ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ: ΜΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ! ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ!

Δίπλα μου, 20χρονα παιδιά στριμώχνονται για να τη δουν όσο γίνεται καλύτερα, έστω κι από μακριά! Σας αρέσει η μουσική της; ρωτάω ένα ζευγαράκι, όχι παραπάνω από 17 ετών! Πολύ μου απαντάνε και είμαστε και φίλοι της στο myspace! Ο Γιώργος Χρονάς την παρουσιάζει, την προλογίζει, μας υπενθυμίζει τη δήλωση του Μάνου Χατζιδάκι: ο διάδοχος μου είναι γυναίκα και λέγεται Λένα Πλάτωνος! Ο Γιώργης Χριστοδούλου σκύβει το κεφάλι δακρυσμένος μάλλον, το ίδιο κι εγώ που με αμηχανία συνεχώς ψάχνω κάτι στην τσάντα που' χω παραπετάξει κάπου στο πάτωμα. Δυο τραπέζια παραπέρα ο Κ. Βήτα την κοιτάζει με ένα βλέμμα όλο σοβαρότητα και χαρά μαζί. Μπροστά από τη σκηνή ή το βήμα σωστότερα, βρίσκονται ο Ξυδάκης της Καθημερινής, ο Μηλάτος και ο Πετρίδης. Παίρνουν το λόγο και λένε γι' αυτήν και την τέχνη της συγκλονιστικές αλήθειες! Ως ποιητής ο Ερρίκος Σοφράς, της αποδίδει τα δέοντα με τον δικό του τρόπο, εξίσου ποιητικό με το δημοσιευμένο κείμενο του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου που εν τη απουσία του διάβασε ο Χρονάς. Στο πρώτο τραπέζι μπροστά της, μαζί με τη Βικτωρία, την Ρωσίδα που την περιποιείται και την προσέχει τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται και η νέα τραγουδοποιός Τατιάνα Ζωγράφου. Είναι αυτή που έφερε σε επαφή τον Γιώργο Χρονά με τη Λένα Πλάτωνος, η ηθική αυτουργός τρόπων τινά για την τελειότητα που αποκαλύφθηκε στο αποστειρωμένο μουσικό μας γίγνεσθαι. Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, όμορφη όσο ποτέ, ανεβαίνει περιστασιακά στο βήμα και απαγγέλλει τον Μιχήλ, τη Θάλασσα, τη Μετακόμιση. Από την οθόνη του Ιανού ο προτζέκτορας προβάλλει τις χειροποίητες εικόνες του πρώτου βίντεο- κλιπ του δίσκου, που έφτιαξαν δυο νέα παιδιά μεταξύ Ολλανδίας και Αγγλίας! Ακολουθεί ένα χρονικό μικρού μήκους της ζωής της, με φωτογραφίες της ίδιας, του πατέρα της, με φίλους της, με την Έλλη Πασπαλά, με τα εξώφυλλα του Σαμποτάζ, των Λεπιδόπτερων, του Γκάλοπ. Ένα ξανθό πανέμορφο κορίτσι ενός άγνωστου βιεννέζικου Μάη του ΄68! Τα φώτα ανάβουν. Η Λένα Πλάτωνος ανασηκώνεται και λέει στο μικρόφωνο: Σας ευχαριστώ για όλο αυτό που γίνεται! Μου δίνετε κουράγιο να συνεχίσω! Και θα συνεχίσω! Μετά υποκλίνεται...Νοερά λουλούδια τη ραίνουν από παντού! Αποθεώνεται! Διόλου τυχαίο που το χειροκρότημα διαρκεί σχεδόν δύο ολόκληρα λεπτά- το χρονομέτρησα! Στις 18 Μαρτίου του 2008, η Αθήνα των απεργιών και των σκουπιδιών, θα έχει να καμαρώνει για μιαν ανεπανάληπτη βραδιά αυθεντικού πολιτισμού που πραγματοποιήθηκε μέσα στο άσχημο κακοστημένο ντεκόρ της!

* Αφιερώνω το post αυτό στους καινούργιους ανθρώπους που μέσω internet έχουν μπει πια για τα καλά στη ζωή μου: τον Πάνο ή greek gaylolita και την maira del mar, κανονική θεραπαινίδα! Τι λέξις! Κάποιους γνώρισα από κοντά χθες βράδυ (την candyblue, τον trashman), ενώ άλλοι με πιάσανε από μόνοι τους και απλώς μου μιλήσανε (insidetheroom, μάκης και ένας...Ανώνυμος που πράγματι μου συστήθηκε ως ο Ανώνυμος που μου αφήνει τακτικά σχόλια!). Τους ευχαριστώ όλους, διότι καλό το...πλακομόνιτορ, που λέει και ο Πανούσης, αλλά ως φυσιολογικοί και ψυχικά υγιείς άνθρωποι οφείλουμε να συναντιόμαστε που και που και να τα λέμε! Όσοι τουλάχιστον με έναν Α ή Β τρόπο συχνωτιζόμαστε μεταξύ μας...