ΣΤΟ ΩΝΑΣΕΙΟ Ο ΜΠΑΪΡΑΚΤΑΡΗΣ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΚΑΙ ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ ΣΤΟ ΠΙΤΣ-ΦΥΤΙΛΙ!

Παρ' ότι απ' το πρωί έχω χαπακωθεί γερά για να τη βγάλω και το μόνο που θέλω αυτή τη στιγμή είναι να οριζοντιωθώ σ' ένα κρεβάτι, οφείλω να ενημερώσω ότι ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΚΑΛΑ και μάλιστα μέσα σε 45 μόνο λεπτά! Δηλαδή, δύο ώρες διήρκησε η διαδικασία της νάρκωσης και τρία τέταρτα της ώρας το χειρουργείο. Τελικά δεν έγινε τριπλό, αλλά μονό μπάι-πας. Όπως μου εξήγησαν, οι αρτηρίες γύρω απ' την καρδιά ήταν σκέτη πέτρα, ασβεστωμένες από τη χοληστερίνη και τον διαβήτη πολλών χρόνων. Η δεξιά όμως αρτηρία, η βασική, αυτή που αιματώνει την καρδιά, ήταν μια χαρά κι έτσι μπόρεσε να ενωθεί ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων με το μόσχευμα που πήραν απ' τα δύο πόδια της μητέρας μου. Δηλαδή πάλι θα υπολειτουργεί η καρδιά; ρώτησα. Όχι, ήταν η απάντηση, πολλοί άνθρωποι άπαξ και λειτουργεί καλά η αρτηρία που φτιάξαμε στη μάνα σου ζουν χωρίς κανένα καρδιακό πρόβλημα. Γλιτώνει ες αεί τον κίνδυνο για εμφράγματα, ανακοπές και τέτοια; ξαναρώτησα. Ξεχάστε από δω και πέρα, μου είπαν, στηθάγχες, πόνους στο στήθος, εμφράγματα κλπ. Η καρδιά της γυναίκας θα αιματώνεται μια χαρά και θά 'ναι λειτουργικότατη. Βέβαια, λόγω του χρόνιου διαβήτη, οι αρτηρίες που πάρθηκαν απ' τα πόδια της δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση. Χαρακτηριστικά μού είπε ο doctor Μπαϊρακτάρης ότι δεν είναι σαν τις δικές μου και τις δικές σου, αλλά έχουν μια βιωσιμότητα τουλάχιστον 10- 15 χρόνων. Όταν είπα αργότερα στη βοηθό του, τη Σούπερ Κατερίνα, ότι θα ήταν καλό να έπαιρναν αρτηρία απ' το δικό μου πόδι, με συμβούλευσαν να κρατήσω τις αρτηρίες μου, διότι η μάνα μου είναι ήδη 75 ετών, οπότε αν φύγει στα 90 της πάλι ευχαριστημένοι να είμαστε! Πρόσθεσαν, όμως, ότι γυναίκα σε πολύ χειρότερη διαβητική κατάσταση απ' τη μάνα μου, με αρτηρίες- κουρελόπανα, εγχειρίστηκε τριπλό μπάι-πας στα 62 της και σήμερα ζει και βασιλεύει, ούσα 89 ετών! Ξέσπασα σε κλάματα χαράς στην αγκαλιά του γιατρού, του έσφιξα τα χέρια και πιο πίσω η Μαρίζα με μια τσάντα μοίραζε CDs σε γιατρούς, νοσηλευτές και γραμματείς. Επίσης, κατά τα λεγόμενα του Μπαϊρακτάρη, ο καρδιακός μυς της μάνας μου είναι πολύ γερός και κατά τη διάρκεια της συντομότατης επέμβασης, η καρδιά της αιματωνόταν απόλυτα φυσιολογικά και χτυπούσε με κανονικούς παλμούς. Από εμάς βγήκε μια χαρά, είπε στο τέλος, τώρα τα υπόλοιπα είναι δουλειά των αναισθησιολόγων. Αυτή την ώρα η μανούλα μου κοιμάται διασωληνωμένη στην εντατική. Δεν άντεξα να μπω να τη δω, αλλά φίλος που πήγε, με ενημέρωσε πως δείχνει καλά στο πλαίσιο της νάρκωσης και μάλιστα, όπως του είπαν οι αναισθησιολόγοι, της χορηγήθηκε μόνο ένας τύπος φαρμάκου και όχι πέντε- έξι, απ' αυτά που συνήθως δίνουν στους ηλικιωμένους εγχειρισμένους. Το χοντρό αγγούρι το φάγαμε, εγώ θα ηρεμήσω μόνο όταν τη δω στο δωμάτιο πλέον του Ωνασείου σε πλήρη διαύγεια! Ευχαριστώ ξανά όλο τον κόσμο και σύντομα θα κάνω post με το χρονικό του δράματος που, ως φαίνεται, έληξε ανώδυνα, αναίμακτα και κυρίως γρήγορα! Να μου ζήσεις, Μπαϊρακτάρη, τσακάλι μου, που συναρμολογείς καρδιές λες κι είναι αμορτισέρ! Αυτά δεν είναι χέρια, τιρμπουσόν είναι!
κκκ
* για τη χαριτωμενιά του πράγματος, ας πω και ότι ακριβώς- μα, ακριβώς- τη στιγμή που μου εξηγούσε ο γιατρός τα της καλής έκβασης της εγχείρησης, χτύπησε το κινητό μου. Ήταν από το Κανάλι 1 του Πειραιά. Κύριε Μποσκοΐτη, μου είπαν, μπορείτε να περάσετε να πάρετε έναν μισθό. Πληρώνεστε ξανά από σήμερα! Χάρηκα πολύ, αν όμως μου είχαν τηλεφωνήσει μισή ώρα νωρίτερα, μπορεί και να τους είχα διαολοστείλει τους ανθρώπους. Ευτυχώς, την άκουσα καλά με το πεντάρι xanax κι ήμουν γενικώς νηφάλιος!