σύρος VI review

Ήξερα ότι η Σύρος θεωρείται και ενδεχομένως να είναι το ωραιότερο νησί των Κυκλάδων, λόγω Ερμούπολης περισσότερο, εγώ όμως καλώς ή κακώς δε μπόρεσα να το διαπιστώσω.
Είδα ένα μικρό σχετικά λιμάνι περιτριγυρισμένο από ξερά βουνά και βιομηχανικές άσχημες εγκαταστάσεις. Αν δεν υπήρχε η γνώριμη τουριστική ανάπτυξη με τα καφέ και τα εστιατόρια πέριξ του λιμανιού, πολύ δε περισσότερο η επιβλητική υπερυψωμένη Καθολική εκκλησία, θα νόμιζα ότι βρίσκομαι σ' ένα οποιοδήποτε άλλο ελληνικό νησί και όχι στην πανέμορφη Σύρο.

Η αλήθεια είναι ότι αναζήτησα, έστω και επιπόλαια, να βρω τα ίχνη του Μάρκου Βαμβακάρη χωρίς αποτέλεσμα. Το σφαγείο που δούλευε ο γεννήτορας του ρεμπέτικου τώρα έγινε αρτιστίκ κρεπερί με σπιτικές τάρτες ή κοσμική ταβέρνα κάτω από κληματαριές. Κανένα Σκύλα μ' έκανες και λιώνω δεν άκουσα, παρά μόνο τις διενέξεις τουριστών στα στενά γραφικά σοκάκια.

Ίσως οι ομορφιές του νησιού να βρίσκονταν στην άλλη πλευρά του, στην Ποσειδωνία ή Ντελαγκράτσια, εκεί που βρισκόταν ο Νίκος Κυπουργός και γι' αυτό δε στάθηκε δυνατή η συνάντηση μας. Ωστόσο, ο Κυπουργός ήρθε στο live του λόλεκ. Θα τα πούμε παρακάτω.

Υπεύθυνος για τη συναυλία του λόλεκ στη Σύρο ήταν ο Θέμης Ροδαμίτης, γνωστός μουσικός παραγωγός και καλλιτεχνικός διευθυντής των φεστιβάλ Ερμουπόλεια και Ποσειδώνεια. Αυτός προλόγισε στο κοινό της Σύρου τον νέο τραγουδοποιό, αρκούμενος στο, ομολογουμένως καλογραμμένο, δελτίο τύπου της εταιρείας του λόλεκ, Inner Ear.

Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στο θερινό σινεμά Παλλάς, λίγα μέτρα πιο κάτω από το Δημαρχείο της Ερμούπολης, στο κέντρο της πόλης, και έφερε τον τίτλο Στα καλοκαιρινά σινεμά. Είχε πολύ κακό ήχο - μάλλον θά 'ναι αυστηρά ελληνικό αυτό το θλιβερό προνόμιο -, σμήνη αιμοδιψών κουνουπιών

και κάτι ντραμς που σε κάθε τραγούδι τούς έφευγε κι από ένα πιατίνι, εξαγριώνοντας δικαιολογημένα τον ντράμερ Δημήτρη. Πάλι καλά που ο Κώστας, σαν μουσικός - ασκητής μοναχός, κουβαλάει το piano rhodes από το σπίτι του και δεν χρεώνει την τέχνη του με τις κακοτεχνίες και τις ελλείψεις αθηναϊκών, νησιωτικών και επαρχιώτικων διοργανώσεων. Όσο για τον άλλο Δημήτρη, τον μπασίστα, αυτός ίσως ήταν ο μόνος που το χάρηκε, δέσμιος της μόνιμης ιλαρής διάθεσης του για εξωστρεφείς, χορευτικές σχεδόν, ροκάδικες εμφανίσεις!

