ΑΠΟ ΠΡΩΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ...

Είμαι εδώ, κλεισμένος στην αίθουσα Banquet του Μεγάρου Μουσικής για την τελική πρόβα της αυριανής συναυλίας. Η Μαρία Φαραντούρη και ο Ζαχαρίας Καρούνης σε τραγούδια πολιτικής ποίησης. Από το δωμάτιο των μόνιτορς, επιβλέπουμε με τον Βασίλη Νικολαΐδη το οπτικό υλικό που ξενυχτήσαμε κυριολεκτικά, μέρες τώρα, να το μαζέψουμε. Πλάνα από την Αγέλαστο Πέτρα που θα συνοδεύσουν τον Εφιάλτη της Περσεφόνης, το σχέδιο του Πικάσο για τον Μπελογιάννη, ένα φανταστικό πορτραίτο του Ανδρέα Κάλβου διά χειρός Γεωργίου Σεφέρη. Επί σκηνής, η ορχήστρα. Η Εύα Κοταμανίδου στα δεξιά προβάρει τα κείμενα του Ομήρου, του Καβάφη, του Λαπαθιώτη και του Σουρή. Στα αριστερά, ο Γιώργος Παπαδάκης διευθύνει τον Καρούνη με την Ιρίνα Βαλεντίνοβα στο πιάνο. Σαν Εβραιόπουλο μοιάζει ο Καρούνης! μου λέει ο Νικολαΐδης. Δίπλα στην Αγαθή Δημητρούκα που επιμελείται το πρόγραμμα παίρνω μια γερή δόση πνευματικότητας, λίγο Νίκο Γκάτσο που δεν υπάρχει πια ανάμεσα μας. Η Φαραντούρη με ρωτάει όλο αγάπη για τη Λένα. Δε μπόρεσα να' ρθω...Πως ήταν η γλυκιά μου; Δε μπορώ να εξηγήσω κι εγώ τίποτα. Μόνο όποιος ήταν εκεί χθες βράδυ δύναται να συλλάβει την πραγμάτωση της ιεροτελεστίας! Είμαι εδώ στην αίθουσα Banquet του Μεγάρου Μουσικής, μα το μυαλό μου ειν' ακόμη εκεί: στη Λένα Πλάτωνος, στα Ημερολόγια της, στην ασήκωτη αγάπη του κόσμου και σ' αυτό το μου δίνετε κουράγιο που δε θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου!