ντοκιμαντέρ-κατερίνα-γώγου-ένα-γύρισμα-υπεράνω-προσδοκιών

Ξύπνησα πριν μία ώρα, στις πέντε τα χαράματα, με τον ήχο της δυνατής βροχής και με τον Ζέπο πάνω στο στήθος μου ολόλευκη κουλούρα. Μόλις έπλυνα μια ντουζίνα κατσαρόλες και πιάτα από το χθεσινό φαγοπότι στο σπίτι μου, που ακολούθησε το γύρισμα, το οποίο χρωστώ να περιγράψω σε τούτο το post. Έφτιαξα μια κούπα με καφέ, έβαλα στο cd-player ένα απ' αυτά τα ωραία ψαγμένα compilations με Sibylle Baier, Eddie Vedder, Bon Iver κ.α. που μού'χει χαρίσει ο φίλος Γιάννης Παπαχρίστος και εφόσον το συνάχι έχει υποχωρήσει κι αυτό, ξεκινάω ευθύς αμέσως το review από το δυσκολότερο γύρισμα του project Κατερίνα Γώγου.

Στις 5.30 τα ξημερώματα συναντηθήκαμε στο σπίτι του κομμωτή Χρόνη Τζήμου με τη μακιγιέζ Εύη Ζαφειροπούλου, την ενδυματολόγο Γιούλα Ζωιοπούλου και φυσικά την ηθοποιό Λουκία Μιχαλοπούλου - πράγμα που σημαίνει ότι έπρεπε να μην έχω κοιμηθεί καθόλου.

Ήταν επιβεβλημένο το συγκεκριμένο ραντεβού μεσ' στ' άγρια χαράματα, εφόσον στις εφτά το πρωί θα κάναμε τα εξωτερικά πλάνα της Λουκίας - Γώγου πάνω - κάτω στην Πατησίων, Πολυτεχνείο, Μουσείο κλπ.





Δεδομένου, λοιπόν, ότι η μεταμόρφωση της Λουκίας απαιτούσε τουλάχιστον μία ώρα,

παρακολούθησα για όλο αυτό το διάστημα τον Χρόνη να της φοράει και εν συνεχεία να φροντίζει την περούκα της,

τη Γιούλα να προσπαθεί να διαλέξει αν θα της φορέσει έναν ή δύο ή κανέναν κρίκο στ' αυτιά,

και την Εύη να της...μικραίνει τα χείλη και τα φρύδια, πάντα έχοντας πορτραίτα της Γώγου δίπλα της.

Στο τέλος, η Λουκία - κατά κοινή παραδοχή - έγινε και γαμώ τα πρεζάκια, έτοιμη να πάρει τους δρόμους πέριξ των Εξαρχείων. Δυστυχώς, όμως, η πρώτη μας εξόρμηση δεν θα ήταν ανώδυνη...

Το περιμέναμε κάπου...Τα πράγματα στην περιοχή έχουν αγριέψει πολύ και οι κάμερες δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς. Όταν, λοιπόν, ολοκληρώθηκε η διαδρομή της Λουκίας από τη Στουρνάρα μέχρι την Πατησίων - την ακολουθούσαμε με την κάμερα σε βαν, η οδήγηση του οποίου από τον σκηνοθέτη Γιάννη Τριτσιμπίδα ήταν εξαιρετική, σαν κανονικό τράβελινγκ - φτάνοντας στο Μουσείο, άρχισαν τα όργανα!

Ένας τύπος - ήτο περιθωριακός απ' την άποψη της εξωτερικής του εμφάνισης - πρότεινε κωλοδάχτυλο στην ηθοποιό μας, στολίζοντας την με ένα σωρό κοσμητικά επίθετα, φωνάζοντας επίσης Όχι κάμερες και σχολιάζοντας κάτι για την Παναγία μας! Εγώ πάλι, φοβούμενος μη χτυπήσει τη Λουκία, έβγαλα το κεφάλι μου από το παράθυρο του αυτοκινήτου και ως πολιτισμένος άνθρωπος τού μίλησα στον πληθυντικό: Ηρεμήστε, κύριε, ταινία γυρίζουμε, καλλιτεχνικόν έργον! Που να συγκινηθεί το ανερμάτιστο φρικιό από ταινίες, ηθοποιούς και τα τοιαύτα - με ένα σάλτο πήδηξε στο βαν και άρχισε να κλωτσάει την πόρτα. Τι κάνεις, ρε φίλε, τρελάθηκες; άκουσα τον οπερατέρ Δημήτρη Θεοδωρόπουλο να του φωνάζει κι έπειτα με μια αστραπιαία κίνηση να γλιτώνει κυριολεκτικά την κάμερα από το μένος του τύπου! Μας πήρε ώρα να συνέλθουμε από το σοκ, αν και για όλο το υπόλοιπο γύρισμα on the road, μέχρι να μεταφερθούμε στην πλατεία Εξαρχείων, η Λουκία είχε αποκτήσει ένα υπέροχο τρομαγμένο, εκ του φυσικού της, βλέμμα!

Εν τω μεταξύ, στην πλατεία και συγκεκριμένα στο φιλόξενο καφέ Ginger Ale, που μου σύστησε ο φίλος Γιώργος Στριφτάρης, οι φίλτατοι κομπάρσοι είχαν ήδη ετοιμαστεί υπό τις οδηγίες του assistant to director, Θρασύβουλου. Ανάμεσα τους, η Λιάνα, η maira, ο Τάσος, ο Γιάννης, ο Γιώργος, ο Νικόλας και πολλοί άλλοι, που πρώτη φορά έβλεπα στη ζωή μου. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από την τελική πρόβα προτού πάμε πλάνο!

Εδώ η Λουκία σκύβει και λέει στο αυτί της Λιάνας, της πρεσβύτερης της παρέας, τους στίχους της Στέλλας Βλαχογιάννη: Δεν είμαστε παρά ο αχρησιμοποίητος πηλός στα χέρια του Θεού μια Κυριακή που είπε κι αυτός να ξεκουραστεί για λίγο...Και η πάντα ευσυγκίνητη Λιάνα με το ζόρι συγκράτησε τον λυγμό της, τον οποίο εισέπραξε η Λουκία και βοηθήθηκε κι άλλο στην ερμηνεία της, όπως μας εξομολογήθηκε μετά!

Για να φτάσουμε εκεί, όμως, έπρεπε να ξεπεραστεί πρώτα και ο σκόπελος των πρωινών καταληψιών της πλατείας. Εν ολίγοις, δεύτερος τσαμπουκάς δεν έλεγε με τον φόβο να τραυματιστεί κάποιος και με τα μηχανήματα ανασφάλιστα. Μας "καθάρισε" η φίλη Ελένη Γρηγοριάδου, κορίτσι - τζιμάνι - αλάνι, πολύ καλή και γνωστή φωτογράφος από το χώρο των εντύπων. Εκείνη πήγε στους τύπους της πλατείας, τους ζήτησε να μας αφήσουν να κάνουμε το γύρισμα και τελικά τους έψησε εύκολα!

Τους έψησε, δηλαδή, τρόπος του λέγειν, αφού την ώρα της λήψης φώναζαν ρυθμικά στη Λουκία Έλα, Τζούλια και σε μένα Σκηνοθέτα, πάρ'το αλλιώς! Δε μπορώ να πω, απ' τη μια ήθελα να ξεκαρδιστώ κι απ' την άλλη έπρεπε να κρατηθώ για να μη χαλάσει η ψυχολογία των κομπάρσων, εν προκειμένω τα ανέκφραστα πρόσωπα τους. Άσε που σκεφτόμουν ότι είναι χίλιες φορές προτιμότερος ο φρικοχαβαλές από τις βιαιοπραγίες και τι καλά που τραβάμε σε ψηφιακό βίντεο, διότι σε φιλμ θα είχα καταστραφεί με τη λήψη να σταματά κάθε τρεις και λίγο απ' τις φωνές των παρακείμενων κάφρων...

Τι να πει κι η Λουκία που προσπαθούσε να απαγγείλλει ή μάλλον να ερμηνεύσει σοβαρή ποίηση κι απ' την άλλη άκρη οι τύποι να την εξομοιώνουν με τη...Τζούλια Αλεξανδράτου.

Αυτό είναι όμως ένα ασήμαντο από τα ντεσού του γυρίσματος. Το σημαντικό είναι ότι η Λουκία μας καθήλωσε όλους πραγματικά, μεταβαλλόμενη άλλοτε σε πληγωμένο ζώο και βασανισμένη ύπαρξη και άλλοτε σε οργισμένη επαναστάτρια και φιλοσοφημένη γυναίκα!

Ειλικρινά τη θαύμασα πολύ τη Λουκία χθες - και δεν ήμουν ο μόνος! Πειράζει που τη θεωρώ σημαντικότερη ηθοποιό της γενιάς της; Μαζί θα κάνουμε εκατό παιδιά, ήθελα να της πω αμέσως μετά τη λήξη του γυρίσματος, δανειζόμενος τον στίχο του Μάνου Χατζιδάκι από τις Μπαλάντες της οδού Αθηνάς

και εννοώντας φυσικά τα επόμενα που θά'ρθουν και πρέπει νά'ρθουν, όπως ας πούμε μία fiction βιογραφία της Κατερίνας Γώγου, την οποία η ίδια μου ζήτησε!

Εδώ πάλι η Λουκία εκφράζει την ποιητική διαπίστωση των στίχων της Κατερίνας Γώγου και κατόπιν του Σπύρου Αραβανή: Α ρε σύντροφε νά'ξερες τι βαρύ φορτίο κουβαλάμε...Τα νόθα μας παιδιά θα είναι για πάντα τα ίχνη της τυχαιότητας μας. By the way, ο νεαρός που φαίνεται πιο καλά στη photo αυτή είναι ο Τάσος, ο blogger Ζαχαροπλάστης. Για να μη ρωτάει πάλι κανείς που γνώρισα τον έναν και που γνώρισα την άλλη, κι επειδή έχει πλάκα η ιστορία μας, να πω ότι τον περασμένο Φεβρουάριο, τη μέρα των γενεθλίων μου, ο Τάσος είχε αφήσει το εξής σχόλιο στο blog: Μπορώ να σου φέρω μία τούρτα; Στο κεφάλι; τού'χα απαντήσει...Τελικά, ο άνθρωπος μου εξήγησε ότι είναι όντως ζαχαροπλάστης και ότι ήθελε να μου κάνει δώρο την τούρτα των γενεθλίων μου, επειδή με "παρακολουθεί" χρόνια! Έκτοτε, γίναμε φίλοι κι όποτε βαράω καμιά υπογλυκαιμία, του τηλεφωνώ: Ρε Τασούλη, χτύπα σε παρακαλώ κάνα γαλακτομπούρεκο, κάνα κέικ, ξέρεις εσύ...

Να και ο Θρασύβουλος με την κλακέτα, την οποία δεν έχει και σε μεγάλη υπόληψη, όπως θα διαπιστώσουμε παρακάτω!

Κι εδώ, οι ευκολίες του βίντεο, να βλέπεις δηλαδή το υλικό που έχεις τραβήξει λίγα λεπτά πριν. Ούτε άλλαγμα το σασί, ούτε να τρέχεις στο εργαστήριο με τις μπομπίνες στα χέρια και βέβαια ούτε να κάνεις ακόμη και μια εβδομάδα μέχρι να δεις τον κόπο σου. Ωστόσο, αν πω τώρα ότι προτιμώ το βίντεο από το φιλμ, θα ήμουν ψεύτης...

Μόλις το γύρισμα έλαβε τέλος, η Λουκία αισθάνθηκε την ανάγκη να μιλήσει με τη Λιάνα, η οποία συγκινήθηκε πάρα πολύ από την ερμηνεία της. Είναι τόσο ωραίοι οι στίχοι αυτοί της Βλαχογιάννη και τους είπες τόσο καλά, κορίτσι μου...άκουσα να της λέει η Λιάνα!

Τώρα βγάλε με φωτογραφία, με τα ρούχα των κομπάρσων, που με βγάζεις συνέχεια με τις κλακέτες και τις βλακείες, αξίωσε ο θρασύς Θρασύβουλος! Νά'ξερες, boy, τι ιερό πράγμα είναι η κλακέτα για κάθε κινηματογραφιστή και πόσο τυχερός είσαι που την έπιασες στα χέρια σου και τη δούλεψες!

Κι ένα φιλί από τη Λουκία στον Χρόνη εν είδει ευχαριστώ για όλη τη δουλειά που έγινε. Σημειωτέον ότι ο Χρόνης, η Γιούλα και η Εύη δεν το κούνησαν ρούπι από το γύρισμα καθ' όλη τη διάρκεια του, έτοιμοι να χτενίσουν λίγο τη Λουκία, να διορθώσουν το γιακά του παλτού της ή να τονίσουν λίγο ακόμη ίσως κάποιες ρυτίδες στο πρόσωπο της.

Αμέσως μετά μεταφερθήκαμε στη Βαλτετσίου και στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Ελεύθερος Τύπος, αγαπημένο στέκι του αθηναϊκού εναλλακτικού - underground Τύπου.

Ο εκδότης Γιώργος Γαρμπής είχε πολλά να θυμηθεί για την Κατερίνα Γώγου σε πολιτικό-ακτιβιστικό, αλλά και σε προσωπικό-ανθρώπινο επίπεδο,

καθώς και για την κατάσταση με τις εκδόσεις στον αντιεξουσιαστικό χώρο τη δεκαετία του 1980 κυρίως.

Κι εδώ τι δουλειά έχει η Μαρίζα Κωχ; Τίποτα, απλά ξέροντας πως η παραγωγή είναι εκ των ενόντων μού'χε τηλεφωνήσει εδώ και αρκετές εβδομάδες: Όποτε κάνεις το γύρισμα στα Εξάρχεια, το φαΐ για όλο το συνεργείο εγώ θα το φτιάξω! Και τι έφτιαξε πάλι η γλυκιά Θεά! Δύο καζάνια με ρύζι basmati και σπετζοφάι με έξι κιλά λουκάνικα να φάει ένας ολόκληρος λόχος, κανονικά όμως!

Η κατάληξη στην οικία μου με ένα πολύωρο φαγοπότι και ένα ή, μάλλον, πολλά κρασιά εις υγείαν μας και εις την επιτυχή έκβαση των επόμενων γυρισμάτων και του ντοκιμαντέρ γενικώς! Από δεξιά, ο βοηθός Θρασύβουλος, ο ηχολήπτης Γιώργος, ο ηλεκτρολόγος Γιάννης, ο boom-man Γιώργος, η Αθηνά και η maira! Περιττό να αναφέρω πως τα μάτια μου έκλειναν στο τραπέζι, γεγονός που ευτυχώς κανείς απ' τους καλεσμένους μου δεν εξέλαβε ως αγένεια. Επιφυλάσσομαι για ακόμη ένα τραπέζωμα μετά το πέρας του επόμενου γυρίσματος!