λευκωσία-loop-festival-2nd-day-review

Πάει κι αυτό, τελείωσε, ίσα - ίσα για νά'χω να λέω ότι μπήκε καλά η καινούργια χρονιά, ότι έκανα καινούργιους φίλους κι ότι αγάπησα περισσότερο αυτούς που είχα ήδη κάνει και βέβαια ότι γέμισα τις μπαταρίες μου με πολλή και καλή μουσική! Από δεξιά εικονίζονται ο Σάββας με τη Σοφία Ευκλείδου, ο Μπάμπης Παπαδόπουλος, ο Σωφρόνης (που αποκαλούσα συνέχεια Τιμόθεο!), ο Luup, ο Γιώργος Ιωάννου, ο Παύλος Μιχαηλίδης, ο Λευτεράκος ο Μουμτζής, ο Φωτάκος ο Σιώτας, η τρελο-αγγλίδα Bunty, ο bosko ύστερα από δώδεκα ποτήρια ζιβανίας, ο Κώστας Παντέλης (το καλλιτεχνικόν έτερον ήμισυ του Σιώτα στους Sancho 003) κι ένας φίλος από ξένη χώρα αγνώστων λοιπών στοιχείων. Εδώ ο Λευτέρης είναι ευτυχής που το Loop Festival έσκισε πραγματικά, ο bosko έχει κρεπάρει απ' το αλκοόλ και η Bunty μάλλον σκέφτεται πως θα με κουβαλήσει μέχρι την έξοδο του Θεάτρου Μελίνα Μερκούρη!

Πρωτύτερα, λίγο πριν την έναρξη της δεύτερης και τελευταίας μέρας του Loop Festival της Λευκωσίας, οι δύο κορυφαίοι βιολιστές τα είχαν βρει μεταξύ τους μέσω της τέχνης τους: ο Παύλος Μιχαηλίδης και ο Φώτης Σιώτας, οι οποίοι είχαν συμπράξει την προηγούμενη στην παράσταση του Αλκίνοου Ιωαννίδη.

Κι εδώ, ο Luup - Στέλιος Ρωμαλιάδης που κάτι λέει με τον κιθαρίστα Μπάμπη Παπαδόπουλο, μα το κουτί της μπίρας δεν επέτρεψε να το ακούσουμε!

Τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ άνοιξε ο πολιτογραφημένος Κύπριος Christopher Malapitan. Μισός Φιλιππινέζος, μισός Άγγλος, ο Christopher ζει στη Λευκωσία την τελευταία 15ετία, όπου γράφει τις μελωδικές μπαλάντες του, χωρίς να τις έχει ακόμη εκδώσει. Το project του λέγεται Raven's Arm, αποτελείται από κιθαριστικά κομμάτια με λουπαρισμένα όλα τα υπόλοιπα όργανα και αν δεν ήταν τόσο pop, κάλλιστα θα παρέπεμπε στον Matt Elliott! Μέχρι στιγμής στην ιστοσελίδα του Malapitan υπάρχει ανεβασμένο μόνο ένα τραγούδι του και ότι ακούσαμε στο Loop Festival ζωντανά θα ηχογραφηθεί οσονούπω για το ντεμπούτο άλμπουμ του!

Αντίθετα, ο Έλληνας Μπάμπης Παπαδόπουλος έχει τη δική του μεγάλη ιστορία στη rock σκηνή και, τελευταία, όχι μόνο! Κιθαρίστας των Τρύπες, συνθέτης μουσικής για κινηματογράφο και δημιουργός δύο εξαιρετικών άλμπουμ, ο Μπάμπης καθήλωσε πραγματικά το κοινό του φεστιβάλ.

Με την ηλεκτρική κιθάρα του και χρησιμοποιώντας επίσης λούπες, παρουσίασε ένα υλικό που εμπεριείχε όλες τις διαδρομές του - σύμφωνα με τον ίδιο - από τη rock, τα blues, τη jazz και την αυτοσχεδιαστική μουσική. Μη μιλήσεις για "fusion" - απάντησε σε σχετική ερώτηση μου πριν τον προλογίσω - γιατί θα πάει αλλού το πράγμα! Θεός ο Μπάμπης, μόνο που έπαιξε λίγη ώρα συγκριτικά με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες του φεστιβάλ.

Οι Sancho 003 στη συνέχεια, δηλαδή ο Κώστας Παντέλης στις κιθάρες και ο Φώτης Σιώτας στο βιολί, τη βιόλα και τα πλήκτρα, μας χάρισαν ένα κανονικό trip που όμοιο του προσωπικά δεν είχα ξανανιώσει τουλάχιστον από Έλληνες μουσικούς. Προτίμησα αμέσως μετά την παρουσίαση τους να καθίσω στα σκαλιά της σκηνής με ένα μπουκάλι...ρακή της Κύπρου, και να χαθώ στα πελάγη της μουσικής τους. Δεν είναι τυχαίο που ο δεύτερος δίσκος των Sancho 003 με τίτλο Muzga θα κυκλοφορήσει την άνοιξη από τη βελγική εταιρεία Conspiracy Records, στην οποία έχει υπογράψει παραγωγές ο μπασίστας των Tool.

Ανένταχτη μοιάζει η μουσική αυτή και αν προσπαθούσα τώρα να την περιγράψω, θα τη χαρακτήριζα αμιγώς ψυχεδελική με ηλεκτρονικά στοιχεία, πολύ διακριτική παρουσία της παράδοσης και συγκεκριμένες παρ' όλα αυτά συνθετικές ιδέες, οι οποίες κάθε φορά επί σκηνής παρουσιάζονται με διαφορετικούς τρόπους. Αναζητήστε τη μουσική των Sancho 003 κι εγώ χαίρομαι που θα μπορώ στο εξής να την παρουσιάζω από ραδιοφώνου!

Μετά απ' τους Sancho 003 τι να έλεγε κανείς για το show της αλληνής, εν προκειμένω της Bunty!

Ντυμένη κάτι μεταξύ κλόουν και Αγγλίδας χωριάτισσας, η Bunty τίμησε αυτό που μού'χε πει πριν μερικές ώρες από την παράσταση της, ότι δεν της αρέσουν οι καλλιτέχνες που παίρνουν στα σοβαρά τον εαυτό τους. Κατάφερε να ξεσηκώσει το κοινό με τα κομμάτια της, στα οποία άλλοτε ψιθύριζε και άλλοτε απήγγειλε, χρησιμοποιώντας κιθαρόνι ως επί το πλείστον

και λούπες με μελόντικες, παιδικά όργανα ή σφυρίχτρες. Η Bunty λειτούργησε ως κορίτσι - ορχήστρα που ζήτησε τη χορευτική εγρήγορση από το κοινό της και την κέρδισε εν μέσω αλαλαγμών και επευφημιών γι' αυτό το OneWomanShow που του πρόσφερε!



Εν κατακλείδι, τα συγχαρητήρια μου στον Λευτέρη Μουμτζή και στον Ανδρέα Τραχωνίτη της εταιρείας Λουβάνα για την άψογη διοργάνωση και τη φιλοξενία τους. Στη βοηθό τους, Μικαέλα, επίσης για τον τρομερό εργασιακό ζήλο και τον επαγγελματισμό της παρά το νεαρό της ηλικίας της. Όλοι μείναμε ευχαριστημένοι απ' το ολιγοήμερο ταξίδι μας στην Κύπρο και τη στιγμή αυτή που γράφω νιώθω ήδη αισθητή την απουσία των νέων φίλων μου. Δεν ξέρω πια αν τέτοια events μπορούν να στηθούν στην Ελλάδα και δεν ευθύνεται μόνο η διαβόητη κρίση, όσο η έλλειψη ενός πολιτιστικού φορέα ή θεσμού που θα αναλάμβανε την πραγμάτωση τους. Τέλος, για μένα, παρ' ότι ο Αλκίνοος με τη Φυρογένη με μάγεψαν την πρώτη μέρα με τη Φόνισσα τους, χωρίς επίσης να υποτιμώ καθόλου και τους άλλους εξαίρετους μουσικούς, Έλληνες, Κύπριους και ξένους, θεωρώ ότι τα δύο καλύτερα acts του Loop Festival της Λευκωσίας ήταν του Μπάμπη Παπαδόπουλου και των Sancho 003. Να μην ξεχάσω και το project που παρουσίασαν οι Αραμπάς, ο Σωφρόνης με τον Γιώργο, στο περιθώριο του επίσημου προγράμματος! Άντε και του χρόνου, νά'μαστε καλά, και όσοι ήταν στην Κύπρο και δεν κατάφεραν να έρθουν, μάλλον έχασαν κάτι πολύ καλό!