φόλα-παρτίδα

Πολύ έχει χαλάσει η διάθεση μου με το θανατικό που έριξαν μεσ' στην ίδια μου την αυλή τα ασυνείδητα κτήνη. Αυτοί είναι κτήνη, εννοείται, γαμώ το σπίτι τους, και όχι τα αθώα γατιά που δεν ενοχλούν κανέναν στην τελική. Χθες ένα από τα αδερφάκια του Ζέπου βρέθηκε νεκρό μεσ' στη βροχή και τη λάσπη. Το πήρα στα χέρια μου, ξύλο κανονικό, κοκαλωμένο, κι αφού το θρήνησα ίδιος με μαθητή του Χριστού που κρατούσε το σώμα του δασκάλου του μετά την Αποκαθήλωση, το έβαλα σε μια σακούλα και το πέταξα στα σκουπίδια. Ένα πλάσμα που το τάιζα με τα χέρια μου εφτά μήνες τώρα κείτονταν άψυχο, πεθαμένο. Ως φαίνεται, όντας το πιο αδύναμο και καχεκτικό απ' όλα τ' άλλα, δε μπόρεσε να αντέξει στο ισχυρό ποντικοφάρμακο. Γιατί, ποντικοφάρμακο τους έριξαν, συμφώνως και με τον γιατρό που ακόμη έχει τον Ζέπο στο ιατρείο του. Τον επισκέφτηκα πάλι χθες και μου είπαν ότι σταμάτησε ο κίτρινος δύσοσμος εμετός του, αλλά εξακολουθεί να έχει αίμα στα κόπρανα. Ωστόσο, τον είδα καρδαμωμένο. Πλάνταξε στα νιαουρίσματα μόλις με μυρίστηκε. Τον έβγαλα απ' το κλουβί, τον πήρα αγκαλιά, πήγα παραμέσα στο ιατρείο και με πήραν τα ζουμιά για το αδερφάκι του που είχε δολοφονηθεί λίγες ώρες πριν. Πόσο καιρό τον έχεις και σε γνωρίζει τόσο πολύ; με ρώτησε ο γιατρός, βλέποντας το γατί ήρεμο και κουλουριασμένο πάνω μου. Το Σάββατο τελικά θα τον πάρω σπίτι, παραμονή Χριστουγέννων, εφόσον ακόμη δέχεται τροφή μόνο υποστηρικτικά. Και μετά, εμβόλια, στείρωση και καθόλου έξω, τουλάχιστον στο Παγκράτι, που φημίζεται για τις...φόλες του. Το ίδιο έκανα και με τον Ζορό, τον άλλο αδερφό του Ζέπου, που στάθηκε πιο τυχερός και το γλίτωσε το φαρμάκωμα. Βγήκα έξω, πήγα, ήρθα κι αυτός κλεισμένος μέσα με τροφή, νερό και την άμμο του. Η μόνη λύση, αφού δεν ήθελα να βρω κι άλλο πτώμα στην αυλή μου...Να βρέξει κι άλλο, πολύ, μέχρι το βράδυ, ασχέτως αν εγώ θα έχω σήμερα ακόμη ένα ημιεξωτερικό γύρισμα. Ίσως έτσι μόνο ξεπλυθεί ο τόπος απ' τα δηλητήρια κι απ' αυτή την απαίσια θανατίλα που μ' έχει ζώσει εδώ και τρεις μέρες.