R.I.P. ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΡΟΥ (1954 - 2011)

Ακόμη μία απώλεια έρχεται να προστεθεί στο δρεπανηφόρο άρμα του έτους που διανύουμε και που γέμισε θλίψη, νομίζω όχι μόνο εμένα, που γνωριζόμουν προσωπικά με τον εκλιπόντα, αλλά και σύσσωμο τον κινηματογραφικό κόσμο της χώρας. Την άσχημη είδηση την είχα μάθει από φίλους πριν μερικές μέρες στην κηδεία του Τάσου Ζωγράφου: Ο Γιάννης Λάμπρου βρίσκεται στο νοσοκομείο με καρκίνο στο τελευταίο στάδιο. Πάγωσα! Αδύνατον να πιστέψεις πως ένας παραγωγικός και νέος άνθρωπος πρόκειται να φύγει στο κρεβάτι του πόνου και του μαρτυρίου. Εξακολουθώ να νιώθω παγωμένος σήμερα που πληροφορήθηκα το φευγιό του. Με τον Γιάννη Λάμπρου επί σειρά ετών ήμασταν οι δύο υπεύθυνοι των συλλεκτικών CDs που εξέδιδε η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Θυμάμαι μία φορά το χρόνο, κάθε Νοέμβριο, τον Γιάννη να με παραλαμβάνει από το κτίριο της Τοσίτσα με το αυτοκίνητο του και να πηγαίνουμε παρέα στο στούντιο της Fabelsound. Να πίνουμε καφέ και να μιλάμε για τα μελλοντικά μας σχέδια, καθ' ότι κι οι δύο κολλημένοι με το ντοκιμαντέρ. Οι ταινίες εξ άλλου του Γιάννη, από το 1988 που έκανε την πρώτη φεστιβαλική του εξόρμηση μέχρι και το τόσο πρόωρο τέλος του, διακρίνονταν τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Ενδεικτικά αναφέρω το ντοκιμαντέρ Αϊμάν του 1992 πού 'χε αποσπάσει βραβείο στο διεθνές οικολογικό φεστιβάλ του Zlatibor και το, επίσης ντοκιμαντέρ, Ιδρωμένα αλώνια του ΄95 με το βραβείο καλλιτεχνικής και τεχνικής αρτιότητας της ΕΤΕΚΤ. Με τον Γιάννη μάς ένωνε και η μεγάλη κοινή φιλία με τον ποιητή Αντρέα Παγουλάτο. Ήταν εκείνος που οικειοθελώς ανέλαβε να οπτικοποιήσει το, μελοποιημένο από τον Ηλία Βαμβακούση, Πέραμα του Παγουλάτου. Είθε οι δυο τους να συναντηθούν τώρα εκεί πάνω και να συνεχίσουν την εξω-γήινη και τόσο δημιουργική παρέα τους...Γειά σου, ρε Γιαννάκο, θα σε θυμάμαι πάντα τσαμπουκαλεμένο και ήπιο, αρνητή των κρατικών επιχορηγήσεων στην Τέχνη που με συνέπεια υπηρέτησες, αμετανόητο ροκά με το μαύρο δερμάτινο μπουφάν σου, σαν το ξαδέρφι του James Dean, χιουμορίστα, ντόμπρο και σταράτο. Καλή αντάμωση και με σένα, φίλε!

* Είναι δυνατόν να μην έχει βρεθεί ακόμα το φάρμακο γι' αυτή τη γαμημένη αρρώστια που θερίζει; Είναι δυνατόν;