evripidis-&-his-tragedies-blender-festival-2011-a-healthy-dose-of-music
Με τη χθεσινοβραδυνή συναυλία των Evripidis & His Tragedies έπεσε η αυλαία του Blender Festival στο αίθριο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Για 6 εβδομάδες, συνολικά 26 διαφορετικοί καλλιτέχνες και συγκροτήματα (από τον Blaine L. Reininger και τους Sugahspank! μέχρι τον Γιώργη Χριστοδούλου και τους Baby Guru) έδωσαν το παρόν-ραντεβού με το κοινό σε μια σειρά παραστάσεων υψηλής αισθητικής και άρτιου οπτικοακουστικού αποτελέσματος, αν δικαιούμαι να κρίνω κι εγώ από τη μία και μοναδική συναυλία που μπόρεσα να παρακολουθήσω.
Ο Ευριπίδης Σαμπάτης, ερχόμενος για μιαν ακόμη φορά από τη Βαρκελώνη, μαζί με τους πέντε μουσικούς του, παρουσίασε ένα πρόγραμμα μιάμισης περίπου ώρας, βασισμένο, όπως ήταν αναμενόμενο, στα τραγούδια του πρώτου άλμπουμ του (Evripidis and His Tragedies, 2007) και σ' αυτά του επερχόμενου δεύτερου με τίτλο A healthy dose of pain - κυκλοφορεί οσονούπω από την Inner Ear σε συλλεκτική έκδοση βινυλίου και cd μαζί!
Παρ' όλο που το αίθριο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης είναι ένας χώρος εξαιρετικός, με το ίδιο να ισχύει και για το ηχητικό μέρος της συναυλίας, άγνωστο για ποιο λόγο θεώρησα ότι η νύχτα δεν του πάει του Ευριπίδη. Ή, μάλλον, μπορώ να το εξηγήσω...
Τα τραγούδια που φτιάχνει ο Ευριπίδης είναι δείγματα τόσο φωτεινής pop , που θα τους ταίριαζε πολύ καλύτερα να παίζονται μέρα μεσημέρι μπροστά σε μια παραλία και κάτω απ' τον καυτό ήλιο της Αθήνας και της Βαρκελώνης, της Θεσ/νίκης και της Λισαβόνας.
Οι μοντέρνες τραγωδίες του Ευριπίδη σχετίζονται με ξεχασμένα t-shirts από τη σχολική πενταήμερη εκδρομή, με μοτοσικλετιστές ήρωες ταινιών, με ναύτες και πόρνες στα πιο κακόφημα λιμάνια της Μεσογείου, καθώς και με μια τάση αισθητικής προσκόλλησης στο Παρίσι του 1959.
Και όλα αυτά να δένουν μέσα από τις μουσικές του δημιουργού, οι οποίες ουσιαστικά κατάγονται από τα girl-groups και το surf' n' roll των 60s, αλλά και τους σύγχρονους του, Belle & Sebastian. Διόλου τυχαίο που μόλις κάποιος φίλος διέκρινε τη μπαντάνα μου μεσ' στον κόσμο, μου έστειλε το εξής sms: Τι δουλειά έχεις, ρε Μαριχουάνα Στοπ, στον Ευριπίδη;
Ακούγοντας με μεγάλη προσοχή - μπορώ να πω - τα καινούργια τραγούδια του Ευριπίδη, παρατήρησα πως είναι πολύ πιο jazzy διάθεσης συγκριτικά με το δισκογραφικό ντεμπούτο του. Ίσως αυτή μου την εντύπωση να προκάλεσε το σχήμα που τον συνόδευσε, από το οποίο - σημειωτέον - απουσίαζε η κιθάρα. Υπήρχαν δηλαδή επί σκηνής σαξόφωνο, μπάσο, βιολί, ντραμς, μία γυναικεία φωνή στα φωνητικά και φυσικά πιάνο, που δεν το αποχωρίστηκε ούτε για μια στιγμή ο Ευριπίδης.
