Υπήρξε μακράν η πιο άσχημη του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ξεχώρισε με μία μόνο ατάκα που της δόθηκε μέσα στην πλειάδα των ηθοποιών-κολοσσών της Κάλπικης λίρας του Γιώργου Τζαβέλλα. Μετά την είδαμε ως υστερικιά θεία του Θανάση Βέγγου, γεροντοκόρη διψασμένη για έρωτα και συντηρητική γραμματέα. Δυστυχώς δεν την είδαμε ποτέ ως μέλος των θιάσων που γύριζαν στα βουνά τον καιρό της Αντίστασης. Για τις αριστερές πεποιθήσεις της φυλακίστηκε και εξορίστηκε στη Μακρόνησο, τον Άι- Στράτη και τα άλλα διαβόητα κολαστήρια. Δεν ήταν ετοιμόλογη σαν τη Βασιλειάδου, ούτε σκληρή σαν τη Νοταρά. Ποιος ξέρει αν της άρεσε κατά βάθος να υποδύεται πάντα την καρικατούρα, τη γυναίκα- ανθρωποδιώκτη. Και γι' αυτό ίσως μέχρι το τέλος της να περιέφερε στους δρόμους της Αθήνας μια συμπαθητική τρέλα, ντυμένη αρχόντισσα περασμένων εποχών, απόμακρη και συνάμα γοητευτική, σαν ζωντανό κινούμενο μουσείο, σαν ηρωίδα του Γρηγορίου Ξενόπουλου και του Ανδρέα Εμπειρίκου, καρτούν technicolor της δεκαετίας του 1930, καλόκαρδη μάγισσα με ημίψηλο καπέλο πάνω σε νοερό σκουπόξυλο, αρχαιολογικό καλοδιατηρημένο εύρημα των Πυραμίδων της Αιγύπτου, υπερμεγέθες μπιμπελό που βγήκε απ' το σκονισμένο ντουλάπι της προγιαγιάς πια, φιγούρα που απόδρασε από εξώφυλλο δίσκου μιας swing μπάντας της Νέας Ορλεάνης. Την Ταϋγέτη συνάντησα στον ηλεκτρικό της πλατείας Βικτωρίας- θα ήταν 1995 ή ΄96- ντυμένη στην τρίχα, βαμμένη και στολισμένη υπερβολικά σαν λατέρνα πλακιώτικων στενών. Κρατούσε ομπρέλα, κοιτούσε στην απόλυτη ευθεία με το κεφάλι ψηλά, όλο σνομπισμό για τους γύρω της και για τα εγκόσμια γενικότερα. Θυμάμαι παρ' όλα αυτά το ένα της πόδι μπανταρισμένο με βαμβάκι που προεξείχε και με σαγιονάρα. Στο άλλο φορούσε τακούνι. Γειά σας, κυρία Ταϋγέτη! της είπα όλο ευγένεια κι αυτή απλώς γύρισε το κεφάλι, χαμογέλασε σαν νά 'χε ακούσει το μεγαλύτερο κομπλιμέντο κι απάντησε μ' ένα νεύμα. Την παρακολούθησα να χάνεται προς την οδό Φυλής των οίκων ανοχής και των περιθωριακών στοιχείων, που ανέκαθεν συμπαθούσα. Αν δεν ήταν μεσημέρι, θα ορκιζόμουν πως την άκουσα να μονολογεί ολόκληρο το Ερωτικό κάλεσμα του Μενέλαου Λουντέμη ή αποσπάσματα από την Σονάτα του Σεληνόφωτος του Ρίτσου. Η Ταϋγέτη τότε τα είχε πατημένα τα ογδόντα. Έζησε μέχρι το 2003 με τον θάνατο της να περνάει σχεδόν απαρατήρητος από τα δελτία ειδήσεων. Άλλοι την είπαν κωμικό που έφυγε πλήρης ημερών, άλλοι, ακόμη μία ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης και φανατική κομμουνίστρια, ενώ οι νεότεροι δεν ήξεραν καν ποια ήταν. Εγώ πάντως θα την έλεγα ξωτικό του μεσημεριού μου στο κέντρο της Αθήνας που πέρασε από δίπλα μου και δεν πρόλαβα έστω να το αγγίξω. KKK
* αφιερωμένο στον Σιδερή Πρίντεζη
64 σχόλια:
Είναι να μην το' χεις που λένε! Κι εσύ την ποίηση και το βιογραφείν τα έχεις στο αίμα σου! Με συγκίνησες πάλι βραδιάτικο...
Αλκμήνη...
εσύ με συγκίνησες πιο πολύ με τον -πάντα- καλό σου λόγο.
καλό ξημέρωμα, κορίτσι!
:)
Πολύ συγκινητικό ποστ.
Άξιζε να γραφτεί κάτι για την Ταϋγέτη.
Μπράβο Αντώνη μου.
Αντώνης...
:-)
Βάνος...
thanx, φίλε!
το σχεδίαζα από καιρό και βγήκε αβίαστα τα ξημερώματα!
Θαυμάσιο κείμενο..
(..συνήθως, όταν διαβάζω τα κείμενά σου, είναι σα να διαβάζω τις εμπνεύσεις ενός λυρικού ποιητή..ενός σύγχρονου Βακχυλίδη, ας πούμε!)
Καλημέρα!
new-girl-on-the-blog...
ε, κόψε κάτι, ρε συ!
σ' ευχαριστώ παρ' όλα αυτά!
Δεν κόβω τίποτα!
(εε...χμ..ίσως το κεφάλι μου κάποια στιγμή..αλλά μάλλον θα βάλω άλλον να το κάνει, δε μπορώ τα αίματα!)
Θαυμάσιο, επιμένω!
:-)
Μαρία
new-girl-on-the-blog...
καλά, λοιπόν!
ξανά σ' ευχαριστώ!
Bosko, δεν έχω λόγια για την ποιητικότατη γραφή σου κ την απίθανη ιστορία αυτής της γυναίκας...πριν γίνω μελό πάω για κάνα καφέ!
φιλιά!!
Αντώνη Μποσκοΐτη δεν υπάρχει λόγος να αρπάζεσαι, ούτε να προσβάλλεσαι. Όταν σου λέω ότι έχεις κάνει λάθη είναι έτσι όπως σoυ το λέω. Το ότι δεν έχουμε συναντηθεί από κοντά δε λέει κάτι. Δηλαδή αν είχαμε γνωριστεί θα είχα το δικαίωμα να σου σούρω τα εξ αμάξης; Δεν πάει έτσι. Τυγχάνει να έχω το δίσκο, που δε λέγεται «Φλέρυ», είναι του ’73 και είχε βγει σε ετικέτα Margophone (το φθηνιάρικο label της Minos, αλλά όχι Minos – προφανώς ο Μάτσας τον είχε για πέταμα, όπως και ήταν ο δίσκος για πέταμα). Το ότι τά’χεις κάνει λίγο έως πολύ θάλασσα δεν πάει μόνο στα λάθη, αλλά και σε κάποιες γενικότερες απόψεις που εκφράζεις ή αφήνεις να εννοηθούν. Αν μιλάς για τον «Μεγάλο Ερωτικό» (1972) θα έπρεπε να πεις (και) για το δίσκο που έκανε ο Χατζιδάκις με τη χούντα την ίδιαν εποχή (βασικά τον «Σκληρό Απρίλη του ’45» με χρηματοδότηση του χουντικού EOT) και όχι μόνο για το δίσκο του Ποταμιάνου, που είναι όπως σου είπα από το '73. Αυτό λέει η λογική. Το τι σου είπε ο Ποταμιάνος δεν έχει και τόσο σημασία. Ο καθένας λέει ό,τι θέλει. Σημασία έχει, αν μπορούσες να ελέγξεις και να διορθώσεις όσα σου είπε, πριν τα δημοσιεύσεις...
