Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

από-το-live-των-interpol-στο-entertainment-stage-με-support-τους-electric-litany

Ο Αλέξανδρος Μίαρης που όποτε έρχεται Ελλάδα/ Αθήνα με θυμάται πάντα, πράγμα που πολύ με συγκινεί, με ειδοποίησε χθες το πρωί να περάσω το βράδυ από το Entertainment Stage και να παραλάβω την πρόσκληση μου για το live των Interpol, στο οποίο θα έπαιζαν support οι Electric Litany! Πήγα, λοιπόν, στο περίφημο rock-club της Ιεράς Οδού περισσότερο για να δω τους φίλους μου επί σκηνής.
Τους Interpol τους γνώριζα επιφανειακά και δε θα μπορούσα να θεωρηθώ φαν σε καμία περίπτωση. Με το που γύρισα σπίτι έψαξα και βρήκα στη δισκοθήκη μου (καλά το θυμόμουν) ένα μόνο άλμπουμ, το πρώτο τους, το Turn on the bright lights του 2002. Το ξανάκουσα πριν λίγη ώρα, επηρεασμένος απ' το live τους, μα αναφορικά με το υλικό που παρουσιάστηκε, δηλαδή από τους τρεις επόμενους δίσκους τους, μάλλον καλώς τους είχα διαγράψει από τη μνήμη μου.

Λίγο οξύμωρο μου μοιάζει, τώρα που γράφω, να το λέει αυτό ένας...τσαμπατζής, τον οποίο έριξαν κυριολεκτικά μέσα στη ρωμαϊκή αρένα για να συνυπάρξει με τους υπόλοιπους 2.999 ανθρώπους, νέους στην πλειοψηφία, τρελούς και παλαβούς με τους Interpol, που έδωσαν κι ένα σαραντάευρω για να τους δουν από κοντά. Ομολογώ πως τέτοιο rock ξεσάλωμα είχα να ζήσω από το περσινό live των Κόρε.Ύδρο. στο Gagarin, τότε που ο Δημητριάδης έπαιρνε φόρα και πήδαγε στο κοινό του ως ο Έλλην Iggy Pop. Οι Interpol, καλώς ή κακώς, δεν επέδειξαν καμία σκηνική ανατροπή.

Και μακράν η πιο rock φιγούρα δεν ήταν ο ερμηνευτής τους, Paul Banks, αλλά ο μπασίστας τους, κάτι μεταξύ νεκρανάστασης των Ramones και Κώστα Βουτσά-Γαμπρός από το Λονδίνο, που έβγαλε όλη τη συναυλία, παίζοντας με ορθάνοιχτα πόδια.

Πάντως, πιο ταιριαστό support από τους Electric Litany δεν θα μπορούσαν να βρουν στη χώρα μας οι Αμερικανοί Interpol. Παρ' όλο που οι πρώτοι, οι δικοί μας, είναι αρκετά πιο μελωδικοί και οι δεύτεροι πιο στακάτοι και ενίοτε μονότονοι, ο κιθαροκεντρικός κοινός ήχος τους έδεσε απόλυτα.

Ακούγοντας τα κομμάτια της μεταγενέστερης δισκογραφίας των Interpol είναι φως-φανάρι ότι μάλλον εξελίχθηκαν προς το χειρότερο, το πιο mainstream, αφού εγκατέλειψαν το post-punk, συγγενές μ' αυτό των Joy Division, αρχικό ύφος των συνθέσεων τους και στράφηκαν στην pop. Σύντομα σε διάρκεια κομμάτια, ρυθμικά, χορευτικά, στην υπηρεσία της σύμβασης κουπλέ-ρεφρέν.


Ότι χρειάζονταν δηλαδή εν ώρα συναυλίας οι πολυάριθμοι θαυμαστές τους στη χώρα μας για να λικνιστούν, να ουρλιάξουν και να καταχειροκροτήσουν σε οτιδήποτε κι αν έλεγε ή έκανε on stage ο αρχηγός του συγκροτήματος. Ο οποίος, μεταξύ άλλων, αποκάλεσε very beautiful people το κοινό του και δήλωσε την ευχαρίστηση του που παίζουν πρώτη φορά σ' ένα τέτοιο rock club. Δεν είχε και άδικο - το Entertainment Stage είναι ο πλέον κατάλληλος χώρος για εμφανίσεις rock συγκροτημάτων και καλλιτεχνών διεθνούς εμβέλειας, απ' την άποψη της χωρητικότητας, της διαρύθμισης και του όλου μαύρου industrial ντεκόρ.Αν βρισκόταν κάποιος ξένος εκεί μέσα χθες βράδυ, απ' αυτούς που ενημερώνονται για το οικονομικό χάλι της Ελλάδας από τα ΜΜΕ των χωρών τους, εύλογα θ' αναρωτιόταν αν ισχύει τελικά όλο αυτό, αφού μιλάμε για 3.000 περίπου ανθρώπους που τιγκάρισαν το μαγαζί, πληρώνοντας ένα τσουχτερό εισιτήριο. Η πλάκα ήταν που κάποιοι απ' το πλήθος στο τέλος κάθε τραγουδιού δεν χειροκροτούσαν, αλλά σήκωναν τα χέρια ψηλά και τα κουνούσαν σα να...συμμετείχαν σε λαϊκή συνέλευση! Θα τους έμεινε απ' το Σύνταγμα, σχολιάσαμε με τον Αλέξανδρο και τον Λευτέρη και λιώσαμε στο γέλιο!

12 σχόλια:

panos είπε...

Με δύο λόγια:την παλεύεις;
Όχι μόνο βγάζεις τους Interpol μονότονους και ουσιαστικά μέτριους,μας δηλώνεις ότι (τα φιλαράκια σου) η ηλεκτρική λιτανεία(όνομα και πράγμα) είναι λες πιο μελωδικοί απο τους Interpol...
Και όλα αυτά από έναν τσαμπατζή(όπως εσύ δήλωσες..
Μάλιστα.Και μη χειρότερα.

BOSKO είπε...

panos...
αντικειμενικά, δεν είναι πιο μελωδικοί οι Electric Litany από τους Interpol με τον ολόιδιο καταιγιστικό ρυθμό σε όλα τα κομμάτια τους; υπήρχαν, βέβαια, και κάποιες εξαιρετικές ψυχεδελίζουσες εισαγωγές σε αρκετά απ' αυτά.
τσαμπατζής, ναι, φίλε μου, γιατί εσένα μπορεί να σου άρεσαν οι Interpol και να τό 'σκασες το σαραντάευρω- και καλά έκανες ως φαν- εγώ, όμως, που ήθελα να πάω στον Dylan, δεν τό 'χα τότε το πενηντάευρω. Τελικά, απ' ότι έμαθα, δεν έχασα και τίποτα...
κι επειδή δηλαδή είχα πρόσκληση για το χθεσινό live, να μην πω ελεύθερα τη γνώμη μου; σάμπως οι Interpol μού την έδωσαν; Όχι...

panos είπε...

Δεν τίθεται καν θέμα μελωδικότητας για τους electric litany.Μιλάμε για ένα συγκρότημα με τουλάχιστον αδιάφορα τραγούδια,και ρυθμό που όντως,και δεν κάνω τον έξυπνο, θυμίζει λιτανεία.Βαρετά,ασύνδετα τραγούδια.Σε κάθε γωνιά της Ευρώπης υπάρχουν τουλάχιστον 10 συγκροτήματα πιό αξιόλογα απο αυτούς.
Και δεν μπαίνω καν σε διαδικασία σύγκρισης με τους interpol.Δεν υπάρχει τέτοιο θέμα.
Μιλάς για καταιγιστικό ρυθμό όταν θυμάμαι τουλάχιστον 6 μελωδικά τραγούδια που έπαιξαν χθες οι interpol,αφου θες να το πάμε εκεί.
Δεν έχω την απαίτηση να έχεις την ίδια γνώμη με εμένα,αλλά με ένα ξεθάξιμο δισκογραφίας, και μια παρακολούθηση συναυλίας πραγματική ξεπέτα,θα περίμενα να ήσουν τουλάχιστον πιο επιφυλακτικός σε αυτά που γράφεις.Πάντως αυτά που γράφεις εμένα μου κάνουν σαν μια πολύ πολύ πρόχειρη κριτική συναυλίας.
Υ.Γ.Ειλικρινά θέλω να ξαναδιαβάσεις αυτό που μου απάντησες περι τσαμπατζιλικίου και αν βγάλεις νόημα πες μου.

new-girl-on-the-blog είπε...