Εκτός των νέων τραγουδιών, ακούσαμε και τα παλαιότερα Abroad, Straydog, Antarctica, Red is the sky above the harbour (ο δημιουργός το αφιέρωσε στον πατέρα του, που έχει το προνόμιο να είναι ένας πολύ open-mind άνθρωπος, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά) και το Gregory (we' re coming out in the light). Ενδιαμέσως, μια και όλα ήταν στα αγγλικά, πολύ σωστά ο Ευριπίδης μας μετέφερε εν περιλήψει το στιχουργικό περιεχόμενο των τραγωδιών του.
Εδώ ο Γιώργης Χριστοδούλου με τον Ευριπίδη Σαμπάτη μετά το τέλος του live. Από τη μια, ο Γιώργης που έβγαλε ισπανόφωνο δίσκο και πηγαινοέρχεται Ελλάδα - Ισπανία κι απ' την άλλη ο Ευριπίδης που ζει μόνιμα στην Ισπανία και γράφει τραγούδια μόνο στα αγγλικά. Πάει, γενίτσαρους θα μας κάνουν όλοι αυτοί, μου έλεγε τις προάλλες συνάδελφος τους, κολλημένος με το έντεχνο και τον ελληνικό στίχο, λες και σ' αυτή τη γη μόνο στα ελληνικά μπορούν να γραφτούν καλά τραγούδια και καλοί στίχοι. Παρεμπιπτόντως, για μένα το ωραιότερο τραγούδι των Evripidis & His Tragedies λέγεται Τα πρωινά της Κυριακής, έχει ελληνικούς στίχους και βρίσκεται ως κρυμμένο track στο πρώτο άλμπουμ. Φοβερό κομμάτι κι έχω ξαναγράψει εδώ μέσα για το ότι μοιάζει με μελοποιημένο, από τους Joy Division, Ντίνο Χριστιανόπουλο! Αφού σκεφτήκαμε με τον Γιώργη να το σφυρίξουμε στον Ευριπίδη για το ανκόρ, κάτι που δεν έγινε, οπότε εκείνος επανήλθε στη σκηνή, ερμήνευσε δύο ακόμη αγγλόφωνα κομμάτια του και μας καληνύχτισε. Η γεύση που πήραμε από το A healthy dose of pain με κάνει τώρα ν' αδημονώ για τη δισκογραφική του έξοδο και σίγουρα θα επανέλθω!
Με τη χθεσινοβραδυνή συναυλία των Evripidis & His Tragedies έπεσε η αυλαία του Blender Festival στο αίθριο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης. Για 6 εβδομάδες, συνολικά 26 διαφορετικοί καλλιτέχνες και συγκροτήματα (από τον Blaine L. Reininger και τους Sugahspank! μέχρι τον Γιώργη Χριστοδούλου και τους Baby Guru) έδωσαν το παρόν-ραντεβού με το κοινό σε μια σειρά παραστάσεων υψηλής αισθητικής και άρτιου οπτικοακουστικού αποτελέσματος, αν δικαιούμαι να κρίνω κι εγώ από τη μία και μοναδική συναυλία που μπόρεσα να παρακολουθήσω.
Ο Ευριπίδης Σαμπάτης, ερχόμενος για μιαν ακόμη φορά από τη Βαρκελώνη, μαζί με τους πέντε μουσικούς του, παρουσίασε ένα πρόγραμμα μιάμισης περίπου ώρας, βασισμένο, όπως ήταν αναμενόμενο, στα τραγούδια του πρώτου άλμπουμ του (Evripidis and His Tragedies, 2007) και σ' αυτά του επερχόμενου δεύτερου με τίτλο A healthy dose of pain - κυκλοφορεί οσονούπω από την Inner Ear σε συλλεκτική έκδοση βινυλίου και cd μαζί!
Παρ' όλο που το αίθριο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης είναι ένας χώρος εξαιρετικός, με το ίδιο να ισχύει και για το ηχητικό μέρος της συναυλίας, άγνωστο για ποιο λόγο θεώρησα ότι η νύχτα δεν του πάει του Ευριπίδη. Ή, μάλλον, μπορώ να το εξηγήσω...
Τα τραγούδια που φτιάχνει ο Ευριπίδης είναι δείγματα τόσο φωτεινής pop , που θα τους ταίριαζε πολύ καλύτερα να παίζονται μέρα μεσημέρι μπροστά σε μια παραλία και κάτω απ' τον καυτό ήλιο της Αθήνας και της Βαρκελώνης, της Θεσ/νίκης και της Λισαβόνας.
