ΚΚ ΣΤΟ ΠΑΛΛΑΣ - REVIEW ΠΡΩΤΗΣ ΜΕΡΑΣ

Ας ξεκινήσω απ' αυτό: αντικειμενικός δεν μπορώ να είμαι με τη Λένα Πλάτωνος και τη μουσική που φτιάχνει κάθε φορά, λόγω μιας λατρείας που έχω στην τέχνη της από τα είκοσι μου και κυρίως λόγω της προσωπικής μας στενής σχέσης. Δεδομένου μάλιστα ότι είχε την ευγενή καλωσύνη να με ευχαριστήσει μέσα στο ένθετο του cd της για τον ενθουσιασμό μου και το εδώ μου, δεν μπορούσα παρά να δώσω το Καβάφης 13 τραγούδια σε άλλον συντάκτη του διφώνου για κριτική. Εν προκειμένω, στον Αλέξη Βάκη, ο οποίος ήδη έγραψε την κριτική του και με την άδεια του θα την αναρτήσω κι εγώ κάποια στιγμή εδώ μέσα. Αυτό όλο όμως δεν αλλάζει καθόλου το γεγονός πως θεωρώ τον Κύκλο Καβάφη μια ρηξικέλευθη ανάγνωση του Αλεξανδρινού από τη συνθέτρια. Αν μη τι άλλο, κάτι τελείως διαφορετικό από τις προηγούμενες μελοποιήσεις που επιχείρησαν μέσα στις περασμένες δεκαετίες τόσοι και τόσοι συνθέτες. Τι περίεργο που η μόνη ηχητική συγγένεια μεταξύ της μουσικής της Πλάτωνος, βασισμένης στον Καβάφη, και κάποιου άλλου δημιουργού, βρίσκεται κατά τη γνώμη μου στο έργο του Νικηφόρου Ρώτα, ενός προοδευτικού συνθέτη, που πρώτος χρησιμοποίησε ηλεκτρονικούς ήχους και ξερούς κρότους πάνω σε απαγγελίες καβαφικών ποιημάτων!
Είναι δύσκολο έργο το καινούργιο εγχείρημα της Λένας. Θέλει πολλές ακροάσεις για να τρυπώσει και να γραπωθεί μέσα σου, μα από 'κει και πέρα κυλάει όπως το νερό στ' αυλάκι. Μήπως το ίδιο δεν είχε συμβεί με το Σαμποτάζ του 1981- για τα δεδομένα της εποχής πάντα- και πολύ περισσότερο με τα τριπάτα Λεπιδόπτερα του ΄86; Θυμάμαι πόσο με είχε ξενίσει η ραπαριστή χαρντροκάδικη επένδυση της στο Περιμένοντας τους βαρβάρους την πρώτη φορά που τ' ακούσαμε σπίτι της πριν από ενάμισι χρόνο μαζί με τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο. Σήμερα, αν με ρωτήσει κανείς ποιο τραγούδι ξεχωρίζω περισσότερο από το άλμπουμ Καβάφης 13 τραγούδια, θα απαντούσα χωρίς δεύτερη σκέψη το Περιμένοντας τους βαρβάρους. Και μετά το Η πόλις, τα Κεριά, τη Θάλασσα του πρωιού και πάει λέγοντας!