Καλή καρδιά.
Φώντας Τρούσας...
ως φαίνεται, με ένα "καλή καρδιά" στο τέλος, εξομαλύνεις ή, σωστότερα, επιχειρείς να εξομαλύνεις την αδικαιολόγητα επιθετική σου διάθεση.
κατ' αρχάς, "Ο σκληρός Απρίλης του ΄45", ένας αριστουργηματικός- κατ' εμέ- οργανικός δίσκος του Χατζιδάκι βγήκε το ΄74 και όχι το ΄72. Επομένως, δεν είχα καμιά δουλειά να τον αναφέρω. Κι ας τον έβγαλε με τον χουντικό ΕΟΤ, προσωπικά πιστεύω ότι η πολιτιστική επανάσταση που πρόσφερε μέσα στη χούντα ήταν πολύ μεγαλύτερη κι απ' των Poll, των Πελόμα Μποκιού και όλων των ποπάδων-ροκάδων της εποχής, μιλώντας πάντα σε αισθητικό επίπεδο. Εσύ τι λες, εγώ να μην τον έχω τον δίσκο του Ποταμιάνου σε βινύλιο; Να μην ήξερα πως βγήκε στο label της MINOS; Όπως είδες, δίνω πληροφορίες για το πρώτο εξώφυλλο τουλάχιστον. Επιμένω πως ο δίσκος βγήκε το ΄72, βάσει της μαρτυρίας του ίδιου του συνθέτη. Δηλαδή, με τον δημιουργό μίλησα, αυτόν κατέγραψα, που αλλού να έβρισκα εγκυρότερη πηγή, θα μας κουφάνεις βραδυάτικα; Διαφωνώ κάθετα πως ο Μάτσας είχε τον δίσκο για πέταμα. Ίσα- ίσα που αν είχε βγει το ΄73, όπως λες, μάλλον θα τον ενδιέφερε μια δουλειά στη δική του εταιρεία με τη Φλέρυ, την τραγουδίστρια του "Μεγάλου Ερωτικού" της προηγούμενης χρονιάς. Επομένως, μην το ψάχνεις, δεν θα βγάλουμ' άκρη, όπως δεν βγάλαμε και στο post με τον Σαββόπουλο και την Κωχ. Εσύ λες άσπρο, εγώ λέω μαύρο ή το αντίστροφο και ομολογώ ότι η συζήτηση μαζί σου είναι σα να μιλάω με τον κακό μου εαυτό. Υπό αυτή την έννοια, ειλικρινά την βρίσκω με την πετριά σου που δεν απέχει καθόλου απ' τη δική μου. Τέλος, γιατί σ' αυτό το post άφησες τούτο το σχόλιο όμως; εντύπωση μου κάνει.
Φώντας Τρούσας...
άσε που μόλις είδα σχόλιο σου στο post αυτό, είπα: ωχ, τι θέλει τώρα πάλι αυτός; να δεις που θα μου πει πως η Ταϋγέτη αποκλείεται να κυκλοφορούσε στην πλατεία Βικτωρίας το ΄95- ΄96, διότι, βάσει συνέντευξης που είχε δώσει το ΄76 στο Φαντάζιο, έλεγε πως τη δεκαετία του 1990 σκοπεύει να την περάσει στα βόρεια προάστια"...
Μπόσκο, αγόρι μου, να πεις σε παρακαλώ στον μυστηριώδη κύριο Ιστοριοδίφη να μας αποδείξει ότι ο Χατζιδάκις τα πήρε από τη Χούντα. Πως, πότε πόσα και γιατί. Με σοβαρά στοιχεία βέβαια, όχι "μου το είπε μία κυρία στο κομμωτήριο". Ειδεμή μας χρωστάει από ένα περιποιημένο να μη σου πω τι... Όσο για τον "Σκληρό Απρίλη" αν τον είχε σε βινύλιο θα έβλεπε στην ετικέτα και την ημερομηνία (Δεκέμβριος 1974). Προφανώς όμως τον απέκτησε πρόσφατα, διότι τότε ψώνιζε ...Margophone.
jb...
καλημέρα, jb!
κατ' αρχάς να σου πω ότι διαβάσαμε το σχόλιο σου με μία γνώριμη σου ξανθή κυρία και ξεκαρδιστήκαμε με το οικείο πια υψηλού επιπέδου χιούμορ σου.
ο κ. Τρούσας, βέβαια, δεν είναι ένας μυστηριώδης Ιστοριοδίφης, αλλά ένας έγκριτος μουσικογράφος, ο οποίος τρώει τα κολλήματα του με τις ημερομηνίες και τις χρονολογίες με ειδίκευση στα της δεκαετίας του ΄70. Από το να "διορθώνει", όμως, εμένα που μάλλον έχει θέμα μαζί μου (βλέπεις, υπάρχει στο αρχείο μου η κακή κριτική του για το σάουντρακ ενός από τα ντοκιμαντέρ μου πολλά χρόνια πριν) μέχρι να αναγορεύει σε χουντικό τον Μάνο Χατζιδάκι, αυτά είναι πράγματα που δεν δύναμαι να εξηγήσω- εμμονές θα τις χαρακτήριζα. Παρ' όλα αυτά σέβομαι τη γνώμη του, εξ ου και τον δημοσιεύω στο ιερόν τούτο ιστολόγιον. Όχι τίποτα άλλο, προωθείται ο διάλογος και σχολιάζεις κι εσύ, φέρνοντας γέλιο μέχρι δακρύων πρωινιάτικα!
Μπόσκο,dear, ο θεός σιχάθηκε εμένα κι εγώ τους έγκριτους αυτού του τόπου.
jb (έγκριτος σχολιαστής Ασμάτων και Μιασμάτων)
jb...
αχαχαχαχαχαχαχαχα, καλημέρα και πάλι!
Αντώνη Μποσκοΐτη
Κατά λάθος το σχόλιο καταχωρίστηκε στο post για την Ταϋγέτη, δεν κατάλαβα γιατί έγινε. Αλλά δεν έχει και τόσο σημασία.
