"Ο ΞΕΝΟΣ" & ΑΛΛΑ ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105, 5

Παλιοζωή μας ρήμαξες σ' αυτή την κοινωνία

και το φτωχό κορίτσι μου κανείς δε θα το πάρει

όσοι γνωρίζει της πετάν "πουτάνα μάνα έχεις"

κι αυτή στο κλάμα ρίχνεται κι εγώ τους δρόμους παίρνω

γιατί η σκύλα η μάνα της πήγε στη Σαλονίκη

κι απ' τα καπνά που δούλευε το' ριξε στο γαμήσι

πήγε η θυγατέρα μας να τη φιλοξενήσει

κι ο νταβατζής ο φίλος της ρίχτηκε στο κορίτσι

Πήγα κι εγώ στο σπίτι της, στους Άγιους Αποστόλους,

μήπως και μεταμεληθεί να την παρακαλέσω

να ξαναρθεί στο σπίτι μας, στην έμορφη μας Ξάνθη,

να δει και τ' αγγονάκι μας, του γιου μας του αλανιάρη

Χτυπώ την πόρτα και πετριές ρίχνω στο παραθύρι

και βγαίνει ένας λεβέντης νιος με δίκοπο μαχαίρι

τι ομορφιά ήταν αυτή, τι μυρωμένα χείλη

μάτια γλαρά μεσ' στο χασίς σαν έρωτες του Απρίλη

Τον αγαπάει σαν τρελή και του τα στάζει όλα

κι ενώ μ' εμέ θέλει να' ρθεί, πίσω του τρέχει πάντα

στα κέντρα και στα καμπαρέ, στης νύχτας τα μεράκια

που σβήνουν πόνους και χαρές και της ζωής τα δάκρυα

Κι οι πολιτσμάνοι οι άτιμοι κι αυτοί μαζί του είναι

γιατ' είμαι ξένος και φτωχός κι αυτός Γραικός κι αφέντης

γι' αυτό και τ' αποφάσισα, πάω στη Σαλονίκη,

που' ν' πόλη grande και τρανή, κει να χαθούμε όλοι

Το φίλο που αντάμωσα στου παζαριού το χάνι

να τονε βρω να σμίξουμε για κάνα ποτηράκι

να φύγουν πίκρες και καημοί, της ζήσης τα φαρμάκια,

με το γλυκό μπουζούκι του σαν παίζει τραγουδάκια.

"Ο Ξένος"

Μουσική- Στίχοι: Αργύρης Μπακιρτζής

Ερμηνεία: Αργύρης Μπακιρτζής & Χειμερινοί Κολυμβητές

* Το τραγούδι αυτό το πρωτοάκουσα πριν πολλά- πολλά χρόνια, ίσως με την πρώτη κυκλοφορία του και με σημάδεψε. Δε μιλάει για το καθεστωτικό πλέον ερωτικό- συναισθηματικό πάρε- δώσε, αλλά για τα βάσανα ενός ξένου οικογενειάρχη στη χώρα μας, πιθανότατα Πομάκου, όταν η φτώχια και η ανέχεια οδηγεί τη γυναίκα του σε μεγάλη ηλικία στην πορνεία. Ο χασικλής νταβατζής, η σκληράδα της εργασίας στα καπνά που αλλάζει στο φαινομενικά απλοϊκότερο γαμήσι, τα παιδιά και τα εγγόνια που έχασαν τη μάνα και γιαγιά, ο ήρωας που μέσα σ' όλη τη μιζέρια του έχει να αντιμετωπίσει και το ρατσισμό του επίσημου ελληνικού κράτους, μόνο και μόνο λόγω της εθνικότητας και της κοινωνικής του κατάστασης. Στο τέλος, όμως (κι εδώ ο ποιητής Μπακιρτζής απογειώνει το δημιούργημα του!), ο Ξένος επιλέγει να πνίξει τον πόνο του μέσα από την ανθρώπινη επαφή. Ο φίλος που συναντά στου παζαριού το χάνι, γίνεται λυτρωτής και σωτήρας του και η δύναμη του κρασιού και της μουσικής τον παρασέρνει σε ένα διονυσιακό μικρό πανηγύρι, όπου τον τελευταίο λόγο έχουν η θλίψη και ο πόνος. Το τραγούδι αυτό του Αργύρη Μπακιρτζή και των Χειμερινών Κολυμβητών, ερμηνευμένο μοναδικά από τον ίδιο και παιγμένο με μια φυσαρμόνικα και ένα "παλιομπούζουκο" βασίζεται στο ρυθμό της καντάδας, δίχως να προτείνει κάποια ιδιαίτερη μελοποιία. Διαθέτει όμως τη στιχουργική αμεσότητα και την ουσία του ελληνικού δημοτικού τραγουδιού συνδυασμένη με την ποιητική τέχνη της αφήγησης ενός Bob Dylan! Επιπλέον, ήταν και ένα από τα πρώτα τραγούδια στο πλαίσιο του "έντεχνου" που πρότειναν και μια νέα θεματική: αυτήν του ξένου, του μετανάστη, που αρκετά χρόνια μετά θα απασχολούσε δικαίως όλες τις τέχνες, αρχής γινομένης από τον κινηματογράφο. "Ο Ξένος" του Αργύρη Μπακιρτζή και των Χειμερινών Κολυμβητών θα ακουστεί σήμερα στην εκπομπή μου Στο Κόκκινο 105,5 (www.left.gr) 20.30- 22.00 το βράδυ, μαζί και με άλλα "χιονισμένα" τραγούδια από την ελληνική και ξένη δισκογραφία. Συντονιστείτε & ακούστε, αν βέβαια δεν αποκλειστώ απ' τα χιόνια εδώ πέρα, οπότε και δεν πρόκειται να ακούσετε τίποτα απ' τα παραπάνω- από μένα τουλάχιστον...