Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ:"ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΟΣ..."


(και σηκώθηκαν, λέει, απ' τις θέσεις τους κι έπιασαν το συρτάκι!)...Δύο ώρες με τον Μίκη Θεοδωράκη στην οικεία του, στου Φιλοπάππου, να μιλάει για πράγματα που προσωπικά έχω ακούσει και έχω διαβάσει αμέτρητες φορές. Η συμμετοχή του σ' αυτή τη σειρά ντοκιμαντέρ για την ιστορία του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού που ξεκίνησε πέρσι τέτοιο καιρό κι ακόμη δε λέει να ολοκληρωθεί, ήταν ομολογουμένως απαραίτητη. Ο Καζαντζίδης με τη Μαρινέλλα που δέχτηκαν να τραγουδήσουν Χατζιδάκι κι έτσι τα "έσπασαν" μαζί του, ο Μπιθικώτσης που τραγουδούσε "στραγάλι" ενώ η Μούσχουρη "φλούδι" (κατά τον μακαρίτη Σερ Μπιθί), ο μαγαζάτορας που φώναξε "κόφτο!" όταν ο Μπιθικώτσης είπε "και τώρα θα σας πούμε ένα νέο τραγουδάκι που λέγεται Επιτάφιος", τα απλώματα του Χιώτη στο μπουζούκι και ενδιάμεσα οι αναπόφευκτες ιστορίες για τη Μακρόνησο, τα χρόνια στο εξωτερικό, τις δύο χιλιάδες συναυλίες από το 1970 έως το ΄74, τους χασικλήδες του ρεμπέτικου που τελούσαν υπό διωγμό και πάρα πολλά άλλα, τα οποία ο Μίκης αφηγήθηκε καθισμένος στην πολυθρόνα του, σενιαρισμένος, καλοδιάθετος, φρεσκοξυπνημένος και με ιδιαίτερα οξυμένο χιούμορ. Σήμερα ήταν η τρίτη φορά που συνάντησα από κοντά τον μεγαλύτερο εν ζωή Έλληνα μουσικοσυνθέτη. Η πρώτη ήταν το 1994 όταν εργαζόμουν ως βοηθός σκηνοθέτης στο βίντεο- κλιπ που του κάναμε (ίσως το μοναδικό του), στο οποίο ο ίδιος υποδυόταν το ζωγράφο Νικηφόρο Λύτρα. Η δεύτερη ήταν το 2004 όταν πήγαμε σπίτι του με τον Σαββόπουλο και τον Μιχάλη Κουμπιό και τον φωτογραφήσαμε για εξώφυλλο στο Δίφωνο. Όλα αυτά τα χρόνια τον έβλεπα σε διάφορες εκδηλώσεις, παρουσιάσεις δίσκων, έργων του κλπ. και χαιρόμουν με το σπινθηροβόλο πνεύμα του και το άριστο μνημονικό του, παρ' όλο που διανύει ήδη την όγδοη δεκαετία της πραγματικά μεγάλης ζωής του. Με το που έκλεισαν οι κάμερες σήμερα, λοιπόν και ο Κώστας Μπαλαχούτης τελείωσε τις ερωτήσεις του, πλησίασα κι εγώ τον Μίκη και πέρασα στο ψητό: αληθεύει, κύριε Θεοδωράκη, ότι οι Genesis, το rock συγκρότημα, πήραν το όνομα τους από το κεφάλαιο "Γένεσις" του 'Άξιον Εστί"; Ακριβώς μου απάντησε κι αυτός καθόλου έκπληκτος απ' τη φύση της δικής μου ερώτησης, εκεί που τον είχαμε για πολύ ώρα να μας μιλάει για το λαϊκό τραγούδι του ΄50 και του ΄60. Και συνέχισε: οι Genesis ήρθαν και με βρήκαν στο Λονδίνο στα μέσα του ΄60 και δήλωσαν μαθητές μου! Το ίδιο είχε συμβεί και με τους Beatles λίγα χρόνια πριν πάλι στο Λονδίνο, όπου έρχονταν στις συναυλίες που έδινα! Σωστός ο Μίκης! Ε, δεν είναι και λίγο να είσαι συνθέτης και εκτός των άλλων να σου' χουν πει τραγούδια σου οι Beatles (Honeymoon Theme/ Αν θυμηθείς τ' όνειρο μου) ή η Edith Piaf (Les amants de Teruel/ Quatorze Juillet)! Του μίλησα για τα οχτώ τραγούδια του Επιτάφιου του Ρίτσου έτσι όπως τα έπαιξε ο Χατζιδάκις στο πιάνο και τα τραγούδησε η Φλέρυ Νταντωνάκη, Νέα Υόρκη 1970... Το βλέμμα του έγινε σα μικρού παιδιού, θα μου κάνετε μεγάλη χάρη αν μου τα στείλετε είπε. Όλη η σημερινή μέρα που οδεύει προς το τέλος της είναι λογικό να φέρει την αύρα του Θεοδωράκη. Λέω να βάλω το dvd του ντοκιμαντέρ του Κούνδουρου Τα τραγούδια της φωτιάς, αυτό που ο Γεωργουσόπουλος δικαιολογημένα χαρακτήρισε "εθνική κιβωτό" και στο οποίο αποτυπώθηκε η ψηλή μαυροντυμένη φιγούρα του Μίκη στα πιο επαναστατικά του ντουζένια. Κρατώ για το τέλος τη φράση που είπε Θα τελειώσω τη ζωή μου ανικανοποίητος! Ανικανοποίητος όχι από τη διεθνή αναγνώριση και την παντός είδους αποδοχή, αλλά από τον πολιτιστικό ξεπεσμό της χώρας που τον γέννησε, που τη λάτρεψε και που την έκανε γνωστή παγκοσμίως. Αν φωνάζαμε τώρα τον Περικλή να ξαναχτίσει τη Νέα Ακρόπολη και δίπλα χτίζονταν και μια ροζ βίλλα, να είστε σίγουροι πως το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης θα ήταν στραμμένο στη ροζ βίλλα και τα σκάνδαλα και όχι στην καινούργια ομορφιά που θα φτιαχνόταν. Ασχημονούμε μονίμως σε βάρος της χώρας του φωτός! Τάδε έφη εν κατακλείδι Μίκης, χωρίς ίχνος μιζέριας στα μάτια του. Και, δυστυχώς, έχει απόλυτο δίκιο. Πάντως, ο οπερατέρ μου, αμερικανοτραφής, αμετανόητος τζαζο- ροκάς και ακαδημαϊκός πλέον, Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, δε μάσησε...ούτε όταν ο Μίκης μας έβαλε να ακούσουμε όλο χαρά τη νέα ηχογράφηση του τραγουδιού Άπονες Εξουσίες με τη Γλυκερία σε στίχους Μιχάλη Κακογιάννη. Την ίδια περίοδο που ο Μίκης έγραφε το τραγούδι αυτό, ο Shuggie Otis είχε σταματήσει να παίζει κιθάρα! μου έλεγε μεσ' στο αμάξι στο δρόμο της επιστροφής. Κι αυτός τα δίκια του έχει, τι να κάνω κι εγώ όμως που ως γόνος αριστερής οικογένειας, τα τραγούδια του Θεοδωράκη μοιάζουν να έχουν περάσει στο DNA μου; διότι, τον Χατζιδάκι τον ανακάλυψα μεγαλώνοντας, τον διάβασα και τον μελέτησα όσο περισσότερο μπορούσα και μπορώ ακόμη! Ο Θεοδωράκης είναι ο Καημός και ο Χατζιδάκις ο Αναστεναγμός! Δικοί μου και οι δύο, όπως και των περισσότερων που γεννήθηκαν στον τόπο αυτό...