Στα πράγματα θα πρέπει να είμαστε χαλαροί και να προσέχουμε τι λέμε και κυρίως να προσέχουμε τι λένε οι άλλοι, για να είμαστε εντός θέματος. Αν έχεις τον δίσκο του Ποταμιάνου στην Margophone τότε θα δεις πως δεν έχει τίτλο «Φλέρυ», αλλά «δώδεκα τραγούδια Γιώργου Ποταμιάνου», έτσι χωρίς «του». Αυτό το «Φλέρυ» που υπάρχει πάνω-πάνω φαίνεται μόνο στο CD (τη φωτό του οποίου βάζεις στην Ελευθεροτυπία – γιατί δεν έβαλες του LP, αφού το έχεις;). Επίσης, θα έβλεπες στο label ένα φαρδύ πλατύ 1973 και όχι 1972. Τα γράφεις λάθος λοιπόν. Επίσης, λάθος τα λες και για την άλλη έκδοση με το τουριστικό εξώφυλλο. Δεν είναι ντροπή να παραδεχτείς τα λάθη σου. Στην ανάρτηση που θα κάνω θα δεις το label και θα πιστείς – αφού είσαι άπιστος λέγοντας πως «ίσα- ίσα που αν είχε βγει το ΄73…». Ε, είχε βγει το ’73, τι να κάνουμε. Έτσι γράφει πάνω ο δίσκος.
Σου λέω όμως εσένα, αλλά κυρίως σ’ εκείνον τον παπατρέχα jb, πως ο δίσκος “Greece”, που έγινε με λεφτά του χουντικού ΕΟΤ κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1972 (ετικέτα ΕΟΤ) και ήταν arranged and conducted by Manos Hadjidakis, όπως γράφει φαρδυά-πλατυά στο εξώφυλλο. Και φυσικά τα κομμάτια που περιέχει μέσα είναι ακριβώς τα ίδια μ’ εκείνα που υπάρχουν στον «Σκληρό Απρίλη του ’45» που βγήκε στην Minos τον Δεκέμβριο του ’74 (όπως γράφει στο gatefold cover, στην αριστερή σελίδα στο κάτω μέρος – αυτό το λέω για τον παπατρέχα τον jb, που νομίζει ότι απέκτησα τον δίσκο χθες, ενώ τον έχω τουλάχιστον 25 χρόνια). Εννοώ δηλαδή – κι είναι έτσι – πως ο Χατζιδάκις πήρε τον «χουντικό» δίσκο και τον ξαναέβγαλε στη Minos δύο χρόνια αργότερα, αλλάζοντας μόνο τίτλο και εξώφυλλο. Οι δύο δίσκοι δηλαδή περιέχουν την ίδιαν ακριβώς ηχογράφηση του 1972!
Εγώ δεν αποκάλεσα τον Χατζιδάκι χουντικό, ούτε είπα ότι πήρε λεφτά από τη χούντα. Πρόσεχε τι λες jb γιατί με το να με ειρωνεύεσαι, απλώς γελοιοποιείσαι. Αυτό που είπα είναι ότι ο Χατζιδάκις, το 1972, την εποχή δηλαδή που έβγαζε τον «Μεγάλο Ερωτικό» συνεργαζόταν με τη χούντα για να βγει ο «τουριστικός» του δίσκος στον ΕΟΤ. Προσωπικώς, δεν ξέρω πολλούς έλληνες συνθέτες που να έδιναν το ok στο χουντικό καθεστώς, ώστε να κυκλοφορεί άλμπουμ τους υπό τας ευλογίας του (του καθεστώτος).
Φώντας Τρούσας...
πρώτον, δεν μπορούσα να σκανάρω το εξώφυλλο του βινυλίου κι έτσι στην Ελευθεροτυπία μπήκε αυτό του cd. Από μόνοι τους το έβαλαν. Πες ότι εγώ δεν είχα χρόνο να τρέχω για σκαναρίσματα, τη στιγμή που το κείμενο τό 'χα δώσει από τις αρχές Ιουλίου κι όλο έλεγα ότι θα το κάνω (το σκανάρισμα εννοώ) για να τους το στείλω.
Επειδή όμως με κατηγορείς για "ψεύτη", ότι δεν έχω δηλαδή το βινύλιο, δε μπορούμε άλλο να συζητάμε. Έχω κι άλλα επιχειρήματα, τα οποία βαριέμαι να παραθέσω.
τέλος, ναι, δεν είπες χουντικό τον Χατζιδάκι, αλλά ότι συνεργάστηκε με τη χούντα για να βγάλει τον δίσκο του. Μα, προφανώς πρόκειται για το ίδιο πράγμα. Μαγκιά του Χατζιδάκι αν έβγαλε τέτοια δισκάρα με τον χουντικό ΕΟΤ και την επανακυκλοφόρησε με το συγκλονιστικό κείμενο του Ταχτσή. Μήπως ήταν χουντικός και ο Δήμος Μούτσης που ενορχήστρωσε την "Επιστροφή" του Χατζιδάκι το ΄70 στην οργανική βερσιόν του έργου;
τέλος, λοιπόν, πολλά είπαμε.
άντε, καλημέρα.
Ρε φίλε ποιος σε είπε ψεύτη; Ό,τι θέλεις καταλαβαίνεις. Σου είπα… αφού είχες το LP γιατί δεν σκάναρες το εξώφυλλο, και γιατί δεν κοιτάς το label, που γράφει 1973 και όχι 1972. Επίσης γιατί λες, αφού έχεις το LP, ότι ο δίσκος τιτλοφορείται «Φλέρυ», από τη στιγμή που δεν είναι έτσι; Θα κάνουμε μια σοβαρή κουβέντα ή θα λέμε ό,τι μας κατέβει. Παραδέξου τα λάθη σου Αντώνη Μποσκοΐτη. Δεν είναι κακό αυτό. Σε τιμά. Δείχνει άνθρωπο που είναι άνετος με τις καταστάσεις. Μου φαίνεται ότι προβάλλεις το ότι σε είπα «ψεύτη» – ενώ δεν σε είπα – για ν’ αποφύγεις την αντιπαράθεση. Αυτό είναι ακόμη χειρότερο.
Δεν ήμουνα παρόν, αγαπητέ Μποσκοΐτη, για να ξέρω αν ο Χατζιδάκις τα πήρε από τη χούντα. Έχω ψάξει το θέμα, κι έχω μιαν εκδοχή τού το ακριβώς συνέβη, αλλά δεν τη δημοσιεύω επειδή δεν μπορώ να την τσεκάρω και από αλλού. Γι’ αυτό μένω στη «συνεργασία», η οποία είναι εκ των ων ουκ άνευ (τα ντοκουμέντα θα τα έχεις οσονούπω). Και για μένα δεν είναι καθόλου «μαγκιά» το ότι συνεργάστηκε με τους Συνταγματάρχες, είναι ντροπή. Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, επειδή πρόκειται για «ντροπή», η ύπαρξη αυτού του LP έχει αποσιωπηθεί. Η ιστορία όμως δεν γράφεται με κουκουλώματα, αλλά με την καθαρή εξέταση των ντοκουμέντων.
Για το Μούτση εγώ δεν είπα τίποτα. Τι τον ανακατεύεις;
Φώντας Τρούσας...
εντάξει, εντάξει, έχεις δίκιο σε όλα, καλή συνέχεια σου εύχομαι!
άσε με τώρα γιατί πάω για καφέ, εν ολίγοις αποσυνδέομαι.
