2011-bosko-greatest-hits

Το 2011 φεύγει σε λίγες ώρες, επομένως είναι ότι πρέπει για να σταχυολογήσω τώρα τα προσωπικά μου...greatest hits, δηλαδή τις καλύτερες στιγμές που έζησα και τις δραστηριότητες που έκανα καθ' όλη τη διάρκεια του!

Στο Νο 1 βρίσκεται φυσικά το ντοκιμαντέρ μου για την ηθοποιό και ποιήτρια Κατερίνα Γώγου. Δεν είμαι σίγουρος αν θα προχωρούσα στην υλοποίηση του σε περίπτωση που όλα πήγαιναν καλά με το ΕΚΚ και τους άλλους κρατικούς οικονομικούς - ενισχυτικούς παράγοντες. Θέλω να πω ότι κανονικά θα έγραφα το σενάριο, θα το κατέθετα σε κάποιον απ' αυτούς τους μηχανισμούς και μετά θα περίμενα την έγκριση ή την απόρριψη του. Τώρα που κανείς δεν έχει να περιμένει τίποτα από πουθενά, το πράγμα προχώρησε πιο γρήγορα, αβίαστα και, παραδόξως, ομόψυχα! Ευχαριστώ τον συνεργάτη μου, Δημήτρη Θεοδωρόπουλο, για εκείνη τη μέρα που συναντηθήκαμε τυχαία στο κέντρο και με ταρακούνησε: Τι κάνεις; μού'χε πει, είναι δυνατόν εσύ να μη σκέφτεσαι καινούργιο project; Το project αυτό, λοιπόν, ήταν το πορτραίτο της Γώγου που σχεδίαζα από το 2006. Σε λίγες εβδομάδες κλείστηκε το συνεργείο, αναζήτησα τους κατάλληλους ανθρώπους - συνδετικούς κρίκους με τη μακαρίτισσα, έστησα τις δραματοποιημένες σκηνές με την αγαπημένη Λουκία Μιχαλοπούλου και ακόμη δεν έχουμε τελειώσει! Ένα πολύ ευχάριστο νέο που μεταφέρω εδώ τώρα για πρώτη φορά είναι ότι πριν από ένα μήνα περίπου είχα μία κρούση από την ΕΡΤ για υποβολή του σεναριακού σχεδιάσματος του ντοκιμαντέρ και πιθανή χρηματοδότηση του! Ευχαριστώ όλους τους φίλους που στάθηκαν δίπλα μου στην πραγμάτωση της καινούργιας ταινίας μου, τον σκηνοθέτη Γιώργο Κορδέλλα - άνθρωπο κλειδί στη ζωή της Γώγου, για τη βοήθεια του, όπως και τον συνθέτη Βαγγέλη Φάμπα για την πρόταση συμπαραγωγής με την εταιρεία του, Massive Prod. Μου έκαναν πολύ καλό, από ψυχολογικής άποψης κυρίως, όλα τα στάδια κατασκευής αυτού του ντοκιμαντέρ και νομίζω πως πάντα θα ανατρέχω στην όλη φάση με χαμόγελα νοσταλγίας και συγκίνησης! Επιφυλάσσομαι για την πρεμιέρα του μέσα στη χρονιά που έρχεται και εύχομαι νά'ναι καλοτάξιδο! Διαβάστε εδώ εν τω μεταξύ δύο σχετικά άρθρα που δημοσιεύθηκαν ήδη: http://www.epohi.gr/portal/politismos/music/10795-%CE%9C%CE%9F%CE%A5%CE%A3%CE%99%CE%9A%CE%95%CE%A3-%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A4%CE%91%CE%A3%CE%95%CE%99%CE%A3 (από την εφημερίδα Η Εποχή) και http://www.ithacanews.gr/index.php option=com_content&task=view&id=6578&Itemid=29 (από το site www.ithacanews.gr).

Στο Νο 2 βρίσκεται η γνωριμία μου με τη θρυλική Marianne Faithfull και η μικρή συνέντευξη που μου παραχώρησε κατά τη διάρκεια της συναυλίας της στη Ρόδο, την οποία άνοιξε ο φίλος τραγουδοποιός λόλεκ! Καμιά φορά ξανακούω την κασέτα με την ηχογραφημένη συνομιλία μας και η μνήμη επιστρέφει όχι τόσο σε εκείνο το φανταστικό τριήμερο στη Ρόδο, όσο στην εφηβεία μου και στα βινύλια της, στο Sister morphine και στο As tears go by. Ευχαριστώ τον λόλεκ πάνω απ' όλους που μου πρότεινε να κινηματογραφήσω την εμφάνιση του πριν απ' αυτήν της Faithfull, τον διοργανωτή Δημήτρη Μίχαλο για τη φιλοξενία, την Κατερίνα, τον Κώστα, τους Δημήτρηδες και τον Θανάση για την ωραία παρέα μας!

Το Νο 3 είναι του Ζέπου, του γατούλη που γεννήθηκε στην αυλή μου τον περασμένο Ιούνιο και που όπως όλα δείχνουν κατάφερε να με κάνει...μπαμπά του! Αυτά είναι! Άλλοι έχουν παιδιά στα 37 τους, εγώ έχω γατιά, πολύ λιγότερες ευθύνες με άλλα λόγια. Κόντεψα να τον χάσω τον Ζέπο πάνω στο άνθος της ηλικίας του από αδίστακτους φονιάδες ζώων, αλλά ευτυχώς ανάρρωσε γρήγορα και επί της παρούσης απολαμβάνει χάδια και σπιτική θαλπωρή. Με τη νέα χρονιά θα πάει σούμπιτος για στείρωση, εφόσον οι γάτες - ως γνωστόν - είναι πολύοιστρα ζώα και αυτόν θέλω να τον κρατήσω, χωρίς άγχος να εξαφανιστεί μιαν ωραία πρωΐα ή να μού'ρχεται κάθε τρεις και λίγο με "κατεβασμένη" μούρη απ' τους γατοκαυγάδες!


