Η Λουκία δεν ήθελε πομπώδη τη νεκρική τελετή της. Τα είχε ετοιμάσει όλα με κάθε λεπτομέρεια, γνωρίζοντας το αναπόφευκτο βιολογικό τέλος της, σα να έστηνε τη sequence ακόμη μίας ταινίας της. Μόνο δυο λόγια ακούστηκαν από τον συντετριμμένο αδερφό της και τον σύντροφο της, Νίκο Νικολαΐδη, κατόπιν δικής της επιθυμίας. Μεταξύ αυτών, στίχοι του Μανώλη Αναγνωστάκη και μια συγκινητική επιστολή "προς νέους δημιουργούς" που είχε συντάξει η ίδια μόλις πριν μερικές εβδομάδες. Στην έξοδο του ναού η μητέρα της, η Αθηνά, η Σιδηρά Κυρία της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής, εντυπωσιακά ψύχραιμη, όχι απλώς να δέχεται, μα περισσότερο να προσφέρει εκείνη αγκαλιές σε όλους όσοι αποχαιρετούσαν με δάκρυα στα μάτια το παιδί της. Ένα πνιγμένο "Κουράγιο" μπόρεσα να πω του αδερφού της, που λάτρευε η Λουκία. Τη θυμάμαι να μου μιλάει με περηφάνια γι' αυτόν που ζει στην Αμερική και διαπρέπει ως μουσικοσυνθέτης. Έτσι το θέλησε η μαύρη μοίρα, ένα ολοζώντανο και δημιουργικό πλάσμα να λιώσει σαν το κερί, εξ αιτίας του όγκου που φύτρωσε σε τέτοιο σημείο του εγκεφάλου ώστε να μην ήταν καν εφικτό το χειρουργείο...Στο καλό, Λουκία! Άνθρωποι σαν και σένα ζουν αιωνίως μέσω της μνήμης!
τρίτη-μέρα-σήμερα-του-ντοκιμαντέρ-στον-κινηματογράφο-ΔΑΝΑΟΣ
-
*Σύντροφοι και συντρόφισσες, επιστρέφω στο παλιό μου blog, τα Άσματα και
Μιάσματα, που όλοι αγαπήσατε, διότι τα προβλήματα με την ανάρτηση
φωτογραφιών λύθ...
Πριν από 11 χρόνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου