ντοκιμαντέρ-κατερίνα-γώγου-γύρισμα-VI

Σήμερα ήταν το τελευταίο γύρισμα με τη Λουκία Μιχαλοπούλου ως Κατερίνα Γώγου και νομίζω πως αμφότεροι θα θυμόμαστε για πολλά χρόνια αυτή τη συνεργασία. Η ίδια μου ζήτησε αντί δώρου τη φωτογραφία αυτή με τη σημείωση Για την Κατερίνα Γώγου & την αποκατάσταση του μαύρου, Δεκέμβριος 2011. Μου αρέσει που η Λουκία είναι άνθρωπος της μνήμης, περισσότερο συναισθηματικός από εγκεφαλικός, όπως κι εγώ, πόσω μάλλον που εδώ μοιάζουμε με το απόλυτο rock couple! Το έργο - για να πάμε και στα του γυρίσματος - τό'χουμε...ξαναδεί: το ραντεβού δόθηκε πρωί-πρωί στο σπίτι του κομμωτή Χρόνη με τον ίδιο, τη Λουκία και τη μακιγιέζ Εύη Ζαφειροπούλου.

Έφτιαξαν την ηθοποιό στα γρήγορα, αφού το κολάι υπήρχε από το προηγούμενο γύρισμα, και αμέσως μετά η Εύη μάζεψε τα εργαλεία της τέχνης της, έτοιμη για τεστάρισμα ενός άλλου ηθοποιού σε μιαν άλλη ταινία που ξεκινάει αυτόν τον καιρό.

Στο εξαρχειώτικο καφέ Ginger Ale, που έχει γίνει το στέκι μας τελευταία, η Λουκία παρατηρούσε το εξώφυλλο της σπάνιας αμερικανικής έκδοσης του Τρία κλικ αριστερά της Γώγου.

Ευτυχώς που διέσωσε ο Γιώργος Κορδέλλας ένα αντίτυπο της πρώτης συλλογής της Γώγου από τις εκδόσεις Night Horn Books του Σαν Φρανσίσκο κι έτσι μπορέσαμε κι εμείς να χρησιμοποιήσουμε το εξώφυλλο στη δραματοποιημένη σκηνή του ντοκιμαντέρ.

Στο νεοκλασικό των εκδόσεων Αιγόκερως αφίχθη και ο Γιώργος Χρονάς στην ώρα του πάντα! Ελλείψει της Εύης και της Ιωάννας, μακιγιέζ χρήστηκε η παραγωγός Τζίνα Πετροπούλου, η μόνη γυναίκα άλλωστε μεταξύ των μελών του κιν/φικού συνεργείου.

Στη μαρτυρία του για τη Γώγου, ο Χρονάς αναφέρθηκε στην πρώτη γνωριμία τους στα καμαρίνια της παράστασης Φιλουμένα Μαρτουράνο με τη Νοταρά, τη Λαμπέτη και τη Λαζαρίδου. Επίσης, στην τελευταία τους, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, μεταφέροντας σε εικόνες όλη την ποιητική του διάθεση από το ύστατο χαίρε. Τη χαρακτήρισε Σπάρτακο υπό την έννοια του μαρτυρίου, μέσα από το οποίο πέρασε για να ασκήσει τη βιωματική τέχνη της. Τέλος, ο Χρονάς παρομοίασε την Κατερίνα Γώγου και τη Φλέρυ Νταντωνάκη με δύο κορίτσια που ξεκίνησαν από το ίδιο σπίτι για να χαθούν σε λαβυρίνθους επικίνδυνους, όσο και δημιουργικούς - το τελευταίο, εννοείται, εγώ του το ζήτησα, γεγονός που ανάγκασε τη Τζίνα να σχολιάσει αμέσως μετά: Εσύ, αγόρι μου, ντοκιμαντέρ για τη Φλέρυ ξανακάνεις μού φαίνεται, μόνο που τώρα θα τ' ονομάσεις "Φλέρυ-Γώγου: Βίοι παράλληλοι"! Μη ρίχνεις ιδέες, πετάχτηκε και ο οπερατέρ Θεοδωρόπουλος με αποτέλεσμα να το ρίξουμε πάλι το μεσημεριάτικο γέλιο μας!

Λίγο πριν αποχωρήσει ο Χρονάς, τα μέλη του συνεργείου τού απέδωσαν τα συγχαρητήρια τους για το Βραβείο Καβάφη, με το οποίο τιμήθηκε πρόσφατα. Η δε Λουκία έσπευσε να δηλώσει τον θαυμασμό της κι εκείνος να ανταποδώσει με αμοιβαιότητα.

Συμπρωταγωνιστής της Λουκίας στην εσωτερική δραματοποιημένη sequence ήταν ο πολυτάλαντος Γιώργος Στριφτάρης, ηθοποιός, φωτογράφος και συνεργάτης στο fagazine του Τσιτιρίδη.

Υποδύθηκε τον άνθρωπο που πρόσφερε κάποτε στην Κατερίνα Γώγου ένα αντίτυπο της συλλογής της, Τρία κλικ αριστερά, ως Three clicks left, μόνο που εκείνη δε συγκινήθηκε ιδιαιτέρως...Πρόκειται για την ιστορία που μού'χε αφηγηθεί ο Αντρέας Παγουλάτος και που είπε μεσ' στο ντοκιμαντέρ και ο αληθινός συμπρωταγωνιστής της Γώγου, ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης.

