λέει η Λένα Πλάτωνος! Αναγκάστηκα να του πάω το βινύλιο απ' το σπίτι μου το άλλο βράδυ για να του αποδείξω ό,τι ο πιτσιρικάς έχει δίκιο και πως ουδέποτε η Πλάτωνος ερμήνευσε Λάκη Με Τα Ψηλά Ρεβέρ! Όσο για την Town, υπήρξε πραγματικά απίστευτο στέκι. Καμία σχέση με το πολύ πιο in Διαχρονικό, στην Town μεσ' στο στενό της Υψηλάντου θα έβλεπες τακτικά μεσήλικες τουρίστες, Εγγλέζους κυρίως, που την άραζαν για μια μπίρα ακούγοντας τη δικιά τους λαϊκή μουσική. Λέγεται πως πρώτος ιδιοκτήτης της Town από τη δεκαετία του ΄70 ήταν ο μόδιστρος Μπίλι Μπο, ο οποίος προτού μας αφήσει χρόνους, πούλησε την επιχείρηση στον παλαίμαχο ηθοποιό Γιάννη Βογιατζή κι αυτός με τη σειρά του σε έναν άλλο φραγκάτο ιδιώτη. Όχι ό,τι πατάγανε ποτέ όλοι αυτοί στο πιο ψαγμένο rock μπαρ του Πασαλιμανιού, αφού η Town γέμιζε- είπαμε- σπανιότερα από συμπαθείς λετσοτουρίστες και συχνότερα από έφηβους ροκάκηδες! Περίεργο που σήμερα περνώντας έξω από την Town δε μπόρεσα να καταλάβω αν έχει μεταμορφωθεί σε φαρμακείο ή στο διπλανό παιχνιδάδικο. Ένας κόμπος συγκίνησης παρ' όλα αυτά μού ανέβηκε στο λαιμό. Η δε Ρ., ήταν η μόνη που συνάντησα άλλη μία φορά μετά από χρόνια, έξω από τον ηλεκτρικό στο λιμάνι. Κρατούσε μια μεγάλη πλαστική τσάντα κι όταν είδα κι έπαθα μέχρι να την κάνω να με θυμηθεί, το μόνο που με ρώτησε ήταν αν έχω πάνω μου κάνα joint μέρα μεσημέρι...

Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία! Οι οριακοί αυτοί στίχοι του Νιόνιου είναι το μότο της σημερινής ηλιόλουστης βόλτας μου στον Πειραιά κι όποιος δεν καταλαβαίνει- δικαίωμα του- για μένα, όμως, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει! Ο σκληρός δίσκος της ανθρώπινης μνήμης είναι ανυπολόγιστης χωρητικότητας! Άτιμο πράγμα, που λένε!
* φωτογραφία παράθυρου: Arxitektonas

62 σχόλια:

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε...

Όμορφη ανάρτηση...
Εγώ, βέβαια, δεν έχω ζήσει ιδιαίτερα τέτοιες στιγμές ακόμα ( έμμεσα, δηλαδή, σε λέω γερόντιο), αλλά συγκινούμαι όταν οι ''μεγάλοι'' (και πάλι) αναμοχλεύουν αυτές τις αναμνήσεις.

BOSKO είπε...

Σ.Π.Ρ. ...
πόσων ετών είσαι, ρε Σουπουρού και μας τη λες κιόλας; άκου γερόντιο...χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση!

το Άρωμα του Τραγουδιού είπε...

Μα καλά! Όλες αυτές τις αποστάσεις με τα πόδια τις έκανες; Αυτό δεν είναι Β’ Πειραιά˙ είναι ολόκληρη η Νομαρχία Πειραιά!

Μου θύμισες πολλά με την περιγραφή σου. Τα έχουμε ξαναπεί για την Town (απίστευτο στέκι, μια γωνιά από το σπίτι που έμενα τότε!). Αλλά και το Διαχρονικό, αν και πιο …“in”, είχε γράψει ιστορία με τις μουσικές του (τουλάχιστον στα δικά μου εφηβικά μάτια).
Ενεργοποίησες και τον δικό μου σκληρό δίσκο της μνήμης…
Τα υπόλοιπα από κοντά.

Καλό απόγευμα

BOSKO είπε...

το Άρωμα του Τραγουδιού...
από Πασαλιμάνι κινήθηκα με ταξί προς τη Β΄ Πειραιά- που λέω- κι από κει με τα πόδια. Καλό ήταν και το Διαχρονικό, αλλά μόνο στην Town θα άκουγες και Emerson, Lake & Palmer ή και Dr. Feelgood δίπλα στα πιο γνωστά pub- rock τραγούδια! Επίσης, Νίκο Παπάζογλου, Νικόλα Άσιμο, Βασίλη ΖούμεΓιαΝαΣ'ακούμε Παπακωνσταντίνου, Λάκη Με Τα Ψηλά Ρεβέρ και "Σταυρό του Νότου"! Πως πέρασαν τόσα χρόνια, μου κάνει μεγάλη εντύπωση. Για θυμίσου και τα δυο κεντρικά σινεμά στο Πασαλιμάνι που κατήντησαν σούπερ- μάρκετ κι εμπορικά κέντρα...εσύ θα με νιώθεις ως Πειραιώτης!

celsius33 είπε...

πραγματικά συγκιντικό και ..πεζοδρομιακό, αυτές οι μνήμες του καθενός από τα μικρά του είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε νομίζω χώρια ότι μας καθορίζουν in so many ways ακόμα!

το αερικό είπε...

Γιατι καλε μου Bosko;
Εγω κανω αμαν και τι να απενεργοποιησω τον σκληρο, κι ερχεσαι εσυ με τις αναρτησεις σου να αναστειλεις την διαδικασια...
Περα απ΄την πλακα, εξαιρετικο κειμενο!
Δευτερη φορα μεσα σε λιγους μηνες που μας βολταρεις στα περιξ του Πειραια, μεσα απο τις ομορφες διηγησεις σου, που τυχαινει να ναι κομματι κι απο τις δικες μας.
Την καλησπερα μου!

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε...

Έγινα 18 πριν λίγες μέρες...
Για πες μας κι εσύ την ηλικία σου, αν σε παίρνει! μουαχαχαχα
Για την ακρίβεια, μου άρεσε πολύ η ανάρτηση... την είδα ως λογοτεχνία.
Και, βέβαια, είναι φοβερά εικονοπλαστική! Αλλά αυτό ήταν, φυσικά, αναμενόμενο από εσένα, σωστά;

Margo είπε...

Να δεις πόση εντύπωση θα σου κάνει για τα χρόνια που πέρασαν, όταν θα κάνεις την ίδια βόλτα σε μια δεκαετία:) Σε αυτά τα μέρη έζησα και εγώ και μ' έκανες να θυμηθώ..
Μου λείπει ο Πειραιάς, μένω επαρχία πια, όμως δεν θα τον άλλαζα με τίποτα για μια "καλύτερη" συνοικία..

Rena Fan είπε...

Λατρεύω τα ποιοτικά σου, αλλά αυτές οι αναρτήσεις σου με συγκλονίζουν. Υποκλίνομαι!

BOSKO είπε...

celsius33...
σίγουρα, εξ ου και πιστεύω ακράδαντα στη λαϊκή ρήση "μ' όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις"!

BOSKO είπε...

το αερικό...
κι εσύ σχετίζεσαι με τον Πειραιά; μη μου πεις! Δεν είναι τυχαίο που αναφέρομαι συχνά στη γενέτειρα πόλη μου, ακόμη δεν έχω συνηθίσει τη ζωή στο κέντρο της Αθήνας.

BOSKO είπε...

Σ.Π.Ρ. ...
μικρέ Σουπουρού, πάλι απρόσεχτο σε τσεκάρω! Αν μπεις στο προφίλ μου θα δεις την ηλικία μου, η οποία αλλάζει από μόνη της στη μπλογκόσφαιρα με το που περνούν τα γενέθλια σου, δίχως να την πειράξεις. Μου αρέσουν πολύ οι εικονοπλαστικές αφηγήσεις, η αλήθεια είναι!

BOSKO είπε...

Margo...
όσο περνούν τα χρόνια και ξαναπερνάς απ' τα ίδια μέρη, τόσο η μνήμη θα δυναμώνει κι άλλο, κατά προσωπική εκτίμηση. Καλός ο Πειραιάς κι ίσως ακόμη καλύτερη η επαρχία συγκριτικά με το πολύβουο κέντρο!

BOSKO είπε...

Rena Fan...
τα παραλές. Σ' ευχαριστώ πολύ, αλλά για ξανασκέψου το!

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης είπε...

Αισθάνομαι άβολα με τόσους Πειραιώτες γύρω! Είμαι ο μόνος που δε μπορεί να ταυτιστεί, μου φαίνεται...
Όσο για την απροσεξία...θα σχολιάσω μόνο το θράσος σου.

ΥΓ. Ωραίο το Σουπουρού!
...σκέφτομαι να το υιοθετήσω.

BOSKO είπε...

Σ.Π.Ρ. ...
Σουπουρού, λοιπόν, κατοχυρώθηκε κι εγώ διεκδικώ τον τίτλο του ιντερνετικού πνευματικού σου πατέρα!

Rena Fan είπε...

Δεν ξέρω αν τα παραλέω. Δεν με νοιάζει κιόλας, όταν μιλάω σε/για φίλους και φίλες :)

Αλλά να, όταν διαβάζω τέτοιο κείμενο, μπαίνω σε αντίστοιχη θέση σε αντίστοιχο περιβάλλον και εκεί τα συναισθήματα είναι πολύ δυνατά!

BOSKO είπε...

Rena Fan...
OK, Απόστολε! Σε ξαναευχαριστώ, λοιπόν, για τα καλά σου λόγια!

belladona είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
belladona είπε...

Στην town πήγαινα και εγώ.Όμως η φωτογραφία σου δε μου θυμίζει τίποτα.Έπαιζε πραγματικά υπέροχη μουσική, dj ήταν ο Αργύρης,(συνωνόματος) και ο βαγγέλης έπαιζε στα ρεπό του, αλλά αυτά για να τα ξέρεις θα έπρεπε να ήσουν θαμώνας.Λυπάμαι που έκλεισε, γιατί τα rock barακια ήταν ανέκαθεν μετρημένα στα δάχτυλα, και με τόσο ψαγμένη μουσική το μόνο.

BOSKO είπε...

argyris...
δεν είναι παράξενο που δε σου θυμίζει τίποτα η φάτσα μου, αφού την άραζα στην town όταν ήμουν 16, 17 και 18, ενώ τώρα πάω για τα 36. Άσε που ήμουν καμιά εικοσαριά κιλά πιο παχύς και με πολύ μακριά μαλλιά. Λογικό, λοιπόν...

Ανώνυμος είπε...

καλησπέρα,

τυχαία το βρήκα το ποστ ψάχνωντας αναμνήσεις.
Τελευταίος ιδιοκτήτης ο συννονόματος μου Βασίλης. Το δούλευε με τον αδερφό του και την κοπέλα του.
Ο Βαγγέλης είχε το εργαστήρι του στην υπόγα δίπλα στις τουαλέτες και ήταν και αυτός που είχε φτιάξει τους γαμάτους λαμπάτους ενισχυτές που δονούσαν το μαγαζί. Η κουδούνα που βαρούσε ο Αργύρης, είχε μπει εκεί -λέει ο μύθος- από από τον Παύλο μια φορά που ξεστράτισε από το διαχρονικό.
Φίλε Bosko, λείπω 10 χρόνια από τον Πειραιά... Δεν έχω συνηθίσει ακομη... Από την άλλη κατεβαίνω συχνά να δω αδερφό και φίλους και βλέπω πως ο Πειραιάς δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που ξέραμε.
Έφυγε μαζί με την town, το διαχρονικό και ένα σωρό μαγαζιά, παραμάγαζα, ναυάγια και εμάς.

Βασίλης

BOSKO είπε...

Βασίλης...
έμαθα κάτι σχετικά πρόσφατα και στενοχωρήθηκα πολύ: ο Βασίλης, ο τελευταίος συνιδιοκτήτης της Town μαζί με τον Αργύρη, "έφυγε" νεότατος από καρκίνο πριν λίγα χρόνια. Εύχομαι να μην ειν' αλήθεια και δυστυχώς δε μπορώ αυτή τη στιγμή να διασταυρώσω την πληροφορία. Έχεις δίκιο, τα χρόνια περνούν και μαζί τους αλλάζουν οι τόποι, οι χώροι κι οι ίδιοι οι άνθρωποι. Ακόμη και σήμερα κάτι με πιάνει όποτε περνάω έξω από κει που κάποτε ήταν το στέκι μου/μας.
νά 'σαι καλά.

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=PQTaUuKPMIc&feature=player_detailpage

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
υπέροχο!
δε γνώριζα γι' αυτή την εκτέλεση του τραγουδιού από την Baez!
σ' ευχαριστώ όποιος/α κι αν είσαι!

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=oLWkVjiBbhY&feature=player_detailpage

Ανώνυμος είπε...

Η ερωτική ιστορία του Παύλου Σιδηρόπουλου και της Γιόλας Αναγνωστοπούλου είναι ίσως η πιο σκοτεινή και συγκινητική ιστορία του ελληνικού ροκ, το πιο τραγικό του κεφάλαιο.

Οι δύο νέοι διαθέτουν σπάνιες ευαισθησίες, πολύτιµα όνειρα και εκπληκτικό ταλέντο. Θέλουν να ζήσουν στο φως, αλλά γίνονται θύµατα του Φόβου και παγιδεύονται στο σκοτάδι.

Η ιστορία εξελίσσεται στο τέλος της δεκαετίας του 1970 µε αρχές του 1980 και περιλαμβάνει τα δημιουργικότερα χρόνια τους: ο Παύλος παρουσιάζει τους δύο δίσκους σταθµούς, το Φλου και το Εν Λευκώ, και η Γιόλα, την ποιητική συλλογή Οξείς Μετάλλου Ήχοι. Είναι τα χρόνια που κορυφώνεται η σκοτεινή ιδεολογία του Κίτρινου Σούρουπου.

Ο Παύλος και η Γιόλα δεν είναι οι µόνοι που πέφτουν στην πρέζα. Μια σειρά από τα καλύτερα µυαλά του ελληνικού ροκ περνάει µαζί τους στον παγωµένο κήπο.

Στο βιβλίο πρωταγωνιστούν ακόμη οι συνταξιδιώτες του Παύλου και της Γιόλας: Τα φρικιά, οι φρίκοι, τα φρίκουλα, που αναζητώντας δύναμη και αλήθεια στα ναρκωτικά, παγιδεύτηκαν σε πανίσχυρες εξαρτήσεις.

Το Κίτρινο Σούρουπο είναι ένας ζοφερός χώρος που συνεχίζει να εκπέμπει αγωνιώδες SOS, το οποίο η «υγιής» κοινωνία ποτέ της δεν πήρε.

Πώς έγινε άραγε και η ηρωίνη αποδεκάτισε τα καλύτερα μυαλά του ροκ στην Ελλάδα; Τι ήταν αυτό που τους πέτρωσε στον λευκό κόσμο της πρέζας;
Στα ερωτήματα αυτά επιχειρεί να απαντήσει ο Μανώλης Νταλούκας, που γνώρισε τους πρωταγωνιστές του Βιβλίου των Ηρώων του Τρόμου.

Ανώνυμος είπε...

Οι χίπις ξανανταμώνουν στα Μάταλα!
Παγκόσμια συνάντηση των πρώην χίπις οργανώνεται στα Μάταλα τον Ιούνιο.


Οι πρώην χίπις ξαναζούν τον μύθο των Ματάλων

Παγκόσμια συνάντηση τον Ιούνιο

Nα ξαναζήσουν τον μύθο των Ματάλων καλούν τους απανταχού χίπις δύο Γερμανοί που πήραν την πρωτοβουλία να ενώσουν ξανά τα παιδιά των λουλουδιών που έγραψαν την δική τους ιστορία στις σπηλιές των Ματάλων στις δεκαετίες 1960-1970.

Η παγκόσμια συνάντηση των πρώην χίπηδων έχει ήδη προγραμματιστεί για το Σαββατοκύριακο 11 και 12 Ιουνίου, με την πρόσκληση να απευθύνεται στα... ατίθασα νιάτα που πέρασαν από τα Μάταλα της Κρήτης και ξεσήκωσαν με την εικόνα, την παρουσία και τον ελεύθερο τρόπο ζωής τους τα ήθη των Κρητικών - και όχι μόνον - εκείνης της εποχής.



Οι εμπνευστές της ιδέας

Εμπνευστές της ιδέας αυτής είναι ο συγγραφέας Arn Strohmeyer και ο εκδότης Thomas Balistier, οι οποίοι τρέφουν ιδιαίτερη αγάπη για την Κρήτη και έχουν αφιερώσει στο νησί σειρά βιβλίων. Για την κινητοποίηση και την «επανασύνδεση» των χίπις έχει επιστρατευτεί, όπως είναι φυσικό, το Διαδίκτυο.

Οι ενδιαφερόμενοι να συμμετάσχουν σε αυτή τη μοναδική συνάντηση θα πρέπει να επικοινωνήσουν μέσω της ιστοσελίδας www.arnstrohmeyer.de με τους οργανωτές για περισσότερες λεπτομέρειες, οι οποίοι ελπίζουν ότι η πρωτοβουλία τους θα βρει ανταπόκριση σε όλο τον κόσμο.



Τα παιδιά των λουλουδιών

Την εποχή της δεκαετίας του 1960, οι περιπλανώμενοι χίπις ανακάλυψαν τις εγκαταλειμμένες μέχρι τότε σπηλιές και μαγεμένοι από τη χρυσαφένια παραλία και τα γαλαζοπράσινα νερά της, αποφάσισαν να μετατρέψουν το αλλοτινό ψαροχώρι σε ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα του παγκόσμιου κινήματός τους. Η φιλοσοφία του, βασισμένη στην αναζήτηση της κρυμμένης «ουτοπίας», έβρισκε τρόπο έκφρασης μέσω των ανατολικών θρησκειών ή του LSD.

Ανέμελη διάθεση, ξέφρενα πάρτι και ναρκωτικά άφησαν το δικό τους «στίγμα» στην πολυτάραχη ιστορία του κινήματος, ενώ στον ατμοσφαιρικό αυτό τόπο, τα Μάταλα, οι χίπις βρήκαν το κατάλληλο περιβάλλον για να εκδηλώσουν τις ιδιαίτερες ανησυχίες τους.

Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, οι παγκόσμιας εμβέλειας stars Bob Dylan, Keith Richards, Cat Stevens κ.ά. επισκέφθηκαν τον τόπο, κάτι που αργότερα μιμήθηκαν και πολλοί άλλοι, απλοί πολίτες και επώνυμοι.

Την περίοδο της Χούντας, το «αμαρτωλό» κίνημα αναγκάστηκε να σιωπήσει. Όμως, το ενδιαφέρον των επισκεπτών διατηρείται αμείωτο μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα να σπεύδουν προκειμένου να γνωρίσουν από κοντά το μέρος έκφρασης εκείνης της ιδεολογίας.

Στις μέρες μας, οι σπηλιές έχουν περιφραχθεί από την αρχαιολογική υπηρεσία και τα Μάταλα προσπαθούν να διατηρήσουν την παλιά τους αίγλη προβάλλοντας μια ανέμελη εικόνα ζωής.

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=lJNWs52d-08&feature=player_detailpage

Ανώνυμος είπε...

Rory Gallagher(2 Μαρτιου 1945-14 Ιουνιου 1995)

Η πρωτη του βραχνη στριγκλια σημαδεψε το οικογενειακο ημερολογιο της φαμιλιας Gallagher στις 2 Μαρτιου του 1948,οταν αυτη ζουσε ακομα στο Ballyshannon της επαρχιας Donegal της Ιρλανδιας. Δυο χρονια μετα,θα μετακομιζε στο Cork,οπου ο Rory περασε τα πρωτα χρονια της ζωης του. Απο πολυ νωρις-σε ηλικια μολις εννεα χρονων-μπορουσε κανεις να διαγνωσει τα πρωτα σημαδια απο το σαρακι της μουσικης πανω του.


Read more...

Ανώνυμος είπε...

Ένας ασυμβίβαστος στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας
ΣΙΝΕΜΑ
(0)
Πέμπτη, 26 Μαΐου 2011, 08:25

Σχετικά Tags
Νίκος Νικολαΐδης, Ταινιοθήκη της Ελλάδας

share
0
0
Αφιέρωμα στον Νίκο Νικολαΐδη

Tο συνολικό έργο ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες δημιουργούς, του πολυβραβευμένου κι ασυμβίβαστου Νίκου Νικολαΐδη, έργο που συγκινεί κάθε γενιά, από εκείνη «της πρώτης αμφισβήτησης και της φυγής» της δεκαετίας του ’50 ως τα νέα παιδιά του 21ου αιώνα, παρουσιάζεται σε επταήμερο σπονδυλωτό αφιέρωμα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, από σήμερα έως και την Τετάρτη 1η Ιουνίου 2011.

Είναι η πρώτη φορά που διοργανώνεται στην Αθήνα αφιέρωμα τέτοιας έκτασης για τον δημιουργό και είναι η πρώτη φορά που η νεότερη γενιά που αποζητά να γνωρίσει καλύτερα ολόκληρο το έργο του θα έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει όλες τις ταινίες του Νίκου Νικολαΐδη στη μεγάλη οθόνη.

Το αφιέρωμα θ’ αναπτυχθεί σε τρεις διαφορετικούς άξονες: προβολές των ταινιών του δημιουργού, έκθεση ζωγραφικής με πρωτότυπα έργα επώνυμων καλλιτεχνών που εμπνέονται από το έργο του και συναυλία καλλιτεχνών και συγκροτημάτων με τραγούδια εμπνευσμένα από ή γραμμένα για τις ταινίες του Νίκου Νικολαΐδη.

Παράλληλα, τέλη Μαΐου θα κυκλοφορήσει ένα DVD box set με όλες τις ταινίες του remastered και θα επανεκδοθούν τρία βιβλία του από τις εκδόσεις Athens Voice. Μόλις πρόσφατα δε, κυκλοφόρησε η Β’ έκδοση του τελευταίου του μυθιστορήματος.

Το αφιέρωμα, που συνδιοργανώνουν η Ταινιοθήκη της Ελλάδος, η Marni Films και η Restless Wind, θα έχει χαμηλή τιμή εισιτηρίου (και φοιτητικό), αλλά και ελεύθερη είσοδο σε συγκεκριμένες προβολές και στην έκθεση ζωγραφικής.

Το αφιέρωμα περιλαμβάνει:
ΠΡΟΒΟΛΕΣ
Θα προβληθούν και οι οχτώ μεγάλου μήκους ταινίες του Νίκου Νικολαΐδη: Ευριδίκη ΒΑ 2037 (1975), Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα (1979), Γλυκιά Συμμορία (1983), Πρωινή Περίπολος (1987), Singapore Sling (1990), Θα Σε Δω Στην Κόλαση Αγάπη Μου (1999), Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα (2002), The Zero Years (2005).
Κατά τη διάρκεια του αφιερώματος θα προβάλλονται επίσης, καθημερινά, η μικρού μήκους Lacrimae Rerum (1962) που έχει παρουσιαστεί ελάχιστες φορές στο κοινό, αρκετά από τα 200 διαφημιστικά που σκηνοθέτησε παράλληλα με την κινηματογραφική του δραστηριότητα, αποσπάσματα από το επερχόμενο ντοκιμαντέρ για τον Νίκο Νικολαΐδη Directing Hell του Χρήστου Χουλιάρα κ.α.

ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ
Καταξιωμένοι καλλιτέχνες διαφορετικών ηλικιών και τάσεων εμπνέονται από τις ταινίες και τα βιβλία του Νίκου Νικολαΐδη και ζωγραφίζουν. Στην ομαδική έκθεση συμμετέχουν οι: Άγγελος Αντωνόπουλος, Χρύσα Βέργη, Εριέττα Βορδώνη, Αλέξης Βερούκας, Κωστής Γεωργίου, Ειρήνη Γκόνου, Περικλής Γουλάκος, Μαριλένα
Ζαμπούρα, Μανώλης Ζαχαριουδάκης, Κυριάκος Κατζουράκης, Βίκτωρ Κοέν, Άννα Λέκκα, Μιχάλης Μανουσάκης, Τάσος Μισούρας, Δημήτρης Μυταράς, Χρήστος Παλλαντζάς, Μίλτος Παντελιάς, Φώτης Πεχλιβανίδης, Δημήτρης Ρόκος, Στέφανος Ρόκος, Παύλος Σάμιος, Μανώλης Χάρος. Τα πρωτότυπα έργα τους θα εκτεθούν στην Αίθουσα Εκθέσεων της Ταινιοθήκης, μαζί με αντικείμενα και κοστούμια από ταινίες του δημιουργού.
Επιμέλεια έκθεσης: Παύλος Σάμιος – Μαρία Ξανθάκου.

LIVE
Στον θερινό κινηματογράφο της Ταινιοθήκης, την Παρασκευή 27 Μαΐου, θα ανέβουν στη σκηνή καλλιτέχνες και συγκροτήματα που είτε έχουν επενδύσει με τη μουσική τους ταινίες του Νίκου Νικολαΐδη είτε γράφουν νέες συνθέσεις ειδικά για το αφιέρωμα. Ανάμεσά τους οι Γιάννης Αγγελάκας 3 και The Boy. Special guest της βραδιάς, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, θα παίξει στο πιάνο τις αλησμόνητες συνθέσεις με τις οποίες είχε επενδύσει τις ταινίες Γλυκιά Συμμορία και Πρωϊνή Περίπολος.

Ανώνυμος είπε...

Έφυγε από τη ζωή ο ποιητής Γιάννης Βαρβέρης
ΕΛΛΑΔΑ
(0)
Πέμπτη, 26 Μαΐου 2011, 12:21


Γιάννης Βαρβέρης

share
4
0
0
Στα 56 του χρόνια

Από ανακοπή καρδιάς έφυγε από τη ζωή ο ποιητής Γιάννης Βαρβέρης ξαφνικά χθες βράδυ. Ήταν 56 χρονών. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955 και σπούδασε νομικά.

Έχει εκδώσει έντεκα βιβλία ποίησης, καθώς και μεταφράσεις ξένης λογοτεχνίας και αττικής κωμωδίας.

Το 1976 ξεκίνησε να γράφει κριτική θεάτρου.

Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα γερμανικά, στα ιταλικά, στα ισπανικά και στα ρουμάνικα ενώ για το έργο του έχει βραβευτεί πολλές φορές.

Το 1996 του απονεμήθηκε το Κρατικό βραβείο Κριτικής - Δοκιμίου, το 2001 το Βραβείο Καβάφη για την ποιητική συλλογή Ποιήματα 1975-1996, το 2002 το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού Διαβάζω για την ποιητική συλλογή «Στα ξένα» και το 2010 το Βραβείο Ποιήσεως του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του ποιητικού του έργου.

Ανώνυμος είπε...

Δύο απο τα μεγαλύτερα συγκροτήματα του "Νότου" σε κοινή περιοδεία με την ονομασία "Rebels and Bandoleros tour".

Οι ZZ Top και οι Lynyrd Skynyrd στην σκηνή του United Spirit Arena στο Lubbock του Texas. Στο συγκεκριμένο στάδιο είχαν να παίξουν μαζί 12 χρόνια αυτές οι δυο σπουδαίες Southern rock μπάντες .

O Johnny Van Zant δήλωσε στην φάση της προετοιμασίας των γκρούπ οτι

"Εμείς αγαπάμε αυτα τα παιδιά (ZZ Top) και την μουσική τους και είμαστε ανυπόμονοι να βρεθούμε και πάλι μαζί σε περιοδεία"

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=ia34kknFpk0&feature=player_detailpage

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=6RfmsMFv5dU&feature=player_detailpage

Ανώνυμος είπε...

Μάνος Ξυδούς – "Όταν θα φύγω ένα βράδυ από ‘δω" (Νέο άλμπουμ)
ΜΑΝΟΣ ΞΥΔΟΥΣ

...Λίγο πριν «φύγει» ξαφνικά από κοντά μας ο Μάνος Ξυδούς, ήταν στο στούντιο ηχογραφώντας το νέο του άλμπουμ. Μετά το αναπάντεχο γεγονός, ο δίσκος έμεινε στη μέση...

Ο Φίλιππος Πλιάτσικας και ο Μπάμπης Στόκας, φίλοι καρδιακοί και συνοδοιπόροι στους Πυξ Λαξ με τον Μάνο Ξυδούς, νιώθοντας την ανάγκη να μην αφήσουν το υλικό αυτό ανολοκλήρωτο – και με τη σύμφωνη γνώμη της οικογένειάς του – κάλεσαν τους πιο κοντινούς και αγαπημένους φίλους του (τραγουδοποιούς) για να το ολοκληρώσουν.

Οι ίδιοι σημειώνουν: « Στο στούντιο του Κώστα (Παρίση), σ’ ένα υπόγειο κοντά στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, ο φίλος μας ο Μάνος είχε ξεκινήσει να γράφει καινούρια τραγούδια για το δίσκο που ετοίμαζε. Θέλεις ο Θεός, θέλεις η τύχη, θέλεις ο ίδιος… αποφάσισαν να μας αφήσει νωρίς και μαζί μ’ εμάς κι αυτά τα τραγούδια ατελείωτα. Εξαιρετικά τραγούδια, καθαρό δείγμα της τέχνης του Μάνου και της ανθρωπιάς του.

Αισθανθήκαμε την υποχρέωση ο δίσκος αυτός να τελειώσει και να φτάσει εκεί που τον προόριζε ο ίδιος: στον κόσμο. Γιατί τέτοιες ανάσες καλλιτεχνικές γίνονται όλο και λιγότερες, ενώ η ανάγκη μας γι’ αυτές όλο και μεγαλύτερη. Τέτοιος είναι ο δίσκος του Μάνου. Ένα δροσερό αεράκι που μας το προσφέρει απλόχερα ακόμα και τώρα που έχει φύγει. Ελπίζουμε να πλησιάσουμε αυτά που είχε στο μυαλό του. Το σίγουρο είναι ότι εδώ και είκοσι τόσα χρόνια ήμαστε δίπλα και μοιραζόμαστε τόσες και τόσες σκέψεις και με οδηγό αυτές προχωρήσαμε.

Καλή ακρόαση σε όλους, Φίλιππος Πλιάτσικας, Μπάμπης Στόκας »


* Έτσι ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και κυκλοφορεί τώρα από το label 7 της Legend το άλμπουμ "Όταν θα φύγω ένα βράδυ από ’δω" (από το τραγούδι του Μάνου Ξυδούς και του Πάμπου Φιλίππου), όπως αποφάσισαν οι φίλοι και η οικογένειά του να το τιτλοφορήσουν, σαν κατευόδιο στον Μάνο.

Εκτός από τον ίδιο, τραγουδούν οι: Φίλιππος Πλιάτσικας, Μπάμπης Στόκας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Λάκης Παπαδόπουλος, Νίκος Πορτοκάλογλου, Διονύσης Τσακνής, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Μίλτος Πασχαλίδης, Όναρ και Μύρωνας Στρατής. Επίσης η Μαρία και η Νάντια Σπηλιωτοπούλου και οι κόρες του Μάνου Κατερίνα και Νέλλυ.

* Μουσικός παραγωγός, στιχουργός, συνθέτης και ερμηνευτής, ιδρυτικό μέλος και αφανής ήρωας των Πυξ Λαξ, ο Μάνος Ξυδούς άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην ελληνική μουσική σκηνή και αποτέλεσε έναν πολύ σημαντικό κρίκο της αλυσίδας που λέγεται "Ελληνικό ροκ".


ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ CD

01. Όταν θα φύγω ένα βράδυ από ‘δω – (Μάνος Ξυδούς)
02. Μαίρη, μη λυπάσαι πια – (Μάνος Ξυδούς / Φίλιππος Πλιάτσικας)
03. Ραβαΐσι – (Μάνος Ξυδούς / Μπάμπης Στόκας)
04. Gardilu – (Μάνος Ξυδούς / Βασίλης Παπακωνσταντίνου)
05. Μονάχα μια περαστική – (Μάνος Ξυδούς / Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)
06. Η Αννούλα – (Μάνος Ξυδούς / Λάκης Παπαδόπουλος)
07. Ο βυθός – (Νίκος Πορτοκάλογλου / Διονύσης Τσακνής / Κατερίνα & Νέλλυ Ξυδούς)
08. Δεν ένιωσα από σένα αγάπη – (Μάνος Ξυδούς / Μιλτιάδης Πασχαλίδης)
09. Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; – (Μπάμπης Στόκας / Φίλιππος Πλιάτσικας / Μύρωνας Στρατής / Ν. Σπηλιωτοπούλου)
10. Πυξίδα – (Μπάμπης Στόκας / Φίλιππος Πλιάτσικας / Όναρ / Μ. Σπηλιωτοπούλου)


ΠΥΞ ΛΑΞ - "Πυξίδα" (live, με τον Μάνο Ξυδούς)





Aυτό το άρθρο προέρχεται από το site: Rock 'n' Metal Whisper: Μάνος Ξυδούς – "Όταν θα φύγω ένα βράδυ από ‘δω" (Νέο άλμπουμ)

Ανώνυμος είπε...

RORY GALLAGHER : Τον Ιούνιο, διπλό ακυκλοφόρητο album
(Classic / Hard Rock)

Τον Ιούνιο θα κυκλοφορήσει ένα διπλό album με ακυκλοφόρητα τραγούδια του RORY GALLAGHER. Το όνομα αυτού... 'Notes From San Francisco'. Το υλικό βρέθηκε από τον αδερφό και τον μάνατζερ του RORY.
Ακούστε παρακάτω το "Rue The Day" από το πρώτο CD.



CD1

01. Rue The Day
02. Persuasion
03. B Girl
04. Mississippi Sheiks
05. Wheels Within Wheels
06. Overnight Bag
07. Cruise On Out
08. Brute Force & Ignorance
09. Fuel To The Fire

BONUS TRACKS

10. Wheels Within Wheels (Alt version)
11. Cut A Dash
12. Out On The Tiles

CD2

01. Follow Me
02. Shinkicker
03. Off The Handle
04. Bought And Sold
05. I'm Leavin'
06. Tattoo'd Lady
07. Do You Read Me
08. Country Mile
10. Shadow Play
11. Bullfrog Blues
12. Sea Cruise


Aυτό το άρθρο προέρχεται από το site: Rock 'n' Metal Whisper: RORY GALLAGHER : Τον Ιούνιο, διπλό ακυκλοφόρητο album http://cratermusic.blogspot.com/2011/03/rory-gallagher-album.html#ixzz1Oa1PsYMj

Ανώνυμος είπε...

Η Marianne Faithfull στο Λυκαβηττό

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=e0KoaRMvFLE&feature=player_profilepage

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=I-YK_GBsr5Q&feature=player_detailpage

Ανώνυμος είπε...

Παύλος - Ο Χαφιές ( επίκαιρο..)
Αυτές τις ημέρες, καταφύγιο βρίσκει κάποιος μόνο στη μουσική..που μας μιλάει πιο καθαρά απ' ότι οι κιτρινισμένες αράδες του "ελεύθερου" τύπου.
Ο χαφιές..οι μάλλον οι χαφιέδες υπάρχουν ανάμεσά μας, κάποιοι από αυτούς αποθεώνονται σήμερα...
Ο χαφιές
Λάσπη ο σκοπός σου το χνάρι που άφησα για σένα χαφιέ

Πίσω μου πάντοτε θα 'ναι ο προορισμός σου
αλλά δικιά μου η αγάπη που σου λέει ποτέ
Θα ψάχνεις να με βρεις στα bar μ' αλκοόλ της προδοσίας

Μα 'γω κρυμμένος σε κορμιά και φίλων όνειρα γλυκά
Θα σε τυφλώνω μ' ένα flash ακολασίας

Γιατί δικιά μου η ακριβή ηδονή
δικοί μου οι ψυχοχειρουργοί
με την αρρώστια μου υγιή να σε κρατάω στο κορμί
να ψάχνεις μες στον πάτο κάθε ακαθαρσίας
νομίζοντας πως θα με βρεις
μεσ' στα σκατά, σκατό της εξουσίας


Μόνος σου με σένα μια γλώσσα είναι το κορμί σου όλο χαφιέ
και όσα κερδίζεις μοιάζουνε να 'ναι χαμένα
ο φόβος και τα φράγκα σ' έκαναν λακέ
Δεν ξεχωρίζεις πια τι 'ναι σωστό τι λάθος
και τη χεσμένη τους ποδιά το στόμα σκύβει και φιλά
του κοπρολάγνου τη χαρά στην 'κάναν πάθος

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=hW93CV6m-JU

belladona είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Έχω θυμό μεγάλο, έχω τσατίλα,
εγίνανε τα νεύρα μου τσατάλια,
λες κι η ζωή επίτηδες το κάμνει
και μου πετάει ομπρός μου κι ένα βλαμμένο,
κι ένα βλαμμένο, κι ένα βλαμμένο, κι ένα βλαμμένο, κι ένα
βλαμμένο.

Του ‘χωσε φράγκα ο γέρος να τόνε σπουδάσει
μα έμεινε ένα τούβλο, ένα κωθώνι,
του πήρε κι ένα σπίτι κι ένα αμάξι,
του βρήκε και δουλειά του παλιοφλώρου,
του παλιοφλώρου, του παλιοφλώρου, του παλιοφλώρου, του παλιοφλώρου.

Έπιασε μια καρέκλα και ταξίμι
δεν ξέρει πόσο κάμνουν δυο και δύο,
μου πήρε και το ύφος του ξερόλα
πώς να μην τρελαθώ με τον μαλάκα,
με τον μαλάκα, με τον μαλάκα, με τον μαλάκα, με τον μαλάκα.

Τις πιο πολλές φορές τόνε λυπάμαι
μα άνθρωπος είμαι κι εγώ, πόσο θ’ αντέξω,
κι αν τύχει και ζητήσει και τα ρέστα
αλίμονό του τότε του χαραμοφάη,
χαραμοφάη, χαραμοφάη, χαραμοφάη, χαραμοφάη.

Του παλιοφλώρου, του παλιοφλώρου,
με τον μαλάκα, με τον μαλάκα

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=-FsqRoBp4S0&feature=player_detailpage

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=2rsT8eWB4g0&feature=player_detailpage

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
έλεος πια με τα βίντεο και τα κείμενα...
με καταλαβαίνεις...
σ' ευχαριστώ, ρε συ, αλλά όπως πιθανώς αντιλαμβάνεσαι, το post είναι παλιό και μόνο εγώ τα διαβάζω τα comments σου...

Ανώνυμος είπε...

Συγνώμη νόμιζα ότι τα έβρισκες ενδιαφέροντα.

BOSKO είπε...

Ανώνυμος...
ναι, σίγουρα βρίσκω τα πιο πολλά ενδιαφέροντα, αλλά είναι λίγο...σχιζοφρενικό να μου στέλνει ένας/μία ανώνυμος/η καθημερινά rock κείμενα και βίντεο.
γνωριζόμαστε άραγε;
τι σε συγκίνησε και στέλνεις όλο σ' αυτό το post;
πήγαινες ποτέ στην town άραγε;
προσπαθώ να σε καταλάβω, απ' ότι καταλαβαίνεις :-))

belladona είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
BOSKO είπε...

belladonna...
είδες; τώρα μιλάμε.
ποιος ή μάλλον ποια είσαι, αν κρίνω απ' το nickname που επέλεξες; είχαμε γνωριστεί;
η town ακόμη δε μπορώ να καταλάβω αν έχει γίνει φαρμακείο σήμερα ή παιχνιδάδικο.
αθήνα μένεις ή θεσ/νίκη;

belladona είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Dimitris είπε...

Τυχαία βρήκα το blog σου αναζητώντας πληροφορίες για την Town Pump. Πολύ ωραίο ταξίδι!!! Τους ιδιοκτήτες τους θυμάμαι αμυδρά. Τον Αργύρη θυμάμαι καλύτερα που γούσταρε φουλ Led Zeppelin και καθόλου doors - θυμάμαι μια φορά μου είχε πει ότι δεν γούσταρε τον Morrison και μόνο γι αυτό απεύφευγε να παίξει - ή μήπως δεν έπαιζε ποτέ?

Dimitris είπε...

Πολύ ωραίο ταξίδι!!! Θυμάμαι αμυδρά τα αφεντικά στην Town αλλά καλύτερα τον Αργύρη (dj) που γούσταρε φούλ Led Zeppelin (τα έδινε όλα) και καθόλου doors - μου είχε πει μια φορά ότι δεν γούσταρε τον Morrison και απεύφευγε να παίξει!!! 'Η μήπως δεν έπαιζε ποτέ?!?!?

BOSKO είπε...

Dimitris...
ναι, καλά το θυμόσουν, ο Αργυράκος ήταν φουλ ζεππελινικός, αλλά έπαιζε και Doors που και που!
ξαναβρεθήκαμε μετά από πολλά χρόνια με αφορμή τούτο το post!

Dimitris είπε...

Ναι, συγκεκριμένα θυμάμαι που φτιαχνόταν κι αυτός όταν έπαιζε zeppelin - δεν ήταν τυχαία και τα καδράκια γύρω του!!! Για τον Morrison, θυμάμαι, μου είχε πει: "Δεν παίζω γιατί δεν γουστάρω Morrison - ήταν κwλ0π@ιδο!!!" ;-)))) Πολύ ωραία χρόνια και απίστευτο μαγαζί - Συνήθως μετά τις μπύρες πηγαίναμε για λαχματζούν!!!

belladona είπε...

ποσοι αραγε ακομα θα νοσταλγουν τη town

belladona είπε...

ποσοι αραγε ακομα θα νοσταλγουν τη town

VassilisK είπε...

Bosko, μετά από καιρό πάλι εδώ.
Διάβασα πως τα είπες με τον Αργύρη. Πες μου σε παρακαλώ αν αληθεύει αυτό που ανέφερες περί Βασίλη...

mike είπε...

αλλος ενας νοσταλγος της Town , αραγε θα ριχνει κ αλλος καμια ματια στο μοναδικο μπλογκ που αφορα την Town ?

https://www.youtube.com/watch?v=eEmnqqFO1Gs

To πρωτο μου ουισκι , η ΑΝΝΑ ..... κριμα δεν ειδα ποτε ξανα

Miχαλης .

mike είπε...

αλλος ενας νοσταλγος της Town , αραγε θα ριχνει κ αλλος καμια ματια στο μοναδικο μπλογκ που αφορα την Town ?

https://www.youtube.com/watch?v=eEmnqqFO1Gs

To πρωτο μου ουισκι , η ΑΝΝΑ ..... κριμα δεν ειδα ποτε ξανα

Miχαλης .

mike είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.