οι-καλύτεροι-ελληνικοί-δίσκοι-για-το-2011-που-φεύγει

Φέτος δεν έχει TOP-10 ελληνικής δισκογραφίας για τα Άσματα και Μιάσματα. Ξεχώρισα απλά μερικά άλμπουμ (κάποια είχαν παρουσιαστεί εδώ μέσα στη διάρκεια του 2011 και κάποια όχι, λόγω έλλειψης χρόνου κυρίως), τα οποία με συντρόφευσαν σε ραδιοφωνικές και κατ' ιδίαν ακροάσεις. Με την πεποίθηση ότι τόσο τα συγκεκριμένα άλμπουμ, όσο και οι δημιουργοί τους, επιτέλεσαν κανονική...αιμοδοσία στην αναιμική ελληνική μουσική σκηνή, εν μέσω μίας δισκογραφίας και ενός συστήματος διανομής υπό κατάρρευση, τα παραθέτω ευθύς αμέσως δίχως βαθμολογίες, αστεράκια και σειρά αξιολόγησης.

Η Ηλιοθεραπεία του The Boy - Αλέξανδρου Βούλγαρη, ενός ιδιαίτερα παραγωγικού τραγουδοποιού, ήταν ένα άλμπουμ ζοφερό, ενδεχομένως σκληρό για τον μέσο ακροατή, με στίχους που τσάκισαν κόκαλα και μουσικές που δε δίστασαν να φλερτάρουν ακόμη και με το αμιγώς έντεχνο τραγούδι, "δεμένα" όλα αυτά με μία τολμηρή ενορχηστρωτική άποψη, υπεύθυνη για τη δημιουργία πρωτότυπων punk...ζεϊμπέκικων! Έκδοση της πατρινής ανεξάρτητης εταιρείας Inner Ear.

Το δημιουργικό ντουέτο των MK-O, δηλαδή της Μαρίνας Καναβάκη και του Σωκράτη Παπαχατζή, επέστρεψε μέσα στη χρονιά, που φεύγει σε λίγες μέρες, με το cd Blues for the White Nigger, από την εταιρεία Puzzlemusik του Χρήστου Αλεξόπουλου. Δώδεκα instrumental κομμάτια με στοιχεία ambient, jazz, funk, electro-pop και disco, φιλτραρισμένα μέσα από την κλασική μουσική παιδεία και τον καλλιτεχνικό οίστρο των δύο δημιουργών!

Κινητήρια δύναμη των Illegal Operation και συνθέτης δύο αγαπημένων δίσκων (Σταματίνα - Hitchhyke και Δύσκολες μέρες - Sirius), ο Μανώλης Αγγελάκης κυκλοφόρησε την τρίτη εργασία του με τίτλο Τι κάνουν οι σκιές τη νύχτα από την Inner Ear. Ένας εξαιρετικός χαμηλότονος και ατμοσφαιρικός δίσκος, που σε μένα θύμισε το θρηνητικό Tonight's the night του Neil Young και σε άλλους - δικαιωματικά - τον Tom Waits σα να παίζει μοιρολόγια με τη μπάντα του! Άρτια ενορχήστρωση και ηχοληψία με τους δυνατούς στίχους του Χ. Κανελλόπουλου στα κομμάτια Ο Ταξιδιώτης και Ο Μετανάστης.


Ο Αχινός του λόλεκ - Γιάννη Αναγνωστάτου από το label Εξώστης της Inner Ear σηματοδότησε το πέρασμα του τραγουδοποιού στον ελληνικό στίχο, αλλά και την καλλιτεχνική ενηλικίωση του με τραγούδια απαλλαγμένα από το folk ακουστικό ύφος του ντεμπούτου του, Alone, και προσανατολισμένα σε πιο underground ηχητικά μονοπάτια! Τα κομμάτια Αχινός, Δεν αρκεί, Καλλιτέχνης και η μελοποίηση στα Κεριά του Καβάφη πιστεύω πως έχουν ήδη καταχωρηθεί στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού!
Δεν ξέρω κατά πόσο ο Σιδεροκόφτης των Stelafi μπορεί να θεωρηθεί ελληνικός δίσκος, εφόσον κυκλοφόρησε από ανεξάρτητη κυπριακή εταιρεία (Λουβάνα Δίσκοι), σίγουρα πάντως αποτελεί μία ρηξικέλευθη καλλιτεχνική πρόταση στους κόλπους ενός πειραματικού pop τραγουδιού με ηλεκτρικά, ηλεκτρονικά και κλασικά στοιχεία, καθώς και υπερρεαλιστικούς στίχους. Stelafi είναι η Στέλα Φυρογένη, ο Λευτέρης Μουμτζής και ο Ανδρέας Τραχωνίτης. Το βρίσκετε στην ηλεκτρονική διεύθυνση louvana.com.cy