Εδώ η Τζίνα συνεχίζει να εκτελεί χρέη μακιγιέζ, πουδράροντας τον Στριφτάρη.

Κατόπιν, πριν ξεκινήσουν οι λήψεις, η Τζίνα ζήτησε μια φωτογραφία με τα μέλη του τεχνικού crew, δηλαδή τον ηχολήπτη Γιώργο Πόταγα και τον ηλεκτρολόγο Γιάννη Μαραγκουδάκη! Μεγάλη τιμή του - θα έλεγε ο Μαραγκουδάκης - που η μορφή του αιωρείται αιωνίως πλέον στη μπλογκόσφαιρα μέσω bosko και Ασμάτων & Μιασμάτων!

Τελευταίες λεπτομέρειες πριν πάμε πλάνο και συνεχές προβάρισμα του σεναριακού κειμένου.

Για πρώτη φορά Έλληνας ποιητής μεταφράζεται από τις εκδόσεις Night Horn Books, είπε ο Γιώργος - Βαλαωρίτης στη Λουκία - Γώγου, τονίζοντας στη συνέχεια πως οι κριτικές μιλούν ήδη για ποίηση εφάμιλλη του Άλεν Γκίνζμπεργκ! Το πως αντέδρασε η ποιήτρια θα το δούμε παρακάτω!

Να χαιρετίσουμε πρώτα τον Στριφτάρη που πρέπει να φύγει, καθώς τελείωσε η δική του συμμετοχή. Χρειαζόταν να μοιραστεί μια ζεστή αγκαλιά με τη Λουκία

κι εγώ μαζί τους, βέβαια, περιχαρής που όλα πήγαν ρολόι!

Το γύρισμα παρακολουθούσε και ο φίλος μας, εκδότης και σκηνοθέτης Γιάννης Σολδάτος, εδώ μαζί με τον οπερατέρ Δημήτρη Θεοδωρόπουλο. Αυτό είναι ντοκιμαντέρ, Αντώνιε - σχολίασε εύστοχα ο Σολδάτος - ούτε με Κούνδουρους να μπλέκεις, ούτε να σε κυνηγάνε μετά...Σωστός ο Γιάννης!

Ας περάσουμε τώρα έξω, στη βροχή, συνεχίζοντας την εσωτερική sequence με τη Λουκία-Γώγου να κομματιάζει το Three clicks left και να το γκρεμοτσακίζει απ' το παράθυρο!

Ούτε εμείς να είχαμε φτιάξει το ντεκόρ με τα γκράφιτι στους τοίχους του κτιρίου: Revolution και μάλιστα Queer Revolution, πορείες, διαδηλώσεις και το πιο σουρεαλιστικό Χρόνια Πολλά - Ευτυχισμένο το 1984! Μην ξεχνιόμαστε, όμως, στα Εξάρχεια βρισκόμαστε, είκοσι μέτρα απ' την πλατεία!

Πού'σαι, ρε Θρασύβουλε, με την κλακέτα σου;

Την ώρα που η Λουκία έσκιζε το βιβλίο, ουρλιάζοντας για σάπια θέματα, τόμους μουχλιασμένους, βιβλιοθήκες ύπουλες και λέξεις τσανακογλύφτες, αίσθηση μου είναι τώρα πως όλοι είχαμε ανατριχιάσει σύγκορμοι!

Γιώργο, πρόσεξε μη μπει το boom στο κάδρο, γιατί δεν έχουμε κι άλλα βιβλία να σκίσουμε, όχι τίποτ' άλλο!

Να και η πιο φανατική θαυμάστρια της Λουκίας Μιχαλοπούλου, η blogger ΧΡΙΣΤΙΝΑ, η οποία μού'χε ζητήσει μέσω email να παρακολουθήσει διακριτικά το γύρισμα. Ήρθε, έχασε τον δρόμο, αλλά τον βρήκε τελικά εύκολα, αφού την προσανατόλισαν τα οργισμένα λόγια - κραυγές της Λουκίας, που ακούγονταν μέχρι την πλατεία Εξαρχείων!

Φινάλε με Χρήστο Στέργιογλου, τον πατέρα στον Κυνόδοντα του Λάνθιμου, αλλά κι έναν από τους ερμηνευτές στους Πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Κέρκυρας του Μάνου Χατζιδάκι. Όχι, δε συμμετέχει και ο Χρήστος στο ντοκιμαντέρ για την Κατερίνα Γώγου, τον συνάντησα απλά κατά την επιστροφή της περούκας της Λουκίας στον Χρόνη και την Εύη, οι οποίοι δουλεύουν επίσης σε μια καινούργια ταινία μ' αυτόν πρωταγωνιστή! Καλή επιτυχία στα παιδιά, καλή επιτυχία και σε μένα και τους συνεργάτες μου, αν και ήδη νιώθω ότι μάλλον κάνω το καλύτερο μέχρι τώρα ντοκιμαντέρ μου. Μένει τώρα να κουλάρουμε, να εορτάσουμε την έλευση των βαρετών Χριστουγέννων και του ανούσιου νέου χρόνου - ανούσιου, μια και δε φαίνεται φως στο τούνελ για τίποτα - και, βέβαια, να αφεθούμε στο γλυκόπικρο συναίσθημα των απουσιών γύρω μας.