ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ: ΤΟ "10" ΤΟ ΚΑΛΟ!

Τη φέρνω ξανά στο νου μου στο καλαίσθητο διαμέρισμα της στο Μετς να έχουμε μόλις τελειώσει την τρίτη συνέντευξη μέσα σε τέσσερα χρόνια και να συζητάμε περί ανέμων και υδάτων. Να καθαρίζει ξινόμηλο με το μαχαίρι και να μου προσφέρει τα κομμάτια του. Να λάμπει ολόκληρη κάθε φορά που μιλούσε για τον γιο της και τα εγγονάκια της. Και να δηλώνει την αντιπάθεια της για την τηλεόραση και την κενότητα που διαιωνίζεται απ' αυτή. Κι όμως! Η καινούργια δουλειά της Ελένης Καραϊνδρου δεν προέρχεται από τη μεγάλη οθόνη, από καμία ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, ούτε κάποιου άλλου σκηνοθέτη του κιν/φου. Ύστερα από 18 χρόνια αποχής από την τηλεόραση (δεν είναι και λίγα!), η συνθέτρια της Γαλήνης και της Λωξάντρας είπε το ναι στο 10 του Καραγάτση, της Πηγής Δημητρακοπούλου και του ALPHA. Εξαιτίας του ό,τι δε βλέπω πια τηλεόραση, δεν έχω καταφέρει να παρακολουθήσω ούτε έστω ένα επεισόδιο απ' αυτό το σήριαλ εποχής, για το οποίο κυκλοφορούν τα καλύτερα στην πιάτσα.

Ως εκ τούτου αποδεσμεύω το ηχογράφημα από την εικόνα, δηλαδή από την Πηγή (κυριολεκτικά!) που προήλθε και προχωρώ στην παρουσίαση του. Αυτή τη φορά η Καραϊνδρου μας παραδίδει 37 σύντομα ορχηστρικά θέματα με το κομμάτι Romance να έχει τη μεγαλύτερη διάρκεια (3.37). Με εξαίρεση κάποιους καθαρά λαϊκούς δρόμους, κυρίως χασάπικους, η μουσική της δε διαφοροποιείται πολύ απ' αυτό που κάνει εδώ και τρεις δεκαετίες για τον κιν/φο. Μια ανεξάντλητη ομορφιά αναδύεται και πάλι από τις νότες της που σε κάνει να αναρωτιέσαι ακόμη και για την ίδια της την ύπαρξη. Προσωπικά, δε μπορώ να εξηγήσω για ποιο λόγο η γυναίκα αυτή απ' την κορυφή ώς τα νύχια ανέκαθεν μου θύμιζε μια νότα μουσικής ή και ένα λεπτό ολόλευκο πλήκτρο πιάνου. Αυτό είναι, το βρήκα! Η Ελένη Καραϊνδρου είναι η Τέχνη της Μουσικής με σάρκα και οστά! Μια Μαντόνα αριστερών πολιτικών πεποιθήσεων, αδύνατη και καλοστεκούμενη, όχι σαν αυτές τις ροδαλές παχουλές, μα ενδεχομένως δυσκίνητες, που έφτιαχνε ο Ραφαήλ την περίοδο της Αναγέννησης, στην οποία βρίσκουν παρηγοριά οι ανέστιοι του κόσμου όλου. Η Καραϊνδρου προηγείται της μουσικής της! Ένας λόγος παραπάνω λοιπόν για να λαμβάνω κάθε φορά τους δίσκους της με τα ίδια ευεργετικά αποτελέσματα που έχουν τα φάρμακα στον ψυχισμό ενός μανιοκαταθλιπτικού ανθρώπου. Οι παραλλαγές στα Χαμένα Όνειρα της με τις αγγελοπουλικές εισαγωγές, πότε με το όμποε του Βαγγέλη Χριστόπουλου και πότε με τις ζωγραφιστές πενιές του μπουζουξή Σπύρου Γκούμα, καθώς και οι διαφορετικές εκδοχές της στο Νοσταλγικό σε 5/8, με συγκίνησαν με έναν ιδιαίτερο τρόπο που είχαν καταφέρει στο παρελθόν ο Θεοδωράκης της θεατρικής Γειτονιάς των Αγγέλων και ο Ξαρχάκος του κιν/φικού Ρεμπέτικου! Υπέροχο και το Ακορντεόν του δρόμου (εδώ το αγαπημένο όργανο της συνθέτριας ανέλαβε ο Ντίνος Χατζηιορδάνου), εξοντωτικά νοσταλγικό το Θέμα της Γειτονιάς και ένα γλυκύτατο Τανγκό του Έρωτα που συνοψίζει χωρίς καμία διάθεση υπερβολής μέσα σε λιγότερο από δύο λεπτά ακέραια την ευαισθησία του Αττίκ και του Γιαννίδη με αμυδρές θύμησες από τον Gardel και τον Piazzolla! Η μουσική της Καραϊνδρου για το 10 του Καραγάτση πετυχαίνει το στόχο της, γιατί δεν υπηρέτησε απλά ένα λογοτέχνημα εποχής. Πιάστηκε απ' αυτό, διαμορφώθηκε από ζωντανές μνήμες της μεταπολεμικής Ελλάδας, γλύτωσε μ' ένα πλεούμενο απ' τη φλεγόμενη Σμύρνη- το Εικοσιδυό που θα' λεγε και ο Σαββόπουλος, ερωτεύθηκε αγνά όπως όλοι οι λαϊκοί άνθρωποι και μελαγχόλησε με το Χαράματα η ώρα τρεις του Μάρκου Βαμβακάρη για να εκτοξευθεί στο σήμερα, διδάσκοντας μια ιστορία ήθους και καλού γούστου που δε μαθαίνεται δυστυχώς από κανένα βιβλίο. Στο τέλος, μένει η απορία του πώς η Ελένη Καραϊνδρου κάθισε στο πιάνο της για μιαν ακόμη φορά και έγραψε τόσο παλιακές και συνάμα τόσο φρέσκιες και γεμάτες ολόδροσα συναισθήματα μελωδίες!

Εύχομαι καλό μήνα σε όλους!

* Το cd της Ελένης Καραϊνδρου 10- Μουσική για την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά βασισμένη στο έργο του Μ. Καραγάτση κυκλοφορεί από την ECM του Manfred Eicher σε διανομή της Μικρής Άρκτου. Περιέχει 24σέλιδο booklet στα ελληνικά, τιμής ένεκεν όπως μας πληροφορεί το δελτίο τύπου, λόγω του έτους Καραγάτση.