ΩΔΗ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΜΟΥ

Στη γιορτή των γενεθλίων

σύναξις τινών αθλίων

λέω πάλι θα προκύψει

απ' τα βάθη και τα ύψη

γενικώς του πενταγράμμου

ήτοι πρόσκλησιν του γάμου

θα θυμίζει του Κουτρούλη

κι ας μην έχουμε νταούλι.

Λέω μέσα μου ας πάω

είναι πια καιρός να φάω

τέρμα πλέον τα αστεία

και μαζί και η νηστεία

χρόνια εις τα πέριξ μέρη

ο καθείς καλά το ξέρει

δε φημίζομαι για Μήδας

μα για ψήστης παλαμίδας

σαφριδίου και σαρδέλας

και ζωμός συχνάκοις μέλας

στην οικεία μου με τρέφει

μα δε χάνω εγώ το κέφι

με δυο- τρεις προχείρους στίχους

αγοραίους και προστύχους

αποκτώ την ευκαιρία

να χωθώ στην ιστορία

κι ως πτωχός προσκεκλημένος

να τη βγάλω κεκλιμένος

ήτοι να μη φέρω δώρο

αφού θα' χετε τον Δώρο

εις την τράπεζα εδώ

τον εκ Κύπρου αοιδό

και μαζί του στο παιχνίδι

κείνο τον Θεοχαρίδη

που τον λένε Παντελή

και τραγούδια εκτελεί.

Αοιδός είμαι κι εγώ

μα ευλαβικώς σιγώ

λέω σύνελθε ρε Μπόσκο

και αμέσως αναθρώσκω

γιατί βλέπω στην παρέα

την καλλίφωνον Αλίκη

συνεπώς μασκαραλίκι

θα' ναι κι όνειδος μεγάλο

μελωδού φωνή να βγάλω

ναρθω πλάι της γκαρίζων

σαν ορδές των Παπαρίζων

μετ' αρθρώσεως μετρίου

της Αντζέλης Δημητρίου

εκφωνών το κάθε άσμα

και βαθύ ανοίγων χάσμα

στη δομή του συμποσίου

του Αντώνη του Οσίου

που εφέτος πια επείσθη

ελαφρώς μετατοπίσθη

και κυλώντας σαν κουβάρι

μπήκε μέσα στο Φλεβάρη

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΗΣ