Την είδηση τη διάβασα στη στήλη του Δημήτρη Κανελλόπουλου της Ελευθεροτυπίας: http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=193980
Μετά από 17 χρόνια συνεχούς παρουσίας του στον Μελωδία 99,2 από τη θέση του διευθυντή και του παραγωγού (καθημερινά 18.00- 20.00), ο στιχουργός- δημοσιογράφος Οδυσσέας Ιωάννου παύεται από τα καθήκοντα του. Τις λεπτομέρειες θα τις διαβάσετε στο link της εφημερίδας. Ένα σχόλιο μόνο από δω: Θεωρώ πως πραγματικά αλλάζει σελίδα για το ελληνικό έντεχνο τραγούδι, αν υποτεθεί πως ο εν λόγω ραδιοφωνικός σταθμός έπαιξε μεγάλο ρόλο στη διάδοση του από το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του 1990 και μετά. Και στη διάδοση, βέβαια, πολύ συγκεκριμένων καλλιτεχνών (μη λέμε ονόματα), οι οποίοι σαφώς και δεν στερούνταν έργου, συνδέονταν όμως φανερά και ποικιλοτρόπως με τον Ιωάννου. Παροιμιώδης θα μείνει η ατάκα του συνθέτη Δήμου Μούτση όταν ρωτήθηκε για το ποιος θα είναι ο στιχουργός του καινούργιου, που ακόμη δεν έχει κυκλοφορήσει, δίσκου του. Ο Οδυσσέας Ιωάννου, είχε απαντήσει, για να με παίζει απ' τον Μελωδία και να πουλήσει ο δίσκος! Να σημειώσω ακόμη ότι αυτό μού φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό και δεν περιέχει ίχνος μομφής, τη στιγμή που ο καθένας στηρίζει το μαγαζί του και προβάλλει τον εαυτό του, την περσόνα του και το ταλέντο του με όποιο τρόπο μπορεί. Έτσι, σαν σημείο των καιρών του, ο Μελωδία 99,2 ταυτίστηκε απόλυτα με καλλιτέχνες σαν τον Σωκράτη Μάλαμα, τον Μίλτο Πασχαλίδη, τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, την Χάρη Αλεξίου, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον Παντελή Θαλασσινό, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη κ.α. Σε γενικές γραμμές σπάνια άκουγες και κάναν Θεοδωράκη, καμιά Πλάτωνος, λίγο Χατζιδάκι, την ίδια στιγμή που οι λεγόμενες μουσικές του κόσμου πρωτοστατούσαν, όπως στην πολύ καλή- ομολογουμένως- εκπομπή του Κώστα Θωμαΐδη. Πριν μερικά χρόνια είχε πέσει τσεκούρι σε παραγωγούς και χαρακτηριστικά την είχε πληρώσει τη νύφη η αξιόλογη δημοσιογράφος και παραγωγός Σίσσυ Καπλάνη, ενώ και ο στιχουργός- παραγωγός Νίκος Μωραΐτης πιο πρόσφατα είχε τεθεί εκτός σταθμού. Ας θυμηθούμε, επίσης, τον μουσικολόγο Λάμπρο Λιάβα, ο οποίος είχε προβεί σε διαμαρτυρία έξω από το Ηρώδειο για την απομάκρυνση του από το συγκεκριμένο ραδιόφωνο. Προσωπικά, άκουγα τον Μελωδία πριν από δέκα χρόνια και βάλε, όταν βρίσκονταν στα πάνω του, μαζί με το έντεχνο- δημοτικοφανές- λαϊκότροπο- ροκίζον τραγούδι. Με την αλλαγή των εποχών και την πάροδο των ετών, προτίμησα να κλείσω το ραδιόφωνο και να την ψάξω αλλιώς μουσικά, παρ' όλο που από το 2006 μέχρι σήμερα ασχολούμαι κι εγώ επαγγελματικά με το σπορ. Δεν έχω σφαιρική άποψη για τη λειτουργία του Μελωδία- μόνο τον Ραράκο, τον Ιωάννου και τον Θωμαΐδη είχα ακούσει- αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι εξ αρχής δεν του κάθονταν καλά καλλιτέχνες (πάλι μη λέμε ονόματα) που θα χαρακτηρίζονταν από πειραματιστές μέχρι ιδιοσυγκρασιακοί με την τέχνη τους και ως εκ τούτου αντιεμπορικοί ή έστω αντιραδιοφωνικοί. Όπως είχε πει πολύ εύστοχα κάποτε σε ραδιοφωνικό παραγωγό η Μαρίζα Κωχ, δουλειά σου δεν είναι να...φτιάχνεσαι, αλλά να ενημερώνεις!
