μνήμη-μάνου-χατζιδάκι-(1994-2010)-μέρος-5ο-ο-λόγος-στους-συναδέλφους-του-lolek-δημήτρης-αρναούτης

Έχοντας ξεμείνει από ανθρώπους/δημιουργούς υψηλού επιπέδου όπως ο Χατζιδάκις, αισθάνομαι πως media και εταιρίες μέσα σε ένα κλίμα πανικού και σύγχισης σπεύδουν να εξισώσουν τη νεότητα με τη φρεσκάδα, το ταλέντο και κυρίως την αγνότητα. Σκοπός τους άλλη μια φορά το κέρδος ή έστω τα προς το ζην. Ο Χατζιδάκις είχε πει μια φράση σχεδόν προφητική: Οι νέοι του σήμερα μπορεί να είναι οι ρουφιάνοι του αύριο.., την οποία αντιλαμβάνομαι σαν προτροπή για αμερόληπτη στάση απέναντι στο καθετί καινούριο που εμφανίζεται. Δεν μπορεί να έχεις το ακαταλόγιστο απλά επειδή είσαι νέος. Μακάρι να βράζει το αίμα σου, να είσαι δημιουργικός, να κάνεις λάθη, να τα αναγνωρίζεις, να δέχεσαι τις συνέπειες.

LOLEK, τραγουδοποιός
ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΝΟ
Πώς να γράψω κάτι λίγο για έναν πολύ;
Ή για έναν πολλή, ίσως να προτιμούσε….
Ή…δεν θα προτιμούσε τίποτα.
Μας σιχαίνεται έτσι καθώς μας βλέπει να μνημοσυνούμε στείρα, μέσα σε ηλεκτρολαβυρίνθους, έχοντας στην κρύα φλέβα μας άμουσο δηλητήριο, τίποτα που να θυμίζει έστω λίγο την διαβολική του καλλιτεχνική φλέβα.
Σιχαίνεται τις επετείους και την κακή παράδοση,
ενώ είναι βαθύτατα επηρεασμένος απ’ την καλή,
κι ενώ αποτελεί ο ίδιος μέρος της σύγχρονης και τουλάχιστον ατόφιας.
Ζητώ συγνώμη λοιπόν απ’ τον Μάνο,
κι όταν ανταμώσουμε θα ζητήσω να ξαπλώσω στα πόδια του
μήπως μυριστώ, έστω λιγάκι, την απεραντοσύνη,
μήπως φλερτάρω με το άπιαστο,
και γλυκά γλυκά αποκοιμηθώ, μες στον αιώνιο ύπνο μου, κοντά του.
Όχι, δεν είμαι ονειροπόλος, ούτε εκείνος ονειροκατασκευαστής.
Είμαι ονειροπολλής κι εκείνος πολλής.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΡΝΑΟΥΤΗΣ, τραγουδοποιός