για-τον-άκη-πάνου-που-έφυγε-στις-7-απριλίου-του-2000

Μοναδική περίπτωση στα χρονικά του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, ο Άκης Πάνου γεννήθηκε στην προπολεμική Καλλιθέα και πέθανε στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο των Αθηνών, 7 Απριλίου του 2000, σε ηλικία 67 ετών. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 όλοι οι Έλληνες τραγουδούσαν τις συνθέσεις αυτού του ψηλού, αδύνατου, βλοσυρού σύγχρονου Απόλλωνα μέσα από τις φωνές της Γιώτας Λύδια, του Στέλιου Καζαντζίδη, του Στράτου Διονυσίου, της Βίκυς Μοσχολιού, του Μανώλη Μητσιά. Θυμάμαι μια φορά που έπαιξα τον Τρελό του στο ραδιόφωνο, δένοντας το με το Power in the darkness των Tom Robinson Band. Καμία διαφορά αισθητική. Άλλος ήχος, ίδιο περιεχόμενο, ίδιο νόημα και ας τα βρίσκουν μερικοί γραφικά όλα αυτά. Ο Άκης Πάνου απεχθανόταν τη συνθηματολογία στην τέχνη που ασκούσε, εξ ου μάλλον και τα βρήκαν με τον Μάνο Χατζιδάκι. Ελάτε, αλλά μην καθήσετε πολύ- είχε πει ο Χατζιδάκις στον Γιώργο Χρονά, τον υπεύθυνο για τη συνάντηση τους. Τελικά, έμειναν δύο ώρες να συνομιλούν περί ζώντων και τεθνεώτων, δικαίων και αδίκων. Ο Άκης Πάνου απασχόλησε τα ΜΜΕ ως ανώμαλη ψυχή, όπως έγραψε κάποτε και ο Διονύσης Σαββόπουλος για τον Νίκο Κοεμτζή. Το κίνητρο, λέγεται, που όπλισε το χέρι του κι έστειλε στον τάφο τον Σωτήρη Γιαλαμά, δεσμό της κόρης του, ήταν η παθολογική ζήλεια του, το νοσηρό ερωτικό ένστικτο του για το ίδιο του το παιδί. Λίγο αργότερα, όταν η υπόθεση είχε ξεχαστεί και ο μαέστρος μαρτυρούσε σιδηροδέσμιος, χτυπημένος κι από τον καρκίνο, ξαναέγινε τηλεοπτικό θέμα. Αυτή τη φορά από τις κουτσομπολίστικες εκπομπές. Ο Μπουγάς, ο Πλανητάρχης του Κιτς, που είχε συλληφθεί για μαστρωπία, γνωρίστηκε στη φυλακή με τον Άκη Πάνου, ο οποίος του είχε τάξει πως θα του έδινε νέα ανέκδοτα τραγούδια του. Έπεσαν όλοι τότε να κατασπαράξουν τον μιαρό Μπουγά που τόλμησε έστω και να πιάσει στο στόμα του τον Ιερό Άκη Πάνου: θυμάμαι αγανακτισμένες δηλώσεις από τη Γαλάνη, τον Νταλάρα... Παραδόξως τότε ήμουν ο μόνος που ένιωσε την ανάγκη να υπερασπίσει τον Μπουγά, εφόσον πολύ μεγαλύτερη σχέση θα μπορούσε να έχει πλέον ένας δολοφόνος με έναν μαστρωπό παρά με καλοβαλμένους ποιοτικούς τραγουδιστάδες. Τι κι αν η Γαλάνη τραγούδησε θεϊκά σε δεύτερη εκτέλεση τη λαϊκή μπαλάντα του, Η πιο μεγάλη ώρα; Τι κι αν ο Νταλάρας ηχογράφησε ολόκληρο άλμπουμ μαζί του, το Θέλω να τα πω; Η ζωή του Άκη Πάνου, Η Ζωή του Όλη, είχε χωριστεί στα δύο, προ και μετά της εγκληματικής του πράξης. Εξακολούθησε όμως να παραμένει σοφός, φιλάσθενος από τα ένστικτα του, διονυσιακός λαϊκός μύστης, άριστος χειρωνακτικός και εικαστικός καλλιτέχνης, ακραίος πανηδονιστής, ιδιαίτερη προσωπικότητα μιας βαρυάς αύρας, αιώνιος φίλος του Στέλιου Καζαντζίδη, του Μανώλη Ρασούλη, του Στέλιου Βαμβακάρη και του Μάνου Χατζιδάκι. Στο επισυναπτόμενο οπτικοακουστικό ντοκουμέντο που μου έστειλε ο Κωστής Δήμου και που προέρχεται από την τηλεοπτική εκπομπή Τρεις στον αέρα της δεκαετίας του 1980, ο Άκης Πάνου και ο Μανώλης Ρασούλης μιλάνε για τη φιλία και την τέχνη τους. Ένας φόρος τιμής στον μεγάλο λαϊκό δημιουργό που έφυγε σαν σήμερα πριν από 11 χρόνια.