Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

ανεμοστρόβιλος-σε-πατατάκια-τσιπς

Οι εντομοαπωθητικοί κεφτέδες έθιξαν τον Κέρβερο μου μέχρι τέτοιου σημείου που αποπλάνισαν και τις δύο κόρες μου. Παρ' όλα αυτά ο διεξοδικός κώλος της Grace Jones έφερε μεγάλες ανατροπές στη ντίσκο. Τα κρυπτομαντηλάκια δημιουργούν μέθεξη στις τσουγκρανοφόρες αειπάρθενες χωριατοπούλες από τη Σκιάθο, χειλάκι πετροκέρασο και μάγουλο βερίκοκο, ρίκο- ρίκοκο- Ricky Martin. Ο Άγγελος Θρασύβουλος ξεραίνει τα φρύδια του και τραβάει τις τρίχες από τις ιλιγγιώδεις μασχάλες του, ενόσω οι κουνουπιέρες που του πήρε δώρο ο φαρμακοτρίφτης μύριζαν αγιόκλημα και τσιμπουρόσκονη. Τι τα θες όμως, τα υπεροπτικά κανταΐφια ζύγωσαν απειλητικά μία ευφάνταστη νοικοκυρά και της είπαν: Τρύγησε τα όλα τα δουλεμπόρια, αλλιώς θα σε χαστουκίσω άνευ προηγουμένως. Η νοικοκυρά αφού τσίριξε με όλη της την ποδάγρα, διέταξε τον Ασσουρμπανιπάλ που ήταν πρώτος εξάδελφος του Ραμσή του 25ου, ο οποίος κήρυξε την έναρξη της εθνικής μας εορτής. Τα αντίδωρα σκορπίστηκαν στο σκότος του απομεσήμερου και το λιανοκλάδι έτριξε πριν σπάσει απ' το βάρος των ενοχών της φλάντζας και της τσιμούχας. Οι δύο καλλιτέχνιδες βγήκαν στη σκηνή και τραγούδησαν την Άρια Φλατζ Τσιμούχ σε ντο ελάσσονα και ο Παπαστεφάνου πήγε για μπάνιο με την παρουσιάστρια του ψηφιδωτού κειμένου. Περικαλώ σας διά το καλό σας και ουχί δια τον καλόν σας, σφύριξε η οχιά με μαθηματική ακρίβεια. Τι να πούμε τέτοιες ώρες που τα συναισθηματικά βατραχοπέδιλα πληθαίνουν όσο το καλοκαίρι σκορπίζει πεπονόφλουδες και γεμιστές πιπεριές από ιπτάμενα πλαστικά πιάτα. Δε με παίρνει, είπε ο κιμάς και ξάπλωσε αναφανδόν. Ρίγησε τότε η ρίγησσα και έσκισε το καλτσόν της, φτιαγμένο από τα πιο άρτια υλικά του κυρ-Μπάμπη που κλέβει στο ζύγι και τους ληγμένους εραστές της πρωτοπορίας. Αβάν-γκάρντ μνημόσυνα και κόλιβα λαμέ γυρίζουν μεσ' στη ντίσκο όπου το ακορντεόν ενεπλάκη a la facco mia mia με πεπερόνι και γαλακτομπούρεκο. Τα μοναχικά σαλάμια ζητιανεύουν στην εκκλησία του Αγίου Παρπαρίου και της Ρίας Κούρτη, πολιούχου της Άνω Κάτω Πατήσια. Πιο δίπλα, η RAKS Πετράκης τραβολογάει τα θύματα της με δόλωμα από μπαρουτοκαπνισμένα στριμωξίδια και ο κόσμος τό 'χει τίμπερλαντ και εγώ κρυφό καμάρι. Αμάν, αναφώνησε η Αγία Πετρούπολη και η ρεμπέτισσα έσυρε την ηλεκτρική σκούπα. Ύστερα πήγαν όλοι κι έκατσαν σ' ένα τροφαντό σαλονάκι με τέσσερις υπέροχες ηλεκτρικές καρέκλες εποχής ροκοκό Ζαν Λουί και Ζαν Λουί Ντε\φινές. Ο κάδος ανετράπη και τα σφουγγαρόνερα σφύριξαν τη λήξη του αγώνα, ενώ ο βασιλιάς Κάδμος ανακηρύχθηκε Μις Θήβες. Η φίλη μας έπαθε κρίση Χάιντ Education Τζέκιλ και τα αφημένα στη μοίρα τους σκορδόψωμα μούλιασαν στο κλάμα. Τότε τον είδαμε να τρέχει ασύστολα και ντραπήκαμε.
* by blue-eyed lena, by bosko, by παλαμάιντας, by Black-Eyed Kaiti

10 σχόλια:

Β.Σ. είπε...

΄΄μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου....΄΄-ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ.


Κάθομαι άνεργος. Αν και ο ήλιος δεν υπάρχει οι αχτίδες του με θηλάζουν.
Περιμένω το καλοκαίρι. Δεν ξέρω αν θα ρθει και ιδρώνω. Σχεδιάζω καποίο θαύμα.
Ένα θαύμα που φυτρώνει ανάμεσα στα πόδια κάποιας ηλίθιας ή στις παλάμες κάποιου αγγειοπλάστη από το Πλατανίτσι. Έχω κάνει το κορμί μου ένα τεράστιο χάρτη. Παντού σε αυτό υπάρχουν θησαυροί και περίσσια αυτοεκτίμηση για μένα,οι άλλοι δεν παν να γαμηθούν (με μένα;).