12 σχόλια:

greekgaylolita είπε...

Ανικανοποιητοι μουσικοι ευ-δαιμονες;-)ολοι.
("τα οχτώ τραγούδια του Επιτάφιου του Ρίτσου έτσι όπως τα έπαιξε ο Χατζιδάκις στο πιάνο και τα τραγούδησε η Φλέρυ Νταντωνάκη".Υπαρχει αυτο σε ψηφιακη μορφη?)

BOSKO είπε...

Έτσι όπως τα λέω είναι...

μαριάννα είπε...

Αφηγείσαι πολύ όμορφα και με ταξίδεψες. Σε διαβάζω βρε συ μονοκοπανιά. Ενώ όταν βλέπω σηνήθως τέτοια σεντόνια, σπάνια στέκομαι. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Ακριβώς έτσι νιώθω κι εγώ.
Και για μένα ο Θεοδωράκης είναι ο Καημός, ο Χατζιδάκις ο Αναστεναγμός και ο Ξαρχάκος ο Έρωτας. Γιατί εγώ έχω και τον Ξαρχάκο ως αναπόσπαστο κομμάτι της Θεϊκής Τριάδας.

BOSKO είπε...

Δεν έχεις άδικο. Κι εγώ άμα βλέπω κείμενα- σεντόνια την κάνω με ελαφρά. Αλλά γράφει κανείς για τον εαυτό του συνήθως και λιγότερο για τους άλλους. Καλημερίζω! Πρώτα ο Χ., μετά ο Θ. κι από κάτω όλοι οι άλλοι...

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Μπόσκο!!(μου επιτρέπεις τον ενικό έτσι;;το ζητάω χωρίς ίχνος αγένιας αυτό)...τί να πώ δεν ξέρω...μεγαλουργείς γράφοντας ένα υπέροχο οδοιπορικό μέσα στη ζωή του ανεπανάληπτου του τεράστιου Μίκη Θεοδωράκη....και γώ μεγάλωσα με τη μουσική του..και νιώθω ότι είμαι αφάνταστα τυχερή που ευλογήθηκα (γιατί για μένα ευλογία είναι αυτό)να έχω ένα πατέρα που ακούει αυτή τη μουσική..και που μου πέρασε μέσα μου αυτά τα βιώματα....γιατί πλέον για μένα ο Μίκης είναι βίωμα...είναι μέσα στο αίμα μου...κυλλάει στο αίμα μου...είναι κομμάτι από το πετσί μου....και πιστέυω δε θα μπορούσα καν να διανοηθώ τη ζωή χωρίς αυτούς τους δύο κορυφαίους το Μίκη και τον Μ.Χαζιδάκι....πιστέυω ότι η ζωή χωρίς αυτούς τους δυό θα ήταν πεζή,βαρετή και τρισάθλια... και χαίρομαι που μέσα σε αυτό το ατέλιωτο χάος και σε αυτόν τον ατέλιωτο σωρό σκουπιδιών που μας κατακλύζει σήμερα υπάρχουν και αυτοί και άλλοι μαζί τους (ευτυχώς που κάνουν τη διαφορά)..που ξεχωρίζουν.......που αποτελούν φωτεινές εξαιρέσεις....Αθανασία.

μαριάννα είπε...

Μπήκα να δω την απάντησή σου και μου 'βγαλε το μάτι το συνήθως μου!:))) Και δεν διάβασα αυτά που λες περί πρώτων και δεύτερων. Βρε συ παθιάζεσαι. Μαζί σου είμαι, αλλά υπάρχουν κι άλλοι. Έκαστος στο είδος του. Άλλες ώρες θα ακούσω τον έναν κτλ. Δε λέω άλλα. Είσαι φανατίλα, δεν έχει νόημα. Το κακό είναι ότι συμφωνώ μαζί σου!
Χ
Θ
Ξ
;)

ένας στρατολάτης είπε...

Τι ευτυχία να συναντάς και να συνομιλείς με τον πρώτο της Αγίας μουσικής τριάδας! Κι είναι κοινό το εικονοστάσι μας κι ας είναι για μένα ο Μίκης ο Πατήρ.

Γιώργος είπε...

Θα μπορούσες να μοιραστείς ένα αντίγραφο του ηχογραφήματος του Επιταφίου με τη Φλέρυ;

BOSKO είπε...

Γιώργος...
ευχαρίστως, αρκεί να έρθεις εσύ ή να στείλεις κάποιον να παραλάβει το cd! Επικοινώνησε πάλι, αν είναι.
ευχαριστώ!

Γιώργος είπε...

Καταρχάς, σε ευχαριστώ.
Θα έρθω εγώ. Όρισε εσύ το πότε και που. Εγώ βρίσκομαι καθημερινά στο κέντρο της Αθήνας (Σύνταγμα).
Και πάλι σε ευχαριστώ.
Καλό βράδυ να έχεις.

BOSKO είπε...

Γιώργος...
κοίτα, για να μη "χαθούμε" μέσα στα σχόλια του blog, καλύτερα είναι να μου αφήσεις ένα τηλέφωνο σου κι εγώ θα σε πάρω από βδομάδα να συναντηθούμε κάπου στο κέντρο να σου δώσω το cd.
δε θα σε δημοσιεύσω, μην ανησυχείς.
καλό βράδυ!

BOSKO είπε...

Γιώργος...
ΟΚ, ελήφθη!
θα σου τηλεφωνήσω σύντομα.
καλημερίζω!