Οι χθεσινές δύο πρώτες παραστάσεις του ΚΚ στο Παλλάς έχω την αίσθηση ότι ξάφνιασαν το κοινό, όπως ακριβώς είχε ξαφνιάσει και μένα το αρχικό άκουσμα του Περιμένοντας τους βαρβάρους. Στην παράσταση των 21.00 δεν έπεφτε καρφίτσα, χωρίς αυτή η κατάσταση να άλλαξε ιδιαίτερα στην επόμενη των 23.00- μιλάμε συνολικά για 3.000 άτομα περίπου που ήρθαν στο θέατρο ν' ακούσουν πώς μελοποίησε η Λένα Πλάτωνος τον Καβάφη, πώς τον εικονοποίησε ο Δημήτρης Παπαϊωάννου και πώς τον τραγούδησε ο Γιάννης Παλαμίδας. Ανάμεσα τους, κύριοι με μουσάκια και καρώ μπερέδες (οι πιο κουλτουριάρηδες), κυρίες με γούνες που διάβαζαν ευλαβικά τους στίχους του Καβάφη από το πρόγραμμα της παράστασης, γνωστοί καλλιτέχνες- συνάδελφοι της Λένας και όχι μόνο, όπως και πολλοί νεολαίοι. Αγόρια και κορίτσια ηλικίας από 17 έως 25 ετών, η νέα γενιά των blogs, του facebook και του myspace, που εξακολουθούν να ταυτίζουν την ευαίσθητη ψυχοσύνθεση τους με αυτή της Πλάτωνος. Και θα εξακολουθούν στο διάβα του χρόνου, όπως φαίνεται!
Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, ο σκηνοθέτης των παραστάσεων, βρισκόταν εκεί κι αυτός αρκετά διακριτικά. Δεν είχα προσέξει, όταν πρωτοείδα τα βίντεο στο σπίτι του, την απουσία του ονόματος του από το ζενερίκ των τίτλων έναρξης- κάτι που θεώρησα εξαιρετικά σεμνό για έναν καλλιτέχνη του διαμετρήματος του. Μόνο τα Κωνσταντίνος Καβάφης- Λένα Πλάτωνος, μαύρα πάνω στο άσπρο φόντο της γιγαντοοθόνης. Έτσι, εμφανίστηκε στο τέλος για να μοιραστεί με τη Λένα μία υπόκλιση και βέβαια το θερμό χειροκρότημα του κοινού.
Τώρα που είδα τη δουλειά του Παπαϊωάννου στον φυσικό της χώρο νιώθω ότι μάλλον αδίκως η παράσταση χρήστηκε ακατάλληλη για ανηλίκους. Όπως μου έλεγε η Μαρίζα Κωχ που τίμησε χθες βράδυ τη Λένα Πλάτωνος, δεν ήταν περισσότερο ακατάλληλη για ανηλίκους από τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Όσο για τις gay ερωτικές σκηνές, μάλλον δεν σοκάρουν κανέναν πλέον, όπως και δεν πρέπει άλλωστε να σοκάρουν. Δεν μπορώ βέβαια να παρακάμψω τις γνώμες και άλλων ανθρώπων, όπως μίας γυναίκας που ισχυρίστηκε φωναχτά ότι ο Παπαϊωάννου πήρε ένα τριαντάφυλλο κι αντί να εστιάσει στον ανθό του, μας έδειξε την κοπριά του. Κάποιος άλλος είπε Στην Επίδαυρο ήταν καλύτερα, τη στιγμή που μία κυρία δεν δίστασε να πει της Πλάτωνος Έκλεισα τα μάτια κι απλά αφέθηκα στη μουσική σου.
Είμαι σίγουρος πως τις περίμενε τέτοιες αντιδράσεις ο Παπαϊωάννου, που ήταν ο υπεύθυνος για το οπτικό μέρος των παραστάσεων. Και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, προσωπικά φοβόμουν ότι θα είχαμε αποχωρήσεις θεατών ή και σφυρίγματα αποδοκιμασίας στο βίντεο του τραγουδιού Θάλασσα του πρωιού με την κατάποση σπέρματος από τα πλάνα hard core gay πορνό. Τίποτα τελικά δεν έγινε! Τι κρίμα για μένα, έναν δηλωμένο θιασώτη του τζέρτζελου...