Το πιο ευχάριστο απ' όλα όμως ήταν η θερμή ανταπόκριση του κοινού της Σύρου, αποτελούμενο από άτομα όλων των ηλικιών. Μου έκανε εντύπωση η παρουσία πολλών μικρών παιδιών! Ποιος ξέρει - σχολίασε δίπλα μου ο μπασίστας Δημήτρης - θα είδαν οι γονείς το όνομα λόλεκ και θα έφεραν τα πιτσιρίκια τους μήπως δουν τίποτα σε στυλ...μπόλεκ και λόλεκ!

Απόλυτη ησυχία επικράτησε όση ώρα ο λόλεκ επί σκηνής ερμήνευσε τα τραγούδια του από το Alone και τον Αχινό. Στο Have you noticed, το χειροκρότημα έπεσε απ' τις πρώτες νότες, αποδεικνύοντας ότι οι περισσότεροι εκεί πέρα τελικά γνώριζαν καλά τον καλλιτέχνη. Εγώ την έβγαλα καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας καθισμένος στη σκηνή, σε μία γωνία, με μπίρες και πολλά τσιγάρα, έτοιμος για λήψη με τη βιντεοκάμερα στα κομμάτια που ήθελα, βάσει του list που είχα στα χέρια μου. Αυτή ήταν και η αιτία που δε μπόρεσα να δω τον Κυπουργό, ο οποίος προσήλθε στο σινεμά, παρακολούθησε ένα μεγάλο μέρος του live και αποχώρησε.

Ουδεμία σχέση, πάντως, το κοινό της Σύρου μ' αυτό της Κέρκυρας. Δεν πάνε πολλές εβδομάδες που ο λόλεκ με τους Τεφλόν εμφανίστηκαν στο νησί των Φαιάκων για να παίξουν μαζί με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη και τον Σωκράτη Μάλαμα (άσχετο)! Και να πεις με τον Μάλαμα, ψιλοκολλάει ο λόλεκ, song-writers- που λένε- τροβαδούροι και κιθαρωδοί αμφότεροι, πάει στο διάολο. Με τη Ζουγανέλη τι σχέση είχε ο εναλλακτικός και underground από ηχητικής και αισθητικής άποψης λόλεκ; Αποτέλεσμα ήταν να αποδοκιμαστεί από τους μισούς ανθρώπους που βρίσκονταν στον χώρο, αλλά και να πωρωθούν άσχημα οι μουσικοί του με αποτέλεσμα να τα σπάσουν κυριολεκτικά επί σκηνής! Ήταν ένα από τα καλύτερα live μας, το φχαριστηθήκαμε ολόψυχα, μου διηγούνταν τα παιδιά. Ο Κερκυραίος Βασίλης Γισδάκης απ' την άλλη, που επίσης παρακολούθησε τη συναυλία του λόλεκ στο νησί του, μού 'χε τηλεφωνήσει για να με ενημερώσει πόσο ντράπηκε με την καφρίλα των Κερκυραίων. Τον ηρέμησα βέβαια, όταν τού 'πα πως το κοινό του Μάλαμα είναι μονίμως καυλωμένο για τα λαϊκοέντεχνα σουξέ του, οπότε δε θά 'πρεπε να περιμένει και καλύτερη αντιμετώπιση απέναντι στις νωχελικές αγγλόφωνες μπαλάντες του λόλεκ και τα άγρια ηλεκτρισμένα νέα τραγούδια του.

Τέλος πάντων, όπως είπαμε, σε αντίθεση με τους Κερκυραίους, οι Συριανοί απόλαυσαν πραγματικά τη συναυλία και ώθησαν τον τραγουδοποιό σε ένα unplugged ανκόρ με το Παπάκι του Άσιμου και το δικό του River of diseases.

Τα μεσημέρια τα καλοκαιρινά, τη μύγα κυνηγούσε απ' τη σαλάτα η μαμά...τραγούδησε μια φορά κι έναν καιρό ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας. Εμείς βέβαια δε φάγαμε σαλάτα, μεταξύ άλλων εδεσμάτων (μεσ' στη λαδίλα ήταν), κάποιο μεσημέρι, αλλά το βράδυ, αμέσως μετά τη συναυλία.

