24-hours-post

Κανείς εδώ δεν τραγουδά, κανένας δε χορεύει...με τους στίχους αυτούς του Τάκη Σιμώτα από την Εκδίκηση της γυφτιάς, χιλιάδες Θεσσαλονικείς είπαν το τελευταίο αντίο στον σημαντικό Νίκο Παπάζογλου, την ψυχή της πόλης τους. Ο ερμηνευτής Παντελής Θεοχαρίδης που παρευρέθηκε στην κηδεία μού μίλησε για τον Άγιο Θεράποντα, έναν σχετικά πολύ μεγάλο ναό, γεμάτο από τόσο κόσμο ώστε η πρόσβαση για αρκετούς στάθηκε αδύνατη. Μποτιλιάρισμα δημιουργήθηκε από τα αυτοκίνητα πέριξ της εκκλησίας. Παρ' όλο που η ταφή έγινε στα Κοιμητήρια της Θεσσαλονίκης, αρκετά χιλιόμετρα μακρυά απ' τον ναό και το κέντρο της πόλης, η προσέλευση του κόσμου δεν μειώθηκε καθόλου. Μεταξύ των συναδέλφων του Νίκου Παπάζογλου, που άφησαν ένα λουλούδι ή έραναν με λίγο χώμα την τελευταία του κατοικία, ήταν ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η Ελένη Ράντου, ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Γιώργος Καζαντζής, ο Αργύρης Μπακιρτζής, η Γλυκερία, ο Πασχάλης, ο Γιάννης Μήτσης, ο Ευγένιος Δερμιτάσογλου, ο Πασχάλης Τερζής, η Μαριώ, ο Μιχάλης Σιγανίδης, ο Μπάμπης Παπαδόπουλος, η Μελίνα Ασλανίδου, ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης και ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Παναγιώτης Ψωμιάδης - ο τελευταίος βέβαια δεν ανήκει επ' ουδενί στους...συνάδελφους του τραγουδοποιού και ερμηνευτή. Στεφάνια έστειλαν ο Υπουργός Πολιτισμού Παύλος Γερουλάνος, η Χάρις Αλεξίου, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Λάκης Λαζόπουλος, η ΠΑΕ ΠΑΟΚ, η Ελληνική Ραδιοφωνία, η Ένωση Τραγουδιστών. Συγκινητική ήταν και η παρουσία πολλών νέων παιδιών που έσπευσαν να αποχαιρετίσουν τον Παπάζογλου, φορώντας κόκκινο φουλάρι στο λαιμό, αν και προσωπικά βρίσκω ακόμη πιο συγκινητική την πρόταση του συμπαθούς δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη να δοθεί το όνομα του αδικοχαμένου καλλιτέχνη στο Δημοτικό Ωδείο ή στο Πολιτιστικό Κέντρο της Τούμπας. Όπως μου είπε χαρακτηριστικά ο Θεοχαρίδης, ο Παπάζις ήταν πραγματική σχολή για όλους εμάς τους νεότερους με την έννοια του σχολείου, της εκπαίδευσης. Αν δεν υπήρχε αυτός, πολλοί τραγουδιστές τώρα πιθανώς να είχαν λοξοδρομήσει και να γίνονταν σκυλάδες, υπηρέτες των νυχτερινών μαγαζιών και της ΄κονόμας, στερημένοι από ποίηση και ήθος... Την ώρα που γινόταν η κηδεία του Παπάζογλου, εγώ βρισκόμουν στην οικία της Μελίνας Σιδηροπούλου, της αδερφής του Παύλου, η οποία μου παραχωρούσε μία μαραθώνια συνέντευξη για το αφιέρωμα της Οδού Πανός. Νομίζω είναι η πρώτη φορά, 21 χρόνια μετά τον θάνατο του Παύλου Σιδηρόπουλου, που ένας από τους πιο δικούς του ανθρώπους εκφράζεται τόσο ανοιχτά γι' αυτόν: για τη σχέση του με τους γονείς, την υπερβολική αγάπη για τη μητέρα του, την κυρία Τζένη, την Kathy- για την οποία γράφτηκε το Στην Κ. - και τη Γιόλα, τις συγγραφικές ανησυχίες του, τα ποιήματα και τα κείμενα που άφησε, τη συνεργασία του με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τη θλιβερή εμπλοκή του με την ηρωίνη, τις τελευταίες στιγμές μέχρι τη μεταφορά του στο νοσοκομείο. Σημαντική ήταν και η μαρτυρία της Μαρίας Σκόκου, κόρης της Μελίνας και ανιψιάς του Παύλου Σιδηρόπουλου. Όταν η κουβέντα πήγε στο κομμάτι Μίκη Μάους από το άλμπουμ Zorba the Freak, η Μαρία θυμήθηκε τον θείο της που ήταν αρνητικός αναφορικά με τη διδασκαλία των τραγουδιών του Θεοδωράκη στις σχολικές χορωδίες. Τι θέλουν και φορτώνουν τα παιδάκια με τέτοια βαρύγδουπα πράγματα αντί να τα αποφορτίζουν...υποστήριζε ο Έλληνας rocker, ο οποίος- σημειωτέον- είχε ήδη ηχογραφήσει με τη φωνή του το Κάποτε θά 'ρθουν, ένα πολύ ωραίο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, για τον κινηματογραφικό Ασυμβίβαστο του Ανδρέα Θωμόπουλο. Ακόμη λίγες ώρες πιο πίσω, χθες βράδυ για την ακρίβεια, ο Παύλος Συνοδινός είχε την τιμητική του στον Σταυρό του Νότου. Στην παρουσίαση του πρώτου δίσκου του νέου τραγουδοποιού και κιθαρίστα, το μαγαζί ήταν γεμάτο, γεγονός που με χαροποίησε, εφόσον ομολογώ ότι πλέον με στενοχωρεί αφάνταστα να πηγαίνω σε live νέων και ταλαντούχων παιδιών και να βλέπω το πολύ τριάντα άτομα από κάτω.

Δεν ξέρω αν ήταν οι συμμετοχές του Γιάννη Χαρούλη, στου οποίου τη μπάντα ούτως ή άλλως ο Συνοδινός εργάζεται ως κιθαρίστας, ή της Νατάσσας Μποφίλιου, που έφεραν κόσμο στην εκδήλωση ενός άγνωστου ακόμη καλλιτέχνη, εμένα πάντως αυτό που είδα και άκουσα μού άρεσε πολύ. Μια πολύ δεμένη μπάντα με δουλεμένο ήχο και φανερές επιρροές από τη brit pop σκηνή. Με αποψάτες διασκευές σε κομμάτια που δεν ακούγονται πλέον συχνά, όπως το In the death car με τον Iggy Pop από το σάουντρακ του Arizona Dream.

Αλλά και με τα τραγούδια του ίδιου του Συνοδινού, σαν το Όλα ψέμα, που τραγούδησαν ντουέτο με τον Χαρούλη και ξεχώρισα ακόμη μια φορά για τους δυνατούς στίχους του. Να πω εδώ ότι χθες πρωτοείδα επί σκηνής τον Χαρούλη και συγκριτικά με το μέγεθος της επιτυχίας που έχει σημειώσει τα τελευταία χρόνια, μου φάνηκε εξαιρετικά απλός και με μια χιουμοριστική παρεΐστικη διάθεση. Εκτός από το Όλα ψέμα, ο Κρητικός ερμηνευτής τραγούδησε και το Φεγγάρι, σύνθεση που τού 'χε χαρίσει η Δανάη Παναγιωτοπούλου για τον Χειμωνανθό του.

Η συναυλία άνοιξε με τη Γωνιά που θα βρεθούμε, ακολουθώντας τη ροή του cd δηλαδή, αν και στη συνέχεια παρεμβλήθηκαν μερικές πρωτότυπες, όπως λέω πιο πάνω, διασκευές. Ειλικρινά απορώ πως δεν έχει γίνει ακόμη σουξέ το κομμάτι Πες μου! Μήπως έχει γίνει και δεν το γνωρίζω; Άμα δεν ακούς ραδιόφωνο...

Η Νατάσσα Μποφίλιου, που συμμετέχει επίσης στις Μικρές ελπίδες του Συνοδινού μαζί με τον Χαρούλη, προτού τραγουδήσει μίλησε για το πόσο περήφανη αισθάνεται που έχει δίπλα της τόσο αξιόλογους μουσικούς σαν τον Παύλο (πρώτον, τον Συνοδινό και όχι τον Σιδηρόπουλο, μη μπερδευτείτε απ' το προηγούμενο θέμα του post/ δεύτερον, ο Συνοδινός ήταν μέχρι πρότινος κιθαρίστας στη μπάντα της Μποφίλιου)!

Κι όταν η Νατάσσα άνοιξε το στοματάκι της με jazzy βοκαλισμούς, συνοδεία ηλεκτρικής κιθάρας, ο Σταυρός του Νότου αίφνης έγινε american bar, γοητευτικό, ατμοσφαιρικό, δίχως ίχνος decadence, η οποία decadence δε χρειαζόταν κιόλας. Εύγε Παύλο Συνοδινέ, τούτος ο νέος θα πάει μπροστά, να μου το θυμηθείτε! Δυστυχώς παρακολούθησα μόνο το πρώτο μέρος του live γιατί έπρεπε να την κάνω, πρόλαβα όμως ν' ανταλλάξω και δυο λόγια με τον Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη και τη Μαρία Παπαγεωργίου, που επίσης βρέθηκαν εκεί. Αυτά συνέβησαν χθες βράδυ τέτοια ώρα κι αν θέλετε να δείτε και το σημερινό...πρόγραμμα, απλά πιάστε το post πάλι απ' την αρχή.