Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

στη-σύρο

Δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τις παραλίες και το κολύμπι, πολύ δε περισσότερο το ξεροψήσιμο κάτω απ' τον ήλιο. Έχω παιδικά τραύματα από τη θάλασσα ή μάλλον από κινήσεις αδέξιες και ανόητες κοντινών μου ανθρώπων που πηγαίναμε μαζί στη θάλασσα. Μέχρι τα οχτώ μου χρόνια - λένε - χαιρόμουν τόσο πολύ το μπάνιο που έβγαζα τα ρούχα μου μεσ' στο αμάξι, προτού δηλαδή φτάσουμε στην ακτή. Ώσπου κάποιος βλαξ, αρκετά μεγαλύτερος μου, μου έκανε τη λεγόμενη πατητή, βυθίστηκα και ήπια τόσο νερό, που με βγάλανε έξω και μου έκαναν τεχνητές αναπνοές για να συνέλθω. Έκτοτε, τη φοβήθηκα τη θάλασσα και μέχρι πριν λίγα χρόνια αρνιόμουν να μπω μέσα. Το ίδιο και με τα καράβια...Το καλοκαίρι του 2006, γυρνώντας απ' το φεστιβάλ της Σύμης, κούναγε τόσο πολύ το σαπιοκάραβο που απ' το φόβο μου σταμάταγα από νησί σε νησί με αποτέλεσμα να δώσω ένα σωρό λεφτά σε ξενοδοχεία και ναύλα μέχρι επιτέλους να φτάσω στον Πειραιά. Καλά ήταν, παρ' όλα αυτά, αφού γνώρισα την Πάτμο, τη Λέρο και ένα σωρό ωραία νησιά, στα οποία δύσκολα θα πήγαινα εάν δεν συνέτρεχε λόγος. Σήμερα η θαλασσοφοβία αυτή μού φαίνεται τουλάχιστον αστεία, ασχέτως αν χρειάστηκαν αρκετές επισκέψεις στον ψυχίατρο για να το συνειδητοποιήσω. Θα ευχόμουν να συνέβαινε το ίδιο και με τα αεροπλάνα, διότι δυστυχώς σ' αυτά χαπακώνομαι ακόμη στα όρια του overdose για να ταξιδέψω. Απορώ καμιά φορά πως τραβήχτηκα στην Κίνα το 2009, τριάντα ώρες πτήση πήγαινε - έλα, αλλά και το πως...επέζησα, αφού χτύπησα ένα κοκτέιλ ηρεμιστικών πάνω από τη Σιβηρία και ξύπνησα στο Πεκίνο μανδαρίνος! Ο φόβος μου, λοιπόν, για τη θάλασσα μετατράπηκε σε αντιπάθεια, ενώ ενδέχεται η αντιπάθεια αυτή να πηγάζει κι από μία αντιδραστική αντιμετώπιση εκ μέρους μου τού τι σημαίνει παραλία, μπάνια και γενικώς καλοκαιρινές διακοπές για τον πολύ κόσμο. Και δε μπορώ εδώ να μη θυμηθώ το καλοκαίρι του 1994 που νοικιάσαμε ένα παπάκι μ' ένα φίλο, γυρίσαμε όλη την Ίο και τη Σαντορίνη, σε συνθήκες ακραίου λετσοτουρισμού, και δεν μπήκαμε ούτε κατά διάνοια στη θάλασσα. Καλή φάση, λέγαμε και γελάγαμε για χρόνια, πήγαμε σε δύο νησιά και δεν κάναμε ούτε ένα μπάνιο! Για όλα αυτά δεν ξέρω αν θα μπω πάλι στη θάλασσα απ' αύριο που αναχωρώ για τη Σύρο με τον λόλεκ και τη μπάντα του εν όψει της συναυλίας του φίλου τραγουδοποιού στην Ερμούπολη. Τη γουστάρω πολύ τη Σύρο, έχω ξαναπάει για πολύ λίγο, αλλά είναι ένα πανέμορφο νησί, ταυτισμένο μέσα μου με τους Βαμβακάρηδες και τελευταία με τον συνθέτη Νίκο Κυπουργό, δηλαδή με φίλους καλούς και εξίσου καλούς συζητητές. Αυτή την ώρα μάλιστα ο Κυπουργός παρακολουθεί τη συναυλία - αφιέρωμα στον, επίσης Συριανό, στιχουργό Μάνο Ελευθερίου, ενώ απ' ότι μου είπε θα έρθει αύριο βράδυ και στο live του λόλεκ. Άντε να φύγουμε για Σύρο, να συμπεριλάβω και άλλον λόλεκ live στο αρχείο μου - ένα αρχείο προς ντοκιμαντεροποίηση -, να συναντήσω αγαπημένα πρόσωπα και να νιώσω κι εγώ κομματάκι όπως νιώθουν όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι τέτοιες μέρες.

15 σχόλια:

τ2φ είπε...

Χαλβαδόπιτα φορ έβερ και φέρε και κανα λουκουμάκι τριαντάφυλλο.Καλοτάξιδος.

Αθανασία είπε...

Καλό μου γειάσου...ε,να σου πώ τη μάυρη μου αλήθεια,ε,ούτε και μένα μ'αρέσει να μπαίνω στη θάλλασα...έχω και εγώ μιά παιδική φοβία με το νερό,και εκτός αυτού...έχω και κάπου 19-20?χρόνια να μπώ,λόγω κάποιων σοβαρών επεμβάσεων που'χα κάνει κάποτε στην εφηβική μου, ηλικία στην Αμερική...και οι γιατροί,που με χειρούργησαν τότε μου είχαν,απογορέυσει να μπώ για ένα τεράστιο διάστημα στη θάλλασα,γιανά μη μολυνθούν οι ακόμη φρέσκιες τομές των εγχειρήσεων...ακόμη και όταν ήρθα στην Ελλάδα τελικά,μετά από 2μιση-3απαίσιους μήνες στην Αμερική ε,ακόμη και τότε δε μπήκα...υπάρχει βέβαια και κάτι άλλο...οι γιατροί εκεί,μου είχαν απογορέυσει να μπαίνω,επειδή υπάρχει και κάποιο άλλο πρόβλημα..λόγω μιά μεγάλης ευαισθησίας που έχει,η κύστη μου (η οποία δεν δουλέυει,σωστά)από γεννησιμιού μου μου'παν να μ ην μπαίνω γιατί υπάρχει κίνδυνος να κολλήσω κάποια σοβαρή ουρολοίμοξη με πυρετό ή άλλο σοβαρό μικρόβιο του ουροποιητικού κλπ,κλπ με ό,τι αυτό συνεπάγεται ακόμη και καταστροφή των νεφρών μου...)ε,από τότε δ ε ξαναμπήκα ποτέ...δε μ'αρέσει κιόλας έτσι κι αλλιώς και δε ξέρω εάν θα μπώ,και ποτέ ξανά... πάντως αυτό που λες για τη δική σου περίπτωση είναι,πολύ σοβαρό και'γω εάν τύχαινε να μου το κάνει εμένα,κάνας τέτοιος μαλάκας ε,δε ξέρω τι θα'κανα σήμερα εάν τον πετύχαινα πουθενά...ε,όσο για τα αεροπλάνα δε μπορώ να πώ,ότι τα φοβάμαι τόσο βέβαια έχω να μπώ,20χρόνια αλλά ντάξει το ταξίδι που΄χα κάνει Αμερική ήταν δύο? μέρες κάπου εκεί...αλλά ούτε κι από τότε με ένοιαζε και πολύ,σε αντίθεση με το πατέρα μου που είχε,πάθει κρίση υστερίας μέσα στο αεροπλάνο!...σου έυχομαι καλό ταξίδι,καλά να περάσεις και όλα να πάνε όπως τα θέλεις εκεί...φιλάκια....

thalassamov είπε...