αργότερα, αν κάνω κέφι, μπορεί και να σου απαντήσω, που δεν το βλέπω, γιατί όπως είπαμε, ότι κι αν λες εσύ είναι το σωστό.
άντε, γειά τώρα!
Κι εγώ για καφέ κι εφημερίδα θα πάω. Είχα να μπω πολύ καιρό στο blog σου και μπήκα σήμερα. Είδα πως μένεις στο Παγκράτι. Μπορεί και να σε τρακάρω πουθενά καθότι στο Παγκράτι γυρνάω κι εγώ. Νάσαι σίγουρος ότι θα σου πω πολύ περισσότερα απ' όσα σου γράφω. Και για την ταινία σου ακόμη (το "Κύτταρο" εννοώ).
Χαιρετώ.
Αξιότιμε Κύριε, αντιθέτως, θα έλεγα, ξέρετε πάρα πολλούς συνθέτες που οι δίσκοι τους κυκλοφορούσαν με τις ευλογίες της χούντας -όλοι να μη σας πω- δεδομένου του ότι την άδεια την έδινε η λογοκρισία του Υπουργείου Προεδρίας υπό τον αλήστου μνήμης Χατζηαποστόλου υιό. Πάμε τώρα στο άλλο: λησμονείτε, θαρρώ, πως τα της κυκλοφορίας των δίσκων τα ρύθμιζαν οι -τότε- παντοδύναμες εταιρείες που δεν διακρίνονταν βέβαια για το δημοκρατικό τους φρόνημα. Ο Χατζιδάκις λοιπόν δεν έγραψε το δίσκο για τον ΕΟΤ της χούντας του Καιάδα, η εταιρεία έδωσε την ηχογράφηση (έχετε δει ποτέ συμβόλαιο με εταιρεία;) και ο συνθέτης βέβαια τι να έκανε; Δεν ήταν δα και ο Κουφοντίνας της εποχής... Η ζημιά αποκαθίσταται με την μετέπειτα κυκλοφορία του "Σκληρού Απρίλη", στο δε σημείωμα του Ταχτσή στο οπισθόφυλλο, φαίνεται καθαρά η πρόθεση του Χατζιδάκι και αιτιολογείται η σκοτεινή ατμόσφαιρα του έργου -κάθε άλλο παρά κατάλληλη για τουριστική κατανάλωση. Κάτι τέτοια ήταν για τον Χατζιδάκι casus belli κι έτσι εξηγείται και η διαρκής τάση του να ιδρύει –σπανίως επιτυχείς- προσωπικές εταιρείες-labels. Τώρα, τι λεφτά πήρε από τη δουλειά αυτή και γενικώς τι λεφτά έπαιρνε τότε από τη δισκογραφία, ρίξτε μια ματιά στην καρτέλα του στην ΑΕΠΙ της Κατσαρής αυτής εποχής. Θα εκπλαγείτε!
jb
Φώντας Τρούσας...
έλα, μωρέ, ξέρω, ξέρω, ήθελες να την έχεις κάνει εσύ αυτή την ταινία, αλλά δεν στα έφερε έτσι η ζωή και τώρα τρώγεσαι με τα ρούχα σου. Άντε να δω τι έχεις να μου πεις για την ταινία, είμαι περίεργος, έχοντας καταλάβει καλά πλέον πόσο ανταγωνιστικά- ηλιθιωδώς, θα μου επιτρέψεις- κινείσαι απέναντι μου. Τι να κάνουμε, εγώ με τις ταινίες μου, εσύ με τα βιβλία και τις εκδόσεις σου. Αν έχουν γίνει λίγο πιο γνωστά τα δικά μου έργα, νά 'σαι σίγουρος,εγώ ευθύνομαι κατά το 50%, μόνο δηλαδή σε ότι αφορά το καλλιτεχνικό έργο αυτό καθ' αυτό. Τα υπόλοιπα είναι τρίχες κατσαρές και να σου πω την αλήθεια με καταδιασκεδάζεις.
ρίξε και μια ματιά στην απάντηση που σου άφησε ο jb, ο οποίος είναι μεγαλύτερο σε ηλικία από μένα παιδάκι κι έχει ζήσει εκ των έσω τον Χατζιδάκι.
Τα μπερδεύεις τα πράγματα jb. Το ότι οι δίσκοι επί χούντας περνούσαν από το Υπουργείο Προεδρίας – όπως περνούσαν και επί Μεταπολίτευσης – δεν σημαίνει ότι οι συνθέτες, οι στιχουργοί και οι τραγουδιστές ήταν συνεργάτες της. Μην λέμε κουζουλάδες. Στην περίπτωση όμως του Χατζιδάκι δεν ισχύει αυτό. Ποιος εταιρειάρχης και για ποιο λόγο τον έσπρωξε να κάνει το δίσκο με τον χουντικό ΕΟΤ, το 1972; O Πατσιφάς, ή ο Λαμπρόπουλος; Αυτό που λες δε στέκει. Αν μιλάμε για τα συγκεκριμένα πρόσωπα δηλαδή. Άλλοι είναι οι λόγοι… και μπορεί να είναι λόγοι συναλλαγής – μην το αποκλείεις καθόλου.
Αντώνη Μποσκοΐτη, σταμάτα να τα παίρνεις μαζί μου και μην είσαι φαντασιόπληκτος. Ποτέ στη ζωή μου δεν ήθελα να γίνω σκηνοθέτης, κι ούτε σε ανταγωνίζομαι και μάλιστα «ηλιθιωδώς» όπως λες, για να σου φάω το ψωμί. Είναι ντροπή να λες τέτοια πράγματα. Σου μιλάω με ήπιο τρόπο κι εσύ επιζητάς να δυναμιτίσεις το κλίμα. Φαίνεται πως δεν ανέχεσαι την καλόπιστη κριτική. Στην ταινία σου ακούγονταν μπαρούφες, κουβέντες δηλαδή που δεν έχουν καμία σχέση με την ιστορική ελληνορόκ πραγματικότητα. Αντί να ενδιαφερθείς να μάθεις τη γνώμη κάποιου, που ξέρει περισσότερα από σένα και σου λέει με καλό τρόπο ότι «κάνεις λάθος», βγαίνεις και βρίζεις. Δεν κερδίζεις τίποτα έτσι.
Φώντας Τρούσας...
ποιο ψωμί να μου φας, ρε Φώντα Τρούσα; που δεν είχα να πληρώσω το νοίκι μου και ακόμη δεν ξέρω πως θα τη βγάλω; ή μήπως ήταν λάθος μου, σοφολογιότατε ειδήμονα, που δεν σε πήρα μουσικό σύμβουλο στην ταινία μου; εκεί λοιπόν ειν' το πρόβλημα σου; πες το μας εξ αρχής να καταλάβουμε. Η ταινία αυτή έγινε με ιδρώτα και αίμα, βραβεύτηκε και βγήκε στη διανομή όπου τα πήγε και πολύ καλά. Καλώς ή κακώς, άνευ Φώντα Τρούσα στο team της, συγχώρα μας κιόλας που δεν ανέλαβες τη δημ/φική επιμέλεια. Λες κι εμείς κολλάμε μπρίκια. Όσο για τις ανακρίβειες που πιστεύεις ότι ακούγονται, θεωρώ ότι πάντα συμβαίνει αυτό σε ντοκιμαντέρ, ειδικά μουσικά. Δεν θ' ακυρώσω τις γνώμες μουσικών που με τίμησαν με την παρουσία τους.
τέλος, εννοείται πως δεν σε βρίζω, αλλά απέναντι στην επιθετική (και ξαναλέω, καθαρά ανταγωνιστική) στάση σου, η ειρωνία ειν' αυτή που αρμόζει.
δεν επιθυμώ άλλη κουβέντα και λέω να το σταματήσουμε εδώ. Τι κρίμα η εκτίμηση που σου είχα να γίνεται οίκτος- και δεν φταίω εγώ γι' αυτό.
για τ' άλλα, ας σου απαντήσει ο jb.
Το πρόβλημα με τα σχόλια στα μπλογκς είναι οτι πολύ συχνά-σχεδόν
πάντα-θα έλεγα,δείχνουν το πόσο-λιγότερο ή περισσότερο- προβληματικός είναι κάποιος,καλό θα ήταν να κρατάμε τις γνώσεις μας,την ημιμάθεια και την αμάθεια μας για εμάς.Δεν βγάζω καθόλου την ουρά μου απ΄έξω,για να εξηγούμαστε,αλλά ρε Αντώνη,ρε Φώντα Τρούσα,ρε jb,ρε οποιοσδήποτε,είναι δυνατόν να πλακώνεστε για μια ημερομηνία;
Είναι αστείο,όπως αστείο είναι να πουλάμε εκδούλευση στον εκάστοτε μπλόγκερ οταν σχολιάζουμε στο μπλογκ του.
Τα σχόλια περιέχουν κριτική,είναι αυτονόητο αυτό,γι'αυτό υπάρχουν μπλογκς με σχόλια ή χωρίς,από την στιγμή που έχεις σχόλια πρέπει να είσαι έτοιμος για σοβαρούς αλλά και για μαλάκες,επίσης το πως θα το διαχειρηστεί ο συντάκτης διαμορφώνει και τη γνώμη που θα σχηματήσει ο αναγνώστης και για τον μπλόγκερ αλλά και για τον σχολιαστή.
Αυτά,και καλό Κυριακάτικο απόγευμα!
Δημήτρης Κωστόπουλος
Bosco, τα νεύρα μου... και μούχει μπει κι ο Κρόνος και δεν ξέρω πως να τον διαχειριστώ κι αυτόν! Φαίνεται πως κάθε χρόνο τέτοια εποχή κάποιος μας κάθεται -θυμάσαι πέρσι τον άλλο τον οξαποδώ γέλια που κάναμε; Ο καινούριος πάντως ομολογεί καλές προθέσεις, μην του φέρεσαι κι εσύ πια τόσο σκληρά και τον χάσουμε από πελάτη, δεν θα το αντέξω... Κύριε Φώντα μου, η ηχογράφηση βάσει των συμβολαίων ανήκει κατ’ αποκλειστική νομή και κυριότητα στον παραγωγό, δηλαδή στην εταιρεία. Αν θέλει, όχι στον ΕΟΤ την πουλάει (και χωρίς να δώσει δεκάρα παραπάνω στον καλλιτέχνη) τη βράζει και την τρώει. Ο καλλιτέχνης μόνο το πνευματικό δικαίωμα έχει, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι λίαν συζητήσιμο μια και είναι διασκευαστής και όχι συνθέτης. Τί μου αναφέρετε τώρα τον Πατσιφά και τον Λαμπρόπουλο (και παραλείπετε τον Μάτσα); Ως αθώες κορασίδες; Το σεξ με τη χούντα ήταν αχαλίνωτο κύριε Φώντα μου και είχε πολλά λεφτά και σας διαβεβαιώ οι εταιρείες ήταν πρώτη θέση στο πάρτυ. Κι αν ο συχωρεμένος ο κυρ Αλέκος είχε σχέδια του Κοκτώ και πίνακες του Τσαρούχη στο γραφείο, δεν σημαίνει καθόλου ότι τον άφηνε αδιάφορο ο μπεζαχτάς, αυτός εξ' άλλου δούλευε με την πιάτσα των "κουλτουριαραίων" και των "αντιστασιακών" που και παραδάκι άφηνε (τό σώσε όπου τραγούδαγε ο Σαββόπουλος φέρ' ειπείν) και το άλλοθι της σοβαρής Τέχνης έδινε. Αλλά δεν είναι ο Πατσιφάς το θέμα μας. Μέσα στ' Απρίλη τη γιορτή ήταν άλλοι πολύ πιο καπάτσοι στο κουρμπέτι, που μαζεύανε το μεγάλο χαρτί διότι είχανε πιάσει ευρύτερο κοινό, αυτό που αργότερα οδήγησαν μαζικά στη Βανδή και στη Βίση (Bosco το είπα, αγόρι μου, το είπα!!!). Για τη λογοκρισία τώρα: λίγες ήταν οι περιπτώσεις που άλλαζαν στίχοι και τραγούδια ολόκληρα διότι "δεν περνάγανε"; Δεν είναι αυτό δοσικωλισμός; Μόνο τα λεφτά στοιχειοθετούν το έγκλημα της συνεργασίας ή έστω της συναίνεσης; Μιλώ με τη δική σας λογική κύριε Φώντα, γιατί με τη δική μου, πρέπει να ‘χεις τα φόντα αγίου και αναχωρητού για να ονομάζεσαι Άσιμος και να πουλάς τις κασέτες σου στο δρόμο. Αν όχι, κάνεις τη δουλειά σου όπως μπορείς και παίρνεις και την επιχορήγηση του Ford Foundation (…) ή το ρίχνεις στο διάβασμα όπως ο μακαριστός.
