σήμερα-το-μεσημέρι-στον-ιανό-η-παρουσίαση-του-flaneur-γιώργη-χριστοδούλου

Με τον Γιώργη Χριστοδούλου γνωριστήκαμε το 2003, μέσω του Βασίλη Γισδάκη, αν θυμάμαι καλά, αφού οι δυο τους είχαν συνεργαστεί στο παρελθόν. Είχαμε κάνει μάλιστα τότε και μια συνέντευξη στο περιοδικό ΗΧΟΣ για το cd πού 'χε βγάλει με τίτλο Δες το κι αλλιώς, στο οποίο ο ποιοτικός καλλιτέχνης τόλμησε να καταπιαστεί με τον Νίκο Καρβέλα, τον Φοίβο και τον Μιχάλη Ρακιντζή. Κι όταν λέμε ποιοτικός, το εννοούμε: ερμηνείες σε τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι και της Ελένης Καραΐνδρου για το θέατρο, συναυλιακές συνεργασίες με την Αρλέτα και τον Νότη Μαυρουδή, δισκογραφία με τον Σταύρο Παπασταύρου, τη Νένα Βενετσάνου, τον Άρη Δαβαράκη κ.α. Επίσης, συμμετοχές ως ηθοποιός σε θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές, αλλά και συνθέσεις μουσικής και τραγούδια για το θέατρο και τη δισκογραφία. Μακρύς και ατελείωτος ο κατάλογος των ωραίων πραγμάτων πού 'χει κάνει ο Γιώργης εδώ και μία 15ετία περίπου. Εμένα, λοιπόν, εκείνο το cd, το Δες το κι αλλιώς, μού 'χε αρέσει πολύ και παρά το θάψιμο πού 'χε πέσει από το μουσικοδημ/φικό σινάφι, ήμουν ο μόνος, μαζί με κάνα δυο ακόμη συναδέλφους, πού 'χαν γράψει καλά πράγματα. Γιατί ο Γιώργης δεν είχε πρόθεση να σατιρίσει ή να χλευάσει τον Καρβέλα και τους λοιπούς δημιουργούς του ιδίου ύφους, αλλά να κάνει ένα κλικ στην εφηβική ηλικία του με όλα τα ακούσματα που αυτή κουβαλούσε. Επιπλέον, είχα θυμώσει και λίγο που τον έβριζαν επειδή έκανε το Νυχτολούλουδο του Φοίβου και της Βανδή ν' ακούγεται σαν jazzy lounge κομμάτι των 50s, ενώ για τη Γαλάνη που τό 'χε τραγουδήσει ως απλή μπαλάντα κανείς δεν είχε μιλήσει...Εδώ μπαίνει το ερώτημα: Μήπως τελικά το Νυχτολούλουδο της Βανδή, όπως και το Φωτιά στα σαββατόβραδα της Δημητρίου, είναι σπουδαία τραγούδια; Προσωπικά, αδυνατώ να συναινέσω, αφού είναι ολότελα έξω απ' τον κόσμο μου ή πιθανώς να μη φτάνει ως εκεί το χιούμορ μου. Δε θα συμφωνούσα σε καμία περίπτωση, λόγου χάριν, με τον Κραουνάκη πού 'χε δηλώσει Η Άντζελα είναι θεά ή ότι ξυπνάει κάθε πρωί με το Που ειν' ο Βάγκνερ, που ειν' ο Πουτσίνι απ' το Je t' aime της Πάνια. Σιχαίνομαι την παντός είδους νομιμοποίηση της βλακείας και αγραμματοσύνης και αντιμάχομαι σθεναρά οτιδήποτε λειτουργεί βλαβερά, περιθωριοποιώντας τους νέους και άγνωστους σοβαρούς καλλιτέχνες. Αρκετά όμως με το παρελθόν και το τι πιστεύω εγώ ή μάλλον να προσθέσω και κάτι ακόμη: ο Γιώργης είναι ο μοναδικός- το τονίζω αυτό- από τους μουσικούς της γενιάς του που έχει τόσο σφαιρικές γνώσεις από την ελληνική και ξένη μουσική σκηνή (όχι απαραιτήτως την pop). Στη δισκοθήκη του θα βρεις ολόκληρο τον κατάλογο του Σείριου, ακόμη και ελληνικά punk συγκροτήματα του ΄80 μαζί με δίσκους των Belle & Sebastian, του Perry Blake, της Ute Lember, του Σαββόπουλου, της Πλάτωνος κλπ.