Θα ήθελα να περνούσα ένα καλοκαίρι στα νησάκια,καράβι με καράβι,κολύμπι και περπάτημα.ΣΥΡΟΣ...
Η Ερμούπολη δεν είναι που θεωρείται η ομορφότερη πόλη της Ελλάδας;
Οι φοβίες είναι αστείες όταν ξεπεραστούν.Μετά χαράς να δείρω αυτόν που σου έκανε την αγάπη για τη θάλασσα φόβο.Αξιέπαινος που άφησες μια τέτοια εμπειρία πίσω σου,έστω κι αν μετατράπηκε ο φόβος σε αντιπάθεια. Στ΄αεροπλάνο μπες κουρασμένος ώστε να ταξιδεύσεις αποκοιμισμένος,χωρίς βοήθεια φαρμάκων. (κι όπως κάθε συμβουλή τρίτου για φοβία,παράλογη :) )
Ανακάλυψα την υψοφοβία στο ΜΟΜΑ στη Βιέννη, περπατώντας στο γυάλινο πάτωμα.Ο φύλακας έριξε το γέλιο της ζωής του,βλέποντας με να περπατώ πάνω κάτω μέχρι να συνηθίσω την απόσταση από το υπόγειο. Στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης,ναυτία αλλά όχι πλέον φοβία.
Καλό σου ταξίδι!

despinach. είπε...

Η Σύρα αξίζει βασικά για την Ερμούπολη, το θέατρο Απόλλων κ τον Μάρκο!! Πάντως σου εύχομαι να περάσεις όμορφα & να καταφέρεις να απολαύσεις κάποια φορά τη μαγεία της θάλασσας (όμως σε ακρογιαλιά χύμα, αναρχική μακριά από ομπρέλες, ξαπλώστρες, ρακέτες κ άλλες μικροαστικές καλοκαιρινές συνήθειες)

καλή συναυλία!

υγ. από χαλβαδόπιτα μόνο του "Κορρέ" στην πλατεία του Δημαρχείου!! άπαιχτη! :)

George Tsitiridis είπε...

και εγώ σουπερ μάρκετ

pl@νόδIοS παρατηρητής είπε...

mia xara .. diakopes estw kai liges meres se nhsi metrane ... kala na peraseis ...

BOSKO είπε...

τ2φ...
αν σου πω ότι βγαίνοντας από το πλοίο, έψαξα να βρω ότι ζητάς;
κοτζάμ μαγείρεμα θα ρίξετε, να μη σας ευχαριστήσω;

BOSKO είπε...

Αθανασία...
αχ, ρε Αθανασία, σκέτος...κήπος είσαι ώρες-ώρες.
σου εύχομαι να περνάς όσο καλύτερα μπορείς, τι άλλο να πω κι εγώ;

BOSKO είπε...

thalassamov...
σ' ευχαριστώ, όμορφο καλοκαίρι νά 'χεις κι εσύ!

BOSKO είπε...

despinach. ...
Κορρές, ε; θα τον τιμήσω, λοιπόν!

BOSKO είπε...

pisoglendis...
μην ξεχάσεις γάλα carnation και κότες, που έλεγε κι ο Πουλικάκος!

BOSKO είπε...

Διαμαντής...
μετράνε και παραμετράνε, δε λες τίποτα!

evroskarseras είπε...

μακάρι να περάσεις όσο πιο ωραία γίνεται. Ανθρώπινα.

Ανώνυμος είπε...

Χα χα χα...τι μου θυυμισες...εκεινο το καλοκαιρι ηταν του 2005 αντωνακο...δεν ξεχνιεται!!!! πως να το ξεχασω? συμη 2005 και ο αντουαν κανει τουρ στην επιστροφη.. ωραια αναμνηση αυτη η συμη.. Σε φιλώ!

Ανώνυμος είπε...

Α ρε Αντωνάκο τι μου θυμισες!!!! Εκεινοτο καλοκαιρι στη συρο ξεχνιέται? εμ δεν ξεχνιέται!!! Το 2005 ήταν...περασαμε τελεια! Θυμασαι κατι αποτυχημενες προσπαθειες να σε βαλουμε μαζι μας σε εκεινη την βαρκα στη συμη? και στην επιστροφη συνεχεια σε απευθειας συνδεση με αντουαν που κανει τουρ στα νησια μεχρι να φτασει πειραια... τι μου θυμησες... Φιλάκια!