Είναι η τρίτη απώλεια ανθρώπου, που συμμετείχε στο ντοκιμαντέρ μου, Οδύσσειες Σωμάτων- Μπαλάντα για τον Νίκο Κούνδουρο, μέσα σε μία διετία. Μετά τον ποιητή Αντρέα Παγουλάτο και τον συγγραφέα Ιάκωβο Καμπανέλλη, ο σκηνογράφος Τάσος Ζωγράφος έφυγε σήμερα από τη ζωή στις 5 το πρωί, στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου της Καρδίτσας, όπου νοσηλευόταν. 
Επιστήθιος φίλος του Νίκου Κούνδουρου (γνωρίστηκαν στη Μακρόνησο), ο Ζωγράφος είχε επιμεληθεί τα σκηνικά του Δράκου. Προηγουμένως, είχε μαθητεύσει κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη. Ξεκίνησε δουλεύοντας για το Ελεύθερο Θέατρο, μια και υπήρξε κομμένος από το Εθνικό της εποχής, λόγω των πολιτικών φρονημάτων του. 
Στο ενεργητικό του είχε 200 ταινίες, 150 θεατρικές παραστάσεις, άλλες 70 τηλεοπτικές σειρές, ενώ για την εργασία του τιμήθηκε με πέντε βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Τελευταία, είχε αναπτύξει και συγγραφική δραστηριότητα. 
Πολύ με λύπησε ο θάνατος του Ζωγράφου και φαντάζομαι πώς θα είναι τώρα η συνεργάτιδα μου, Μιράντα Θεοδωρίδου, η οποία διατέλεσε βοηθός του και τον λάτρευε. Τον θυμάμαι στο γύρισμα για τον Κούνδουρο, πόσο ορεξάτος είχε έρθει, εξαιρετικά νεανικός για την ηλικία του και για τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε. Φορούσε τιράντες με μικρά σαξόφωνα πάνω τους, ως λάτρης της jazz που ήταν, τις οποίες και έβγαλε όταν έφτασε η ώρα της λήψης. Ωραίος άνθρωπος, μεγάλος καλλιτέχνης, μια ολόκληρη ιστορία από μόνος του! Ο Τάσος Ζωγράφος είχε γεννηθεί το 1926 στη Λιβαδειά. Έφυγε στα 85 του. Η πολιτική κηδεία του θα γίνει μεθαύριο, Τετάρτη, στον Πολυχώρο Εργαστηρίων Τέχνης του δήμου Αγίας Παρασκευής (πρώην στρατόπεδο Σπυρούδη). Θα ακολουθήσει αποτέφρωση του. Κατόπιν τελευταίας επιθυμίας του, η τέφρα του θα σκορπιστεί στο αγαπημένο του Πήλειο.κκκ
* οι φωτογραφίες του post είναι του bosko και του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου.
2 σχόλια:
Καλήμέρα καλό μου...μα...τι έγινε βρέ Μποσκάκι???...πωωωωωπωωωωωωπωωω!ε, δε το πιστέυω!πιά μα καλά ό-λοι αυτοί που μήλισαν στο ντοκυμανταίρ στου (στις Όδύσσειες σωμάτων'εννοώ)φέυγουν ένας-ένας???μα τι χάλι είναι αυτό καλό μου? με αυτό το θανατικό από πέρσυ πιά?...βέβαια ντάξει ήταν μεγάλος ο άνθρωπος αλλά όσο μεγάλος και αν είναι κάποιος ακόμη και 100χρονών,να είναι πιστέυω πονάει πολύ το κενό που αφήνει πίσω του,και κυρίως όταν είναι σπουδαίος άνθρωπος των γραμμάτων και των τεχνών..επειδή όταν φέυγου τέτοιοι άνθρωποι,γινόμαστε πολύ πιό φτωχοί από πρίν και χάνουμε πολλά σε ομορφιά και σε ψυχή κυρίως,που τόσο μας λείπουν σήμερα και που σπάνια τα βρίσκουμε σε ανθρώπους..λυπάμαι για τον κύριο Ζωγράφο...καλό του ταξίδι και σε αυτόν...
Αθανασία...
δε λες τίποτα, Αθανασία μου, περονόσπορος έπεσε κανονικά. Το αποκορύφωμα του black humour, πάντως, ήταν προ 5ετίας, όταν ο Κούνδουρος είδε για πρώτη φορά το "Ζωντανοί στο Κύτταρο-Σκηνές Ροκ" και μου είπε ότι η αξία της ταινίας έγκειται στην καταγραφή ανθρώπων, οι οποίοι δεν θα είναι εν ζωή μεσ' στην επόμενη 10ετία! Το έλεγε αυτό ένας ογδοντάρης τότε για ανθρώπους είκοσι και δέκα χρόνια νεότερους του!
ναι, ήταν μεγάλος ο Ζωγράφος -πλήρης ημερών, που λέμε- αλλά αν τον γνώριζες θα έβλεπες πόσο ζωή είχε ακόμη μέσα του. Και γι' αυτό θλίβομαι περισσότερο αυτές τις στιγμές.
Δημοσίευση σχολίου