Λίγη ποικιλία για την είσοδο στο Φεβρουάριο με έναν αδιάφορο κι έναν ενδιαφέροντα δίσκο

Ας ξεκινήσω με τον αδιάφορο...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΣΗΣ- Η ΖΩΗ ΑΛΛΟΥ ΣΕ ΠΑΕΙ- LEGEND
Το καινούργιο πολυσυλλεκτικό cd του Δημήτρη Μπάση, μιας αναμφισβήτητα σημαντικής παρουσίας στο σύγχρονο λαϊκό τραγούδι, ομολογώ ότι με προβλημάτισε. Ή μήπως τα είπα όλα ήδη με τρεις λέξεις; Δε φταίει ο Μπάσης αν ηχογράφησε ένα μάλλον εύπεπτο και μονότονο άλμπουμ, όσο το ίδιο το σημερινό λαϊκό τραγούδι. Αυτό που εξυπηρετεί τη λογική της πίστας, ακόμη και της καψούρας και που ισοπεδώνει από ερμηνευτές με αρκετές περγαμηνές στην πορεία τους μέχρι το ρεπερτόριο αυτό καθ'αυτό. Στο Η ζωή αλλού σε πάει(ας μη θεωρηθεί καταδηλωτικός ο τίτλος) υπάρχουν αναμενόμενα ιλουστρασιόν ζεϊμπέκικα, όπως και εξίσου αναμενόμενες λαϊκότροπες μπαλάντες.Το Πάμε φίλε, ντουέτο με τον Γιάννη Κότσιρα, καλλιτέχνη ομοτράπεζο του Μπάση, βλέπω να γίνεται μεγάλο ραδιοφωνικό σουξέ. Αυτό είναι όμως το ζητούμενο; Τραγούδια που θα μπορούσε να' χει ερμηνεύσει και ο Notis εν είδη μικροαστικής σαββατιάτικης διασκέδασης;Γιατί όχι, θα μου πει κάποιος επειδή όμως σε μένα έλαχε ο κλήρος, παρακάμπτω το άρτιο επίπεδο της παραγωγής και τη φιλότιμη προσπάθεια του Μπάση και στέκομαι με εξαιρετικά κριτική διάθεση στους στίχους που πλασάρουν σικέ συναίσθημα και στα ίδια τα τραγούδια, ακόμη κι αν αυτά επιχειρούν μια σύνδεση μ' ένα πεπαλαιωμένο α λα Γιάννης Πουλόπουλος λαϊκό- ερωτικό κλίμα του ΄70. Μουσική έγραψαν οι Κ. Παπαδόπουλος, Χ. Γερμενής, Σ. Γαργάλας, Θ. Βασιλάς και στίχους οι Π. Φαλάρας, Λ. Δημοπούλου, Β. Γιαννόπουλος, Γ. Μπαγουλής, Ε. Γιαννατσούλια, Εύη Δρούτσα.
Και κλείνω με τον πιο ενδιαφέροντα δίσκο. Για την ακρίβεια μια απ' τις πιο σπάνιες δισκογραφικές δουλειές της επικαιρότητας...

SMALL BLUES TRAP- CROSSROAD RITUAL- ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσεις το συγκρότημα τούτο που παίζει τα μπλουζ του Σικάγο και να καταλάβεις ότι είναι από το νομό Φθιώτιδας. Αν αυτό το βλέπει κάποιος απλά θετικά, εγώ το βρίσκω άθλο! Πραγματικό άθλο σε μια δισκογραφία λαβωμένη από το mainstream, η οποία καταδικάζει νέους καλλιτέχνες που βράζει το αίμα τους σε ότι πιο συμβατικό και άνευρο μπορεί να υπάρξει. Οι Small Blues Trap ξέφυγαν απ’ όλο αυτό το χάλι, είτε γιατί ασχολούνται εις γνώσιν τους με κάτι ερμητικά κλειστό στην πιάτσα, είτε ενδεχομένως γιατί ζουν και παράγουν μόνιμα εκτός Αθηνών. Διόλου μας απασχολεί αυτό, σε αντίθεση με το γεγονός ό, τι ο Παύλος Καραπιπέρης παίζει φυσαρμόνικα, κρουστά και slide κιθάρα, ενώ τραγουδάει με μία φωνή που θα ζήλευε κι ο πιο παθιασμένος μαύρος ερμηνευτής! Ομοίως, ο Παναγιώτης Δάρας στις κιθάρες, τα κρουστά και τα φωνητικά, ο Λευτέρης Μπέσιος στο ηλεκτρικό μπάσο, ο νεόφερτος Γιώργος Πούλος στα ντραμς και σε έκτακτη συμμετοχή ο Άγγελος Ψαρράς με το τενόρο σαξόφωνο του. Δώδεκα πρωτότυπα μπλουζ που τα ακούς και μετατρέπουν το δωμάτιο σου σε σκοτεινό καταγώγι με λάμπες θυέλλης, καπνούς και μυρωδιές από southern comfort και τεκίλα! Καμία διάθεση για προσμίξεις με άλλα είδη, τα παιδιά συνθέτουν και ερμηνεύουν ηλεκτρικά μπλουζ, θυμίζοντας παλιές καλές εποχές, όπου το αίτημα στη μουσική ήταν η ανθρώπινη συνεύρεση και η πιο εσωτερική αναμέτρηση με τα παιξίματα στη σκηνή και στο στούντιο. Τώρα, αν αυτό το στούντιο βρίσκεται κάπου στη Μαλεσίνα, τιμή τους και καμάρι τους! Φαίνεται πως ο σπόρος των Θεσσαλονικιών Blues Wire κάρπισε, έστω και με καθυστέρηση πολλών χρόνων! Αφεθείτε λοιπόν στην ερμηνεία του αλήτικου Your mother told you that I play the devil’s music,του ομότιτλου κομματιού ή του καταληκτικού One more…Hoodoo & Gris Gris, που βγάζει το καπέλο στον κ. Dr. John, δίνοντας ψυχεδελική διάσταση στη χρήση της κιθάρας. Ως ανεξάρτητη παραγωγή, δεν είναι εύκολη υπόθεση η διανομή στα δισκοπωλεία πλέον, επομένως αναζητήστε το cd στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.smallbluestrap.gr.