Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ Ή ΕΠΤΩΧΕΣΑΜΕΝ;

Α΄ ΜΕΡΟΣ
Ιδού η απορία! Ρώτησε ο Παγασητικός μασώντας ινστρουμένταλ φρουτότσιχλα από τις παρυφές της Σκιάθου. Ενεργοποίησε το μηχανάκι της πτωχομάνας γυμνάστριας, πρόσταξε μια γυμνή στρουθοκάμηλος μέσα στη Νότρ Νταμ της Ρωμιοσύνης. Οι κορυφογραμμές της κιλότας του Βεζούβιου ξέφυγαν απ' το πλυντήριο της Μαρίκας Νέζερ - ω! quelle prosvolation - και οι σφαίρες του καλάσνικοφ σφηνώθηκαν στο φλυτζανάκι του τουρκικού καφέ μου. Οι φουσκάλες αναρωτήθηκαν: πόσο ακόμα θα υποστούμε το βράσιμο σε μπρίκια γεμάτα από ασβεστόλιθο του ΔΝΤ; Κι όμως, το Πανεπιστήμιο του Καΐρου θα καταστραφεί από σεισμό και οι Δέκα Εντολές θα γίνουν Εκατόν δέκα. Ποιος να τις πρωτοπιστέψει; Τα μαστίγια, βεβαίως, και τα μαστιχόδεντρα κι όταν παρακάτω θα πεταχτεί για λίγο με τα φρύδια. Το πορτοκαλοτζούμ ισοβαθμίζεται με το ευρωπαϊκό κραχ, έκραξε μια κουκουβάγια από το διπλανό κλαδί. Μην το κόψεις, γιατί τα πεσμένα ματοτσίνορα θα μετατραπούν σε δεκάδες μεταλλικούς νυχοκόπτες! Που νύχια θα κόβουν και νύχια θα μασάνε ολημερίς, ελλείψει τροφικής αλυσίδας από παπάκι.gr που περιμένει δεμένο στο πεζοδρόμιο. Ή στην αποβάθρα; Χαρίστε μου αυτό το τανγκό, είπε ο πλοιοκτήτης στη Μαργκερίτ Ντιράς την ώρα που έπλεαν προς την Αίγινα με χιλιάδες φυστίκια αντί για καρικατούρες και σωσίβια. Η χερσαία ύδρα της λιμοκτονίας του έθνους κόβει τα κεφάλια της με τους νυχοκόπτες που περίσσεψαν, αλλά τα κεφάλια αντικαθιστώνται από χαρτονομίσματα που ξεπέζεψαν από τις ψεύτικες λαχειοφόρους αγορές. Τι κακό σού 'μελλε να πάθεις, φωτεινό παράδειγμα προς αποφυγήν μου; Το ταψί μου μούλιασε, αλλά θα το κανονίσω εγώ. Θα το αφήσω τσαντισμένο με περικοκλάδες στου φούρνου την αίγλη και τα τρόπαια των εισαγόμενων κοτόπουλων. Τα μακαρόνια επαναστάτησαν και πήραν τους δρόμους κραυγάζοντας Ζήτω το έθνος, να τα βλέπεις και να τα λυπάσαι τα κακόμοιρα τα λαπαδιασμένα. Λίγα κρεμμυδότσουφλα, ένας τσολιάς, λίγα τρίμματα πάγου, όλα στο σέικερ και είναι έτοιμο το θερινό μας κοκτέιλ στο ξενοδοχείο Ambassador! Πιείτε το και μετά τραβήξτε για το Μαγικό Βουνό του Τόμας Μαν, χωρίς να σας νοιάζει αν οι φάκες περιέχουν τυράκια ή αλλοιωμένες γραμματοσειρές. Και με τις τεθλασμένες φράσεις του, πήρε το μονοπάτι του γυρισμού και αφού ξανακόλλησε τα φρύδια του, χάθηκε στην πηγή της Αρέθουσας.
kkk
Β΄ ΜΕΡΟΣ
Το σπληνάντερο της υποτιμημένης δραχμής κουλουριάστηκε στα εξώφυλλα δίσκων για την ΕΡΑΤΩ κι η γιαγιούλα ξέρασε. Το μοναδικό ποντίκι κοντοστάθηκε και φούμαρε με πίπα της ειρήνης. Ο νεαρός εφιάλτης βλάστησε με τη γεννήτρια στο πιτς - φυτίλι. Χώρα είναι κι αυτή, και θα περάσει, πρόσταξε η μελιστάλαχτη καραμπίνα τον κυνηγό φουστανελά από το Καπανδρίτι. Τα νυχτοπούλια έβραζαν μεσ' στην κατσαρόλα όταν ο σελιδοδείτης ανέβηκε στις μύτες των ποδιών του τις σκάλες της αγρύπνιας. Παινεμένη πανακότα, ποια κρύα στέρνα σε οδήγησε στου κόσμου τις ανηφοριές; Μη νομίζεις ότι ξεγλυστρώντας θα κολλήσεις μαγουλάδες, μάλλον μασώντας τις τρυφερές κουκίδες θα γλυτώσεις. Πιάσε μου το κανελλόζουμο από το συρτάρι του κωμικού, ειδεμή ουαί κι αλίμονο σου, είπε η ψεύτρα τίγρης στον πεσμένο αιματοκρίτη. Το τετράγωνο της υποτεινούσης ισούται με τρία διαβολάκια που χορεύουν μάμπο και φοράνε μπλέ σκουφάκια, απάντησε ο χρυσοχόος στη γαλάζια κακομοίρα που έπλεκε κάλτσες για το μέτωπο της. Όση ώρα ο Ναβουχοδονόσωρας άκουγε Τσάρλι Πάρκερ, άλλη τόση ώρα η Γκρέτα Γκάρμπο έφτυνε κρεατοελιές τίγκα στο λεμονοτζούς. Που να πήγε το δεκανίκι του ερωτολάγνου σημαιοφόρου της Μασαχουσέτης; Μα, που αλλού; Στο πυρ το εσώτερον, στον σκορδοαναθρεμμένο και πληγωμένο εγωισμό μου. (Όταν αναφέρομαι στο πρώτο πρόσωπο δεν εννοώ τυπολατρικά καμιά ουσιαστική εξουσιοδότηση της αστυνομίας). Ας αναφερθούμε όμως και στον τρίτο πληθυντικό, μια και αποτελούμε έθνος χωρίς Εθνοσυνέλευση και σεντόνια. Το είπαν αυτό οι σεντονιακοί και οι σινδωνιακοί της Καμεράτας που έπαιζαν βιολί με δεμάτια σέλινο αντί για δοξάρια. Τσίμπα τον νοσταλγικό κεφτέ από το βυζί του βιολοντσέλου και πες της τρομπέτας να βλάπτει τους σκεπτόμενους θυρεούς. Τ' ακούς, τυρόγαλο ή θες να φωνάξω τον Μασίστα μέσα από τη φυσούνα του καλοριφέρ; Τ' ακούω, μπαμπά, είπε και σφύριξε ανάποδα, γκρεμίζοντας τα πιάνα από τη συμπόνοια κανενός, καθώς ανέβαινε στην πλάτη των Μπολσεβίκων και έγνεφε Έχετε γειά ραχούλες, κάμποι, βουνά, βλαχούλες. Και μην τον είδατε τον Παναή Τσαλδάρη!
* ин ищыб ин дутфб ин тшпре!

