λόγω-της-ημέρας-και-των-συνθηκών-post

Ρωτάω χθες τον φίλτατο εκφωνητή ειδήσεων Στο Κόκκινο 105,5 γιατί το δελτίο διήρκησε μόλις ένα λεπτό. Πόσο θες να διαρκεί; μου απάντησε. Τι να λέμε; Το Θείο Δράμα φτάνει στην κορύφωση του; Να μας πάρουν με τις λεμονόκουπες; Σωστά, να ξέρουμε και που απευθυνόμαστε! Σαν την Κερκυραία 77χρονη κυρία Βάσω, που τηλεφώνησε αμέσως μετά το Πάσχα στο ψυχιατρείο των Κόρε.Ύδρο. να μας ευχαριστήσει γι' αυτή την όαση λόγου και μουσικής, που της θύμισε παλιό καλό ραδιόφωνο. Δεν ξέρω αν η κυρία Βάσω, αριστερή από τα γεννοφάσκια της- όπως δήλωσε, έπιασε το χατζιδακικό έντεχνο, το πλατωνικό pop και το α λα Reo Speedwagon συναίσθημα του εν λόγω καταπληκτικού τραγουδιού του συγκροτήματος από τα μέρη της, εμένα πάντως με συγκίνησε πιο πολύ όταν μού 'πε ότι χειρουργήθηκε προ τεσσάρων μηνών στο Ωνάσειο και ως εκ τούτου πιθανώς να βρισκόταν σε διπλανό δωμάτιο από τη μητέρα μου. Η Μαρία Λαγγουρέλη, πάλι, επιστράτευσε το χιούμορ της: Τι έγινε, όλα τα ΚΑΠΗ του ΣΥΡΙΖΑ μας ακούν; Κι έτσι, κάθε πένθιμη επίπλαστη διάθεση πήγε στο βρόντο, ευτυχώς μόνο μεταξύ των τριών παρουσιαστών της έκτακτης εκπομπής και του ηχολήπτη μας, κυρίου Παναγιώτη Χούντα, ο οποίος επίσης προέβλεψε ότι δεν θα βρούμε τίποτα ανοιχτό να ντερλικώσουμε μετά...Κι όμως! Χρωστάγαμε ένα τραπέζωμα στη μνήμη του Παγουλάτου, εφόσον πάντα μαζί του καταλήγαμε σε κάποιο ταβερνείο του Ψυρρή με γεμιστά θράψαλα και μυδοπίλαφα στο τραπέζι και παραδίπλα τις ποιητικές συλλογές και τα CDs! Έτσι συνέβη και χθες, απουσία βέβαια της maira del mar, λόγω ανοιξιάτικης γρίπης, που πολύ μας έλειψε κι αυτή (η maira, όχι η γρίπη)...Τελικά, η χρόνο με το χρόνο απομάκρυνση μου από το εθιμοτυπικό του Πάσχα πιθανώς να οφείλεται στο ότι δεν μου αρέσει να με βγάζουν από την καθημερινότητα μου, να μου επιβάλλεται ο θρήνος από τα πάντα γύρω μου. Άντε, δυο- τρεις μέρες ακόμη, και να μπούμε πάλι στη σειρά μας. Που να το φανταζόμουν, ωστόσο, ότι για μένα η συγκεκριμένη ύψιστη γιορτή της χριστιανοσύνης θα ταυτιζόταν με τους...Πυξ Λαξ! Όλη η Μεγάλη Εβδομάδα πέρασε ακούγοντας και ξανακούγοντας τη δισκογραφία του πιο επιτυχημένου ελληνικού συγκροτήματος. Όχι ότι μ' έπιασε στα ξαφνικά πυξλαξίτιδα, απλά από την ερχόμενη Κυριακή θα αρχίσουν να δίνονται τα άπαντα των Πυξ Λαξ με την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ. Σύνολο: 16 CDs, από το ντεμπούτο άλμπουμ του 1990 μέχρι το Τέλος Live στο Λυκαβηττό του 2004. Σε μένα, λοιπόν, και τη Μαριάνθη Πελεβάνη ανατέθηκε από το ΕΘΝΟΣ η συγγραφή ενός 24σέλιδου συλλεκτικού ένθετου που θα διανεμηθεί την άλλη εβδομάδα με το πρώτο cd των Πυξ Λαξ. Οι αρμοδιότητες που μοιραστήκαμε με τη Μαριάνθη είχαν ως εξής: εκείνη θα έγραφε ένα άρθρο για το συγκρότημα ως κοινωνιολογικό πλέον φαινόμενο, ακόμη ένα για τα σπουδαιότερα live που έδωσαν μέσα στη 15ετία δράσης τους και ένα πορτραίτο του μακαρίτη Μάνου Ξυδούς. Σε μένα έλαχε η κριτική αποτίμηση της δισκογραφίας τους και δύο μεγάλες συνεντεύξεις-πορτραίτα του Φίλιππου Πλιάτσικα και του Μπάμπη Στόκα. Μαζέψαμε ακόμη δηλώσεις από όλα τα μέλη της μπάντας, αλλά και καλλιτεχνών-συνεργατών τους (Γ. Νταλάρα, Λ. Μαχαιρίτσα, Μ. Πασχαλίδη κ.α.) Τώρα που παραδώσαμε το υλικό και πιθανώς το έντυπο να βρίσκεται στο στήσιμο του, μπορώ να ανακοινώσω το νέο. Ευκαιρία να πω σ' αυτό το σημείο ότι οι Πυξ Λαξ με κυνηγούσαν από παλιά. Όχι οι ίδιοι, βέβαια. Εννοώ πως είχε προταθεί πριν δυο-τρία χρόνια στη Ναταλί της Ελευθεροτυπίας να γράψει ένα βιβλίο για την πορεία του συγκροτήματος κι εκείνη, λόγω άλλων υποχρεώσεων μάλλον, πρότεινε εμένα στη θέση της. Εγώ πάλι έτρεχα με τα δικά μου, οπότε τ' αφήσαμε και, απ' όσο ξέρω, δεν κυκλοφόρησε κάποιο σχετικό βιβλίο. Σήμερα, πάντως, δεδομένης της κρίσης και της αφραγκίας, η δουλειά αυτή μού έκατσε λουκούμι- που λένε- επομένως ευχαριστώ τη Μαριάνθη που τη μοιραστήκαμε, όπως και τους Πυξ Λαξ για την άψογη συνεργασία μας τις τελευταίες μέρες!

Στο Κ της σημερινής Κυριακάτικης Καθημερινής δημοσιεύθηκε και η ανταπόκριση μου από τη συναυλία του Roger Waters στο Ζάγκρεμπ. Με ένα κλικ πάνω στη photo μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο (ελπίζω δηλαδή).

Το ίδιο και στη photo από την εφημερίδα Η Εποχή, που κυκλοφόρησε από σήμερα κι αυτή, και στην οποία δημοσιεύθηκε το αποχαιρετιστήριο κείμενο μου για τον Νίκο Παπάζογλου, που πρώτος δημοσίευσε ο mhulot στον ιστότοπο iefimerida πριν μία εβδομάδα. Καλή Ανάσταση και καλά κρασιά σε όλους!