9 σχόλια:
αντε επιτελους μηπως προβληθει και τιποτα διαφορετικο απο το μελωδια..
εκτος απο Πασχαλιδη και Μαλαμα 15000 φορες την ωρα!!
καλη σου μερα φιλε μου..
Ο Μελωδία καθώς κ άλλοι σταθμοί παρεμφερούς μουσικού προσανατολισμού προσπαθούν να πείσουν πως εξακολουθεί να παράγεται αρκετό (ποσοτικά) καλό ελληνικό τραγούδι. Λάθος. Είναι ελάχιστο. Τούτο, ωστόσο, εξυπηρετεί οικονομικές και ψυχολογικές ανάγκες. Η λέξη "μύθος" είναι ελληνική και αυτό δεν είναι τυχαίο.
Είναι προτιμότερο να ανατρέχουμε και σε άλλες εποχές όπου υπήρχε καλή μουσική. Κάποιες μουσικές έχουν ξεπεραστεί και κάποιες όχι. Ό,τι είναι α-ληθινό μένει. Το ψεύτικο εισχωρεί στη λήθη.
Kostas L.A. ...
ναι, είχε κουράσει, η αλήθεια είναι, με τα ίδια και τα ίδια και πρόσφατα μάλιστα με μεταδόσεις διασκευών σε τραγούδια μάλλον ασήμαντα των τελευταίων 10- 15 ετών τάχα μου ως διαχρονικά. Όπως θα έλεγε και ο Αργύρης Ζήλος "αν αυτό είναι το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι να πα' να πνιγούμε καλύτερα"...
Βάνος...
συμφωνούμε απόλυτα, με κάλυψες και δεν έχω κάτι άλλο να πω!
Συμφωνώ μαζί σας. Το αντικειμενικά ποιοτικό, είναι αυτό που μένει στο χρόνο. Όχι το ποιοτικό που επιλέγεται για διάφορους λόγους. Ο αλάνθαστος κριτής είναι η μνήμη του κόσμου.
Μεταφέρω τα τελευταία λόγια του Ελύτη στο «Ως Ενδυμίων», που για μένα είναι αυτό που ισχύει στην τέχνη γενικά:
Ποίηση μόνον είναι
Κείνο που απομένει. Ποίηση. Δίκαιη και ουσιαστική κι ευθεία
Όπως μπορεί και να τη φαντασθήκαν οι πρωτόπλαστοι
Δίκαιη στα στυφά του κήπου και στο ρολόι αλάθητη.
μαριάννα...
"στα στυφά του κήπου"! Τι έγραψε ο μεγάλος! Το γνωρίζω το ποίημα και δεν θα το φανταζόμουν συνδεδεμένο μ' αυτό που λέμε! Μπράβο σου, Μαριάννα!
Περα απο τη μουσικη που σα να εχει πεθανει τωρα τελευταια , υπαρχει ο λογος και το ενστικτο γυρω απο αυτη την τεχνη που καποιους απο μας ταξιδεψε και σημαδεψε , που φωτιζαν και σπιθιζαν πανω απο τη σταχτη των metropolis made in usa η eu η ξερω γω τι αλλο , που ο οδυυσσεας ποτιζε και που θα λειψει απο πολυ κοσμο φανταζομαι στη συχνοτητα του μελωδια . καλη συνεχεια φιλαρακο και ελπιζω να μη χαθουμε ...
Ανώνυμος...
σε καταλαβαίνω, αγαπητέ/ή. Είναι άσχημο να χάνεις την αγαπημένη σου φωνή και τις προσωπικές μουσικές επιλογές σου από τα ερτζιανά. Και ο Ιωάννου σίγουρα είχε το δικό του μεγάλο ρεύμα όλα αυτά τα χρόνια.
Αυτά είναι νέα... ναι, σίγουρα κάτι θα αλλάξει στα αυτιά των Ελλήνων, και τι θα είναι αυτό θα φανεί σύντομα. Ουσιαστικό το σχόλιο σου Αντώνη!
Ο όρος "έντεχνο" δεν ξέρω τι μπορεί να στεγάσει πια... εκτός από μια κεκτημένη ταχύτητα. Έτσι και στον "Μελωδία". Η ακροαματικότητα ακολουθεί, απ' όσο ξέρω, την φθορά και την καμπύλη αυτό του είδους τραγουδιού. Κάποια στιγμή θα έσκαγαν λοιπόν αλλαγές. Ελπίζω είναι για καλό.
Τους καλοκαιρινούς -ακόμα- χαιρετισμούς μου Αντώνη σε σένα και τους αναγνώστες του όμορφου blog!
Δημοσίευση σχολίου