των-αγίων-μνημονίου-&-ρίτσου

Τά 'παιξε ο πρωθυπουργός της χώρας μετά κι από το χθεσινό πατατράκ στο κέντρο της Αθήνας, σου λέει Οι άλλοι δεν το κουνάνε απ' το Σύνταγμα κι όπου νά 'ναι θα μπουκάρουν μέσα και θα μας το κάνουν περιστερώνα το μαγαζί, οι υπουργοί του προπηλακίζονται, οπότε τό 'φερε από δω, τό 'φερε από κει και από σήμερα κιόλας προχωρά σε ανασχηματισμό, ζητώντας παράλληλα ψήφο εμπιστοσύνης. Πιο μπανάλ έργο δεν έχουμε ξαναδεί, ειλικρινά...Άντε να βγει ο συνονόματος με τη λεγόμενη συντηρητική παράταξη να ξέρουμε κι εμείς ποιον θα πολεμάμε direct στο εξής. Γιατί, οφείλω να ομολογήσω ότι ο Γιωργάκης μού ήταν πολύ πιο συμπαθής - ως άνθρωπος, μην παρεξηγηθώ - από κάτι Τσίπρες και δε συμμαζεύεται. Κατ' αρχάς, αποπνέει μια καλοσύνη στα όρια της αγαθομάρας, κοινώς δεν έχει πονηρό μάτι, κακό, που λένε. Έπειτα, ομιλεί άπταιστα την αγγλικήν! Από τον Γιακουμάτο που έλεγε το Χαλάνδρι Χαλάντρι ή τον συχωρεμένο τον Έβερτ που ήθελε την προτομή του Ελύτη στο Σούνιο για να...αγναντίζει το Αιγαίο, χίλιες φορές προτιμότερος ο ξενόγλωσσος Γιωργάκης κι ας τον αποκαλούσαν αμερικανόδουλο οι πολέμιοι του. Είδαμε και τους Ελληναράδες πολιτικούς μας, τέρατα μορφώσεως οι περισσότεροι. Εξαιρούνται βέβαια οι αριστεροί που σ' αυτόν τον σημαντικό τομέα τουλάχιστον υπερτερούν. Έπαιρνε άραγε ψυχοφάρμακα ο Γιωργάκης; Ο τρελογιατρός μου μού έλεγε τις προάλλες ότι οι πολιτικοί μας χαπακώνονται σε καθημερινή βάση, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος, απλώς για να μην έχουν κανένα άγχος και χάσουν την καρέκλα τους από αιτίες υπεράνω των δυνάμεων τους. Έτσι εξηγείται η, στα όρια της γουρουνιάς, απάθεια τους απέναντι στα προβλήματα αυτού του λαού, των ψηφοφόρων τους δηλαδή. Σαν τα φωτομοντέλα στην Καλιφόρνια που επίσης χαπακώνονται καθημερινά για ν' αποκτήσουν φυσικό μαύρισμα - γνωστό ότι η ντοπαμίνη, η σεροτονίνη και η μελανίνη συνεργάζονται άψογα ενίοτε! Έκανε, όμως, αηδίες ο Γιωργάκης...Τι τού 'φταιξε η Κερκυραία η γυναίκα του Βοσκόπουλου και της έδωσε πόδι; Ε, κράτα τώρα τη γυναίκα του Νταλάρα να σ' τη φυγαδεύουν με καΐκια μεσ' στη μαύρη νύχτα. Γιατί, καλά μας τά 'χε πει πριν χρόνια με την αποποινικοποίηση. Δεν θα βγει ο Γιωργάκης; Ε, ρε τι έχει να γίνει, θυμάμαι να μου λέει ο Κώστας, το φρικιό απ' τη Δραπετσώνα. Θα φυτέψω μια γλάστρα μέχρι εκεί πάνω και θα την πίνω έξω απ' το αστυνομικό τμήμα! Ήθελες φούντα στο χαλαρό, Κωστάκη; Φάε τώρα ένα Μνημόνιο από τη Δραπετσώνα ίσαμε τη Γλυφάδα, μείνε χωρίς φράγκο στην τσέπη και ανατρίχιασε με εκείνη την προφητεία του Χάρρυ Κλυνν των 80s που έλεγε ότι σε λίγο τις μπριζόλες θα τις...νοικιάζουμε! Ας κλείσω το θέμα αυτό, δίνοντας μία δίπτυχη σουρεαλιστική πληροφορία: Σήμερα, 16 Ιουνίου, ο Γιώργος Παπανδρέου γιορτάζει τα γενέθλια του. Γίνεται 59 ετών. Ξέρετε ποιοι άλλοι γιορτάζουν σύμφωνα με το ορθόδοξο εορτολόγιο; Οι Άγιοι Τύχωνας και...Μνημόνιος! Μαζί, πάνε πακέτο αυτοί οι δύο! Εγώ πάντως λέω να παρακολουθήσω τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις από το μεσημέρι και μετά, όταν θα έχω βγει από το μαύρο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν. Στις 12.00 γίνεται εκεί η παρουσίαση του έργου Πρωινό άστρο του Γιάννη Ρίτσου σε μουσική του Χρήστου Λεοντή, του σημαντικού συνθέτη που είχε πολλά- πολλά χρόνια να μελοποιήσει πάλι τον ίδιο ποιητή. Και τα έξι κομμάτια αυτού του μικρού κύκλου τραγουδιών ερμηνεύει ο Παντελής Θεοχαρίδης, ενώ η ηθοποιός Ουρανία Μπασλή, η σύζυγος του Λεοντή, συμμετέχει διαβάζοντας ποίηση του Ρίτσου. Απ' όσο γνωρίζω, δεν θα παρουσιαστεί ζωντανά το έργο, μια και η χθεσινή απεργία στα μέσα μεταφοράς κράτησε τον Θεοχαρίδη στη Θεσσαλονίκη. Θα μιλήσουν, υποθέτω, ο Λεοντής αυτοπροσώπως και ίσως ο Θανάσης Συλιβός, ο εκδότης του δίσκου από τον Μετρονόμο του. Δεν πειράζει που δεν θά 'χει τραγούδι η εκδήλωση. Η παρουσία και ο λόγος του Λεοντή μέσα σ' έναν χώρο ιστορικής σημασίας, με τον οποίο ταυτίστηκε καλλιτεχνικά από τη δεκαετία του 1970, αρκούν για να ομορφύνουν τη μέρα που ξημερώνει!