στην-τουρκοκυπριακή-κυρήνεια

Καύσωνας σήμερα στην Κύπρο κι είπαμε να εκμεταλλευθούμε ακόμη ένα ελεύθερο πρωινό και να πεταχτούμε μέχρι την επίσης τουρκοκρατούμενη Κηρύνεια. Περάσαμε πάλι τη συνοριακή γραμμή, αυτή τη φορά από την πλευρά του επιβλητικού Ledra Hotel της Λευκωσίας και τσιμπήσαμε έναν συμπαθή Τουρκοκύπριο ταρίφα ονόματι Μουσταφά. Προηγουμένως, οι Κύπριοι μπάτσοι μας είχαν ρωτήσει: θέλετε να σας πάει δικός μας ταξιτζής ή Τούρκος; Πόσοθα μας πάρει ο δικός σας; ρωτήσαμε. 50 ευρώ να σας πάει και 50 να σας φέρει! Και ο Τούρκος; 50 ευρώ πήγαινε- έλα! Ευχαριστούμε, θα πάρουμε τον Τούρκο!
Ύστερα από διαδρομή μισής ώρας περίπου φτάσαμε στο λιμάνι της Κηρύνειας, αφού προηγουμένως αντικρίσαμε την τουρκική σημαία τεράστια και απλωμένη, φυτεμένη θα έλεγε κανείς, πάνω στο όρος του Πενταδάχτυλου! Ο λευκός χριστιανικός ναός μού θύμισε την Τήνο, κατηφορίζοντας με τα πόδια προς το κέντρο. Σα να λέμε, η Παναγία η Σουλτάνα, ένα πράγμα.
Σφίζει από ζωή το λιμάνι αυτού του καλοκαιρινού θέρετρου. Τουρίστες, νεολαίοι, αλλά και τύποι σκνίπα στο μεθύσι. Α, και καζίνα, πολλά καζίνα: μαθαίνω, 25 τον αριθμόν!
Προσωπικά, επειδή βαριέμαι αφάνταστα τα μουσεία και κυρίως τις αναβάσεις στα κάστρα, είπα στον Σταύρο ότι μπορεί να πάει και να κάνει ότι του γουστάρει, αφήνοντας μόνο εμένα σε ένα καφέ με πανέμορφη θέα στη θάλασσα.
Τελικά, κάθισε κι αυτός στην ομολογουμένως φανταστική καφετέρια πέριξ του κάστρου της Κηρύνειας, όπου και πλακωθήκαμε στις μπίρες. Όταν ο λαλίστατος Τούρκος σερβιτόρος ήρθε στο τραπέζι μας και επί ώρα ζαχάρωνε τα Camel άφιλτρα του Σταύρου, εκείνος του χάρισε ένα ολόκληρο πακέτο. Μόνο τούμπες που δεν έκανε! Δεν είμαστε καλά...
Αστεία- αστεία, αν εξαιρεθεί η Πάφος, οι Τούρκοι έχουν κάνει κυριολεκτικά κατάσχεση στο ωραιότερο κομμάτι της Κύπρου.
Ήθελα να βρεθώ και στην Αμμόχωστο, αλλά οι Κύπριοι φίλοι δεν το συνιστούσαν. Θα σε πιάσει η καρδιά σου, μου είπαν, εκεί θα δεις μόνο στρατιωτικές βάσεις και συρματοπλέγματα. Fuck!
Όχι, δεν το σχεδίασα χίπικα εγώ αυτό το φορτηγάκι. Το βρήκαμε αραγμένο κάτω απ' το κάστρο και την καταβρήκα! Ήμουν έτοιμος να το βάλω μπροστά και να γυρίσουμε μ' αυτό στη Λευκωσία, μπας και γλιτώναμε τον ταρίφα Μουσταφά, ο οποίος σε όλη τη διαδρομή άκουγε τον Σταμούλη το λοχία και την Κυρα- Γιώργαινα του Κατσαρού. Σχεδόν σουρεαλιστικό!
Υπερβολικά τουριστικό το λιμάνι της Κηρύνειας: μικρομάγαζα, ταβέρνες, καφετέριες με μουσική στη διαπασόν και ηλιοκαμμένα κορμιά πάνω- κάτω, πέρα- δώθε.
Σε κοντινή απόσταση απ' την Παναγία τη Σουλτάνα, που λέγαμε, να κι ένας μιναρές. Έτσι, για να μην ξεχνάμε ότι πατάμε επί τουρκικού πλέον εδάφους.
Εικαστική παρέμβαση σε πολεμίστρα του κάστρου της Κηρύνειας. Γεύση από pop- art, είπα του Σταύρου. Κι αυτός μου απάντησε: δε λες καλύτερα, γυφτιά ελληνικού τύπου;
Κι εδώ το παλιό καρνάγιο του λιμανιού με πρωτότυπα σκαριά πλοίων προς πώληση. Σαν και το συγκεκριμένο που αν το προσέξει κανείς θα συμφωνήσει πως πρόκειται για έργο τέχνης.
Αφού δεν κάναμε τον κόπο να μπούμε στο κάστρο, ας το απαθανατίσουμε απ' έξω.
Όπως κι αυτούς τους Τούρκους εργάτες που επισκευάζουν ή κατασκευάζουν τη βάρκα τους. Να δω πως θα την κουβαλήσουν μετά για να τη ρίξουν στη θάλασσα.
Δε μπορώ να πω ότι τρελάθηκα από τη χαρά μου που επισκέφτηκα πριν από λίγες ώρες την Κηρύνεια. Εξακολουθώ να θεωρώ αδιανόητη την τουρκική κατοχή στο νησί. Με θλίβει σε μεγάλο βαθμό η ιδέα πως κάποιοι άνθρωποι, καί να θέλουν, δεν έχουν πλέον το ψυχικό σθένος να ξαναπεράσουν από τους τόπους των προγόνων τους και να ξαναδούν έστω για λίγο τα σπίτια τους, που ένας Αλλάχ μόνο ξέρει σε τι κατάσταση θα βρίσκονται τώρα. Γι' αυτό, τέρμα οι εκδρομές στην Κύπρο! Ότι είδαμε, είδαμε και σχηματίσαμε άποψη! Προτιμώ χίλιες φορές το σάπισμα μέσα στην κινηματογραφική αίθουσα του φεστιβάλ με τις ποιητικές ταινίες του Τορνέ, τα δυσνόητα fluxus φιλμάκια, τις λυρικές εικόνες της Ανιές Βαρντά, το αντεργκράουντ γκέι σινεμά του Τζάρμαν και τις κραυγές της Γενιάς των Beatniks- οι τελευταίες, από το Σάββατο, που εγώ όμως δεν θα βρίσκομαι εδώ.