Οι μοντέρνες τραγωδίες του Ευριπίδη σχετίζονται με ξεχασμένα t-shirts από τη σχολική πενταήμερη εκδρομή, με μοτοσικλετιστές ήρωες ταινιών, με ναύτες και πόρνες στα πιο κακόφημα λιμάνια της Μεσογείου, καθώς και με μια τάση αισθητικής προσκόλλησης στο Παρίσι του 1959.
Και όλα αυτά να δένουν μέσα από τις μουσικές του δημιουργού, οι οποίες ουσιαστικά κατάγονται από τα girl-groups και το surf' n' roll των 60s, αλλά και τους σύγχρονους του, Belle & Sebastian. Διόλου τυχαίο που μόλις κάποιος φίλος διέκρινε τη μπαντάνα μου μεσ' στον κόσμο, μου έστειλε το εξής sms: Τι δουλειά έχεις, ρε Μαριχουάνα Στοπ, στον Ευριπίδη;
Ακούγοντας με μεγάλη προσοχή - μπορώ να πω - τα καινούργια τραγούδια του Ευριπίδη, παρατήρησα πως είναι πολύ πιο jazzy διάθεσης συγκριτικά με το δισκογραφικό ντεμπούτο του. Ίσως αυτή μου την εντύπωση να προκάλεσε το σχήμα που τον συνόδευσε, από το οποίο - σημειωτέον - απουσίαζε η κιθάρα. Υπήρχαν δηλαδή επί σκηνής σαξόφωνο, μπάσο, βιολί, ντραμς, μία γυναικεία φωνή στα φωνητικά και φυσικά πιάνο, που δεν το αποχωρίστηκε ούτε για μια στιγμή ο Ευριπίδης. 
Εκτός των νέων τραγουδιών, ακούσαμε και τα παλαιότερα Abroad, Straydog, Antarctica, Red is the sky above the harbour (ο δημιουργός το αφιέρωσε στον πατέρα του, που έχει το προνόμιο να είναι ένας πολύ open-mind άνθρωπος, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά) και το Gregory (we' re coming out in the light). Ενδιαμέσως, μια και όλα ήταν στα αγγλικά, πολύ σωστά ο Ευριπίδης μας μετέφερε εν περιλήψει το στιχουργικό περιεχόμενο των τραγωδιών του.
Εδώ ο Γιώργης Χριστοδούλου με τον Ευριπίδη Σαμπάτη μετά το τέλος του live. Από τη μια, ο Γιώργης που έβγαλε ισπανόφωνο δίσκο και πηγαινοέρχεται Ελλάδα - Ισπανία κι απ' την άλλη ο Ευριπίδης που ζει μόνιμα στην Ισπανία και γράφει τραγούδια μόνο στα αγγλικά. Πάει, γενίτσαρους θα μας κάνουν όλοι αυτοί, μου έλεγε τις προάλλες συνάδελφος τους, κολλημένος με το έντεχνο και τον ελληνικό στίχο, λες και σ' αυτή τη γη μόνο στα ελληνικά μπορούν να γραφτούν καλά τραγούδια και καλοί στίχοι. Παρεμπιπτόντως, για μένα το ωραιότερο τραγούδι των Evripidis & His Tragedies λέγεται Τα πρωινά της Κυριακής, έχει ελληνικούς στίχους και βρίσκεται ως κρυμμένο track στο πρώτο άλμπουμ. Φοβερό κομμάτι κι έχω ξαναγράψει εδώ μέσα για το ότι μοιάζει με μελοποιημένο, από τους Joy Division, Ντίνο Χριστιανόπουλο! Αφού σκεφτήκαμε με τον Γιώργη να το σφυρίξουμε στον Ευριπίδη για το ανκόρ, κάτι που δεν έγινε, οπότε εκείνος επανήλθε στη σκηνή, ερμήνευσε δύο ακόμη αγγλόφωνα κομμάτια του και μας καληνύχτισε. Η γεύση που πήραμε από το A healthy dose of pain με κάνει τώρα ν' αδημονώ για τη δισκογραφική του έξοδο και σίγουρα θα επανέλθω! 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου