από-τη-θεσσαλονίκη-του-χριστιανόπουλου-του-θεοχαρίδη-της-θωίδου-της-κωχ-του-γκροσδάνη-της-άρτεμης-&-της-γιορτής-της-μουσικής

Τώρα που το διάλειμμα τελείωσε και τα κεφάλια ξανά μέσα, ας κάνω την καθιερωμένη ανασκόπηση- ανταπόκριση απ' αυτό το έκτακτο διήμερο μου στη Θεσσαλονίκη. Δοθείσης ευκαιρίας, λοιπόν, συνάντησα και κάποιους εκεί καλούς φίλους, όπως την συνblogger Άρτεμη και τον δημοσιογράφο- και επίσης συνblogger- Γιάννη Γκροσδάνη. Δε μπορώ να πω ότι ήταν και ότι πιο ευχάριστο το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης μας μετά των νοστιμότατων τοπικών εδεσμάτων, βέβαια. Ειδικά ο Γιάννης ήταν πολύ σκοτεινιασμένος, αφού με τα νέα κυβερνητικά μέτρα στον χώρο των ΜΜΕ, τού κόβεται η εκπομπή του στον 9,58 της πόλης, σημειωτέον, η μοναδική που ασχολείται με τον κινηματογράφο και επί μία πενταετία χρησίμευε ως φωνή όλων των νέων σκηνοθετών που ανέβαιναν στο φεστιβάλ με τις ταινίες τους. Μάλλον θα επανέλθω πολύ σύντομα με μεμονωμένο σχετικό post, διότι είναι σοβαρό το θέμα! Απ' την άλλη, παρακολουθούσα με έκπληξη τον ερμηνευτή Παντελή Θεοχαρίδη να έχει μετατρέψει το μέχρι πρότινος αθώο καναρίνι που ακούει στ' όνομα Τσίτσος σε κανονική μηχανή επίθεσης και αγριάδας!

Ρε, τον Τσίτσο! Αητός σωστός με τα γυμνάσια που δέχεται εδώ και λίγους μήνες! Πάμε τώρα στη χτεσινή εκδήλωση από τη βροχερή Παγκόσμια Ημέρα της Μουσικής, που πραγματοποιήθηκε μέσα στο Θέατρο Κήπου της Θεσσαλονίκης. Εδώ βλέπετε τα μέλη του συγκροτήματος Κούρητες που βγήκαν λίγο πριν το τέλος, εκπροσωπώντας το Κρητικό μουσικό ιδίωμα.
Αναμφισβήτητη βασίλισσα της βραδιάς ήταν η Μαρίζα Κωχ! Βγήκε μαζί με τον πιανίστα της, τον Γιώργο Σαλβάνο, ερμηνεύοντας τραγούδια από τον Κύκλο Καββαδία και κάποια παραδοσιακά. Όταν μάλιστα άρχισε να βρέχει έντονα- κάτι που ευτυχώς σταμάτησε σύντομα- ο αρχηγός του γκρουπ Κούρητες προθυμοποιήθηκε να της κρατήσει ομπρέλα για όση ώρα θα τραγουδούσε. Πολύ ταίριαξαν τότε οι στίχοι του Καββαδία που έτυχε ν' ακουστούν εκείνη ακριβώς τη στιγμή: Κάτω στα νερά του Port Pegasu, βρέχει πάντα τέτοιαν εποχή...Έπεσε το θέατρο από το χειροκρότημα, προτού σκεπαστεί από πολύχρωμες ανοιχτές ομπρέλες!
Η γλυκιά Μαρία Θωίδου, από τις πιο προοδευτικές δυνάμεις της ελληνικής μουσικής, προβάρει το ρεπερτόριο της δικής της εμφάνισης με τη συνοδεία του ακορντεονίστα Κώστα Ράπτη. Ενημερωτικά να πω ότι ο Ράπτης ήταν ο ερμηνευτής στο ακορντεόν μπαγιάν των συνθέσεων της Ελένης Καραΐνδρου για το αγγελοπουλικό Λιβάδι που δακρύζει!
Λίγο πριν την έναρξη, με τη Μαρίζα και τη Μαίη Κοκκίδου, τη διοργανώτρια της χτεσινής βραδιάς. Μόνο του κυρίου δίπλα δε συγκράτησα το όνομα και να με συγχωρεί. Τον Αύγουστο η Μαρίζα και η Μαίη, μεταξύ άλλων, θα βρεθούν στο Πεκίνο για μια σειρά εκδηλώσεων αφιερωμένων στην ελληνική μουσική. Εγώ δεν θα είμαι, αφού ακόμη δεν έχω ξεχάσει το περσινό μου ταξίδι στην Κίνα για παρεμφερές αίτιο, συν του ότι δεν είναι κι η καλύτερη μου τα υπερατλαντικά αεροπορικά πήγαινε- έλα...

Εξαιρετική ήταν και η γνωριμία με τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο. Η Μαρίζα τον προλόγισε και το κοινό χειροκρότησε στο άκουσμα του ονόματος του. Μετά βρήκαν ευκαιρία οι δυο τους να μιλήσουν για τον Βασίλη Τσιτσάνη, κοινό αγαπημένο τους καλλιτέχνη, αλλά και για τις μελοποιήσεις στον Καββαδία. Όταν έφυγε η Μαρίζα, αφού θα ξανάβγαινε στη σκηνή, πήρα τη θέση της. Και μπορεί να μην πρόλαβα συνέντευξη με τον ποιητή των Ισχνών αγελάδων, αυτά που είπαμε όμως άξιζαν για εκατό συνεντεύξεις κι ας μην δημοσιευθούν ποτέ και πουθενά. Και τι δεν είπαμε δηλαδή: για τον Γκάτσο, για τον Χατζιδάκι, για τον Ελύτη, για παλιές ηχογραφήσεις του 1930, για νέους φερέλπιδες φίλους ποιητές, για την πρώτη παρουσίαση των Τραγουδιών της Αμαρτίας από την Ομάδα Εδάφους του Παπαϊωάννου, για τον Καβάφη, για το τελευταίο του βιβλίο- προϊόν 15ετούς έρευνας περί Τσιτσάνη, για τις δικές του συνθέσεις και για ένα σωρό άλλα πράγματα που πραγματικά δε θυμάμαι τώρα. Πάντως, κατάλαβα γιατί πουλάει τρελά κάθε συνέντευξη με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο και γιατί έδωσε- όπως μου είπε- ίσως και 200 συνεντεύξεις απ' τις αρχές του χρόνου: ο άνθρωπος δε μασάει τα λόγια του, ούτε κόπτεται μήπως και δυσαρεστήσει κάποιον απ' το σινάφι του και όχι μόνο. Πιστεύω πως προξενεί φόβο ο Χριστιανόπουλος με τις απόψεις που διατυπώνει κάθε φορά, κάτι που αφενός έχει το τίμημα του και αφετέρου τον κάνει τόσο ξεχωριστό! Κανονικό μάθημα οι λίγες ώρες που πέρασα κοντά του και ένιωσα μεγάλη τιμή! Μαρία Θωίδου- Μαρίζα Κωχ, διαφορετικές γενιές, ίδια η αισθητική και το ζητούμενο στην τέχνη της μουσικής! Κι εδώ, ο Θεοχαρίδης παρατηρεί τη Μαρίζα που ποζάρει με την Ελένη Μπράτσου, παρτεναίρ της στη χτεσινή συναυλία! Ένας άλλος σημαντικός καλλιτέχνης, που συμμετείχε στην εκδήλωση, ήταν ο Γιώργος Καζαντζής. Ίσως ο πιο δραστήριος και παραγωγικός Θεσσαλονικιός συνθέτης! Τον βλέπετε με τη Θωίδου. Να μην έβγαινα κι εγώ μια φωτογραφία με τη Μαρία πού 'χαμε να βρεθούμε από 'κείνη την παρουσίαση του βιβλίου του Λιάνη στον Ιανό; Πως πέρασαν τρία ολόκληρα χρόνια; Σαν χτες τη θυμάμαι να τραγουδούν τα Λιανοτράγουδα του Χατζιδάκι ντουέτο με τον Δημήτρη Ψαριανό!

Τρία στιγμιότυπα από την πανηγυρική έναρξη του προγράμματος με το σχήμα Κρουστόφωνο. Μαθαίνω ότι οι μουσικοί του Κρουστόφωνου θα βρεθούν επίσης στην Κίνα σε λίγο καιρό με τη Μαρίζα Κωχ.
Την οποία Κωχ εδώ βλέπετε με την ερμηνεύτρια Φωτεινή Βελεσιώτου. Σπάνια περίπτωση η Βελεσιώτου. Δεν είναι μικρό πράγμα να είσαι άγνωστος τραγουδιστής, να συμμετέχεις σε δίσκο μαζί με Χρήστο Θηβαίο και Αλκίνοο Ιωαννίδη και παρ' όλα αυτά να ξεχωρίζει μακράν το δικό σου τραγούδι! Αναφέρομαι σαφώς στο τραγούδι Μέλισσες του Γιώργου Καζαντζή.
Σε κάποια στιγμή η Θωίδου προσπάθησε να επαναφέρει στην τάξη το πειραχτήρι Θεοχαρίδη και το γέλιο προέκυψε αβίαστο.
Εδώ πάντως δε γελάνε! Χαμογελάνε η Μαρίζα με την Ελένη, χάριν του φακού, ενόσω ο Παντελής περιμένει τη σειρά του ως επόμενο θέμα φωτογράφησης.
Η βραδιά έκλεισε με όλους τους μουσικούς επί σκηνής και με επικεφαλής τη Μαρίζα Κωχ στο Σαν τον Καραγκιόζη του Διονύση Σαββόπουλου. Μα, καλά, δεν θα κλείσει με Τσιτσάνη; γύρισε και με ρώτησε μάλλον δυσαρεστημένος ο Χριστιανόπουλος τη στιγμή μάλιστα που τού τό 'χε υποσχεθεί η Μαρίζα. Απλά αυτό είναι ότι πρέπει για να τερματίζεται κάθε συναυλία, του απάντησα και δε νομίζω να τον έπεισα. Τον είδα λοιπόν να αποχωρεί, αφού η συναυλία είχε όντως τελειώσει και το ίδιο έκανα κι εγώ, δίνοντας το σημερινό πρωινό ραντεβού για την αναχώρηση μας προς Αθήνα. Ήταν αργά ευτυχώς και δεν είχε άλλο μουντιάλ, διότι δεν το γλίτωνα πάλι το ματσάκι σε καφετέρια της Θεσσαλονίκης που συνηθίζει να με τραβολογάει ο Θεοχαρίδης και το καταδιασκεδάζει κιόλας...