το-comeback-των-πελόμα-μποκιού-στο-κύτταρο-και-στο-γκέττο-της-οδού-ηπείρου

Είχα ένα χρόνο περίπου να περάσω από το Κύτταρο, από την οδό Ηπείρου, την 3ης Σεπτεμβρίου και την Αχαρνών. Πλέον είναι κάτι μεταξύ γκέττου και πεδίου μάχης. Σταμάτησα να πάρω τσιγάρα απ' το υποφωτισμένο ψιλικατζίδικο ενός Αφρικανού. Ελάχιστα πράγματα είχε μέσα κι ο ίδιος κρυβόταν πίσω από τον πάγκο του. Το ίδιο κρύβονται και οι κάτοικοι της περιοχής, μου είπε ο Μίμης Γιακουμέλλος, ιδιοκτήτης του Κύτταρου. Τη μέρα δεν μπορούν να περάσουν απ' τους εκατοντάδες έγχρωμους που έχουν καταλάβει το κέντρο και τη νύχτα φοβούνται τους Χρυσαυγίτες που αυθαίρετα λειτουργούν ως βίαιοι cleaners. Τη μεγαλύτερη καταστροφή υπέστη το ιστορικό κλαμπ Ροντέο, επί της Χέιδεν, των ίδιων ιδιοκτητών. Φυτοζωεί, έχει κλείσει σχεδόν...Ποιος να πάει ν' ακούσει μουσική ζωντανά, συνέχισε ο Γιακουμέλλος, σ' ένα χώρο που απ' έξω την αράζουν Πολωνοί, Ρουμάνοι, Ρώσοι, Πακιστανοί και κάθε καρυδιάς καρύδι; Αντιστρέφοντας την πρόταση του Σαββόπουλου για μεταφορά των μεταναστών στα νησιά, φίλη τραγουδίστρια με το γνώριμο χιούμορ της μού έλεγε ότι η καλύτερη λύση θα ήταν να πάνε όλους εμάς στα νησιά και να αφήσουν το κέντρο στους μετανάστες!
Μέσα στο Κύτταρο, ο Robert Williams-guest των Πελόμα Μποκιού, άφησε κατά μέρος την εποχή των Poll και προτίμησε να τραγουδήσει με την κιθάρα του ερωτικές μπαλάντες, απ' αυτές που έγραψε μέσα στα επόμενα χρόνια για να τις παίζει στα αγαπημένα του πρόσωπα. Ωστόσο, ήταν αδύνατο να μην κλείσει με το Έλα ήλιε μου το σύντομο πρόγραμμα του.
Οι Πελόμα Μποκιού, λοιπόν, επέστρεψαν με μια συναυλία αφιερωμένη στον Βλάσση Μπονάτσο. Ήταν εκεί όλοι τους: ο Γιώργος Στεφανάκης στα πλήκτρα, ο Τάκης Μαρινάκης στα τύμπανα, ο Ηλίας Μαρινάκης στο μπάσο και ο Τάκης Ανδρούτσος στην ηλεκτρική κιθάρα. Τον Βλάσση αντικατέστησε ο Μάνος Χαλκίτης, ένας νέος τραγουδιστής με μια χροιά στη φωνή που θύμισε πολύ τον συχωρεμένο.

Ο ήχος τους ήταν εξαιρετικός και όλα τα μεγάλα τραγούδια των Πελόμα παρουσιάστηκαν αγέραστα: Γαρίφαλε-Γαρίφαλε, Οι μάγοι, Μαρί-Μαρία, Ύμνος στη ζωή κλπ. Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν το ρεπερτόριο των διασκευών τους: Gary Moore, Whitesnake και Toto, εκεί που θα περίμενε κανείς ν' ακούσει Traffic, Cream και Santana. Βλέποντας όμως τις αντιδράσεις του κοινού και συνυπολογίζοντας το μέσα και το έξω από το Κύτταρο, μου δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι παρακολουθούσα το live Αμερικανών πουρόκερς σε κάποιο κλαμπάκι για φίλους. Θα είχε γούστο η βιντεοσκόπηση αυτού του live κι απ' ότι είδα υπήρχαν κάμερες. Γιατί όχι; Τόσες και τόσες συναυλίες κυκλοφορούν στην αγορά του dvd με reunions μυθικών συγκροτημάτων των 60s-70s. Βγαίνοντας από το μαγαζί, φροντίζοντας να βρω ταξί ακριβώς απ' έξω, ο Στεφανάκης μου μίλησε για τις πρόσφατες μελοποιήσεις του στα ποιήματα του Κρισναμούρτι, αλλά και για το σοβαρό ενδεχόμενο ενός δισκογραφικού comeback με τους εναπομείναντες Πελόμα Μποκιού σε απαρτία!