Στο Νο 4 βρίσκεται το ταξίδι μου στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας με τη φίλη και συνάδελφο Λιάνα Μαλανδρενιώτη, προκειμένου να καλύψουμε δημοσιογραφικά τη συναυλία του Roger Waters των Pink Floyd! Παρ' όλα τα ευτράπελα που μας συνέβησαν, όπως τη θέαση...μισής συναυλίας, λόγω κακών χειρισμών της διοργανώτριας εταιρείας, το συγκεκριμένο σύντομο οδοιπορικό στα Βαλκάνια με έφτιαξε πολύ ψυχολογικά! Αναφέρομαι βέβαια στην οικονομική κρίση που ακριβώς τότε χτύπησε και τη δική μου πόρτα. Το λάτρεψα το Ζάγκρεμπ, θα ήθελα να το επισκεφτώ ξανά με την πρώτη ευκαιρία και εννοείται πως πέρασα καλά με τους καινούργιους φίλους που έκανα στο ταξίδι!

Στο Νο 5, τέλος, ανήκει η εκπομπή μου στο clipartradio που έκανε πρεμιέρα μόλις χθες βράδυ με φίλους αγαπημένους να οργιάζουν την ίδια στιγμή στο blog και στο chat room του σταθμού! Γέλασα πολύ τη νύχτα που μας πέρασε και τα στάδια προετοιμασίας και παραγωγής της νέας ιντερνετικής εκπομπής αποτέλεσαν ακόμη μία ευχάριστη διαδικασία για μένα. Κι αφού έμεινε ευχαριστημένο όλο το μεταμεσονύχτιο ακροατήριο μου έχω κάθε λόγο νά'μαι εξίσου ευχαριστημένος κι εγώ, όσο και αγχωμένος για τα καλύτερα του μέλλοντος! Στα bosko' s greatest hits του 2011 θα έβαζα ακόμη την ένταξη μου στη συντακτική ομάδα του περιοδικού fagazine που εκδίδει ο φίλος Γιώργος Τσιτιρίδης - πάλι καλά που το έντυπο σκίζει, διαφορετικά φοβάμαι ότι θ' άρχιζε να εκδίδεται ο ίδιος ο Γιώργος για να το εκδώσει...Και μπορώ να πω τώρα ότι δεδομένης της αγάπης μου προς όλες τις πληθυσμιακές μειονότητες και της αποστροφής μου στην αποστροφή των πολλών να σκοτώνουν το διαφορετικό - που έλεγε και ο Νικόλας Άσιμος -, ο Τσιτιρίδης και το fagazine μου έδωσαν πραγματικά την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά και να συνομιλήσω με σπάνια παραδείσια πουλιά, τα οποία ανέκαθεν ασκούσαν γοητεία πάνω μου, πολύ περισσότερο απ' τον Α ή Β διάσημο τραγουδιστή - καλλιτέχνη. Το 2011, ακόμη, ανήκει εν μέρει και στους πρώην διαδικτυακούς ορκισμένους εχθρούς μου, τη Λίνα Σωπιάδου και τον Κώστα Τόμπορη, που έχουμε γίνει πλέον οι καλύτεροι φίλοι και μιλάμε πέντε φορές τη μέρα στο τηλέφωνο. Όποτε δε βρισκόμαστε δηλαδή στην οικία τους, συνήθως μαζί με τον Θρασύβουλο, για να τα κάνουμε όλα πουτάνα! Ο Κώστας και η Λίνα έφτασαν ήδη στην Πορτογαλία, όπου σε λίγες μέρες θα τους παντρέψει ο Έλληνας πρέσβης μέσα στο προξενείο μας στη Λισαβόνα! Σε ότι αφορά, τώρα, τα άσχημα του 2011, ευτυχώς αυτά δεν ήταν πολλά, τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο, αν υποτεθεί πως όλοι έχουμε συνειδητοποιήσει για τα καλά το χάλι της χώρας που ζούμε: ανεργία, μιζέρια, κοινωνικός και φυλετικός ρατσισμός, απαξίωση της πολιτικής ζωής και των πολιτικών, φτώχεια, απελπισία. Ζητώ συγνώμη αν στενοχώρησα ή πλήγωσα κάποιους ανθρώπους μεσ' στο 2011, αλλά ας γίνει κατανοητό πως φίλος ουσιαστικός δε μπορείς να είσαι με όλους τους ανθρώπους, ούτε να ικανοποιείς τις ψυχολογικές ανάγκες - απαιτήσεις τους. Εύχομαι μία ευτυχισμένη καινούργια χρονιά με Υγεία, Αγάπη και λεφτά - ναι, χρειάζονται κι αυτά, έστω και ελάχιστα πλέον. Και δανειζόμενος τον τίτλο ενός post από το blog του φίλου mhulot ετοιμάζομαι να βγω σε μπαλκόνι και να φωνάξω κι εγώ: Άντε γαμήσου 2011!