στη-σύρο

Δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τις παραλίες και το κολύμπι, πολύ δε περισσότερο το ξεροψήσιμο κάτω απ' τον ήλιο. Έχω παιδικά τραύματα από τη θάλασσα ή μάλλον από κινήσεις αδέξιες και ανόητες κοντινών μου ανθρώπων που πηγαίναμε μαζί στη θάλασσα. Μέχρι τα οχτώ μου χρόνια - λένε - χαιρόμουν τόσο πολύ το μπάνιο που έβγαζα τα ρούχα μου μεσ' στο αμάξι, προτού δηλαδή φτάσουμε στην ακτή. Ώσπου κάποιος βλαξ, αρκετά μεγαλύτερος μου, μου έκανε τη λεγόμενη πατητή, βυθίστηκα και ήπια τόσο νερό, που με βγάλανε έξω και μου έκαναν τεχνητές αναπνοές για να συνέλθω. Έκτοτε, τη φοβήθηκα τη θάλασσα και μέχρι πριν λίγα χρόνια αρνιόμουν να μπω μέσα. Το ίδιο και με τα καράβια...Το καλοκαίρι του 2006, γυρνώντας απ' το φεστιβάλ της Σύμης, κούναγε τόσο πολύ το σαπιοκάραβο που απ' το φόβο μου σταμάταγα από νησί σε νησί με αποτέλεσμα να δώσω ένα σωρό λεφτά σε ξενοδοχεία και ναύλα μέχρι επιτέλους να φτάσω στον Πειραιά. Καλά ήταν, παρ' όλα αυτά, αφού γνώρισα την Πάτμο, τη Λέρο και ένα σωρό ωραία νησιά, στα οποία δύσκολα θα πήγαινα εάν δεν συνέτρεχε λόγος. Σήμερα η θαλασσοφοβία αυτή μού φαίνεται τουλάχιστον αστεία, ασχέτως αν χρειάστηκαν αρκετές επισκέψεις στον ψυχίατρο για να το συνειδητοποιήσω. Θα ευχόμουν να συνέβαινε το ίδιο και με τα αεροπλάνα, διότι δυστυχώς σ' αυτά χαπακώνομαι ακόμη στα όρια του overdose για να ταξιδέψω. Απορώ καμιά φορά πως τραβήχτηκα στην Κίνα το 2009, τριάντα ώρες πτήση πήγαινε - έλα, αλλά και το πως...επέζησα, αφού χτύπησα ένα κοκτέιλ ηρεμιστικών πάνω από τη Σιβηρία και ξύπνησα στο Πεκίνο μανδαρίνος! Ο φόβος μου, λοιπόν, για τη θάλασσα μετατράπηκε σε αντιπάθεια, ενώ ενδέχεται η αντιπάθεια αυτή να πηγάζει κι από μία αντιδραστική αντιμετώπιση εκ μέρους μου τού τι σημαίνει παραλία, μπάνια και γενικώς καλοκαιρινές διακοπές για τον πολύ κόσμο. Και δε μπορώ εδώ να μη θυμηθώ το καλοκαίρι του 1994 που νοικιάσαμε ένα παπάκι μ' ένα φίλο, γυρίσαμε όλη την Ίο και τη Σαντορίνη, σε συνθήκες ακραίου λετσοτουρισμού, και δεν μπήκαμε ούτε κατά διάνοια στη θάλασσα. Καλή φάση, λέγαμε και γελάγαμε για χρόνια, πήγαμε σε δύο νησιά και δεν κάναμε ούτε ένα μπάνιο! Για όλα αυτά δεν ξέρω αν θα μπω πάλι στη θάλασσα απ' αύριο που αναχωρώ για τη Σύρο με τον λόλεκ και τη μπάντα του εν όψει της συναυλίας του φίλου τραγουδοποιού στην Ερμούπολη. Τη γουστάρω πολύ τη Σύρο, έχω ξαναπάει για πολύ λίγο, αλλά είναι ένα πανέμορφο νησί, ταυτισμένο μέσα μου με τους Βαμβακάρηδες και τελευταία με τον συνθέτη Νίκο Κυπουργό, δηλαδή με φίλους καλούς και εξίσου καλούς συζητητές. Αυτή την ώρα μάλιστα ο Κυπουργός παρακολουθεί τη συναυλία - αφιέρωμα στον, επίσης Συριανό, στιχουργό Μάνο Ελευθερίου, ενώ απ' ότι μου είπε θα έρθει αύριο βράδυ και στο live του λόλεκ. Άντε να φύγουμε για Σύρο, να συμπεριλάβω και άλλον λόλεκ live στο αρχείο μου - ένα αρχείο προς ντοκιμαντεροποίηση -, να συναντήσω αγαπημένα πρόσωπα και να νιώσω κι εγώ κομματάκι όπως νιώθουν όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι τέτοιες μέρες.