Οι όποιες ενστάσεις για το περιεχόμενο των βίντεο των Παπαϊωάννου έμειναν στα πηγαδάκια, λοιπόν, μέχρι που τα πλήθη άδειασαν την τεράστια αίθουσα. Αλλά γιατί θα έπρεπε οι μόνες αντιδράσεις του κόσμου να περιορίζονταν στα τσιμπούκια, τις αλλαξοκωλιές και τα χύσια (έτσι, για να ρίξω σκόπιμα το επίπεδο του review μου) του ενός και μοναδικού βίντεο και να μη μιλάμε τώρα για τα συγκλονιστικά πλάνα της βιομηχανικής φαγάνας που σκάβει το βυθό, προξενώντας την αναμονή του θεατή για την ανέλκυση του νεκρού σώματος του ναύτη (Δέησις);
Ή γιατί να μην πω ότι η σκέψη του Παπαϊωάννου να δει την Πόλη του Καβάφη από ψηλά, από το φτερό ενός αεροπλάνου μέχρι την άφιξη του στον αεροδιάδρομο, ήταν ένα μικρό εικαστικό αριστούργημα; Στο μεταξύ, εγώ συνεχίζω το αγαπημένο μου σπορ, την ανάρτηση δηλαδή φωτογραφιών ιστορικής αξίας. Με διέλυσες, με ξανάφτιαξες κομμάτι- κομμάτι και ξανά με διέλυσες ήταν τα λόγια της Μαρίζας Κωχ στη Λένα Πλάτωνος για ότι είχε την ευκαιρία να δει και να ακούσει προηγουμένως.
Βασίλισσα του Σαβά χαρακτήρισε η Μαρίζα τη Λένα και αποχώρησε, αφού πρώτα εξέφρασε την επιθυμία με το που γυρίσει σπίτι να πιάσει ξανά τα ποιήματα του Καβάφη. Αχ, αυτό το αχόρταγο βλέμμα σου...την πήρε κάπου το μάτι μου να λέει και του Παπαϊωάννου που βρισκόταν στην κονσόλα του ήχου.
Ο Γιάννης Παλαμίδας, ο ερμηνευτής του έργου, αποκαμωμένος από το στρες εβδομάδων, για να μην πω μηνών, ξαποσταίνει στον ώμο της συνθέτριας του. Οφείλω να πω ότι ιδιαίτερα επιτυχημένη ήταν και η σκηνοθετική άποψη του Παπαϊωάννου να τον βάλει να τραγουδήσει σε βήμα πολιτικού! Μη μπορώντας, λοιπόν, ο Παλαμίδας να μετακινηθεί από τη θέση του και, εάν ήταν εφικτό, να κατεβεί από τη σκηνή μέσα στον κόσμο, αρκέστηκε σε απολαυστικές θεατρικότατες κινήσεις των χεριών του, κυρίως στο Περιμένοντας τους βαρβάρους, που θύμισαν πραγματικά κάποιον φανατισμένο εκπρόσωπο του Κοινοβουλίου! Μπροστά μας είχαμε έναν Συγκλητικό καταγγελτικό, ειρωνικό, δαιμονικό, μα πάνω απ' όλα έναν απίστευτα ευέλικτο τραγουδιστή- φαινόμενο!

Να και η Μάρθα Φριντζήλα που είχε χαθεί από την παρέα, λόγω των δικών της μουσικοθεατρικών υποχρεώσεων, και που ορθώς θεώρησε σωστό να περάσει από το Παλλάς.

Με τη φωνή της Φριντζήλα υπάρχουν ηχογραφημένα, ζωντανά, αρκετά τραγούδια της Πλάτωνος από το Ηρώδειο το 2008 και από το Κύτταρο την επόμενη χρονιά. Οι δυο τους εδώ σε αγαπησιάρικο ενσταντανέ!

Τις πρώτες δύο παραστάσεις του έργου ΚΚ στο Παλλάς παρακολούθησαν επίσης ο Γιώργος Χρονάς, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Άγγελος Μέντης, οι Verbal Delirium, αλλά και πολλοί φίλοι bloggers, όπως ο greekgaylolita, ο pisoglendis από τη Θεσσαλονίκη, η Despina και ο Βάνος. Απόψε είναι οι επόμενες δύο προγραμματισμένες, ενώ αύριο, Κυριακή, δρομολογήθηκε μόνο μία έκτακτη παράσταση για τις 21.00 το βράδυ.