thanks-for-ringing-marianne

Η Marianne Faithfull ξεκουράζεται από χθες το απόγευμα στην οικία της στο Παρίσι. Μιλήσαμε αργά το βράδυ από το μπαρ Στη ρωγμή του χρόνου, το μοναδικό στέκι της Ρόδου που δύναται να μου τη θυμίζει. Περνώντας ξανά έξω από την άδεια σουίτα της, το άρωμα κι η αύρα της ήταν πολύ έντονα. Της εξήγησα ότι οι μέρες στη Ρόδο περνούν ανιαρά δίχως αυτήν. Απάντησε πως δε γινόταν να μείνει σ' ένα μέρος που όλοι την αντιμετώπιζαν ως κυρία Faithfull και όχι ως απλή Marianne. Ασχέτως αν προχθές στη συναυλία της, την ώρα που τραγουδούσε, της προσφέρθηκαν λουλούδια και το κοινό φώναζε ότι την αγαπάει.
Μου έδωσε χαιρετίσματα για τον Δημήτρη Μίχαλο, τον διοργανωτή της συναυλίας. Συμφωνήσαμε πως ο άνθρωπος αυτός θα έπρεπε να είναι Υπουργός Πολιτισμού ειδικά την τωρινή περίοδο που ο πολιτισμός της Ελλάδας έχει περιθωριοποιηθεί. Της θύμισα πόσο ωραία ήταν τα λόγια της προς τους Έλληνες που την έβλεπαν επί σκηνής: Μπορεί να μην έχετε λεφτά, αλλά αυτό δεν σας εμποδίζει να μην περνάτε καλά, να μην αγαπιέστε! Κανένας λαϊκισμός από μία καλλιτέχνιδα που έζησε τον Μεσαίωνα της και αναγεννήθηκε απ' τις στάχτες της. Ζήτησε συγνώμη που τις προάλλες κάθισε μισή ώρα μόνο στο βραδυνό δείπνο. Οι άνθρωποι που περνούσαν, την άγγιζαν και τη φιλούσαν, δεν αντέχονταν πραγματικά...Ήταν κι αυτός ο Αντιδήμαρχος πού 'χε πάει πάνω απ' το κεφάλι της, της έλεγε φιθυριστά Mrs. Faithfull, Mrs. Faithfull, μα εκείνη καμία σημασία, οπότε προχώρησε σε αστεία χειρονομία μπροστά στο πρόσωπο της, κάνοντας της πσσσς...πσσσσς..., λες κι ήταν γάτα η γυναίκα, κάτι που είδαμε οι υπόλοιποι στο τραπέζι και σερνόμασταν χάμω απ' το γέλιο. Κι όταν επιτέλους ανταποκρίθηκε, σηκώνοντας το βλέμμα της, εισέπραξε τη φοβερή ατάκα: Εϊ, you' re very beautiful girl...
Έστειλε ακόμη την αγάπη της στον λόλεκ. Ίσως ξαναμιλήσουν μέσω του facebook και του κιθαρίστα της, του φοβερού και τρομερού Doug Pettibone, που έγιναν φίλοι με τον Έλληνα τραγουδοποιό. Την πληροφόρησα πως στο δικό του live στη Ρωγμή του χρόνου, ο λόλεκ της αφιέρωσε το So long Marianne του Leonard Cohen και σε μένα το Oh, mama από το Alone του. Σα να την είδα να χαμογελάει την ώρα που της εξήγησα ότι η αφιέρωση του λόλεκ με βρήκε να στέλνω sms στον αδερφό μου, ρωτώντας τον αν πέρασε απ' τη μάνα μας να της κάνει την απαιτούμενη ένεση ινσουλίνης. Της μίλησα και για τ' άλλα παιδιά πού 'ναι εδώ μαζί μας, την Αντιγόνη Γιαλλουρίδου, την Κατερίνα Τζωρζή και τον Νίκο Σαββάκη του tranzistoraki.gr, κι εκείνη υποσχέθηκε να βρούμε περισσότερο χρόνο την επόμενη φορά. Το κλείσαμε, ενθυμούμενοι τις ωραιότερες στιγμές από τη συναυλία στο αρχαίο στάδιο της Ρόδου. Γειά σου, αγαπημένη Marianne, κι ίσως τα ξαναπούμε σύντομα από κοντά, δεν ξέρεις καμιά φορά πως τα φέρνει η ζωή.