jb
Bosco, τα νεύρα μου... και μούχει μπει κι ο Κρόνος και δεν ξέρω πως να τον διαχειριστώ κι αυτόν! Φαίνεται πως κάθε χρόνο τέτοια εποχή κάποιος μας κάθεται -θυμάσαι πέρσι τον άλλο τον οξαποδώ γέλια που κάναμε; Ο καινούριος πάντως ομολογεί καλές προθέσεις, μην του φέρεσαι κι εσύ πια τόσο σκληρά και τον χάσουμε από πελάτη, δεν θα το αντέξω... Κύριε Φώντα μου, η ηχογράφηση βάσει των συμβολαίων ανήκει κατ’ αποκλειστική νομή και κυριότητα στον παραγωγό, δηλαδή στην εταιρεία. Αν θέλει, όχι στον ΕΟΤ την πουλάει (και χωρίς να δώσει δεκάρα παραπάνω στον καλλιτέχνη) τη βράζει και την τρώει. Ο καλλιτέχνης μόνο το πνευματικό δικαίωμα έχει, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι λίαν συζητήσιμο μια και είναι διασκευαστής και όχι συνθέτης. Τί μου αναφέρετε τώρα τον Πατσιφά και τον Λαμπρόπουλο (και παραλείπετε τον Μάτσα); Ως αθώες κορασίδες; Το σεξ με τη χούντα ήταν αχαλίνωτο κύριε Φώντα μου και είχε πολλά λεφτά και σας διαβεβαιώ οι εταιρείες ήταν πρώτη θέση στο πάρτυ. Κι αν ο συχωρεμένος ο κυρ Αλέκος είχε σχέδια του Κοκτώ και πίνακες του Τσαρούχη στο γραφείο, δεν σημαίνει καθόλου ότι τον άφηνε αδιάφορο ο μπεζαχτάς, αυτός εξ' άλλου δούλευε με την πιάτσα των "κουλτουριαραίων" και των "αντιστασιακών" που και παραδάκι άφηνε (τό σώσε όπου τραγούδαγε ο Σαββόπουλος φέρ' ειπείν) και το άλλοθι της σοβαρής Τέχνης έδινε. Αλλά δεν είναι ο Πατσιφάς το θέμα μας. Μέσα στ' Απρίλη τη γιορτή ήταν άλλοι πολύ πιο καπάτσοι στο κουρμπέτι, που μαζεύανε το μεγάλο χαρτί διότι είχανε πιάσει ευρύτερο κοινό, αυτό που αργότερα οδήγησαν μαζικά στη Βανδή και στη Βίση (Bosco το είπα, αγόρι μου, το είπα!!!). Για τη λογοκρισία τώρα: λίγες ήταν οι περιπτώσεις που άλλαζαν στίχοι και τραγούδια ολόκληρα διότι "δεν περνάγανε"; Δεν είναι αυτό δοσικωλισμός; Μόνο τα λεφτά στοιχειοθετούν το έγκλημα της συνεργασίας ή έστω της συναίνεσης; Μιλώ με τη δική σας λογική κύριε Φώντα, γιατί με τη δική μου, πρέπει να ‘χεις τα φόντα αγίου και αναχωρητού για να ονομάζεσαι Άσιμος και να πουλάς τις κασέτες σου στο δρόμο. Αν όχι, κάνεις τη δουλειά σου όπως μπορείς και παίρνεις και την επιχορήγηση του Ford Foundation (…) ή το ρίχνεις στο διάβασμα όπως ο μακαριστός.
jb
Κύριε Κωστόπουλέ μας, ούτε για μια ημερομηνία "πλακωνόμαστε" (πια), ούτε πουλάμε εκδούλευση σε κανέναν, μια γλυκιά κουβεντούλα (με ορισμένες ενδιαφέρουσες εξάρσεις είναι η αλήθεια) κάνουμε αυτό το υπέροχο Κυριακάτικο απόγευμα. Φαντάζομαι θα έχετε κι εσείς κάποια γνώμη, πείτε τη. Όλοι οι Έλληνες το κάνουν -επί παντός του επιστητού- γιατί όχι κι εσείς;
jb
ΥΓ. Ά, και σας ευχαριστώ που μου θυμίσατε πόσο προβληματικός είμαι αλλά μην το κάνετε κι εσείς θέμα τώρα...
Jb για την ταμπακέρα δε λες κουβέντα. Ενώ στην αρχή δεν είχες ιδέα για τον «χουντικό» δίσκο του Χατζιδάκι και με ειρωνευόσουν (εξακολουθείς να ειρωνεύεσαι, αλλά δεν πειράζει), ξαφνικά άρχισες να αιτιολογείς τα αδικαιολόγητα. Μου κάνεις μάθημα για το τι συνέβαινε επί χούντας, λες κι εγώ κατέβηκα από τον Άρη, αναπαράγοντας τα προφανή, δίχως να καταθέτεις το παραμικρό στοιχείο για την υπόθεση. Το Μάτσα δεν τον ανέφερα, γιατί το 1972 απ’ όσο θυμάμαι ο Χατζιδάκις δεν συνεργαζόταν με τον Μάτσα. Γι’ αυτόν τον απλό λόγο. Ούτε τον Πατσιφά αθωώνω (που κονόμαγε από τον Κοινούση, για να επενδύσει στο Σαββόπουλο), ούτε τον Λαμπρόπουλο. Παραλλήλως, όμως, δεν μπορώ να δώσω καμμία αξία στην υπόθεση εργασίας που κάνεις (τώρα πια, όταν έμαθες για την ύπαρξη του άλμπουμ “Greece”, που ήταν ο «Σκληρός Απρίλης του ’45»), πως τάχα κάποιος παραγωγός το έδωσε στον χουντικό ΕΟΤ, δίχως την έγκριση του Χατζιδάκι. Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Ψάξε να δεις τι έγινε. Κι αν πέσεις απ’ τα σύννεφα μην το χρεώσεις στον Κρόνο…
Δεν έχω γνώμη γιατί δεν γνωρίζω τέτοιες ανούσιες κατά την γνώμη μου λεπτομέριες,στο φινάλε σου αρέσει ο δίσκος;ε άκου τον,δεν σου αρέσει;πέτα τον.Τόσο απλό!Ούτε με
ενδιαφέρει εάν ο Χατζιδάκις έκανε τα στραβά μάτια στη χούντα ή εάν έβαζε ζάχαρη στον καφέ του,ούτε αυτόν θα τον ενδιέφερε να ξέρουμε!
Επίσης δεν σε αποκάλεσα προβληματικό,αν διάβασες σωστά είπα οτι δεν βγάζω την ουρά μου απ'έξω.Το ειρωνικό ύφος σου κατά τα άλλα δεν μου λέει τίποτα,σταμάτησα να ειρωνεύομαι τους ανθρώπους όταν κατάλαβα πόσο γενικά σάπιοι ως όντα είμαστε,και εσύ δεν αποτελείς εξαίρεση ώστε να τσιμπίσω.
Δημήτρης Κωστόπουλος
Δημήτρης Κωστόπουλος...
συμφωνώ πως όλα ξεκίνησαν από μια παρατήρηση-υπόδειξη για μια χρονολογία, με την οποία, όμως, κοιλιακούς κάναμε χτες από τα γέλια.
δεν κατάλαβα, όμως, ποιος πούλησε εκδούλευση στο blog μου;
ο jb; δεν τον ξέρεις μάλλον, διότι αν τον ήξερες, θα γνώριζες κιόλας την ιερή συμμαχία μας σε θέματα που άπτονται του πολυπόθητου γέλιου. Και το θέμα έτσι όπως τράβηξε για γέλια έγινε!
jb...
πάντα τέτοια!
πέρσι ήταν το φαν-κλαμπ της Βίσση και ο φίλος μας ο Λούτρινος, φέτος είναι ο Φώντας Τρούσας.
δόξα τω θεώ, ο Αύγουστος μας αφήνει με γέλια και χοντρά μάλιστα!
Μπόσκο, ο τύπος είναι για τα πανηγύρια, τι ασχολείσαι; Μέχρι με τον Πετρίδη τα' βαλε ο ειδήμων σοφολογιότατος πώς τον είπες! Κλασσικό παράδειγμα αποτυχημένου και παγκοσμίως αγνώστου δημοσιογραφίσκου που κατηγορεί για να υπάρξει. Εσένα σε διαβάζουν τουλάχιστον τριάντα τρείς χιλιάδες άνθρωποι τη μέρα, ενώ αυτόν τι να λέμε τώρα...μμ, δεν το είχα σκεφτεί αυτό για την ταινία σου. Λογικότατο μου κάνει ο τύπος να έχει σκυλιάσει. Τον φουκαρά μην δίνεις σημασία για...μέσα είναι!