7 σχόλια:

Γιώργος είπε...

Κόψε επειγόντως την τηλεόραση! Μην περιμένεις το ιατρικό ανακοινωθέν.

Χρήστος Α. Μιχαήλ είπε...

Εεε...το εχέσαμεν!

BOSKO είπε...

Γιώργος...
μα, ποιος σού 'πε ότι βλέπουμε τηλεόραση; δε θα είχαμε κέφι για καμία ασυναρτησία τότε. Που να συναγωνιστείς τις μπούρδες της TV;

BOSKO είπε...

Χρήστος Α. Μιχαηλ...
και καλά εκάμαμεν!

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

Ειναι που ελειπα καιρό?
ειναι που γερνάω ανεπιτυχώς?
ειναι που δε μου δίνετε αυτο που παιρνετε?
οτι κι αν ειναι βρήκα λόγο να ξαναδιαβασω οτι εχει γραφτει εδω
για να μη κοιμηθω στο βαπόρι.

BOSKO είπε...

"Αισθηματική ηλικία"...
τυχερέ!
σε βαπόρι μέσα είσαι;
να μη μιλάς καθόλου τότε!
αλί σε μας που θα μας στραγγαλίσει αυτή η πόλη, δεν υπάρχει περίπτωση!
καλές θάλασσες εύχομαι!

Β.Σ. είπε...

στο Pulp - το τελευταίο μυθιστορημα του Bukowski - ο σκληροτράχηλος ντεντεκτιβ Μπελανε συναντά σε ένα βιβλιοπωλείο τον Celine να διαβάζει το Μαγικό Βουνό του Man και λέει...

- Αυτός ο τύπος { ο Man} έχει πρόβλημα...
-Τι πρόβλημα;
- Νομίζει ότι η ανία είναι Τέχνη.

Καλό Βράδυ.