Ο mhulot μου ζήτησε να γράψω δυο λόγια στη μνήμη του Νίκου Παπάζογλου. Αντί αφιερώματος λοιπόν στο δικό μου blog, εδώ (http://www.iefimerida.gr/news/2839/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%BF) μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο μου, όπως δημοσιεύθηκε αυτούσιο στην ιστοσελίδα iefimerida. Ευχαριστώ τον mhulot, ευχαριστώ και τον Κωστή Δήμου που ανέσυρε την άνωθεν φωτογραφία από το αρχείο του, στην οποία ο Νίκος Παπάζογλου μέσα στο Αγροτικόν ηχογραφεί τον Διονύση Σαββόπουλο στο Βρέχει στην εθνική οδό από την Εκδίκηση της γυφτιάς του 1978.
9 σχόλια:
εξαιρετικό το κείμενό σου φίλε
να' σαι καλά
kala exeis poly plaka
a. giati otan den exeis sxolia enas anonimos apo mixanis sxoliastis su dinei epenous kai afto to xoyme parei prefa kai gelama
b. ma emetiko stratiotiko? sa kati synaspismena pou de dulepsan pote sti zoi tous kai fovountai to strato ton mpampoula
c. oreo keimeno de leo na leme kai tis alithies
Ανώνυμος...
σ' ευχαριστώ, αλλά ας αφήνετε κάθε φορά κι ένα nickname, έστω όνομα, γιατί υπάρχουν κι οι παρακάτω κομπλεξάρες (ανώνυμοι, επίσης, βεβαίως)
Ανώνυμος...
εσύ κι αν έχεις πλάκα.
πόσο λυσσάς που δε σε δημοσιεύω τόσο καιρό και δεν το βάζεις κάτω;
άντε, σήμερα έχεις την τιμητική σου, μια και θα απαντήσω στα τρία θέματα που βάζεις:
α. όπως έχω ξαναπεί, εδώ μέσα δημοσιεύω μόνο ότι μου γουστάρει. Τι να κάνουμε, το κείμενο είναι καλό- όπως παραδέχεσαι κι εσύ, παρ' όλη την ξινίλα σου- επομένως, γιατί να μην γράφει ο κόσμος επαίνους;
β. οικοδομή μπορεί να μην έχω δουλέψει ποτέ μου, ηλίθιο πλάσμα, αλλά την πνευματική εργασία πού 'χω ρίξει εγώ, εσύ ούτε στον ύπνο σου. Και τα "συνασπισμένα", αν θες να μάθεις, όπως και πολύς άλλος κόσμος, αντιπαθούν το στρατό ιδεολογικά και ψυχολογικά, όχι σωματικά.
γ. σ' άρεσε το κείμενο, ε; κάτσε γράψε κι εσύ κάτι δικό σου της προκοπής- στα ελληνικά, έτσι;- και μην πρήζεις τ' αρχίδια του κόσμου στα blogs, πρωί-πρωί κιόλας...
Για φαντάσου, ο Παπάζογλου ήταν στους Olympians και είχε και ροκ παρελθόν! Δεν του το' χα.
Αλλά πάλι γιατί όχι? Τελικά δεν αποφεύγουμε τις σκέψεις κλισέ.
Bosko, συγνώμη που ανακατεύομαι κιόλας, αλλά γιατί δεν αντιμετωπίζεις την κατάσταση με χιούμορ? Τι θα κάνουν κι αυτά τα άτακτα παιδιά αν δεν γράψουν και καμμια βλακεία? Εσύ υπεράνω.
Mary Ka...
τα άτακτα παιδιά δε θέλουν "υπεράνω" αντιμετώπιση, αλλά ένα σκατόξυλο για να στρώσουν. Ποιος θα τους το δώσει όμως...εγώ δεν έχω χρόνο. Απλά δημοσιεύω επιλεκτικά.
understood?
Μπράβο, Αντώνη! Σπουδαίο κείμενο! Αντάξιο της εντελώς ξεχωριστής καλλιτεχνικής πορείας του Νικόλα, που ζει στις καρδιές μας! Κρατά στα χέρια του τον παντοτινό... Αύγουστο του Παραδείσου!
Λυπάμαι, μόνο, ειλικρινά, που ο ανώνυμος συνοδοιπόρος μας διάλεξε τόσο ακατάλληλη περίσταση, για να χύσει το φαρμάκι του... Αυτή η στάση του νομίζω, πως, αν μη τι άλλο, δεν περιποιεί καμμία τιμή ούτε στον ίδιο, αλλά ούτε και στη μνήμη του Νικόλα... Επίσης, του υπενθυμίζω ή, αν δεν το γνωρίζει, του επισημαίνω, πέραν άλλων, και ότι η άρνηση εκπλήρωσης ένοπλης ή γενικά στρατιωτικής υπηρεσίας για λόγους τεκμηριωμένης αντίρρησης συνείδησης είναι κατοχυρωμένο στο Σύνταγμά μας -και ρητά μετά την αναθεώρηση του 2001- ανθρώπινο δικαίωμα...
Σάκης
Σάκης...
εσένα θα σε προσλάβω για δικηγόρο, σ' το υπογράφω, μόνο που επειδή δεν παίζει φράγκο, αντί να σε πληρώνω, θα σου γράφω ντοκουμέντα του Χατζιδάκι! Συμφωνία;
άσε που κι εσύ δεν έχεις blog κι έτσι όπως γράφεις σκέτο "Σάκης" θα νομίζουν όλα τα μαλακιστήρια πως είσαι...εγώ
Μα, κι ελόγου μου, Αντώνη, μόνο τέτοια πληρωμή θα δεχόμουν! Όσο για το άλλο, ο καθένας δικαιούται να ζει με τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες του!
Δημοσίευση σχολίου