κρήτη ΙΙ

Έγινε χθες βράδυ το αφιέρωμα στον Στέλιο Καζαντζίδη και η σημαντικότερη παρατήρηση που έχω να κάνω είναι ότι πρώτη φορά είδα το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ μου για τον τραγουδιστή σε μεγάλη οθόνη και μπορώ να πω ότι μού άρεσε. Ο δε Μπαλαχούτης δίπλα μου σχολίαζε μεσ' στον ενθουσιασμό Μποσκοΐτη, καταγράψαμε την ιστορία κι εγώ που αδυνατούσα να συμμεριστώ όλον αυτόν ακριβώς τον ενθουσιασμό του τόσο καιρό, σχεδόν αναθεώρησα εξ ολοκλήρου. Δεν ξέρω, μάλλον φταίει το γεγονός πως αυτή τη δουλειά δεν την έχω χαρεί, αν σκεφτεί κανείς πως ο παραγωγός Σάκκαρης μού χρωστάει εδώ και δυόμισι χρόνια σχεδόν οχτώ χιλιάδες ευρώ, ενώ ταυτόχρονα έχει μοσχοπουλήσει το προϊόν που του καταθέσαμε, τον κόπο μου δηλαδή για νά 'μαι ακριβής, σε διάφορα περιοδικά ως προσφορά. Και να ήταν μόνο πνευματικός ο κόπος, πάει στο διάολο. Δεν ξεχνάω που όλο το καλοκαίρι του 2008 το πέρασα σ' ένα στούντιο μαζί με τον μοντέρ μου, του οποίου σημειωτέον η παραγωγός εταιρεία χρωστάει επίσης πεντέμισι χιλιάδες ευρώ, μόνο και μόνο για να προλάβει ο κύριος φιλάνθρωπος producer να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του με το έντυπο που έκλεισε το deal για πώληση του προϊόντος. Και τον σκηνοθέτη και τον μοντέρ, πότε θα τους πληρώσουμε; Ποτέ, εννοείται, σιγά τώρα μη χολοσκάσουμε οι καπιτάλες για τα φρικιά που λιμοκτονούν! Εμείς να εκμεταλλευτούμε το ταλέντο τους, την ψωνάρα τους και την ανάγκη τους θέλαμε, από κει και πέρα μαζεύουμε όλο το χαρτί και τους περιφρονούμε κιόλας, όπως πραγματικά τους αρμόζει - λένε πάντα οι στυγνοί καπιτάλες! Επειδή πολύ συγχύστηκα, όμως, ας ξαναπάω στα του χθεσινού καζαντζιδικού αφιερώματος. Στην κουβέντα που ακολούθησε με το κοινό της προβολής - γύρω στα 80 άτομα - ήμασταν οι δυο μας σαν τον λόρδο και τον αλήτη, δηλαδή ο Μπαλαχούτης ξυρισμένος, φρεσκαρισμένος και κοστουμαρισμένος και ο Μποσκοΐτης αξύριστος με βερμούδα, πέδιλα και το αγαπημένο του t-shirt που έγραφε God is pregnant, αγορασμένο από συναυλία των Raining Pleasure στο Κύτταρο της οδού Ηπείρου! Το κοινό δεν τσακίστηκε κιόλας να κάνει ερωτήσεις στους δύο συντελεστές του ντοκιμαντέρ, οπότε ήταν επιβεβλημένη η αποχώρηση τους από την...αρένα και ο ερχομός της τοπικής λαϊκής ορχήστρας που ερμήνευσε τραγούδια των Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Λοΐζου, Άκη Πάνου, Χρήστου Νικολόπουλου και λοιπών δημιουργών ανάλογου ύφους. Μέχρι που ήρθε ο Μπάμπης Γκολές και δεν έφευγε με τίποτα, ασχέτως αν ο κόσμος μέχρι τα μεσάνυχτα είχε αποχωρήσει και στα καθίσματα του αμφιθεάτρου κάθονταν μόνο ο Μπαλαχούτης με δύο φίλους και παραπέρα μία μερακλωμένη κυρία που όλη την ώρα χτυπούσε παλαμάκια άνευ λόγου στην ουσία! Θα πει κι άλλο ο συμπαθής αοιδός; αναρωτιόμουν με το στομάχι μου νά 'χει ανέβει ήδη στην πλάτη από την πείνα και υπό το φόβο να μη βρούμε τίποτα για φαγητό, αφού η ώρα είχε πάει δύο το πρωί. Απτόητος, όμως, ο Γκολές! Το Πίνω και μεθώ διαδεχόταν το Μού 'φαγες όλα τα δαχτυλίδια, οι εναπομείναντες θεατές το γύρισαν στις ρακές κι εγώ με τα νεύρα μου τζατζίκι ζητούσα απ' τη σερβιτόρα του καφενέ του χωριού έναν τάκο για να κατευνάσω το στομάχι μου. Αφού το ξέρω, δεν τό 'χω το λαϊκό ξεφάντωμα, τι να κάνουμε τώρα; Ίσα-ίσα που κοιτούσα το φεγγάρι να κρέμεται πάνω από τον βράχο με το λευκό ξωκκλήσι των Μαχαιρών και σκεφτόμουν πόσο αταίριαστο σκηνικό ήταν με τη μπουζουκλερί πού 'χε στηθεί. Ευτυχώς που ο Μπαλαχούτης, μονίμως ενθουσιώδης με ότι τον φτιάχνει, σαν μικρό παιδί, και όπως ενδεχομένως να αντιδρώ κι εγώ με πράγματα που αγαπώ και με εκφράζουν, φρόντιζε να μου εξηγεί το απώτερο στιχουργικό νόημα κάποιων απ' τα τραγούδια που έπαιζε η ορχήστρα. Αυτή την ώρα ο Μπαλαχούτης συν γυναιξί και τέκνοις γνωρίζουν τις ομορφιές των Χανίων και ίσως να κάνουν το μπάνιο τους ως φυσιολογικοί άνθρωποι. Εμένα, αντιθέτως, κατόπιν δικής μου επιθυμίας, με άφησαν στο κέντρο της πόλης να περπατήσω, να μπω σε κάνα μαγαζί και φυσικά να βρω internet, η έλλειψη του οποίου με αποδιοργανώνει και σε όποιον μου λέει ότι κάτι τέτοιο δεν είναι σωστό εν μέσω θερινών διακοπών του λέω όλο νεύρα να κοιτάει τη δουλειά του και όχι το πώς γουστάρει ο καθένας να σκοτώνει την ώρα του, ειδικά εν μέσω θερινών διακοπών. Φωτογραφίες δεν έχει σήμερα, αφού ξέχασα το καλώδιο της μηχανής στον Βάμο. Ίσως προσθέσω αύριο, ειδάλλως θα επανέλθω με καινούργιο post.