Ήμουν κι εγώ εκεί!!
Οι Interpol ήταν καλοί και βρήκαν πολύ καλή ανταπόκριση στο ελληνικό κοινό.
Οι Electric Litany επίσης καλοί, ταιριαστοί στην ατμόσφαιρα.
Διαφωνώ με τον χώρο, θα προτιμούσα ανοιχτό-πολλή μαυρίλα, βρε παιδί μου (αλλά καλός εξαερισμός) ;-)

BOSKO είπε...

panos...
δεν είναι καν κριτική συναυλίας, οι εντυπώσεις μου είναι βάσει προσωπικού γούστου. Blog είναι εδώ, όχι έντυπο μουσικό, οπότε ο τρόπος που διαπιστώνεις τις ενστάσεις σου είναι λίγο τραβηγμένος. Εννοώ, απέναντι σε ποιον να είμαι επιφυλακτικός, όπως συστήνεις; Στο αναγνωστικό κοινό μου; Στους εργοδότες μου, ας πούμε; Στους φαν τους Interpol, σαν και του λόγου σου, που ενδεχομένως να σπαστούν απ' αυτά που έγραψα; Τι θα ήταν σωστό κατά την άποψη σου; Επειδή πήγα χωρίς νά 'μαι φαν (ίσα-ίσα δεν το έπαιξα ειδήμων επί των Interpol), να μην αναφερόμουν καθόλου στο live που είδα; Το νόημα είναι ότι εσένα σου αρέσουν οι Interpol και όχι οι Electric Litany. Δεκτό. Και μένα το αντίστροφο. Πάλι δεκτό.
Δε συμφωνείς;
καλό ξημέρωμα

BOSKO είπε...

panos...
"διατυπώνεις τις απόψεις σου" ήθελα να πω φυσικά.
και, ναι, έχεις δίκιο, δε βγάζω κανένα νόημα περί τσαμπατζή.
είμαι και λίγο μαλάκας, ξέρεις, ώρες-ώρες, μην τρελαίνεσαι...

BOSKO είπε...

panos...
επίσης, ήθελα να πω "στους φαν των Interpol"...
τι διάολο έπαθα απόψε;

BOSKO είπε...

new-girl-on-the-blog...
δε βαριέσαι, καλά ήτανε γενικώς!

πανοσ είπε...

Ναι ok ο καθένας λέει την άποψη του,αλλά ακόμα κι αν δεν είναι μουσικό έντυπο εδώ,ξέρεις ότι κρίνονται αυτά που γράφεις.
Τέλος πάντων εγώ σου συνέστησα επιφυλακτικότητα για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο.Διότι οι Interpol δεν είναι το συγκρότημα που θα ακούσεις μερικές φορές και θα πεις οπα εδώ είμαστε.Θέλει πολύ περισσότερες για να μπεις στη λογική και το συναίσθημά τους.
Όσο για τους electric litany,δεν τους βρίσκω άσχημους,απλώς τρελάθηκα όταν μπήκαν σε σύγκριση με τους interpol.
Αυτά.Καλή συνέχεια.

evroskarseras είπε...

@ΒΟΣKO: φίλε δεν διάβασα αυτό το πόστ ακόμα αλλά με έφερε εδώ αυτό για την marianne που πλέον μου βγάζει ότι δεν υπάρχει. τι είχες πεί περίπου έτσι με συντομία αν γίνεται ?

BOSKO είπε...

evroskarseras...
δες το καινούργιο κι είμαστε ΟΚ τώρα:-))

KatArchimandritou είπε...

'Αλλο EL και άλλο Interpol.
Αν και τα δύο γκρούπ είναι αυθεντικά στο είδος τους!

Θα συμφωνήσω εν μέρει με τον Bosko πως όντως οι Interpol στο τελευταίο τους δίσκο έχουν παραδώσει ψυχή στην POP (οχι όμως συγκαταβατικά αλλά με ενδιαφέροντα τρόπο όπως χαρακτηριστική κιθάρα, σκοτεινές μελωδίες, που ορισμένες φορές ανατριχίάζουν βλέπε Always-στα τελευταία λεπτα-, και μπάσο με φωνή και ντραμς μαθηματικά δεμένα), Οι Δικοί μας όμως είναι άλλο πράγμα...είναι μελωδικοί, ονειρικοί, και απόκοσμοι όσο μπορεί να είναι οι ψυχή ενός ανθρώπου. Για αυτό άλλωστε παραμένουν και αυθεντικοί...(ας όψεται η αδυναμία που τους έχουμε...γιατί είναι και καλά παιδια΄....)

Να πω την αμαρτία μου λατρευω και τα δύο γκρουπ, μετα τους Pink Floyd....βέβαια...

Να πω την μεγαλύτερη μου αμαρτία...δεν πήγα στην συναυλία τους γιατί φύλαγα τα ευρώπουλα για το ιερό τέρας Roger Waters (δεν με απογοήτευσε....αν και έλειπαν πολλοί από την σκηνή του.... μας λείπουν οι Floyd... αλλά ο χρόνος δεν γυρνά πίσω)

Μακάρι να μπορούσα να είχα πάει και στις δύο συναύλίες...
Δεν πειράζει...δεν χανόμαστε!

Τους Χαιρετισμούς μου!