Φυλάω σε ένα κουτί με χρυσά κόπρανα και τα πράγματα σου. Εκεί έχω και μια καρδιά. Εκεί έχω και 50 ευρώ για προφυλακτικά και προμήθειες για την κάποια καταστροφή (η δημιουργία της κοστίζει πολλά. Τις συνέπειες τις αφήνω δίπλα απο το κρεβάτι).

Νύχτώνει.Κάποια Μουσική από ένα μαστουρωμένο σώμα με κάλει. Το κινητό μου χτυπά.Κοιτάω την επίχρυση οθόνη. Γράφει ''ντιβανοκασέλα''.Από το μπαλκόνι μου βλέπω τάφους,πρεζόνια,δυο μαλάκες να πίνουν,υποχθόνια έπιπλα,τσαρλατάνοι οργανόπαιχτες.Είμαι σίγουρος - είμαι έγκυος και παιδί που θα γεννήσω θα ΄ναι ΕΓΩ.Αν είναι κορίτσι θα το βαφτίσω ΄΄ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ΄΄.Αν είναι αγόρι θα το βαφτίσω ΄΄ΟΡΓΑΣΜΟ΄΄.

Συνεχίζει να νυχτώνει. Μπροστά μου ένα δείπνο. Θα φάμε απόψε και χαίρομαι που θα φάμε. Αλλά δεν χαίρομαι,γιατί αν χαίρομαι δεν μπορώ να δημιουργήσω και τότε πραγματικά δεν θα χαίρομαι. Έχω μπερδευτεί. Όχι δεν έχω μπερδευτεί. Θα ξυρίσω το στέρνο μου για να φαίνεται η καρδία μου.


Αίφνης η έμπνευση μου επιτίθεται με το ρόπαλο υψωμένο και τη ουρά κάτω απ΄ τα αρχίδια

ΓΡΑΦΩ:


η υγρασία γαμιέται με την μοναξιά
ανάμεσα σε μια αγάπη υγρασία και πιάτα γεμάτα μύξες αντιδεοντολογικές
αγάπησε με και θα σε σκοτώσω
αγάπησε με άλλα μην με αγαπάς
κοίτα εκεί
ένας θεός διστάζει να κλάσει
μια Θεοτόκος με γεννά
ένας βοσκός με βιάζει
μα δυο αρχίδια σαν αστέρια εκεί λάμπουν
ευτυχία ανάμεσα σε εμετούς και αλλές εκκρίσεις χαράς.
Το κουδουνί χτυπά.Αλλά δεν ανοίγω.Ξημερώνει.
Πάω να χέσω.
ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ



- - -

μια άξεστη κατάθεση (αντε να βγάλεις νόημα...)

καλη σας νύχτα....

BOSKO είπε...

πλησίον του ποιητή...
Βρε παιδάκι μου, τι σου κάναν' οι γυναίκες να τις δείρω, να τις τσαλακώσω; Περιμένουμε την απάντηση σου πολύ φιλικά, εκτός κι αν σε ξενερώνει η εκλογίκευση. Τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό, γειά σου!

Λένα

Β.Σ. είπε...

τιποτά.(ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΝΟΜΙΖΩ...)

αλλα όχι.είναι ένας υποθετικός μονόλογος ενός νεαρού αρχήγου κάποιου ΄΄υποθετικού΄΄ συγκροτήματος - 3 καημένοι να κουβαλάνε τα όργανα και αυτός να τσακώνεται με τον φωτιστή γιατι δεν του ρίχνει και άλλο φως... - εδώ στην Θεσσαλονίκη.τον είδα 2 3 φορές και τον φαντάστηκα να λέει αυτά τα λόγια.

γεια σας.

BOSKO είπε...

πλησίον του ποιητή...
α, ώστε...
πάντως, το πόνημα σου διέπεται από μία βιαιότητα, ένα θυμό, βρε αδερφέ.
νά 'σαι καλά
καλό σου βράδυ

λένα

Β.Σ. είπε...

ίσως είναι η ζηλειά - για περισσότερο φώς ή για καημένους να μου κουβαλάνε τα όργανα.μαλλόν αυτό.

καλό ξημέρωμα

BOSKO είπε...

πλησίον του ποιητή...
χαίρομαι λοιπόν που μεσ' απ' το blog του Αντώνη γνώρισα εξ αποστάσεως ακόμη έναν νέο μουσικό με λογοτεχνικές ανησυχίες.
καλό ξημέρωμα

λένα

Β.Σ. είπε...

και ΄γω χαίρομαι που μιλάω με μια νέα μουσικό - κοιτάω την φρεσκάδα των μουσικών σας αλλά και τα κειμένα σας, οι ηλικίες μου είναι αδιάφορες { η μουσική δεν είναι γυμναστική }.

αλλα να λύσω μια παρεξήγηση. η ασχολία μου με την μουσική είναι μόνο ως ακροατής { αν ήμουν πάνω στην σκηνή θα γύριζα τις σελίδες με τις νότες μπροστά απο τους μουσικούς ή θα ΄μουν βαλτός για να χειροκροτάω}.

με την λογοτεχνία είναι μια σχέση που συντηρώ λίγα χρόνια τώρα. είναι θέμα { όσο πομπώδες και αν ακούγεται} επιβίωσης.

καλο σας ξημέρωμα και πάλι.

BOSKO είπε...

πλησίον του ποιητή...
σ' ευχαριστώ πάρα πολύ
με κολακεύεις

λένα

Βάνος είπε...

Κάθε φορά που τα διαβάζω, το καίω.

Καλό ξημέρωμα!

BOSKO είπε...

Βάνος...
εδώ να δεις τι γίνεται!
καλό ξημέρωμα, επίσης!