Αίνιγμα: Σε ποιού χέρι ν' ανήκουν αυτά τα δάχτυλα που βουτάνε μεσ' στη ντομάτα; Στου ίδιου του λόλεκ, στου πιανίστα, στου μπασίστα ή στου ντράμερ του; Όποιος το βρει, κερδίζει πρόσκληση για το επόμενο live τους στην Αθήνα!

Μαζί μας ήταν και ο ταλαντούχος τραγουδοποιός και πανταχού παρών, Γιώργος Κεφαλλωνίτης Perou, με τη νεαρά σαντουρίστρια, της οποίας δυστυχώς δε συγκράτησα το όνομα και ζητώ συγνώμη γι' αυτό. Ο Perou θα άνοιγε την επόμενη μέρα τη συναυλία του Σπύρου Γραμμένου στη Σύρο.

Εδώ η κανονική φάση των φωτογραφιών μέσα από τη νερομπουκάλα που τράβηξε ο λόλεκ και που αναρτήθηκαν ήδη σε παρακάτω post.

Κι εδώ ο λόλεκ γεμίζει με οίνο ερυθρό το ποτήρι του. Σα να λέμε Γιάννης κερνάει-Γιάννης πίνει!

Την ώρα που γίνονταν όλα αυτά κατέφτασε το sms του Κυπουργού στο κινητό μου, που έλεγε ότι πρόλαβε ν' ακούσει τέσσερα κομμάτια του λόλεκ, τα οποία τον κέρδισαν με τον underground ήχο τους. Αυτός έχει πράγματα να πει και τα λέει καλά, μου αρέσει, ήταν σε γενικές γραμμές το σχόλιο του συνθέτη για τον λόλεκ!

Την επόμενη, αναλωθήκαμε στα τετριμμένα: μπουγάτσα Θεσ/νίκης στη Σύρο και καλά που βρέθηκε η εικονιζόμενη μπουγατσαρία, διότι η απέναντι, στην οποία είχα οδηγήσει εγώ την παρέα, θα γινόταν αιτία να τις φάω πρωί-πρωί από τον Τσιώλη...

Άντε και μια βόλτα στα ενδότερα του νησιού, έτσι, για να μη λέμε ότι είδαμε μόνο το λιμάνι. Πάντως, πολύ ανηφόρα και καλντερίμι, βρε παιδί μου, δε λέει, κοψομεσιάζεσαι για να πας λίγο παραμέσα. Γι' αυτό τελικά μπορεί να μην τα γουστάρω τα, για άλλους, γραφικά κυκλαδίτικα νησιά.

Κι ένας καφές άθλιος, ντεκαφεϊνέ και νερομπούλι, σε εξίσου γραφικό συριανό καφενέ, λίγο πριν το πλοίο αναχωρήσει για Πειραιά.

Αυτά λοιπόν συνέβησαν το διήμερο 16 - 17 Αυγούστου του 2011 στη Σύρο με αφορμή το επιτυχημένο live του λόλεκ. Σε λίγες μέρες αναχωρώ για την Κρήτη, όπου θα προβληθεί ένα ντοκιμαντέρ, προορισμένο για την αγορά του dvd, που είχα φτιάξει για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Θα πρέπει σιγά-σιγά να κάτσω να γράψω το κείμενο που θα διαβάσω λίγο πριν την προβολή, αν και ευτυχώς θα πάμε εκεί μαζί με τον πρύτανη της Ανωτάτης...Καζαντζιδικής, Κώστα Μπαλαχούτη. Αυτά είναι! Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει και, εν προκειμένω, ο μύλος του bosko αλέθει από Καζαντζίδη μέχρι λόλεκ!