"ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑΣ ΑΝΟΙΞΗΣ"...ΑΝΟΙΞΕ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ!

(Ποιο το χρώμα της αγάπης- Μουσική, στίχοι, τραγούδι: Λουδοβίκος των Ανωγείων)
Ποιο το χρώμα της αγάπης/ ποιος θα μου το βρει

να' ναι κόκκινο σαν ήλιος/ θα καίει σαν φωτιά

κίτρινο σαν το φεγγάρι/ θα' χει μοναξιά

να' χει τ' ουρανού το χρώμα/ θα' ναι μακρινή

να' ναι μαύρο σαν τη νύχτα/ θα' ναι πονηρή

ποιο το χρώμα της αγάπης/ ποιος θα μου το βρει

να' ναι άσπρο συννεφάκι/ φεύγει και περνά

να' ναι άσπρο γιασεμάκι/ στον ανθό χαλά

να' ναι το ουράνιο τόξο/ που δεν πιάνεται

όλο φαίνεται πως φτάνω/ κι όλο χάνεται...

(Σάρα- Μουσική & τραγούδι: Νένα Βενετσάνου, Στίχοι: Νίνα Ναχμία)

Ήρθα, είπα να' ρθώ, μα πως να' ρθώ;/ θα' ναι η ψυχή μου πίσω

δεν έχω μέρος να σταθώ και να ξαναγυρίσω

Ξένη, ξένη μου λένε ειμ' εδώ/ ξένη κι εκεί θα πούνε

τις δυο πατρίδες μου αγαπώ/ μ' αυτές δε με χωρούνε

Πάνω στο όρος Ελαιών/ ο νους φλογίτσα των κεριών

σε περιπλάνηση κι οδύνη/ να φέρνει σάρκα και οστά

και στην οθόνη σας μπροστά/ αναπαράσταση να δίνει

Τρέχουν, τρέχουν τα δάκρυα σα βροχή

χρόνια που νιώθω μόνη/ άλλη πατρίδα στην ψυχή/ κι άλλη να με πληγώνει

Άκου, να την ξυπνά η Ιεριχώ/ απ' τους αιώνες ψάλλει

την άκουσα και ξεψυχώ/ θέλω ν' ακούσω πάλι...

* Δύο από τα τραγούδια που ακούστηκαν χθες βράδυ στην παράσταση του Λουδοβίκου των Ανωγείων και της Νένας Βενετσάνου στο Κύτταρο. Στο τέλος, όταν οι καλλιτέχνες μοιράστηκαν τη σκηνή με εναλλασσόμενα δικά τους τραγούδια για μια κιθάρα και ένα μαντολίνο, η φράση Αχ, ρε Χατζιδάκι τι έκανες! που ακούστηκε από κάποιο τραπέζι, έκλεισε όλο το νόημα αυτής της πρώτης βραδιάς!