Επιστρέφουμε τώρα στον Γιώργη του 2011 με τον Flaneur, τον καλύτερο προσωπικό του δίσκο, ίσως καλύτερο και από το πολυσυλλεκτικό Η αγάπη είναι ένα πορτοκάλι του 1999. Για το ισπανόφωνο περιεχόμενο του cd, ο καλλιτέχνης μας είχε προετοιμάσει από την προηγούμενη δουλειά του, το Μην αλλάξεις ποτέ, στο οποίο τραγουδούσε ντουέτο με τον Χιλιανό τροβαδούρο Patricio Anabalon το El licor de la sed, μακράν το ωραιότερο κομμάτι εκείνου του δίσκου. Παραδόξως, ακούγοντας το Flaneur, αν και δεν μιλάω ισπανικά, νιώθω ότι καταλαβαίνω απόλυτα το νόημα των τραγουδιών. Γιατί ο Γιώργης δεν ερμηνεύει ως Έλληνας που θέλει να βαφτιστεί με το στανιό Ισπανός, αλλά σαν ένας καλλιτέχνης, λάτρης πάνω απ' όλα, της ισπανικής κουλτούρας- Έλληνας πάντα! Ο Περιπατητής Flaneur είναι ο ίδιος ο Γιώργης πού 'χει γυρίσει άπειρες φορές τα σοκάκια της Βαρκελώνης, τα καφέ και τις πλατείες της, θεωρώντας χρέος του να μοιραστεί όλη αυτή την ομορφιά και με το κοινό του. Στα κομμάτια του Flaneur συναντάμε τα καλοκαιρινά Αναφιώτικα της Πλάκας, τα Ηλύσια Πεδία του Παρισιού, την περίφημη Joaquin Costa της Βαρκελώνης και το φθινοπωρινό λιμάνι του Μπουένος Άιρες. Αίσθηση μου είναι πως ο Γιώργης μ' αυτό το άλμπουμ έκανε πάνω απ' όλα το κέφι του, γυρίζοντας προκλητικά την πλάτη στις καριερίστικες επιδιώξεις- τις, λογικά, θεμιτές για κάθε καλλιτέχνη του διαμετρήματος του που κάνει στρατιωτικά σχεδόν, σεμνά και ταπεινά και κυρίως καλόγουστα, τη δουλειά του. Κλασικές κιθάρες, κουαρτέτα εγχόρδων που στροβιλίζονται νωχελικά σε ρυθμό 3/4, πνευστά, hammond και παιδικά όργανα συστήνουν ένα αισθαντικό ατμοσφαιρικό κλίμα, πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της εγχώριας pop σκηνής- αν πρέπει να χαρακτηριστεί pop και ο Flaneur- που συνήθως μαϊμουδίζει κακότεχνα και συνεπώς ανέραστα οτιδήποτε προοδευτικό έρχεται απ' έξω. Ο ήχος του Flaneur είναι φυσικός 100%, αρνούμενος να πλαστικοποιηθεί ή έστω ν' ακολουθήσει τη μόδα της σύγχρονης ελληνικής δισκογραφίας. Ο Μάνος Χατζιδάκις που αγαπούσε τον Piazzolla, τον Satie, τους Beatles, τον Boris Vian και τα τρομερά παιδιά του γαλλικού chanson των 60s, είμαι σίγουρος πόσο θα ξεχώριζε κι αυτόν τον εξαιρετικό δίσκο του Γιώργη Χριστοδούλου. Ο δημιουργός, τέλος, ειδικά με την οργανική σύνθεση Carrer Joaquin Costa, φανερώνει και τη μεγάλη πρόοδο πού 'χει σημειώσει ως συνθέτης- τραγουδοποιός. Μεταξύ των συντελεστών του διεθνούς Flaneur βλέπουμε τα ονόματα του Jordi Maranges από τη Βαρκελώνη, του Alberto Mate από τη Μαδρίτη, της Marthelene Gabon από τη Μασσαλία, της Joanna Swan από την Αγγλία, του Marc Melia Sobrevias από τη Μαγιόρκα και των δικών μας Γιώργου Κοντραφούρη, Ηρακλή Βαβάτσικα, Βασίλη Βασιλάτου, Ανδρέα Πολυζωγόπουλου και Κατερίνας Κυρμιζή. Το mastering έγινε στα Abbey Road Studios του Λονδίνου από τον Peter Mew. * Το cd Flaneur του Γιώργη Χριστοδούλου παρουσιάζεται σήμερα στον Ιανό της Σταδίου, στις 12.30 το μεσημέρι. Θα μιλήσουν ο Γιώργος Χρονάς (ποιητής- εκδότης- δ/ντής της Βιβλιοθήκης της Ελευθεροτυπίας), ο Μάρκος Φράγκος (δημ/φος) και ο Θάνος Φουργιώτης (ραδιοφωνικός παραγωγός- στιχουργός- δ/ντής της εταιρείας Ankh Records, που ανέλαβε την ελληνική διανομή του). Μέσω οθόνης, θα μιλήσει επίσης ο Alberto Mate από τη Μαδρίτη, ενώ θα χαιρετίσει ο Μορφωτικός Ακόλουθος της Πρεσβείας της Αργεντινής, Martin Laforje.

κκκ ** οι photos του post είναι του Ignacio Casas.

κκκ *** το post αυτό φτιάχτηκε από σημειώσεις που είχα κρατήσει για το δικό μου κείμενο στη σημερινή εκδήλωση- γιορτή του Γιώργη. Δυστυχώς, όμως, δε θα μπορέσω να παραστώ, αφού ένας ευχάριστος λόγος με θέλει να αναχωρώ για το εξωτερικό την ίδια ώρα. Του ζητάω από ΄δω, λοιπόν, να με συγχωρέσει και του εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία.