R.I.P. ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ (1943 - 2011)

Είναι μια μεγάλη απώλεια για τα ελληνικά γράμματα στην εκπνοή ενός επάρατου έτους...Ο ποιητής Αργύρης Χιόνης έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, από ανακοπή καρδιάς, στα 68 του χρόνια, ανήμερα των Χριστουγέννων. Θυμάμαι ακόμη την ασκητική φιγούρα του στην κηδεία του φίλου του, του στιχουργού Ηλία Κατσούλη πριν από δύο χρόνια στο Κάτω Λουτρό Κορινθίας. Ήταν κοντοχωριανοί, άλλωστε, με τον Κατσούλη - στο βιογραφικό του ο Χιόνης σημείωνε ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια ζούσε στο Θροφαρί της ορεινής Κορινθίας, ασχολούμενος με τη γεωργία και την ποίηση. Αυτός, ένα πρώην παιδί των λουλουδιών που σπούδασε στο Άμστερνταμ ιταλική φιλολογία και από το 1967 έως το ΄92 πλανήθηκε σε χώρες της βόρειας Ευρώπης. Ο Αργύρης Χιόνης αφήνει σημαντικό έργο πίσω του, δεκαπέντε ποιητικές συλλογές, πεζογραφήματα και θεατρικά έργα. Επίσης, στίχους για τραγούδια, με γνωστότερο το σουρεαλιστικό Ωραίο καλοκαίρι του που μελοποίησαν οι Κατσιμιχαίοι το 1992 με τη συμμετοχή του ερμηνευτή Πασχάλη Αρβανιτίδη. Κάθομαι τώρα και σκέφτομαι την ιστορία που μού'χε αφηγηθεί η κοινή μας φίλη, ποιήτρια Μαρία Λαγγουρέλη, για την ατυχία που τον είχε χτυπήσει πριν αρκετά χρόνια να καεί ολοσχερώς το σπίτι του - ιστορία που τον είχε κάνει στα μάτια μου ήρωα ποιητικής θλιμμένης μπαλάντας του Leonard Cohen. Θυμάμαι ακόμη τη λατρεία που του είχε ο Βασιλικός και τα αφιερώματα του από τη ραδιοφωνική εκπομπή του στον politia FM της Πάτρας με αναγνώσεις ποιημάτων και κειμένων του Αργύρη Χιόνη. Καλό του ταξίδι...Ακολουθεί ένα υπέροχο ποίημα του από την περσινή συλλογή του Ό,τι περιγράφω με περιγράφει (εκδόσεις Γαβριηλίδης):

ΕΛΕΗΣΟΝ ΣΕ

Ένιωθες μόνος και μας έπλασες για νά'χεις

συντροφιά εις τους αιώνας των αιώνων.

Έσφαλες όμως πλάθοντας μας

καθ' εικόνα και ομοίωσίν σου,

πολλαπλασίασες τη μοναξιά σου.

Τώρα είσαι μόνος μέσα σ' ένα πλήθος μόνων.

Δεν έχει πιο μεγάλη μοναξιά.