Τα ύστερα του κόσμου, Μπόσκο μου, από τα ξημερώματα έχω πλαντάξει, ούτε ο Κωστέτσος όταν πέθανε ο Κωλούμπο* του τέτοιο κλάμα: διότι καλά προβληματικός αλλά και σάπιος κύριε Κωστόπουλέ μας; Κι από που κι ως που παρακαλώ; Μυρίσατε τίποτα εδώ μέσα και θα μας στείλετε και την αγορανομία δηλαδή; Ώρες είναι τώρα να μας τραβάει κι ο αστίατρος στο τμήμα επειδή ανοίξαμε μια συζήτηση επιστημονικής φύσεως με τον κύριο Τρούσα. Έλα Παναγία μου! Αλλά κι εσείς κύριε Φώντα φταίτε, πρέπει να το παραδεχτείτε, την τρίχα τριχιά πια την κάνατε. Εγώ ο καημένος (ο προβληματικός) στο μόνο που αποσκοπούσα ήταν να διασαφηνιστεί ότι ο Χατζιδάκις δεν ήταν οπαδός του Πατακού, και κοντεύουμε να συγγράψουμε το διδακτορικό μας με θέμα τον ΕΟΤ και το Μάτσα, αν είναι ποτέ δυνατόν! Και για να τελειώνουμε (καλά, δεν κυριολεκτώ κιόλας) πάντα ήμουν της άποψης ότι τέτοια θέματα ούτε το κοινό ενδιαφέρουν (δίκιο ο κ. Κωστόπουλος!), ούτε τους σοβαρούς μελετητές. Θα ενδιέφεραν ίσως κανένα συντάκτη της Espresso αν πούλαγε το θέμα αλλά όχι εσάς κύριε Τρούσα (θέλω να πιστεύω δηλαδή…). Και όχι «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε» (που αγαπιόμαστε δηλαδή, γιατί να μην αγαπιόμαστε) κι εσείς υποθέσεις εργασίας κάνετε, έχετε τίποτα ατράνταχτα τεκμήρια και δεν τά ‘χετε ρίξει ακόμα στο τραπέζι; Έ, ναι λοιπόν, δεν ήξερα για το “Greece” , από εσάς το έμαθα, είστε ο δάσκαλός μου, ο master μου, ο γκουρού μου, κι εγώ το ninja boy σας. Οκέυ, πάμε πάρα κάτω, τι άλλο έχετε να με διδάξετε; Κάτι πιο φρέσκο να μη μας λένε κι οι Κωστοπουλαίοι σάπιους (καλά όσο το σκέφτομαι μου τη δίνει). Δημητράκη, κυνικέ φιλόσοφε, θα σε μαλώσω: ο Χατζιδάκις δεν έβαζε ζάχαρη στον καφέ του, έβαζε canderel, όφειλες να το γνωρίζεις διότι κατά ορισμένες σύγχρονες μελέτες που έχουν γίνει, αυτή η υπέρμετρη ευαισθησία του οφειλόταν σε συχνές κρίσεις υπογλυκαιμίας. Σ’ ένα τέτοιο υπογλυκαιμικό σοκ απάνω, έγραψε και τον «Μεγάλο Ερωτικό». Επίσης είναι γνωστό ότι τα canderel τα αγόραζε από φαρμακείο επί της Αρχελάου, παραπλεύρως του Μαγεμένου Αυλού, το οποίο του τα προμήθευε κρυφά επειδή ήταν εθισμένος και είχε βάλει στο trip και τον Γκάτσο, μαζί καντερελιαζόντουσαν –πως νομίζεις ότι γράψανε τα ΠΑΡΑΛΟΓΑ, άφτιαχτοι;
jb
*Το σκυλάκι του ντε! Μπάάάάά…..!
ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΜΟΥΣΙ KISS...
κι από πότε εσύ μού 'γινες υποστηρικτής μου, παρακαλώ; άσ' τον Τρούσα να βαράει το ντέφι του, στο κάτω-κάτω μόνο στα επί της μουσικής παίρνει θέση, αυτό ξέρει, αυτό εμπιστεύεται, σάμπως τα δικά σου τα ξέχασα; άντε, κάνε μας τη χάρη πρωί-πρωί...
jb...
α, ναι, γνωστό τοις πάσι ότι Χατζιδάκις/ Γκάτσος φτιάχνονταν με canderel και γι' αυτό ετοίμαζαν κύκλο τραγουδιών με τίτλο "Τα Υπογλυκαιμικά", αλλά τελευταία στιγμή τα έσπασαν με τον Μάτσα. Θα τα τραγουδούσε η Αλίκη Καγιαλόγλου, της οποίας η ζαχαροπλαστική είχε αφήσει εποχή!
που τον θυμήθηκες τον Κωλούμπο του Κωστέτσου, ρε ninja boy; δεν μας έμεινε πάλι άντερο με τον πρωινό καφέ!
Μα... τι υπέροχος άνθρωπος είναι αυτός ο jb!
Τελικά μια φάρα είσαστε όλοι κυρ-Μπόσκο μου
Καλώς,μάλλον όπως καταλαβαίνω δεν έχω καμία δουλειά σε τούτο το μπλογκ,μπορείτε να συνεχήσετε να κρατάτε τις κοιλιές σας από τα γέλια με τον jb ή και οποιονδήποτε άλλον,κοροιδεύοντας.
Σε ευχαριστώ πραγματικά που αρκετές φορές μου έδωσες την δυνατότητα να πω κάποια πράγματα απο αυτό εδώ το βήμα,καλή συνέχεια με οτι καταπιαστείς και υγεία.
Δημήτρης Κώστόπουλος
Υ.Γ. Το θέμα της εκδούλευσης -και στο λέω πολύ φιλικά και χωρίς ίχνος ειρωνείας- θα πρέπει να το προσέξεις αν θέλεις να κρατάς υψηλό επίπεδο στο ιστολόγιο σου.
Καλό μεσημέρι.
Γιώργο, αυτόγραφα τις εργάσιμες από το ΙΚΑ Αγίων Αναργύρων...
jb
Bosko, έχασα επεισόδια χθες που ταξίδευα βλέπω...κρίμα να υπάρχει τέτοια μικροψυχία από κάποιους για τον Μάνο Χατζιδάκι...κ επίσης η μόνη φάρα που γνωρίζουμε εμείς εδώ είναι η μακαρίτισσα Φάρα Φόσετ...και ήταν και άγγελος όχι τίποτα άλλο! Φιλιά!!
Τη θυμάμαι σε κάποια κηδεία, ντυμένη στα μαύρα με έντονο κόκκινο κραγιόν στα χείλη και ένα μεγαλοπρεπές καπέλο...
Ίδια οι ρόλοι της...
Δημήτρης Κωστόπουλος...
ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι εννοείς, λέγοντας εκδούλευση. Αν μου εξηγούσες, θα σου απαντούσα και θα λυνόταν η όποια παρεξήγηση. Επί της παρούσης δεν σε καταλαβαίνω. Κατά τ' άλλα λυπάμαι που χάνω έναν επισκέπτη-σχολιαστή με άποψη μεν, δίχως ίχνος χιούμορ δε.
νά 'σαι καλά!
Γιώργος...
εσένα σε θυμάμαι, ήσουν από παλιά jbικός!
ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΜΟΥΣΙ KISS...
αν η μαλακία ήταν εργόχειρο, θά 'χες κάνει την προίκα σου-που λέγαμε παλιά.
jb...
ορίστε πως κατακτιούνται τα πλήθη, φίλτατε!
Despina...
είδες τι χάνεις;
μ' αυτά και μ' αυτά τη χτυπήσαμε πάλι την πενηντάρα καλοκαιριάτικα!
μου χαχα!
Νικόλας...
εσένα τώρα τι σου λένε που μετά απ' όλο αυτό το διαδικτυακό...μακέλεμα, μπήκες στον κόπο να σχολιάσεις για το πραγματικό θέμα του post;
σ' ευχαριστώ που περιέγραψες, λοιπόν, την εμφάνιση της Ταϋγέτης στην "Κάλπικη λίρα".
Είμαι μια ομάδα που αναλαμβάνω πάσης φύσεως ψυχολογικά προβλήματα των μπλόγκερς,καθώς και εξορκισμούς βαρετών και χαζών σχολιαστών,ευχέλαια μπλογκς που δεν πάνε καλά,αλλά και μνημόσηνα μπλογκς που κλείνουν.
Επίσης το κατάστημά μας διαθέτει επαγγελματίες μπλογκοσχολιαστές για να γίνεται παιχνίδι,μπινελίκι,ή οτι άλλο θέλει ο πελάτης.
Και μια προσφορά γνωριμίας,ένα ανέκδοτο για έσας...
΄΄τι κάνει ένα στυλό στο μποτιλιάρισμα;;΄΄
ΜΠΙΚ-ΜΠΙΚ
Κώστας ο μπάρμαν
Κώστας ο Μπάρμαν...
αν μη τι άλλο, οι αναγνώστες μου δεν έχουν χάσει το χιούμορ τους κι αυτό ειν' το πιο παρήγορο!
χαχαχα, άκου ευχέλαια για blogs που δεν πάνε καλά. Πιο πολύ γουστάρω όμως τους μπλογκοσχολιαστές-προβοκάτορες, αφού το provocative τό 'χω ψωμοτύρι.
σας ευχαριστώ όλους, μηδενός εξαιρουμένου, για τις συμμετοχές σας: καλά περάσαμε κι αυτό το διήμερο!
Μήπως ο λαλίστατος κύριος jb είναι ο Γιώργος Θεοφανόπουλος-Χατζιδάκις; Αντί να γυρίζει στα blogs ψηφοθηρεύοντας για τα παντρέματα του με τον Φραγκούλη, να κοιτάξει να κάνει δωρεάν συναυλίες. Ο κύριος Τρούσας ας μην ομιλεί περί Χατζιδάκι, ας μείνει στα παλαιομοδίτικα ακούσματα του. Κι εσείς να προσέχετε ποιους βάζετε σπίτι σας. Αυτά είχα να πω
Μαριλού
Χαριεστάτη Μαριλού αν –λέω αν- ήμουν έτσι όπως τα λέτε και μάλιστα νεόνυμφος, θα κοίταζα το στεφάνι μου, τον άνθρωπό μου, και δεν θα ήμουν όλη μέρα στα blogs.
Διότι ένα ρούχο να του πλύνεις, ένα πουκάμισο (στον ποταμό τον Πάμισο) να του σιδερώσεις και κάτι να του μαγειρέψεις να βάλει στο στόμα του σε τρώει η ορθοστασία όλη μέρα που καιρός για άλλα. Αν θέλεις να τον κρατήσεις και να μην αρχίσει τις εμφανίσεις σε ξένες συναυλίες ή τα ρεσιτάλ –με εννοείτε. Επίσης πριτς που θα έκανα δωρεάν συναυλίες να μου μαζευόσαστε όλη η ντεμέκ ιντελιγκέντσια να μου πουλάτε πνεύμα, το ένα να ξινίζει και το άλλο να βρωμάει, «αυτός δεν τα λέει πια», «κοίτα την αυτή πως έγινε έτσι», «που το είδες αυτό στον Βίτγκενστάιν», «χέσε μας ρε φίλε κι εσύ με τον Πλέτνεφ» κι όλα αυτά τα κνίτικα. Αναγούλα μού ‘ρχεται και που το σκέφτομαι απλώς. Όχι αγαπητή μου, εκατό ευρώ θα το έβαζα το εισιτήριο, να έρχεται καθωσπρέπει κόσμος, στο Παλλάς δηλαδή πώς πάτε και τα σκάτε –να μην επεκταθώ, με εννοείτε. Ας ήμουν έτσι όπως τα λέτε αγαπητή μου και θα βλέπατε τι εστί βερίκοκο.
jb
Μαριλού...
εμ, τά 'θελε ο απ' αυτός σου-με το συμπάθειο- με τις υποθέσεις που εξέφρασες :-))))))
jb...
τελικά, δεν υπάρχει περίπτωση, το post τούτο θα μείνει συλλεκτικό και μόνο για τον δικό σου συγγραφικό οίστρο! Δεν πα' να γράψεις καμιά επιθεώρηση να τα κονομήσεις χοντρά μέσα σ' αυτή την κρίση που θα σού 'δινε τις καλύτερες ιδέες κιόλας;
Λοιπόν, Bosko - και για να επανέλθουμε στο θέμα μας - ήσουν τυχερός που βρέθηκε τότε στο δρόμο σου η Ταϋγέτη. Απίστευτη φυσιογνωμία!
Ένα χαμόγελο, τελευταίο του καλοκαιριού, κι όλα αρχίζουν αλλιώς...
:)
"Me Noima-Horis Simasia"...
γειά σου, Γεωργία μου!
καλό φθινόπωρο νά 'χουμε!
Μήπως να τα λέγατε στο τηλέφωνο; Έστω σε μια μονομαχία με πιστόλια ή σπαθιά; Αλλά the keyboard is mightier than the sword...
ΠΟΛΥ ωραίο κείμενο Αντώνη!!!
Θόδωρος Εξηντάρης
Θόδωρος Εξηντάρης...
μα, τώρα με φαιδρότητες θα ασχολούμεθα; άσε που το τρουσάκι ομιλεί με το λλλλι και με το ννννι και δεν θά 'ναι εφικτή η επικοινωνία μας.
σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, που φαντάζομαι πάνε στο κείμενο για την Ταϋγέτη και όχι στη διαμάχη με τον Τρόμπα Τρούφα.
Πολύ ωραίο,γενικά αυτοί οι ηθοποιοί είναι μυθικοί στο μυαλό μου ακομα και απο τις ταινιες φαινεται το περιεχομενο και η πνευματικοτητα τους.
http://nyxtovates.gr/
Δημοσίευση σχολίου