Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

ο-charles-baudelaire-και-ο-antonio-botto-διαβάζουν-στην-οδό-πανός

Κυκλοφόρησε χθες το υπ' αριθμόν 149 ολοκαίνουργιο τεύχος της Οδού Πανός- αφιέρωμα στον Κάρολο Μπωντλαίρ. Την επιμέλεια του αφιερώματος και τις μεταφράσεις έχει κάνει ο Γιώργος Μίχαλος. Αρθρογραφούν σχετικά ο Χάρης Μεγαλυνός, η Βαλεντίνη Λουρμπά, ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος, η Ειρήνη Βρυς, η Ευφροσύνη Δοξιάδη, ο Απόστολος Θηβαίος και ο Γιώργος Χρονάς.
Το δικό μου κείμενο λέγεται Ο Μελοποιημένος Charles Baudelaire (από τον Leo Ferre στα Διάφανα Κρίνα) και όπως μαρτυρά ο τίτλος του, πρόκειται για μιαν αναδρομή σε όλες τις διεθνείς μελοποιήσεις στον μεγάλο Γάλλο ποιητή, από τον συμπατριώτη του, συνθέτη Henri Duparc στα 1928, μέχρι την ανέκδοτη ακόμη μουσική επένδυση στο ποίημα Μεθύστε από τον Θάνο Ανεστόπουλο των Διάφανων Κρίνων.
Φρέσκος- φρέσκος ήταν ο Χρονάς σήμερα το πρωί, όταν με υποδέχτηκε στην οικεία πια θέση του μέσα στην Οδό Πανός. Βγήκε ο Μπωντλαίρ, πέρασε να πάρεις τεύχη, έλεγε το χτεσινοβραδυνό sms του, που δεν άφησα να πάει χαμένο. Μαζί, και το νέο φύλλο της Βιβλιοθήκης που από την ερχόμενη εβδομάδα θα διανέμεται με την Ελευθεροτυπία κάθε Σάββατο και όχι Παρασκευή.
Έτσι, για να ισχύσουν οι σεφερικοί στίχοι Λίγο ακόμα να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα μέσα στην κρίση που έχει χτυπήσει τους πάντες. Δηλαδή, σκέφτομαι ότι πλέον μόνο η ποίηση μας έχει απομείνει για να παίρνουμε που και που τα πάνω μας. Τα βιβλία, ο άγιος λόγος των ποιητών και οι αθώες καταγραφές των σκέψεων τους.
Την α λα Blues Brothers photo του bosko και του Χρονά τράβηξε η κυρία Μεταλληνού, η τραγουδίστρια και άνθρωπος, όπως μού την σύστησε ο ποιητής. Ταυτόχρονα, στην είσοδο της Οδού Πανός, μπροστά απ' τα εξώφυλλα δίσκων του Χατζιδάκι, της Σόνιας Θεοδωρίδου και των ΚΟΡΕ.ΥΔΡΟ., ο κύριος Μπούρας διόρθωνε κάποιο κείμενο για τη Βιβλιοθήκη.
Στην εφηβεία μου ήταν το Μοναστηράκι και το δισκάδικο 7 plus 7 κάτι σαν Παράδεισος. Σήμερα αυτό θα έλεγα ότι ισχύει για το βιβλιοπωλείο της Διδότου, όποτε περνάω, μία φορά το δίμηνο τουλάχιστον, παρατηρώντας ότι δεν έχουν αλλάξει και πολύ τα πράγματα: απλά μαζί με τον Nick Cave, τον David Bowie και τους Doors στέκονται ισότιμα δίπλα τους η Μαίριλυν, ο Τσεζάρε Παβέζε, ο Σπάνιας, η Πλάτωνος και η Μαλβίνα - όλα τα κεντρικά πρόσωπα που μ' αυτά ο Χρονάς έχει σχηματίσει τον θίασο των ινδαλμάτων του, συμφώνως και με τον Μένη Κουμανταρέα.
Αυτή η πόλη ανασαίνει απ' τις λογοτεχνικές εκδόσεις της, τις έξω από life- style λογικές, τις προορισμένες για τους λίγους και καλούς ανθρώπους της, τα πιο ζωντανά εντέλει κύτταρα της, ικανά να διώξουν από το νέφος και το βάρος της οικονομικής ανέχειας μέχρι πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.
Δυο τσάντες γεμάτες βιβλία ήταν η αμοιβή μου από τον Χρονά, που με περισσή χαρά μετέφερα σε πειραϊκό καφέ, τις άνοιξα και επί τόπου έστησα το δικό μου μικρό βιβλιοπωλείο με τους περαστικούς να προσπερνούν αδιάφοροι. Εκτός από το αφιέρωμα στον Μπωντλαίρ, που προσφέρεται για τη μελέτη του σαββατοκύριακου, ξεχώρισα το δεύτερο τεύχος ενός εξαιρετικού καινούργιου λογοτεχνικού εντύπου που λέγεται κουκούτσι και που διευθύνει ο νέος ποιητής Βασίλης Ζηλάκος. Ακόμη, την έκδοση από την Οδό Πανός μιας συλλογής ποιημάτων του Πορτογάλου Antonio Botto σε μετάφραση και επιμέλεια του ακαδημαϊκού Γιάννη Σουλιώτη.
Πρόσεξε τον αυτόν, μου εξηγούσε ο Χρονάς για τον Botto, πρόκειται για τον Καβάφη της Πορτογαλίας που δυστυχώς επισκίασαν οι πολλές περσόνες του διάσημου φίλου του, Fernando Pessoa. Όταν έπεσε στα χέρια μου και το τεύχος 135 του περιοδικού πόρφυρας - αφιέρωμα στον Γιώργο Χρονά, η κουβέντα μοιραία πήγε σε εκείνο το μεγάλο κείμενο που ετοίμαζε ο Αντρέας Παγουλάτος για όλα τα μελοποιημένα ποιήματα του. Εσύ τώρα πρέπει να το κάνεις, απεφάνθη ο Χρονάς και δε μπορούσα παρά να συμφωνήσω. Τόσο γι' αυτόν, όσο και για τον φίλο που χάθηκε και που γνώριζα πόσο καιρό ερευνούσε το θέμα ο μελοποιημένος Χρονάς. Επιφυλάσσομαι!

2 σχόλια:

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Λίγες σταγόνες ποίηση είναι βάλσαμο για την ταραχή και την κατάθλιψη της εποχής. Ποίηση και μουσική (αλλά και οι υπόλοιπες τέχνες) είναι τα φαρμακεία μας.

BOSKO είπε...

Υπατία η Αλεξανδρινή...
καλημέρα!
έτσι είναι!
σήμερα πάντως, Κυριακή, για πρώτη φορά δεν πήγα στο περίπτερο για τις καθιερωμένες εφημερίδες- δε με "παίρνει"...
ακούγοντας τον Βουνίσιο Μιχάλη της Judy Collins!