ΤΟ BLOG ΠΟΥ ΑΓΑΠΑ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ, ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΦΛΕΡΥΣ ΝΤΑΝΤΩΝΑΚΗ, ΤΙΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΣΤΕΠΕΣ ΤΗΣ ΛΕΝΑΣ ΠΛΑΤΩΝΟΣ, ΤΗ FATA MORGANA, ΤΟΥΣ ΤΡΟΒΑΔΟΥΡΟΥΣ, ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΗΣ MAYA DEREN, ΤΗ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ WOODSTOCK, ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΕΣ ΚΟΙΝΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ
Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008
ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΜΕ ΤΗ JOAN Ή ΜΙΚΡΗ ΜΑΡΙΖΑ...
Η Μαρίζα Νικολάου, η άλλη Μαρίζα, η μικρή- όπως τη λέμε μεταξύ μας- είναι φωτογράφος. Εργάστηκε ως βοηθός οπερατέρ του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες και μεταξύ αυτών και στο Ζωντανοί στο Κύτταρο- Σκηνές Ροκ. Θεά την είχα κάνει τότε να εμφανιστεί σε μια δραματοποιημένη σκηνή του ντοκιμαντέρ ολόγυμνη, καθιστή σε καρέκλα, με μια κιθάρα που θα κρατούσε και που θα κάλυπτε τα απόκρυφα σημεία του σώματος της! Το κορίτσι αυτό, βλέπετε, έχει μια φυσική ομοιότητα με τη Joan Baez, γεγονός που με κάνει να θέλω να τη φωνάζω Joan και όχι Μαρίζα...Στην αρχή νευρίαζε, αργότερα το διασκέδαζε και σήμερα αρκείται απλά σε ένα κοροϊδευτικό κούνημα της κεφαλής. Το καλοκαίρι του 2004 συναντηθήκαμε όλως τυχαίως (!) στο Amsterdam και δεν αφήσαμε οι δυο μας παραπονεμένο κανένα coffee- shop των εκεί πέριξ! Είχα πάρα πολύ καιρό να δω τη μικρή Μαρίζα και χάρηκα που απόψε στα Εξάρχεια ο ένας έπεσε πάνω στον άλλο! Στάσου να μας βγάλω μια φωτογραφία είπε με την ολοκαίνουργια κάμερα της στον ώμο! Έτσι και έγινε- το φωτογραφικό ντοκουμέντο της ανάρτησης κυριολεκτικά σπαρταράει! Κι επειδή οφείλω να δικαιολογήσω κάπου και τον τίτλο της, δείτε το παλιό αυτό φιλμάκι με τη Joan Baez live στο φεστιβάλ του Woodstock! Τραγουδάει με την κρυστάλλινη φωνή της την ιστορία του Joe Hill, που σκοτώθηκε στην απεργία ή έτσι νόμιζαν οι φονιάδες του...Το ίδιο αμερικανικό τραγούδι διαμαρτυρίας ηχογράφησε μια δεκαετία μετά και η Μαρία Φαραντούρη στα αγγλικά! Μπορεί να πέρασαν 39 ολόκληρα χρόνια, όμως η αντιδραστική Joan δε λέει να γεράσει!Αντιθέτως, αφού ξανάνιωσε, παράτησε το τραγούδι, άλλαξε το όνομα της σε Μαρίζα, έγινε φωτογράφος και που και που θα τη δεις στα Εξάρχεια να τριγυρίζει μόνη, φωτογραφίζοντας εισόδους παλιών σπιτιών, άσιτες γάτες, συνθήματα στους τοίχους, μα και καλούς της φίλους!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Ουδεν κακο αμπιγιεζ καλου;-)
Ειδες?
ggl...
δεν ξέρω γιατί, αλλά το καταφχαριστήθηκα το post αυτό! Μα, που πάω και τα βρίσκω τα θέματα μου...
Α,ξεχασα ν'αναφερω πριν,πως προσφερω το θειο κορμι μου(δε θελω ου;-)για τις αναγκες της τεχνης και των μελλοντικων προτζεκτ του πτωχου πλην τιμιου του-του καλλιτεχνη.Γυμνο, ντυμενο,τεμαχισμενο,ολα τα κανω και συμφερω;-PP
ggl...
ρε, κέφια νυχτιάτικα...εντάξει, εντάξει, μ' έπεισες, προσλαμβάνεσαι! Στο ντοκιμαντέρ που θα κάνω για τον Iggy Pop λέω να σε βάλω γυμνό να κυλιέσαι σε σπασμένα γυαλιά! Γουστάρεις; μη σου πω ό,τι αν αφήσεις λίγο μαλλί του φέρνεις κιόλας του Iggy!
Κι άλλοι είχαν το ίδιο όνειρο... :Ρ
Καλησπέρα! :)
Σωστούς σας βρίσκω!
Ετσι, ετσι Γητευτρια μου!
Θα τον βαλουμε να γυρισει το remake του "Κοριτσι με τ'αλογο",σε "Κοριτσι με τη κιθαρα", γιατι θα μας μουχλιασει παιδι πραμα με αυτα τα ντοκιμαντερια που καταπιανεται:-)
ggl...
καλά, καλά, κοιμήσου ήσυχος κι εσύ! Το πρωί θα δεις πώς δούλεψε το ψαλίδι στο μποσκόσπιτο! χεχεχε
γητεύτρια...
καλώς την! Θα έρθεις αύριο; σου έστειλα e-mail...
Γειάσου Μπόσκο μας...ωραία είναι όταν συναντάς ανθρώπους που έχεις καιρό και χρόνια να τους δείς..ανθρώπους που αγαπάς..(που αγαπάς ξαναλέω!!)..και που έχεις μαζί τους ένα παρελθόν..καλό και ευχάριστο....να τους ξαναβλέπεις και να θυμάσαι και πάλι μαζί τους όλα αυτά τα ευχάριστα πράγματα που σας ενώνουν και που τα έχετε ζήσει μαζί...πολύ ωραίο πόστ...χάρηκα που βρήκες ένα αγαπημένο πρώσοπο..Αθανασία.
Δημοσίευση σχολίου