Το πολυαναμενόμενο δεύτερο άλμπουμ των Your Hand In Mine - Μάνος Μυλωνάκης και Γιώργος Παπαδόπουλος - με τίτλο The Garden Novels, κυκλοφόρησε επίσης από την Inner Ear και περιείχε ένα τραγούδι και οχτώ οργανικά θέματα. Χωρίς να φτάνει την αισθητική πληρότητα του ντεμπούτου τους, του Every night dreams, το The Garden Novels θυμίζει λιγάκι την...Ελβετία: τόσο ωραίο και με τέτοια ηδύτητα δηλαδή στις μελωδίες του, που σχεδόν σε μπουχτίζει από το τρίτο track στη ροή του cd! Λίγο παρακάτω ευτυχώς ακολουθεί το A boy and the birds, ένα πολύ όμορφο instrumental, που δικαίως χαρακτήρισε το άλμπουμ στο σύνολο του!

Πολυαναμενόμενος ήταν ακόμη ο Ελάχιστος εαυτός του Θανάση Παπακωνσταντίνου, ο δίσκος που σηματοδότησε τη συνεργασία του κορυφαίου Λαρισαίου τραγουδοποιού με την ανεξάρτητη Inner Ear. Έντονη πειραματική διάθεση, στίχοι υψηλού επιπέδου, η γνώριμη ψυχεδελίζουσα ανάγνωση της δημώδους παράδοσης από τον δημιουργό, αλλά και δύο εξαιρετικά τραγούδια, κομμένα και ραμμένα για τη φωνή του Ορφέα Περίδη (Ανταρκτική και Ομίχλη). Καθοριστική και η συμβολή του πνευστού Ανδρέα Πολυζωγόπουλου στη σύσταση ενός cinematic jazzy κλίματος!




Και κλείνω με το δεύτερο άλμπουμ των Misuse, το April, που κυκλοφόρησε μεσ' στον Δεκέμβρη, πριν λίγες εβδομάδες. Μου αρέσει πολύ αυτό το cd, παρ' όλο που το έχω ακούσει τρεις φορές όλες κι όλες απ' την αρχή ως το τέλος του. Αίσθηση μου είναι πως διαθέτει πολύ πιο ισχυρές μελωδικές βάσεις από το ντεμπούτο άλμπουμ του συγκροτήματος, που ήταν σαφώς πιο χαοτικό, και πως θα μπορούσε να λειτουργήσει ως το soundtrack μιας πειραματικής μεγάλου μήκους ταινίας. Τα μέρη P/8 και R/ dear hunter φανερώνουν πως ένα από τα καλύτερα, διεθνώς θα τολμούσα να πω, post-rock άλμπουμς, απ' την άποψη της παραγωγής και του περιεχομένου τους, κυκλοφόρησαν από μία μικρή ανεξάρτητη εταιρεία, την Puzzlemusik σε σύμπραξη με τη Spinalonga Records. Τους Misuse αποτελούν ο Κώστας Στεργίου, ο Λευτέρης Βολάνης, ο Σταύρος Μαραγκός, ο Δημήτρης Πατσάρος και ο Nid.

* εκτός από τους παραπάνω οχτώ ελληνικούς δίσκους, με την επιφύλαξη του ότι έμειναν εκτός και κάποιες άλλες αξιόλογες δουλειές, από το χώρο της pop, του έντεχνου και του λαϊκού τραγουδιού, θα ξεχώριζα την υπερπαραγωγή Re-Be της Αλέξιας, τη Γκέμμα του Παναγιώτη Μπούσαλη, το προσωπικό άλμπουμ Έχω ένα σχέδιο του συνθέτη Θέμη Καραμουρατίδη με συγκεντρωμένες μουσικές και τραγούδια του από το θέατρο, καθώς και το προϊόν της ολοκληρωμένης συνεργασίας της ερμηνεύτριας Μάρθας Φριντζήλα με τον τραγουδοποιό Θέμο Σκανδάμη - το τελευταίο, έχοντας το ακούσει μόνο από τη ζωντανή παρουσίαση του. Και του χρόνου!